Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 września 2010 r., sygn. II SA/Gd 210/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Protokolant Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek po rozpoznaniu w dniu 15 września 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. R. na decyzję Kolegium Odwoławczego w z dnia 18 grudnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy nr [...] z dnia 10 września 2007 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na budowie przez M. R. i A. R. budynku inwentarskiego tuczu trzody chlewnej na 1950 stanowisk na działce nr 44 w S. W uzasadnieniu wniosku wskazał on, że sporządzony w sprawie raport nie spełnia wymagań określonych w art. 52 ust. 1 pkt 1, 4, 5, 8 i 12 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Treść raportu nie zawiera wyczerpujących odpowiedzi na wyżej wymienione punkty art. 52 tej ustawy, liczba stanowisk do chowu świń jest nieprawidłowo obliczona, a podane wartości liczbowe określające powierzchnię w budynku inwentarskim są sprzeczne z zamieszczonymi w projekcie budowlanym. W punkcie 1.0 pn. "Opis planowanego przedsięwzięcia" autor raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko określił obsadę budynku inwentarskiego na 1950 sztuk, nie podając według jakiego przelicznika to ustalił. Według danych zawartych w raporcie, powierzchnia użytkowa budynku inwentarskiego (nie określono powierzchni użytkowej do chowu) wyniesie 1202,31 m2, w związku z czym po uwzględnieniu wymagań rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich maksymalna liczba stanowisk powinna wynosić 1850 przy zastosowaniu przelicznika 0,65 m2 powierzchni kojca na jedną sztukę o wadze do 110 kg. Odpowiada to współczynnikowi przeliczeniowemu sztuk zwierząt na duże jednostki przeliczeniowe inwentarza (DJP) wynoszącemu 259 DJP. Natomiast według danych zawartych w projekcie budowlanym powierzchnia użytkowa budynku inwentarskiego wyniesie 1179,91 m2, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń dla tuczników wg rysunku 1A wyniesie 1056 m, w związku z czym rzeczywista liczba stanowisk wyniesie 1624, co odpowiada współczynnikowi przeliczeniowemu sztuk zwierząt na duże jednostki przeliczeniowe inwentarza (DJP) wynoszącemu 227 DJP. Powierzchnia zabudowy projektowanego budynku określona w projekcie budowlanym wynosi 1254,36 m2, w raporcie 1276,76 m2, a w piśmie wyjaśniającym autora raportu do Wojewody - 1332,85 m2. Prawidłowo określona ilość stanowisk ma istotny wpływ na określenie wielkości emisji substancji do powietrza, oddziaływania instalacji na stan powietrza, ilości powstającej gnojowicy oraz ilości pobieranej wody. Poza tym, ilość stanowisk wskazuje maksymalną liczbę tuczników, jaka może być chowana w budynku inwentarskim. W związku z powyższym raport powinien zostać sporządzony dla 1624 stanowisk dla świń. WOIŚ stwierdził, że w punkcie 7.0 pn. "Analiza i ocena oddziaływania na środowisko wybranego wariantu realizacji przedsięwzięcia" autor raportu nie określił w sposób jasny i wyczerpujący oddziaływania instalacji na stan powietrza. Autor dołączył do raportu załącznik pn. "Analiza wpływu przedsięwzięcia na stan zanieczyszczenia powietrza...", w którym dominują wydruki komputerowe. Brak w opracowaniu sposobu wyliczenia ładunku emitowanych substancji, ewentualnych wariantów pracy emitorów, czytelnych danych wejściowych do obliczeń i ich określenia zgodnie z wymaganiami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. Poza tym, sporządzający raport nie zamieścił komentarza jak emisja amoniaku i siarkowodoru będzie oddziaływać na środowisko. Z analizy nie wynika także czy w obliczeniach uwzględniono emisję ww. substancji z procesu magazynowania gnojowicy w zbiorniku pod budynkiem inwentarskim. Odczytana z wydruków komputerowych wartość 1-godzinowego stężenia amoniaku jest wysoka, a obliczona częstość przekraczania wartości odniesienia dla amoniaku wynosi 0,083 przy wartości dopuszczalnej 0,2. Jeżeli emisja ze zbiornika na gnojowicę nie została uwzględniona w obliczeniach, ponowne przeliczenie stężenia amoniaku w powietrzu może wykazać problem z dotrzymaniem wartości odniesienia. W punkcie 7.0 ppkt 7.2.4. pn. "Oddziaływanie na obszary Natura 2000" autor raportu nie określił czy w pobliżu planowanego przedsięwzięcia znajdują się obszary Natura 2000, stwierdził jedynie, że "planowane przedsięwzięcie tak w fazie budowy jak i w fazie eksploatacji nie będzie oddziaływać na obszary Natura 2000". Według wiedzy WIOŚ na terenie powiatu l. znajduje się kilka takich obszarów zaliczanych do sieci Natura 2000, najbliższy miejscowości S. to obszar o kodzie [...] - Dolina Ł., obejmujący doliny rzek Ł. i B. od wypływu z jez. J.. Według zapisów z raportu rzeka B. przepływa w pobliżu planowanej fermy - ponad kilometr od terenu przedsięwzięcia. W punkcie 14.0 pn. "Ocena zastosowanej technologii" autor raportu nie porównał w sposób wystarczający proponowanej technologii z technologią spełniającą wymagania, o których mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, nie odnosząc się np. do aspektu racjonalnego zużycia wody (np. metody pojenia zwierząt) czy wykorzystania porównywalnych procesów i metod zastosowanych w skali przemysłowej w odniesieniu do podobnej fermy trzody chlewnej. Ponadto autor raportu nie określił czy do dezynfekcji budynków, poideł będą wykorzystywane substancje chemiczne, co wiąże się z pytaniem o stosowanie substancji o małym potencjale zagrożeń. W punkcie 17.0 pn. "Propozycje monitoringu środowiska" sporządzający raport, błędnie określił sposób monitoringu instalacji. W instalacjach do chowu świń lub drobiu prowadzi się okresowe (np. raz na rok) pomiary emisji substancji do powietrza z emitorów (wentylatorów wyciągowych) znajdujących się na dachach lub w ścianach budynków inwentarskich. Natomiast nie obowiązuje w przepisach ochrony środowiska pojęcie "pomiaru stężenia emisji gazów w otoczeniu chlewni". Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wskazał, że raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w przypadku przedsięwzięć z tzw. grupy I, a więc takich, co do których obowiązek jego sporządzenia i przedłożenia organowi przez inwestora jest obligatoryjny, ma szczególne znaczenie dowodowe. Jest bowiem nie tylko załącznikiem do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, ale przede wszystkim źródłem informacji o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, o jego skali i ewentualnych środkach zaradczych. W niniejszym stanie faktycznym należy uznać, że analiza oddziaływania instalacji na stan powietrza i obszary Natura 2000, a także porównanie proponowanej technologii z technologią spełniającą wymagania, o których mowa w art. 143 ustawy p.o.ś., nie zostały prawidłowo przeprowadzone przez autora raportu. Na podstawie takiego raportu nie można zatem było jednoznacznie ustalić przewidywanego oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, a wskazane wyżej uchybienia organu w kwestii postępowania dowodowego mogły mieć istotny wpływ na wynik postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. W tym stanie rzeczy, organ wydając decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach uwzględniając ustalenia zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, sporządzonym w sposób niezgodny z wymaganiami określonymi w art. 52 p.o.ś., wydał ją z rażącym naruszeniem tego przepisu. Powyższe nieprawidłowe ustalenia zawarte w raporcie uwzględnione w całości w kwestionowanej decyzji Wójta Gminy powoduje, że decyzja powyższa rażąco narusza przepisy, art. 56 ust. Ib pkt 2 p.o.ś., co w konsekwencji wypełnia także dyspozycję art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. i uzasadnia wniosek Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska o wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.