Leasing w działalności jednostek samorządu terytorialnego

Dotychczas leasing był w małym zakresie wykorzystywany przez jednostki samorządu terytorialnego. Jego niewątpliwe zalety sprawdziły się w działalności gospodarczej wielu przedsiębiorstw. Nie ma żadnych przeszkód prawnych i ekonomicznych, aby tę metodę finansowania majątku trwałego upowszechnić także w samorządzie terytorialnym. Należy jednak uwzględnić ograniczenia budżetowe wynikające z możliwości spłaty przyszłych płatności z tytułu leasingu.

Leasing, jako umowa cywilnoprawna, został zdefiniowany w art. 709¹ Kodeksu cywilnego. Stanowi on, że przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Istotą leasingu jest wyposażenie korzystającego w przedmiot leasingu bez angażowania kapitałów (funduszy) własnych.

Stronami umowy leasingowej są (leasingodawca) udostępniający przedmiot leasingu i (leasingobiorca), czyli strona przejmująca przedmiot leasingu do używania oraz ewentualnie do czerpania pożytków. Przedmiotem leasingu, według klasyfikacji stosowanej w rachunkowości, mogą być rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne.