Warunki przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego dla rolników - Wyrok NSA z dnia 27 marca 2024 r., sygn. I OSK 355/23

W sytuacji, gdy skarżący występuje o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jako rolnik, istotnym jest potwierdzenie faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego oraz wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaprzestaniem tejże działalności a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną.

Dnia 27 marca 2024 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Anna Wesołowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 grudnia 2022 r., sygn. akt II SA/Gd 422/22 w sprawie ze skargi B.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia [...] kwietnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia od skarżącej B. S. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 grudnia 2022 r. II SA/Gd 422/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po rozpoznaniu sprawy ze skargi B. S. (Skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. (Kolegium) z [...] kwietnia 2022 r., w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchylił zaskarżoną decyzję (pkt 1 wyroku), zasądził od Kolegium na rzecz Skarżącej kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrok wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy :

Decyzją z [...] listopada 2021 r., Wójt Gminy S. (Wójt) odmówił Skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że w ramach zebranego materiału dowodowego ustalono m.in. zakres opieki Skarżącej nad matką, w skład której wchodzą: czynności higieniczne rano i wieczorem, obcinanie paznokci, kąpiel, mycie zębów, prowadzenie do toalety w zależności od potrzeby, wymiana pielucho - majtek w zależności od potrzeby, smarowanie kremami przeciw odparzeniom raz dziennie, codzienne przygotowanie ubrań i ubieranie, raz dziennie mierzenie ciśnienia, trzy razy dziennie mierzenie poziomu cukru, dwa razy dziennie podawanie leków, trzy razy dziennie podawanie leków na cukrzycę, przygotowywanie i podawanie posiłków kilka razy dziennie, na bieżąco sprzątanie, pranie, prasowanie, pomoc przy wizytach lekarskich w zależności od potrzeby i samopoczucia mamy, na bieżąco opłacanie rachunków, robienie zakupów, realizacji recept, pomoc przy załatwieniu spraw urzędowych, codziennie pomoc przy wyjściach na spacery, codzienne przygotowywanie i przynoszenie opału, palenie w piecu, czytanie książek oraz pism urzędowych, układanie do snu, trzy razy w tygodniu masaże, oklepywanie, czuwanie podczas snu. Według ustaleń poczynionych przez organ strona wykonuje niniejsze czynności łącznie przez około 5 godzin dziennie. W ocenie organu pierwszej instancji z ustalonego stanu faktycznego nie wynika, aby rozmiar i zakres opieki wymuszał na Skarżącej rezygnację z podjęcia pracy zarobkowej, gdyż wskazane czynności opiekuńcze nie zajmują takiej ilości czasu w ciągu dnia, aby przy należytej organizacji opieki nie mogła ona podjąć pracy zarobkowej, w szczególności w niepełnym wymiarze pracy. Ponadto, wskazane przez Skarżącą czynności w dużej mierze polegają na prowadzeniu gospodarstwa domowego, a więc są to rutynowe czynności życia codziennego, które wykonują również osoby pracujące w pełnym wymiarze. Z wywiadu środowiskowego wynika, że matka Skarżącej jest na tyle samodzielna, że spożywa wcześniej przygotowane posiłki oraz lekarstwa, a także że porusza się bez pomocy osób trzecich. W ocenie organu I instancji ustalony znaczny stopień niepełnosprawności matki Skarżącej nie oznacza automatycznie, że osoba niepełnosprawna wymaga opieki w takim rozmiarze, który uniemożliwia opiekunowi podjęcie aktywności zawodowej nawet w niepełnym wymiarze czasu pracy.