Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2023 r., sygn. I SA/Gl 1545/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Stuła-Marcela (spr.), Sędzia WSA Borys Marasek, Asesor WSA Piotr Pyszny, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi B. T., K. T., R. T., B. S., E. T., L. S., A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 30 września 2022 r. nr SKO.F/41.4/622/2022/10576 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. K. T., R. T., B. S., E. T., L. S., A. T., B. T. (dalej: skarżący) wnieśli skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej: organ odwoławczy) z 30 września 2022 r. nr SKO.F/41.4/622/2022/10576 w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2018 r.

2. Stan sprawy.

2.1. Burmistrz Miasta T. (dalej: organ pierwszej instancji) po wszczęciu z urzędu postępowania podatkowego decyzją z dnia 28 maja 2021 r. ustalił skarżącym wymiar podatku od nieruchomości na 2018 r. położonej w T. przy ul. [...] w wysokości 1.556 zł.

Organ podatkowy pierwszej instancji do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości przyjął: grunty pozostałe o powierzchni 2.537 m2 oraz budynki pozostałe o powierzchni 85,18 m2.

Organ odwoławczy decyzją z dnia 2 marca 2022 r. uchylił decyzję organu podatkowego pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Kolegium wskazało, że decyzja organu podatkowego pierwszej instancji wydana została z naruszeniem przepisów postępowania, a to art. 122 i art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm. - o.p.) w powiązaniu z naruszeniem materialnoprawnego prawa podatkowego, a to art. 3 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 70 - u.p.o.l.). W szczególności organ odwoławczy wskazał, że nie wyjaśniono kwestii posiadania samoistnego opodatkowanej nieruchomości, co mogło prowadzić do nieuprawnionego opodatkowania współwłaścicieli nieruchomości. Nadto Kolegium dostrzegło braki w materiale dowodowym, co polegało m.in. na nie zweryfikowaniu powierzchni budynków objętych opodatkowaniem i nie włączeniu w poczet akt dokumentów na jakie powoływał się organ podatkowy pierwszej instancji. Kolegium dodatkowo wskazało na wadliwość uzasadnienia decyzji Burmistrza Miasta T., które nie odpowiadało wymogom stawianym w art. 210 § pkt 6 i § 4 o.p.