Ustalenie wartości początkowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 19 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 19 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, jako doradca podatkowy zajmujący się świadczeniem usług doradztwa podatkowego (69.20.Z PKD).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy o wartości przekraczającej 150 000 zł netto.

Umowa ta zawierana będzie na czas określony i spełniać będzie warunki wskazane w art. 23b ust. 1 ustawy o PIT. Ponadto, samochód spełniać będzie definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o PIT i nie będzie pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Wnioskodawca po zawarciu umowy leasingu opłaci na rzecz firmy leasingowej (dalej: leasingodawcy, finansującego) opłatę wstępną oraz będzie uiszczał comiesięczne raty leasingowe. Umowa przewidywać będzie zobowiązanie wykupu samochodu po upływie podstawowego okresu umowy leasingowej przez Wnioskodawcę za wartość końcową, określoną w umowie leasingu.

W sytuacji wykupienia samochodu staje się on własnością Wnioskodawcy. W przypadku niewykupienia samochodu przez Wnioskodawcę w terminie określonym w umowie leasingowej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wydania przedmiotu leasingu na rzecz finansującego (leasingodawcy). Wówczas finansujący (leasingodawca) będzie uprawniony do sprzedaży przedmiotu leasingu dowolnej osobie, a zobowiązanie do wykupu samochodu przez Wnioskodawcę wygaśnie. W takiej sytuacji Wnioskodawcy nie będą przysługiwały żadne roszczenia wobec finansującego (leasingodawcy). Wobec powyższego należy uznać, że umowa leasingowa przewiduje ewentualność niewykupienia samochodu przez leasingobiorcę. Wnioskodawca ma zatem prawo niewykupienia samochodu po uregulowaniu ostatniej raty leasingowej z obowiązkiem zwrotu samochodu do leasingodawcy.

Opłata wstępna warunkuje rozpoczęcie korzystania z przedmiotu leasingu, a opłaty miesięczne są z kolei formą opłaty za comiesięczne korzystanie z przedmiotu leasingu.

Na moment złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca deklaruje, że będzie wykorzystywał samochód wyłącznie do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z tytułu użytkowania samochodu przysługiwać będzie Wnioskodawcy prawo do odliczenia 100% podatku VAT z faktur dotyczących wydatków na użytkowanie samochodu.

Pytanie

Czy Wnioskodawca, obliczając wartość początkową samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, może on nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o PIT.

W myśl art. 23a pkt 1 ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumieć przez to należy umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei, ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.

W świetle art. 23b ustawy o PIT opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

·umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,

·umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony,

·suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, przy czym od 1 stycznia 2019 r. zostały wprowadzone limity podatkowe ograniczające możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przedmiotem umowy leasingu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł w przypadku samochodów osobowych niebędących pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 908 i 1086).

Jak wskazano, opłata końcowa jest świadczeniem na rzecz finansującego, za którą leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu na własność (w przypadku braku wpłacenia opłaty końcowej samochód musi zostać zwrócony do leasingodawcy).

Opłata końcowa nie stanowi zatem opłaty, która w świetle z art. 23 ust. 5c stanowi spłatę wartości samochodu osobowego, wobec czego, wartości tej opłaty nie należy uwzględniać przy ustalaniu wartości samochodu osobowego dla wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT (przy usłudze leasingu), jak również opłat wynikających z umowy leasingu, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W świetle powyższego, Wnioskodawca do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, przyjmie wartość samochodu osobowego ustaloną jako suma opłaty wstępnej i rat miesięcznych w cenie netto, ponieważ podatek VAT zostanie odliczony w 100%. Jeżeli chodzi jednak o wykup samochodu na podstawie zawartej umowy leasingu, wskazać należy, iż jest to transakcja podatkowo odrębna od samego leasingu.

W związku z tym, limit 150 000 zł powinien być naliczony osobno dla leasingu (czynsz inicjalny i raty miesięczne), osobno dla wykupu (opłata końcowa). Kwota opłaty końcowej nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT. Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 sierpnia 2021 roku, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.503.2021.1.MG, jak również interpretacja indywidualna z 13 lutego 2024 roku, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.901.2023.2.KP. W tym miejscu należy również powołać interpretację indywidualną z dnia 19 grudnia 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygnatura: 0115-KDIT3.4011.764.2022.1.DP, gdzie w opisie stanu faktycznego inny Wnioskodawca wprost wskazał, że na „wartość samochodu składać się będą: 1) opłaty związane z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego, w tym opłata wstępna oraz raty leasingowe (część kapitałowa) w łącznej wysokości (…) zł netto + podatek VAT; 2) opłata końcowa związana z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego w wysokości (…) netto + podatek VAT.”, a Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, gdzie Wnioskodawca w treści wniosku uważa, że „może ująć w całości kwotę (…) zł netto, na którą zawiera się opłata wstępna i raty kapitałowe”, w kosztach uzyskania przychodów – pomimo, iż ten Wnioskodawca wskazuje w uzupełnieniu wniosku, ze cała wartość pojazdu to (…) zł.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznaje słusznie, że opłata końcowa (wykup) nie zalicza się do wartości samochodu osobowego, do której odnosi się art. 23 ust. 1 pkt. 47a, w związku z art. 23 ust. 5c ustawy PIT.

W ocenie Wnioskodawcy opłata końcowa dotyczy już nowej transakcji, a mianowicie sprzedaży i do tej transakcji należy zastosować art. 23 ust. 1 pkt. 4 ustawy PIT, zatem nie można do kalkulacji wartości samochodu osobowego dla celów leasingu ujmować opłaty końcowej, bo ta nie jest elementem usługi leasingowej (usługi składającej się z opłaty wstępnej i rat leasingowych), lecz jest już odrębną czynnością prawną – dostawą towaru (sprzedażą), co prawda ujętą w umowie leasingu operacyjnego w harmonogramie spłat, ale odrębnej w sensie ekonomicznym i cywilistycznym.

Mając powyższe na względzie, obliczając wartość początkową ww. samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, Wnioskodawca może nie uwzględniać opłaty końcowej (wynikającej z transakcji wykupu).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym powyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie stwierdzić, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychodów).

Dlatego kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodów z tego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z tego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien – w myśl powołanego przepisu – spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

Podkreślam również, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

W świetle art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że:

Na podstawie powyższych przepisów stwierdzam, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 tej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów należy także mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w przywołanym na początku art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższanym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.

Z przepisu tego wynika zatem, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Zgodnie z art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem powyższy limit 150 000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

W przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości wyższej niż 150 000 zł, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć opłaty w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Jak wynika z cytowanego już art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość samochodu, jak i opłat wynikających z umowy leasingu operacyjnego dla potrzeb stosowania art. 23 ust. 1 pkt 47a tej ustawy – powinna obejmować również podatek od towarów i usług, w takiej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty o zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zatem zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że leasingobiorca do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako wartość netto wynikającą z umowy powiększoną o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Niezależnie od powyższego należy pamiętać, że w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze wartość samochodu osobowego powinna wynikać z umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową. Jeżeli w umowie określono wartość samochodu, która znacznie odbiega od wartości rynkowej, działanie takie może zostać poczytane jako obejście prawa podatkowego.

Wobec tego przy ustaleniu wartości pojazdu dla celów podatkowych należy uwzględnić wartość pojazdu wynikającą z umowy leasingu. Jeżeli wartość pojazdu zatem przekracza 150 000 zł, ograniczenie wskazane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajdzie zastosowanie.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej tzw. wykupu przedmiotu leasingu, wskazuję, że wykup przedmiotu leasingu jest podatkowo transakcją odrębną od samego leasingu, a w związku z tym limit 150 000 zł powinien Pan naliczyć osobno dla leasingu oraz osobno dla wykupu.

Zwracam uwagę, że kwota opłaty końcowej, dotycząca ewentualnego wykupu samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu, nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a powołanej ustawy. Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty objęte będą odrębnym limitem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, będą przysługiwać Panu dwa limity odnoszące się do kwoty 150 000 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy (dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu), a drugi określony w art. 23 ust. 1 pkt 4 tej ustawy dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie przedmiotu umowy leasingu operacyjnego (przy obliczaniu którego należy uwzględnić wartość wykupu leasingowanego samochodu).

Z opisu sprawy wynika, że zawrze Pan umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy o wartości netto przekraczającej 150 000 zł. Jednocześnie będzie Panu przysługiwać prawo do odliczenia 100% podatku od towarów i usług z faktur dotyczących wydatków użytkowania samochodu.

To oznacza, że właśnie wartość samochodu wynikająca z przyszłej umowy leasingu operacyjnego (a nie tylko suma opłat wstępnych i rat leasingowych) będzie determinowała zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z tej umowy, które stanowią spłatę wartości samochodu osobowego.

Podsumowanie: obliczając wartość samochodu na cele wyliczenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest Pan zobowiązany uwzględnić wartość samochodu wynikającą z umowy leasingu operacyjnego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).