4. Ujęcie wydatków i kosztów inwestycji w ewidencji księgowej jednostek oraz zakładów budżetowych

DOROTA ADAMEK-HYSKA

Inwestycje, czyli środki trwałe w budowie w jednostkach i zakładach budżetowych, podobnie jak w jednostkach gospodarczych, mogą być pozyskiwane w drodze zakupu gotowych środków trwałych (kompletnych i zdatnych do używania bezpośrednio po zakupie) lub w wyniku procesu ponoszenia nakładów na budowę składników majątkowych. Środki trwałe w budowie wycenia się w wysokości ogółu poniesionych kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości (art. 28 ust. 1 pkt 2 uor). Należy w tym miejscu zauważyć, że szczególne zasady rachunkowości jednostek i zakładów budżetowych nie przewidują trwałej utraty wartości środków trwałych, dlatego też poniesionych kosztów pozostających w bezpośrednim związku z nabyciem lub wytworzeniem składników majątkowych także nie pomniejsza się o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

Kategorie wyceny inwestycji w jednostkach i zakładach budżetowych i ich krótki opis prezentuje tabela.

4.1. Koszty bezpośrednie inwestycji, czyli środków trwałych w budowie

Koszty bezpośrednie obejmują wszystkie koszty, które w sposób bezpośredni, bez dodatkowych rozliczeń i kalkulacji, można odnieść do inwestycji w poszczególnych fazach jej cyklu życia. Są to zwłaszcza koszty:

l zużycia bezpośrednich materiałów (np. budowlanych),

l płac pracowników fizycznych,

l usług podwykonawców,

l pracy sprzętu i transportu technologicznego,

l wykonania fundamentów pod maszyny lub inne środki trwałe,

l przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji istniejących składników majątkowych,

inne, które dają się bezpośrednio przypisać do konkretnego środka trwałego w budowie, np. nabycie dokumentacji budowy, montażu lub ulepszenia środka trwałego.