Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 października 2022 r., sygn. II SA/Łd 479/22

Pomoc społeczna

Dnia 13 października 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Michał Zbrojewski Asesor WSA Tomasz Porczyński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 października 2022 roku sprawy ze skargi I. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 8 kwietnia 2022 roku nr SKO.4141.138.22 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza W. z dnia 3 marca 2022 roku, nr OPS.ŚP.5241.144.2022.CW. dc

Uzasadnienie

II SA/Łd 479/22

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 11 lutego 2022 r. I.M. zwróciła się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem - B.M.

Decyzją z dnia 3 marca 2022 r., działający z upoważnienia Burmistrza W. Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W., odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia, powołując się na art. 17 ust 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Od powyższej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosła I.M., zarzucając naruszenie art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Wskazała, że organ nie uwzględnił okoliczności, że wynikających z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K38/13, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Ponadto wskazał, że decyzja jest dla niej krzywdząca, gdyż jest osobą która opiekuje się niepełnosprawnym ojcem.

Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia 8 kwietnia 2022 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu I instancji.

Organ wyjaśnił w uzasadnieniu decyzji, że podstawy materialnoprawne ustalania prawa do świadczenia, którego dotyczy zaskarżona decyzja określają przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 615), zwanej dalej "ustawą". Według art. 17 ust. 1 świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje: 1) matce albo ojcu, 2) opiekunowi faktycznemu dziecka, 3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, 4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, - jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. W myśl art. 17 ust. 1a ustawy osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, w przypadku gdy spełnione są łącznie następujące warunki: 1) rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 2) nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; 3) nie ma osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.