Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 lipca 2023 r., sygn. I SA/Wr 841/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Horobiowski, Asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), Protokolant Starszy specjalista Agnieszka Dąbrowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 lipca 2023 r. sprawy ze skargi W. s.c. na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno – Skarbowego we Wrocławiu z dnia 9 września 2022 r. nr 458000-COP.4103.19.2022 w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za m-ce od VI do VII oraz od IX do XI 2019 r oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

UZASADNIENIA

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu z 9 września 2022 r., nr 458000-COP.4103.19.2022, (dalej: NDUCS), utrzymującą w całości własną decyzję z 30 marca 2022 r., nr 458000-CKK-41.4103.20.2022 w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za m-ce od VI do VII oraz od IX do XI 2019 r. W. s.c. W. W., R. W., J. W. (dalej Podatnik. Strona, Skarżący)

Z akt sprawy wynika, że przeważającym przedmiotem działalności Strony są roboty budowlane związane z wnoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. W tym okresie Podatnik nie przeprowadzał transakcji wewnątrzwspólnotowych ani nabycia towarów i usług zaliczanych do środków trwałych.

W wyniku przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej NDUCS działający w charakterze organu I instancji stwierdził, że w okresie objętym kontrolą (I – XI 2020 r.) Spółka obniżyła podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur, które zdaniem organu nie dokumentowały rzeczywistych nabyć. Faktury te na łączną kwotę brutto w wysokości 535.148,40 zł, w tym kwota netto 435.080,00 zł oraz podatek naliczony 100.068,40 zł zostały wystawione przez V. sp. z o.o., O. sp. z o.o. oraz H. Sp. z o.o. W dniu 6 grudnia 2021 r. Spółka złożyła korekty deklaracji VAT-7, uwzględniające w całości ustalenia kontroli. Postanowieniem z 3 marca 2022 r. NDUCS przekształcił zakończoną kontrolę celno-skarbową w postępowanie podatkowe w zakresie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od czerwca 2019 r. do grudnia 2019 r. Postępowanie podatkowe zakończyło się wydaniem decyzji z 30 marca 2022 r. ustalającej Spółce dodatkowe zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za ww. okres w wysokości 100% podatku naliczonego wykazanego na zakwestionowanych fakturach na podstawie art. 112 c ust. 1 pkt 2 w związku z art. 112b ust. 1 pkt 1 lit. c) i d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) dalej ustawa VAT. Swoje ustalenia dotyczące współpracy Spółki z kontrahentem V. s p. z o.o. organ oparł na dowodwach i kolicznościcha wynikających a akt sprawy, tj m.in. danych z rejestry VAT kontrahenta wykreślony w dniu 8 listopada 2019 r.), przesłuchania w charakterze Strony Pana W. W., zeznań świadka A. S. W zakresie transakcji z O. sp. z o.o. organ ustalił w oparciu o zebrany materiał dowodowy, że przedmiotowe transakcje miały dotyczyć realizacji usług remontowych, transportowych, wynajmu pracowników oraz zakupu materiałów budowlanych. Do akt zostały przedłożone zawarte umowy. Ustalenia faktyczne zostały też dokonane m.in. na podstawie przesłuchania w charakterze Strony W. W., oraz czynności dokonanych w celu sprawdzenia prawidłowości i rzetelności dokumentów kontrahenta. Natomiast zakresie transakcji z H. sp. z o.o., które miały dotyczyć wynajmu pracowników budowlanych, oparł swoje ustalenia m.in. przesłuchaniu w charakterze Strony W. W., który zeznał m.in., że nie pamięta, w jaki sposób została nawiązana współpraca i skąd ta firma się wzięła, zeznał też, że nie sprawdzał czy firma ma odpowiednie zaplecze osobowe i techniczne do wykonania zleconych prac. Organ wskazał, że przekazany wykaz pracowników wynajętych od firm pośredniczących, jak i informacje wynikających pism otrzymanych od Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, Powiatowego Urzędu Pracy we Wrocławiu, Urzędu Pracy m.st. Warszawy, Powiatowego Urzędu Pracy w Poznaniu oraz Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu i Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie - nie uprawdopodobniają, że wskazane osoby zostały "pozyskane" od firm, które wystawiały faktury.