Inwazyjne gatunki obce (IGO) – obowiązki wójta

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych (IGO), które weszło w życie 1 stycznia 2015 r., zobligowało państwa członkowskie do ustanowienia ram prawnych na poziomie kraju dla działań służących zapobieganiu niepożądanemu oddziaływaniu na różnorodność biologiczną zamierzonego i niezamierzonego wprowadzenia i rozprzestrzenienia się IGO. W ramach krajowej regulacji istotną rolę odgrywa organ wykonawczy gminy, który został przez ustawodawcę obciążony określonymi obowiązkami.

Inwazyjne gatunki obce (IGO) to rośliny, zwierzęta, patogeny i inne organizmy, które nie są rodzime dla ekosystemów i mogą powodować szkody w środowisku bądź gospodarce lub też negatywnie oddziaływać na zdrowie człowieka. Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu ustawy regulującej zagadnienia inwazyjnych gatunków obcych (ustawa z 11 sierpnia 2021 r. o gatunkach obcych; dalej: u.g.o.) gatunki te wywierają znaczący negatywny wpływ na różnorodność biologiczną i są jedną z głównych i coraz częstszych przyczyn jej utraty – zwłaszcza wymierania gatunków rodzimych. Jednocześnie mają także wpływ na sferę społeczną i gospodarczą, w tym leśnictwo i rolnictwo.

Czym są inwazyjne gatunki obce

Na gruncie u.g.o. ustawodawca zdefiniował pojęcia: gatunku obcego, inwazyjnego gatunku obcego, inwazyjnego gatunku obcego stwarzającego zagrożenie dla Polski, inwazyjnego gatunku obcego stwarzającego zagrożenie dla UE, poprzez odesłanie do rozumienia tych pojęć określonych w rozporządzeniu nr 1143/2014.