1. Inwestycje w obcych środkach trwałych

Inwestycje w obcych środkach trwałych to nakłady na ulepszenie środków trwałych niebędących własnością jednostki, ale używanych przez nią na podstawie umów leasingu, najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Określenie to wprowadzono do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale nie podano dokładnego jego znaczenia. Przepisy podatkowe inwestycjami w obcych środkach określają ulepszenia zarówno przed przyjęciem ich do użytkowania, jak i po ich przyjęciu.

Ustawa o rachunkowości traktuje bardzo ogólnie tematykę inwestycji w obcych środkach trwałych rozumianych jako ulepszenia środków trwałych obcych. Dotychczasowy sposób uznawania, wyceny i ewidencji wynika z przyjętej przez księgowych praktyki, interpretacji US, linii orzeczniczej oraz piśmiennictwa. Od 11 marca 2008 r. należy stosować zasady zapisane w pkt III. 9 Krajowego Standardu Rachunkowości nr 5 „Leasing, najem i dzierżawa”.