Wśród wielu pozycji aktywów i pasywów nasza jednostka w swoich księgach rachunkowych ujęła i wykazała na dzień bilansowy m.in. 289 tys. zł należności od odbiorcy X oraz 372 tys. zł należności od odbiorcy Y, za sprzedane im wyroby gotowe. Kwoty te jednostka ujęła w bilansie rocznym jako należności bez wystąpienia i uzyskania od kontrahentów potwierdzenia ich poprawności. Bilans został zatwierdzony przez
Ustawa o rachunkowości, zarówno przed nowelizacją, jak i po zmianach od 1 stycznia 2002 r., zobowiązuje w art. 4 ust. 3 pkt 3 do okresowego ustalania lub sprawdzania w drodze inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów. Obowiązek lub potrzeba przeprowadzania inwentaryzacji ma służyć aktualizacji stanu księgowego składników bilansowych. Stwierdzone w wyniku inwentaryzacji różnice muszą ulec
Ustawa o rachunkowości zawiera bardzo ogólne zasady przeprowadzania inwentaryzacji. Dlatego dla sprawnego, szybkiego i rzetelnego inwentaryzowania konieczne jest oparcie się na dorobku praktyki. Z jednej strony gwarantuje to obniżenie kosztów całej operacji, z drugiej zaś przyczynia się do zmniejszenia liczby popełnianych błędów.
Jesteśmy przedsiębiorstwem produkcyjnym. Od lat w trakcie przeprowadzanych inwentaryzacji stwierdzamy istnienie niedoborów, które jednak powstały bez winy pracowników. W jaki sposób - zgodnie ze znowelizowaną ustawą o rachunkowości - ewidencjonować te niedobory?
Jednym z obowiązków, jakie nakładają przepisy na podmioty prowadzące księgi przychodów i rozchodów oraz księgi rachunkowe, jest przeprowadzenie przynajmniej raz w roku inwentaryzacji. Właściwie przeprowadzona inwentaryzacja może przynieść wiele korzyści. Pozwoli na zweryfikowanie majątku jednostki oraz na znalezienie np. zapasów niechodliwych, nieprzydatnych czy niewłaściwie przechowywanych. W jednostkach
Jednostki gospodarcze stosujące ustawę o rachunkowości są zobowiązane do przeprowadzenia inwentaryzacji na ostatni dzień każdego roku obrotowego. Niniejsze opracowanie jest podsumowaniem informacji z tego zakresu, z uwzględnieniem aspektów praktycznych i zmian, jakie obowiązują od 1 stycznia 2002 r.
Czy słowa wtrącone w treści art. 4 ust. 5 znowelizowanej ustawy o rachunkowości, w brzmieniu: „z wyłączeniem odpowiedzialności za przeprowadzenie inwentaryzacji w formie spisu z natury”, należy interpretować jako zakaz cedowania odpowiedzialności na inne osoby uczestniczące w inwentaryzacji przeprowadzanej tą metodą, czy też jako możliwość pełnego zdjęcia z siebie odpowiedzialności przez kierownika
Głównym celem inwentaryzacji jest urealnienie danych o stanie majątkowym i w efekcie wyliczenie prawidłowego wyniku finansowego w danym roku obrotowym. Za poprawne, czyli prawidłowe i rzetelne, przeprowadzenie inwentaryzacji odpowiada kierownik jednostki. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694) nie reguluje spraw związanych z organizacyjnym przygotowaniem
Zbliża się koniec kolejnego roku obrotowego, a tym samym rozpoczynają się przygotowania do zamykania ksiąg rachunkowych. Wiarygodność bilansu uzależniona jest między innymi od rzetelnego uzgodnienia i potwierdzenia na dzień bilansowy sald rozrachunków.
Czy opuszczenie w obecnej wersji ustawy o rachunkowości w treści art. 26 ust. 1 pkt 3 słowa „i zobowiązań” stanowi zwolnienie dłużników z obowiązku potwierdzania stanu swoich zobowiązań wobec wierzycieli?
Operacja zamknięcia roku jest bardzo ważna z kilku względów. Po pierwsze, sprawozdanie finansowe, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, musi w sposób rzetelny i jasny przedstawiać sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Po drugie, poprawne zamknięcie ksiąg rachunkowych może być oceniane przez biegłego rewidenta i opisane w raporcie oraz opinii. Dokumenty te jako uzupełnienie do
Podjęcie przez przedsiębiorcę decyzji o likwidacji działalności gospodarczej nie oznacza automatycznego rozstania się z fiskusem. Likwidacja działalności gospodarczej może być związana z powstaniem obowiązku podatkowego i obliczeniem należnego z tego tytułu podatku dochodowego. U osób fizycznych, które zlikwidowały działalność gospodarczą, pozostają związane z tą działalnością towary handlowe, wyposażenie
Jesteśmy spółką prawa handlowego. W zatwierdzonym w 2002 r. zakładowym planie kont, zgodnie z sugestią poprzedniego głównego księgowego, zawarliśmy nasz wzór sprawozdania finansowego - inny, niż to wynika z załącznika nr 1 do ustawy o rachunkowości. Czy mogliśmy tak postąpić i czy teraz musimy sporządzić sprawozdanie według tego wzoru? Jesteśmy małą firmą niepodlegającą badaniu przez biegłego rewidenta
