Mienie ruchome – gospodarowanie i ewidencja w praktyce

Wstęp

Prawidłowe wykonywanie obowiązków w zakresie zarządzania składnikami rzeczowego mienia ruchomego Skarbu Państwa i JST nie jest zadaniem łatwym, ponieważ przepisy regulujące te zasady są rozproszone w wielu ustawach, rozporządzeniach, zarządzeniach oraz aktach prawa miejscowego. Ponadto w źródłach prawa używane są pojęcia takie jak „mienie”, „majątek”, „mienie państwowe”, „mienie Skarbu Państwa”, „mienie gminne (komunalne)”, „mienie powiatowe” czy „mienie województwa samorządowego”, a także „składniki rzeczowe mienia ruchomego Skarbu Państwa” bez zdefiniowania ich na własne potrzeby. Definicje te znajdują się przede wszystkim w przepisach prawa cywilnego, a niektóre są przyjęte wyłącznie w doktrynie prawa i orzecznictwie sądowym. Ta fragmentaryczność i brak jednolitości definicyjnej przyczyniają się do wielu trudności w praktyce.

Co więcej, w przypadku mienia ruchomego JST brakuje ogólnie obowiązującego odpowiednika rozporządzenia regulującego gospodarowanie rzeczowymi składnikami mienia ruchomego, co zmusza każdą JST do samodzielnego ustalania szczegółowych zasad, zwłaszcza w zakresie zbywania mienia, aby ograniczyć do minimum ryzyko jego utraty. Celem Poradnika jest przedstawienie najważniejszych zagadnień związanych z gospodarowaniem składnikami rzeczowymi mienia ruchomego w państwowych i samorządowych jednostkach budżetowych oraz samorządowych zakładach budżetowych. Szczegółowo omówiono zasady gospodarowania mieniem Skarbu Państwa zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z 21 października 2019 r. w sprawie szczegółowego sposobu gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego Skarbu Państwa.

W odniesieniu do mienia ruchomego JST podano najważniejsze zasady, które są odmienne od zasad gospodarowania mieniem Skarbu Państwa. Wskazano także, w jakim zakresie jednostki samorządowe mogą korzystać z uregulowań przeznaczonych dla państwowych jednostek organizacyjnych przy gospodarowaniu własnym majątkiem.

Z Poradnika można się dowiedzieć m.in.: