Wyrok NSA z dnia 27 marca 2024 r., sygn. I OSK 2598/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marian Wolanin (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Zientala po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 2699/19 w sprawie ze skargi R. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 12 września 2019 r. nr KOC/2032/Ru/19 w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta W. z dnia 19 lutego 2019 r. nr AO-D-X.5430.129.2019.BPY; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 24 czerwca 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2699/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: Sąd I instancji, WSA) oddalił skargę R. Ś. (dalej: skarżący, skarżący kasacyjnie) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z 12 września 2019 r., nr KOC/2032/Ru/19, w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że istotę sprawy stanowi kwestia, czy w podjętych rozstrzygnięciach organy w sposób zgodny z prawem orzekły o zatrzymaniu skarżącemu prawa jazdy z uwagi na uzyskaną od Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego (GITD) informację z [...] stycznia 2019 r., wystawioną w trybie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 541 z późn. zm.; dalej: ustawa z 20 marca 2015 r.), o skierowaniu do Sądu Rejonowego w P. wniosku o ukaranie skarżącego za to, że kierując pojazdem w dniu [...] września 2018 r. przekroczył na obszarze zabudowanym dopuszczalną prędkość o 51 km/h (tj. o czyn z art. 92a kodeksu wykroczeń). WSA uznał, że podstawę wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy w trybie art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2019 r. poz. 341; dalej: ukp) w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 marca 2015 r. może stanowić wyłącznie informacja o ujawnieniu przedmiotowego naruszenia, zaś wniosek taki należy wyprowadzić nie tylko z literalnego brzmienia art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 marca 2015 r., ale także z uchwały NSA z 1 lipca 2019 r., sygn. akt I OPS 3/18 (dalej: uchwała I OPS 3/18), z której wynika, że "podstawę wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy w trybie art. 102 ust. 1 pkt 4 ukp w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy zmieniającej może stanowić wyłącznie informacja o ujawnieniu czynu polegającego na kierowaniu pojazdem z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym". Sąd I instancji stwierdził, że stanowisko wynikające z przytoczonej uchwały, rozstrzygającej dotychczasowe rozbieżności w orzecznictwie, pozwala na jednoznaczne przyjęcie, że w rozpatrywanym przypadku wystarczającą podstawą wydania zaskarżonej decyzji, jak i decyzji organu I instancji, była informacja GITD o zaistniałym naruszeniu, polegającym na przekroczeniu dopuszczalnej prędkości o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym, a organy nie były zobligowane do prowadzenia dalszego postępowania wyjaśniającego (dowodowego) lub zawieszenia postępowania - jak podnosił to skarżący. W konsekwencji powyższego - zdaniem Sądu I instancji - organ wydający decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy nie prowadzi własnych ustaleń dotyczących faktu przekroczenia prędkości o więcej niż 50 km/h, ale z mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 marca 2015 r. opiera swoje rozstrzygnięcie na przekazanej mu informacji o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a lit. a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Tym samym organ prowadzący postępowanie w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy w trybie art. 102 ust. 1 pkt 4 ukp, nie może ani powoływać z urzędu, ani na wniosek dowodów na okoliczność potwierdzenia, czy też weryfikacji treści zawartych w informacji, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 marca 2015 r.