Zasady składowania obornika reguluje ustawa o nawozach i nawożeniu

Poruszona kwestia unormowana jest w dosyć wąskim zakresie. Na uwadze mieć należy przede wszystkim niektóre przepisy ustawy z 6 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu. W przypadku wątpliwości, czy dokonywane czynności są zgodne z obowiązującymi przepisami, właściwymi do podjęcia działań są organy Inspekcji Ochrony Środowiska.

W myśl art. 2 pkt 3 lit. a ustawy o nawozach i nawożeniu, obornik przeznaczony do rolniczego wykorzystania zaliczany jest do nawozów naturalnych. Jego wykorzystanie powinno zatem odbywać się z uwzględnieniem przepisów tej ustawy. W pierwszej kolejności pamiętać trzeba o art. 11 ust. 2 stanowiącym, że nawozy należy stosować w sposób, który nie powoduje zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska. W odniesieniu do nawozów naturalnych ważne jest również to, aby ich dawka zastosowana w ciągu roku nie zawierała więcej niż 170 kilogramów azotu w czystym składniku na jeden hektar użytków rolnych (art. 11 ust. 2). Zakazy dotyczące stosowania nawozów sformułowane zostały w art. 13. Zabronione jest m.in. stosowanie nawozów naturalnych w postaci płynnej podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi. Warto odnotować, że stosując nawozy naturalne powinno się również przestrzegać przepisów rozporządzenia ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 1 czerwca 2001 r. w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania.