Decyzja WZ a zmiana sposobu użytkowania

W przypadku braku planu miejscowego wprowadzenie nowej funkcji w już istniejącym budynku lub w jego części wymaga uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy. Postępowanie zmierzające do wydania takiej decyzji wykazuje wiele odrębności w stosunku do postępowania o ustalenie warunków zabudowy dla nowego obiektu budowlanego. Różnice dotyczą m.in. specyficznego rozumienia zasady dobrego sąsiedztwa czy też zakresu analizy urbanistyczno-architektonicznej.

Dokonanie zmiany sposobu użytkowania wymaga m.in. uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy (dalej: decyzji WZ). Wynika to wprost z treści art. 59 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.). Aktualny w tym zakresie pozostaje wyrok NSA z 13 lipca 2007 r. (sygn. akt II OSK 1096/06), potwierdzający obligatoryjność decyzji WZ. Obowiązku jej uzyskania nie uchyla fakt, że ewentualne roboty budowlane związane z wprowadzeniem nowej funkcji nie prowadzą do zmiany zagospodarowania terenu czy zmiany formy architektonicznej obiektu. Zwrócił na to uwagę m.in. WSA w Krakowie w wyroku z 15 listopada 2013 r. (sygn. akt II SA/Kr 1057/13).

Pewne wątpliwości mogą dotyczyć zakresu znaczeniowego „zmiany sposobu użytkowania”. NSA w wyroku z 26 maja 2011 r. (sygn. akt II OSK 910/10) wyjaśnił, że pojęcie to należy interpretować z uwzględnieniem art. 71 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.