Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Ol 286/23

Bezrobocie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Asesor WSA Grzegorz Klimek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że 10 listopada 2022 r. R. P. (dalej jako: skarżący lub strona) zgłosił się do Powiatowego Urzędu Pracy w celu dokonania rejestracji jako osoba bezrobotna. Oświadczył m. in., że "uzyskuje odszkodowanie płatne w miesięcznych ratach, z którego potrącane są składki społeczne i zdrowotne. Odszkodowanie przekracza połowę minimalnego wynagrodzenia miesięcznie i będzie płatne za okres 09.2022- 02.2023 r."

Decyzją z 27 grudnia 2022 r., Starosta (dalej jako: organ I instancji, starosta) orzekł o odmowie przyznania skarżącemu statusu osoby bezrobotnej z dniem 10 listopada 2022 r. W uzasadnieniu wskazano na treść art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. h ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2022 r., poz. 690 ze zm.; dalej jako: ustawa lub u.p.z.), zgodnie z którym osoba bezrobotna oznacza osobę, która nie uzyskuje miesięcznie przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z tytułu odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych.

9 stycznia 2022 r. skarżący wniósł odwołanie. Skarżący podniósł, że organ I instancji decyzję oparł na dwóch przesłankach: uzyskiwaniu przychodu z tytułu zakazu konkurencji, w wysokości przekraczającej miesięcznie połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz na wyjaśnieniach Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej. W jego ocenie wyjaśnienia ministerstwa, jako nie stanowiące obowiązującej wykładni prawa, nie mogą być podstawą wydania decyzji administracyjnej. Wskazał, że do 30 września 2022 r. wykonywał pracę na stanowisku prezesa zarządu przedsiębiorstwa Miejskie Wodociągi i Kanalizacja Sp. z o.o. w [...]. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. h ww. ustawy, statusu bezrobotnego nie nabywa osoba, która uzyskuje miesięcznie przychody w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z tytułu odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych. Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 24 u.p.z. za przychody w rozumieniu ustawy uznaje się przychody z innego tytułu niż zatrudnienie, inna praca zarobkowa, działalność gospodarcza, zasiłek lub inne świadczenie wypłacane z Funduszu Pracy, podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skarżący wskazał dalej, że przychód osiągany przez niego jest przychodem nie z innego tytułu niż zatrudnienie. Bez istnienia zatrudnienia nie mogłyby istnieć postanowienia umowne o zakazie konkurencji. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 24 ww. ustawy uzyskiwanie takich przychodów nie stoi na przeszkodzie przyznaniu statusu bezrobotnego, powyższy przepis uściśla w tym zakresie art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. h u.p.z. Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. II SA/Wa 650/14. Skarżący dodał, że w jego ocenie błędna jest interpretacja starosty jakoby przywołane powyżej orzeczenie WSA w Warszawie nie miało znaczenia w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy, bo judykat ten dotyczył odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji ze stosunku pracy, a nie z umowy o świadczenie usług zarządzania, która jest podobna do umowy zlecenia. Wykonywanie pracy na podstawie umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług zarządzania (osobiste świadczenie usług), stanowi jedną z form zatrudnienia. Podkreślił, że zgodnie z treścią dołączonej do akt sprawy kopii umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania z dnia 23 czerwca 2021 r., na podstawie § 12 ust. 2 umowy, odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji stanowi jedno świadczenie, należne z dniem wygaśnięcia stosunku prawnego łączącego go ze spółką. Zdaniem strony kwestią odrębną jest umowne postanowienie, iż świadczenie to nie zostanie wypłacone jednorazowo. Lecz w sposób odroczony, w ratach przez okres 6 miesięcy. Zaznaczył, że pomimo potrącania składki zdrowotnej od wypłacanych mu rat odszkodowania, nie jest objęty ubezpieczeniem zdrowotnym z tego tytułu. Podnosił, że w związku z odmową uznania go za osobę bezrobotną nie przysługuje mu ubezpieczenie zdrowotne a jednocześnie potrącane składki zdrowotne z rat odszkodowania również nie dają mu prawa do tego ubezpieczenia.