Jaki wpływ na plan miejscowy mają postanowienia studium

Lokalna polityka przestrzenna opiera się na trzech bezpośrednich instrumentach: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego oraz decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W literaturze można znaleźć liczne analizy dotyczące optymalnego sposobu ich stosowania. W analizowanym kontekście za bardzo ważny czynnik należy uznać relacje między studium a planem miejscowym.

Problem relacji między studium a planem miejscowym można rozpatrywać na różne sposoby. W niniejszym tekście skupiam się na tych postanowieniach studium, które będą szczególnie ważne przy ewentualnym przenoszeniu do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Chodzi tu przede wszystkim o ujęte w nim kierunki zmian w strukturze przestrzennej i przeznaczeniu terenów.

Zmiany w strukturze przestrzennej i przeznaczenia terenów

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej: rozporządzenie) ustalenia dotyczące kierunków zmian w strukturze przestrzennej i przeznaczenia terenów powinny określać dopuszczalny zakres i ograniczenia tych zmian, a także zawierać wytyczne ich określania w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.