Zabezpieczanie dóbr kultury przez starostów

Możliwość zastosowania uprawnień władczych

Zabezpieczanie dóbr kultury przez starostów

Jeśli istnieje uzasadniona obawa zniszczenia, uszkodzenia lub wywiezienia dobra kultury za granicę albo jeśli mimo wezwania ze strony organu służby konserwatorskiej, dobru kultury nie zostały zapewnione należyte warunki konserwacji, staroście przysługuje prawo jego zabezpieczenia.

Zabezpieczanie dóbr kultury przez starostów, uregulowane w art. 37 ustawy z 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (tekst jedn. Dz.U. z 1999 r. nr 98, poz. 1150), stanowi jedno z podstawowych ich uprawnień władczych w zakresie aktywności samorządowych organów administracji, unormowanych powyższą ustawą.