Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. II SA/Ol 930/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Izby Architektów na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej Izby Architektów kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 21 czerwca 2010 r. Starosta O. odmówił W. Okręgowej Izbie Architektów RP w O., zwanej w dalszej części uzasadnienia Izbą, udostępnienia informacji publicznej w zakresie i formie określonej przez wnioskodawcę, tj. wyszczególnienia chronologicznego wszystkich wydanych w 2009 r. decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczących projektów dla uzyskania tych pozwoleń, w których występuje projekt zagospodarowania terenu lub część architektoniczna lub łącznie oba te elementy, z wyłączeniem projektów obiektów liniowych, zgodnie z art. 34 Prawa Budowlanego z podaniem: numeru decyzji, nazwy, adresu i kubatury obiektu, rodzaju zabudowy, nazwiska autora projektu, adaptującego projekt (w przypadku projektu gotowego) i sprawdzającego część architektoniczną, numeru wpisu na listę odpowiedniej izby tych osób, według załączonego wzoru. W uzasadnieniu Starosta wywiódł, że udostępnienie informacji publicznej przetworzonej w żądanym przez wnioskodawcę zakresie nie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, lecz służy zaspokojeniu jedynie indywidualnej potrzeby wnioskodawcy. Stwierdził, że przepisy ustawy o samorządzie zawodowym architektów, inżynierów budownictwa i urbanistów nakłada na Izbę i Starostę obowiązek współdziałania. Zatem wnioskodawca mógłby uzyskać informacje proste i przetworzyć je samodzielnie do postaci zgodnej z potrzebami wnioskodawcy. Spełnienie natomiast żądania wnioskodawcy spowodowałoby znaczne koszty (osobowe i finansowe) po stronie organu, co naruszałoby interes publiczny przez np. znaczne, bezzasadne wydłużenie terminu rozpatrywania wniosków o wydanie pozwolenia na budowę.