Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB1-1.4019.9.2025.2.MF

Interpretacja indywidualna – w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny opisanego zdarzenia przyszłego jest:

-w części dotyczącej zobowiązania do uiszczenia opłaty od Napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej Napoju nieprzekraczającej 300 ml w przypadku sprzedaży Napojów zakupionych od Dostawcy 1, które ten dostawca nabył w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – ­ prawidłowe.

-w pozostałej części – nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2023 r. poz. 2151 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie opłaty od napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 27 maja 2025 r. (data wpływu 27 oraz 29 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) należy do (…) zajmującej się innowacjami, optymalizacją i zarządzaniem łańcuchami dostaw różnego rodzaju produktów, w tym produktów spożywczych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność w zakresie handlu hurtowego, w tym napojami alkoholowymi (dalej: „Napoje alkoholowe”), których sprzedaż do punktów sprzedaży detalicznej objęta jest obowiązkiem zapłaty tzw. opłaty alkoholowej, czyli opłaty od napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

Wnioskodawca posiada zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu, o którym mowa w art. 9 ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości. Wnioskodawca posiada również zezwolenie na obrót w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu, o którym mowa w art. 9 ust. 2 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości.

Spółka nie posiada zezwolenia, o którym mowa w art. 18 ust. 1 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na miejscu lub poza miejscem sprzedaży.

Spółka zaopatruje w Napoje alkoholowe sprzedawców detalicznych, którzy nie posiadają zezwoleń na obrót hurtowy w kraju Napojami alkoholowymi.

Wnioskodawca zamierza nabywać Napoje alkoholowe m. in. od dostawcy (dalej: „Dostawca 1”), który w sprzedawane Spółce Napoje alkoholowe zaopatruje się zarówno u dostawców krajowych, jak i zagranicznych. Dostawca 1 przekazał Spółce oświadczenie, w którym wskazał, które ze sprzedawanych Spółce Napojów alkoholowych nabył od dostawcy krajowego, a które nabył w drodze importu/wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Dodatkowo, Wnioskodawca zamierza nabywać Napoje alkoholowe od innego dostawcy (dalej: „Dostawca 2”). Niektóre z nabywanych od Dostawcy 2 Napoje alkoholowe są produkowane w Polsce, inne zagranicą. Ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał od Dostawcy 2 stosownej informacji, nie ma możliwości ustalić, czy Dostawca 2 zakupił Napoje alkoholowe od podmiotu krajowego, czy też nabył je w drodze WNT lub importu. Szczególnie, że możliwe są przypadki, w których takie same Napoje alkoholowe Dostawca nabywa zarówno od podmiotu krajowego jak i w drodze importu, zaś poza Spółką Dostawca zaopatruje w Napoje alkoholowe szereg innych nabywców

Zarówno Dostawca 1 jak i Dostawca 2 dostarczyli Wnioskodawcy dokumenty potwierdzające, że posiadają oni zarówno zezwolenie na obrót hurtowy, jak i zezwolenie na sprzedaż detaliczną sprzedawanych Spółce Napojów alkoholowych.

Dodatkowo, Dostawca 2 dostarczył Wnioskodawcy oświadczenie, zgodnie z którym dodatkowa opłata, o której mowa w art. 9² ust. 11 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości (dalej: „Opłata od napojów alkoholowych”), od wszystkich sprzedanych Spółce Napojów alkoholowych, została uregulowana na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Wnioskodawca zaopatruje w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Z informacji przekazanych Spółce przez Dostawcę 1 wynika, że Dostawca 1 odprowadza opłatę od napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o nominalnej objętości nieprzekraczającej 300 ml, zarówno od napojów nabywanych od podmiotów krajowych, jak i zagranicznych. Niemniej jednak, Spółka nie ma możliwości weryfikacji prawdziwości oświadczenia złożonego przez Dostawcę 1.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 1, które ten dostawca nabył w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych, zaś w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 1, które ten dostawca nabył od dostawców krajowych, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych.

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 2, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 1, które ten dostawca nabył w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych, zaś w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 1, które ten dostawca nabył od dostawców krajowych, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 2, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, oraz za zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach.

W myśl art. 9² ust. 12 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, albo zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę.

Natomiast, stosownie do art. 9² ust. 13 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Przepisy Ustawy o wychowaniu w trzeźwości nie zawierają regulacji szczególnej dotyczącej obowiązku uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych w przypadku ich nabycia w drodze WNT lub importu.

W sytuacji zatem, gdy Dostawca 1 zaopatrujący Wnioskodawcę w Napoje alkoholowe posiada jednocześnie zezwolenie na sprzedaż hurtową jak i detaliczną Napojów alkoholowych, podmiotem zobowiązanym do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych jest podmiot krajowy zaopatrujący Dostawcę 1. Podmiot ten, w celu dokonywania sprzedaży hurtowej Napojów alkoholowych, musi bowiem posiadać stosowne zezwolenie.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 1, a pochodzących zgodnie z oświadczeniem tego dostawcy od podmiotów krajowych, Wnioskodawca - stosownie do art. 9² ust. 13 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości - nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych.

W przypadku sprzedaży Napojów alkoholowych zakupionych od Dostawcy 1, które zgodnie z oświadczeniem tego dostawcy zostały przez niego nabyte w drodze importu lub WNT, podmiotem zobowiązanym do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych jest Wnioskodawca. Na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw nie występuje bowiem podmiot, który zgodnie z art. 9² ust. 12 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości byłby zobowiązany do rozliczenia Opłaty od napojów alkoholowych.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że nie ma możliwości samodzielnie ustalić, które z zakupionych od Dostawcy 1 Napojów alkoholowych dostawca ten będzie nabywał od podmiotów krajowych, a które w drodze importu/WNT, jedynym źródłem informacji będzie w tym przypadku oświadczenie otrzymane od Dostawcy 1.

Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy Dostawca 2 posiada jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy oraz sprzedaż detaliczną Napojów alkoholowych, a z przekazanego Spółce oświadczenia wynika, że od wszystkich Napojów alkoholowych sprzedanych na rzecz Spółki, Opłata od napojów alkoholowych została uiszczona na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw, Spółka nie ma obowiązku uiszczenia tej opłaty. Spółka może w tym przypadku założyć, że na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw wystąpił podmiot zobowiązany, zgodnie z art. 9² ust. 12 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, do uiszczenia Opłaty od napojów alkoholowych.

Powyższe zdaniem Spółki wynika z faktu, że przyjęcie odmiennego stanowiska, zgodnie z którym Wnioskodawca byłby zobowiązany rozliczyć Opłatę od napojów alkoholowych, które Dostawca 2 nabył w drodze WNT lub importu skutkowałoby nałożeniem na Spółkę obowiązków niemożliwych do wykonania. Nałożenie na Spółkę zobowiązania do zapłaty Opłaty od napojów alkoholowych w ww. okolicznościach stanowiłoby jej odpowiedzialność na zasadzie ryzyka, ponieważ zależałoby od okoliczności, o których Spółka nie może mieć wiedzy ani nie ma możliwości ich weryfikacji.

Uzyskanie od Dostawcy 2 informacji umożliwiających jednoznaczne ustalenie, które Napoje alkoholowe zostały przez niego nabyte od producentów krajowych (posiadających zezwolenie na obrót hurtowy), a które w ramach WNT lub importu, jest w praktyce niemożliwe. Wynika to z faktu, że tego rodzaju informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa Dostawcy 2.

Wnioskodawca nie ma również możliwości samodzielnie ustalić, które z zakupionych od Dostawcy 2 Napojów alkoholowych pochodzą od dostawców krajowych, a które zostały nabyte w drodze WNT lub importu. Zdarza się bowiem, że Dostawca 2 zaopatruje się w takie same Napoje alkoholowe zarówno u dostawców krajowych, jak i w ramach WNT lub importu.

Próba ustalenia wysokości należnej Opłaty od napojów alkoholowych mogłaby polegać na wyselekcjonowaniu z asortymentu nabywanego od Dostawcy tych Napojów alkoholowych, których produkcja odbywa się poza Polską. Kalkulacja ta nie byłaby jednak rzetelna biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności.

Napoje alkoholowe, jako rzeczy oznaczone co do gatunku, nie podlegają jednoznacznej identyfikacji co do ich tożsamości. W konsekwencji, ustalenie jaka liczba opakowań Napojów alkoholowych pochodzi z poszczególnych źródeł jest w praktyce niemożliwe.

Spółka nie wie zatem, które z zakupionych od Dostawcy 2 Napojów alkoholowych pochodzą z jakiego źródła. Realizacja obowiązku uiszczania opłaty w sposób wymagający różnicowania Napojów alkoholowych nabywanych od Dostawcy 2 pod kątem źródła ich pochodzenia, jest obiektywnie niewykonalna.

W konsekwencji, odmienna od przyjętej przez Spółkę, interpretacja przywołanych powyżej przepisów Ustawy o wychowaniu w trzeźwości prowadziłaby do nałożenia na Wnioskodawcę obowiązków niemożliwych do wykonania w postaci zapłaty Opłaty od napojów alkoholowych, w sytuacji, gdy Spółka nie ma możliwości uzyskania informacji, czy Dostawca 2 nabył sprzedawane Spółce, poszczególne Napoje alkoholowe od podmiotu krajowego czy też w drodze WNT lub importu.

Ponadto, prowadziłaby ona do możliwości podwójnego uiszczenia tej samej opłaty od tych samych Napojów alkoholowych.

Dodatkowo, wymagałaby od Wnioskodawcy pozyskania od jej Dostawcy 2 informacji, które mogą stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa, a tym samym ich pozyskanie przez Spółkę mogłoby stanowić czyn nieuczciwej konkurencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy,

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 2 ustawy,

W myśl art. 2¹ ust. 1 pkt 7 ustawy,

Jak stanowi art. 18 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy,

Dodatkowo, jak wskazuje art. 9² ust. 12 ustawy,

W myśl art. 9² ust. 13 ustawy,

Z przedstawionego we wniosku oraz uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzicie Państwo działalność w zakresie handlu hurtowego m.in. napojów alkoholowych (dalej „Napoje”) w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej Napoju nieprzekraczającej 300ml, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Posiadają Państwo zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu oraz o zawartości do 18% alkoholu. Nie posiadają natomiast Państwo zezwolenia, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy, na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na miejscu lub poza miejscem sprzedaży. Zaopatrują Państwo w Napoje przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Zamierzają Państwo nabywać Napoje od Dostawcy 1 oraz Dostawcy 2 (zwani wspólnie Dostawcami). Dostawcy posiadają zezwolenie na obrót hurtowy, jak i zezwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów. Obaj nabywają także Napoje od podmiotów krajowych, jak i zagranicznych. Ponadto wskazali Państwo, że otrzymali zarówno od Dostawcy 1 oraz Dostawcy 2 oświadczenie, zgodnie z którym dodatkowa opłata, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy (zwana dalej opłatą lub opłatą od napojów alkoholowych), od wszystkich sprzedanych Państwu Napojów została uregulowana na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw. Niemniej jednak nie mają Państwo możliwości weryfikacji prawdziwości złożonych przez Dostawców oświadczeń.

Dodatkowo Dostawca 1 przekazał Państwu oświadczenie, w którym wskazał, które ze sprzedawanych Państwu Napojów zostały nabyte przez Niego od dostawcy krajowego, a które nabył w drodze importu/wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Państwa wątpliwość budzi to, czy w przypadku zaopatrywania nabywców w Napoje zakupione od Dostawcy 1 oraz Dostawcy 2,  ciąży na Państwu obowiązek odprowadzenia dodatkowej opłaty od napojów alkoholowych, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy, przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia, o którym mowa w art. 9² ust. 11 albo ust. 12 ustawy zobowiązany jest do uiszczenia dodatkowej opłaty od napojów alkoholowych, o której mowa powyżej. Jedynie w sytuacji, jeśli opłata została odprowadzona na podstawie art. 9² ust. 13 ustawy, przedsiębiorca taki nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Z przedstawionego przez Państwa opisu wynika, że zarówno Dostawca 1, jak i Dostawca 2, są podmiotami, których zaopatrzenie w Napoje wiąże się z obowiązkiem zapłaty opłaty od napojów alkoholowych. Obowiązek opłaty powstaje więc w momencie zaopatrzenia przez przedsiębiorcę krajowego w Napoje Dostawcy 1 oraz Dostawcy 2. Natomiast w przypadku nabycia Napojów przez Dostawców od podmiotów zagranicznych, w ramach importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie dochodzi do „zaopatrzenia” w myśl przepisów ustawy, co nie rodzi obowiązku zapłaty opłaty.

W związku z tym, że Państwo również dokonujecie zaopatrzenia przedsiębiorców posiadających pozwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, na Państwu także spoczywa, stosownie do art. 9² ust. 11 ustawy obowiązek zapłaty opłaty od napojów alkoholowych. Jedyny wyjątek, jak wskazano powyżej, stanowi sytuacja, gdy opłata ta została odprowadzona przez innego przedsiębiorcę na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw.

Reasumując, skoro Państwo na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy będziecie zaopatrywali w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, od których wcześniej nie zapłacono opłaty, to obowiązek o którym mowa w art. 9² ust. 11 ustawy będzie ciążył na Państwu.

Natomiast w przypadku, gdy opłata została uiszczona przez podmiot zobowiązany na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw, stosownie do art. 9² ust. 13 ustawy dokonywanie przez Państwa zaopatrzenia, o którym mowa w ust. 11 nie podlega opłacie.

Zauważyć należy, że ustawa nie zawiera regulacji dotyczących sposobu weryfikacji innych przedsiębiorców od kątem posiadanych przez nich zezwoleń, jak i sposobu weryfikacji, czy opłata od napojów alkoholowych została uiszczona na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw.

Podobne kwestie, dotyczące braku uregulowań w ustawach, rozstrzygały Sądy Administracyjne np. w zakresie opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a-12n ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2024 r. poz. 1670 ze zm.)

Tak przykładowo w wyroku z 1 marca 2023 r., sygn. akt III FSK 1278/22, Naczelny Sąd Administracyjny, odniósł się do zagadnienia związanego z obowiązkiem posiadania wiedzy nt. dokładnego składu surowcowego napojów sprzedanych przez podmioty niebędące producentem wyrobu: Nie zasługuje na aprobatę argumentacja, że nie jest możliwe rozróżnienie źródła pochodzenia cukrów występujących w napoju oraz cukrów dodanych w trakcie procesu produkcji. (…) Nie jest w sprawie sporne, że producent napoju ma możliwość na podstawie posiadanych danych ustalić zawartość w napoju cukrów naturalnych i cukrów dodanych. (…) To, że pozostałe podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty nie mają takich możliwości, dysponując jedynie wyrobem gotowym, nie oznacza, że informacje pochodzące od producenta nie są im znane, a tym bardziej nie powinny być im znane. (…) Informacje zawarte na etykiecie produktu powinny zawierać zatem dane rzeczywiste o ilości substancji występujących w napoju naturalnie. Wówczas podmiot zobowiązany do zapłaty opłaty (inny niż producent) nabywający napoje będzie dysponował informacją o składzie napoju, niezbędną do prawidłowego ustalenia opłaty i nie może zasłaniać się brakiem wiedzy na ten temat. Innymi słowy na żądanie właściwego organu musi wykazać jaki jest rzeczywisty skład napoju, którego wprowadzenie na rynek podlega opłacie.

Natomiast w odniesieniu do weryfikacji kontrahentów, wypowiedział się np.  Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 czerwca 2023 r., sygn. akt III FSK 29/23, w którym wskazał: Aspekt rzeczywistej aktywności gospodarczej podatnika winien zostać uwzględniony, lecz tylko w ramach postępowania wymiarowego. O okoliczności, jaki rodzaj działalności gospodarczej podatnik rzeczywiście realizuje, nie przesądza natomiast sam wpis do Krajowego Rejestru Sądowego, który w tym zakresie ma charakter deklaratoryjny, na co zasadnie zwraca uwagę strona skarżąca.

Natomiast w zakresie opłaty od napojów alkoholowych szeroko swoje stanowisko przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 30 marca 2022 r. sygn. akt III SA/Po 1311/21: W ocenie Sądu na gruncie powołanych przepisów organ prawidłowo przyjął, że na każdym przedsiębiorcy posiadającym zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, dokonującym zaopatrzenia w napoje alkoholowe przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, spoczywa obowiązek uiszczenia opłaty alkoholowej za zezwolenie na obrót hurtowy. Wyjątkiem, o którym mowa w art. 9² ust. 13 u.w.t.p.a. jest sytuacja, gdy zaopatrzenie obejmuje napoje alkoholowe, od których zapłacono już opłatę alkoholową. Powyższe wynika z literalnego brzmienia art. 9² ust. 11-13 u.w.t.p.a. Z przepisu art. 9² ust. 13 u.w.t.p.a. wynika, że wnioskodawca - jako przedsiębiorca działający na kolejnym etapie obrotu napojami alkoholowymi – nie jest zobowiązany do zapłaty opłaty alkoholowej od dostarczonych mu napojów alkoholowych, ale jedynie od tych, od których opłata alkoholowa została zapłacona. Ustawodawca rozróżnił bowiem sytuację prawną wnioskodawcy nie w zależności od tego, czy jego dostawca był zobowiązany do zapłaty opłaty alkoholowej czy nie, lecz od tego czy ją faktycznie uiścił (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 644/21, (…)). Tym samym wbrew twierdzeniom skarżącej z art. 9² ust. 13 u.w.t.p.a. nie wynika, że wnioskodawca jest zwolniony z opłaty, gdy jego dostawca jest do niej jedynie obowiązany. Z przepisu tego wprost wynika, że wnioskodawca nie ma obowiązku regulować przedmiotowej opłaty jedynie wówczas, gdy została ona uiszczona przez dostawcę. Skoro bowiem skarżąca zaopatruje przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe to jest przedsiębiorcą zobowiązanym do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a. Zgodnie zaś z treścią art. 9² ust. 13 u.w.t.p.a. jedynie w przypadku, gdy podmiot będący dostawcą napojów alkoholowych dla skarżącej opłatę alkoholową uiści, na skarżącej nie będzie ciążył ten obowiązek.

Z powyższych względów nie są zasadne zarzuty skargi naruszenia art. 9² ust. 11, 12 i 13 u.w.t.p.a., przy formułowaniu których skarżąca jako relewantną prawnie okoliczność uznaje brak jej wiedzy o tym, czy przedmiotowa opłata alkoholowa została zapłacona przez dostawcę na wcześniejszym etapie obrotu. Dokonana przez skarżącą wykładnia omawianych przepisów, która prowadzi do stwierdzenia, że to na dostawcy napojów alkoholowych ciąży obowiązek odprowadzenia opłaty alkoholowej od wszystkich napojów alkoholowych, gdyż w u.w.t.p.a. brak jest przepisów, które nakładałyby wprost w takim przypadku obowiązek uiszczenia opłaty alkoholowej na inny podmiot, jest sprzeczna z literalnym brzmieniem art. 9² ust. 13 w zw. z art. 9² ust. 11 i 12 u.w.t.p.a. W świetle art. 9² ust. 13 u.w.t.p.a. nie budzi wątpliwości Sądu, że przedsiębiorca działający na kolejnym etapie obrotu napojami alkoholowymi nie jest zobowiązany do zapłaty opłaty alkoholowej od dostarczonych mu napojów alkoholowych, ale jedynie od tych, od których opłata ta została opłacona. Skoro zaś w momencie zaopatrzenia spółkę w napoje alkoholowe opłata ta nie została uiszczona, to obowiązek ten będzie ciążył na spółce, jako przedsiębiorcy dokonującego zaopatrzenia (por. wyrok WSA w Poznaniu z 1 marca 2022 r., sygn. III SA/Po 1359/21).

Stanowisko skarżącej odnoszące się do niemożności ustalenia, czy dostawca uiścił opłatę alkoholową, a tym samym, czy skarżącą jest zobowiązana ją uiścić należy traktować w kategorii ewentualnego postulatu de lege ferenda. Jednocześnie należy zważyć, że przepis art. 9² ust. 15 u.w.t.p.a. wskazuje, że obowiązek zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11 powstaje w momencie zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml. Z przepisu tego czytanego łącznie z przepisami art. 9² ust. 11-13 u.w.t.p.a. wynika, że opłata alkoholowa ma charakter jednofazowy, obciąża jeden podmiot.

W kontekście powołanego zarzutu należy dodać, że przepis art. 9² ust. 17 u.w.t.p.a. nakazuje dostawcy odrębnie w odniesieniu do każdego zezwolenia składać w postaci elektronicznej informacje oraz obliczenia i wniesienia na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego opłaty w wysokości, o której mowa w ust. 11 - do końca miesiąca następującego po zakończeniu półrocza. Informacja taka, zgodnie z art. 9² ust. 18 u.w.t.p.a. zawiera m.in. numery faktur lub innych dokumentów potwierdzających zaopatrzenie w napoje alkoholowe, daty ich wystawienia, łączną liczbę litrów 100% alkoholu zawartego w tych napojach, czy łączną liczbę opakowań tychże napojów. Oznacza to, że choć napoje alkoholowe, od których należy opłatę alkoholową oznaczone są co do gatunku, to ich identyfikacja na podstawie numerów faktur lub innych dokumentów potwierdzających zaopatrzenie skarżącej, daty ich wystawienia, czy określoną łączną liczbę ich opakowań, nie powinna przysparzać trudności. Brak jest więc ryzyka dwukrotnego uiszczenia opłaty alkoholowej od tych samych napojów alkoholowych - przez dostawcę, a następnie przez skarżącą. Z przepisów u.w.t.p.a. wynika, że każdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jest zobowiązany do uiszczenia opłaty ustalonej na podst. art. 9² ust. 11 u.w.t.p.a. To bowiem czynność zaopatrzenia, czyli faktycznego wydania towaru rodzi obowiązek zapłaty, a przedsiębiorca będzie z niej zwolniony wyłącznie wówczas, gdy uiszczono już od niej opłatę ustaloną na podst. art. 9² ust. 11 (art. 9² ust. 13 i 15 u.w.t.p.a.).

Końcowo podkreślić należy, że to na Państwu ciąży obowiązek dołożenia wszelkiej staranności w uzyskaniu informacji, które stanowić będą podstawę uznania Państwa braku zobowiązania do uiszczenia opłaty na podstawie art. 9² ust. 13 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży Napojów, zakupionych od Dostawcy 1, które ten dostawca nabył w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest prawidłowe.

Pomimo bowiem wskazania, że opłata została uiszczona od wszystkich sprzedawanych przez Dostawcę 1 Napojów, wskazują Państwo, że nie mają możliwości weryfikacji oświadczenia złożonego przez tego Dostawcę. Niezależnie jednak od tego, nabycie Napojów przez tego Dostawcę w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie wypełnia definicji zaopatrzenia, więc na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw nie występuje, na podstawie art. 9² ust. 15 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11. Moment powstania obowiązku zapłaty opłaty powstanie dopiero w momencie zaopatrzenia przez Państwa w Napoje przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Powyższe znajduje również odzwierciedlenie w zakresie Państwa obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży Napojów, zakupionych od Dostawcy 2, które ten dostawca nabył w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W przypadku, gdy nie zostały spełnione przesłanki art. 9² ust. 11 ustawy, nie doszło do momentu powstania obowiązku zapłaty opłaty.

Ponadto Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od sprzedaży Napojów, zakupionych od Dostawców, które ci Dostawcy nabyli od dostawców krajowych również należało uznać za nieprawidłowe.

Ustawa nie wiąże zobowiązania dot. opłaty w zależności od tego, czy na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw pojawił się przedsiębiorca zobowiązany do zapłaty opłaty alkoholowej czy nie, lecz od tego czy ją faktycznie uiścił.

Tym samym, jak podkreślono powyżej, są Państwo podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty w związku z zaopatrzeniem przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Natomiast wyłącznie w przypadku faktycznego uiszczenia opłaty przez podmiot zobowiązany, występujący na wcześniejszym etapie łańcucha dostaw, nie będą Państwo, na podstawie art. 9² ust. 13 ustawy zobowiązani do uiszczenia opłaty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.