Artykuł
1. Wykorzystanie dźwigni finansowej przy inwestycji
Efekt dźwigni (lewarowanie) z powodzeniem można wykorzystywać zarówno w finansach przedsiębiorstw, jak i w inwestowaniu. Korzyści z lewarowania w wyznaczeniu optymalnej struktury finansowania zostały omówione w numerze 13 BR. W przypadku oceny inwestycji należy pamiętać, że podstawowym warunkiem opłacalności dźwigni jest osiągnięcie stopy zwrotu z aktywów wyższej niż koszt długu.
W przypadku przedsiębiorstw zaciągane są kredyty lub emitowane obligacje w celu rozwijania działalności operacyjnej lub optymalizacji struktury kapitałowej. Inwestorzy mogą również finansować zakup aktywów z kredytu lub stosować instrumenty pochodne, aby osiągnąć ekspozycję opowiadającą ich apetytowi na ryzyko.
Dźwignia finansowa w przedsiębiorstwach może być stosowana w różnych celach: ekspansja firmy - zwiększenie aktywów, optymalizacja struktury kapitałowej przy zachowaniu stałego poziomu aktywów.
W obu przypadkach firmy stosujące dźwignię finansową bazują na założeniu, że w określonym przedziale czasowym aktywa finansowane długiem przyniosą większy przychód operacyjny niż odsetki od długu. W przeciwnym wypadku, nawet jeśli przychód operacyjny będzie dodatni, wpływ lewara na wynik spółki będzie negatywny. W obu przypadkach lewarowanie aktywów skutkuje zwiększeniem ryzyka akcjonariuszy. Firmy o większym współczynniku zadłużenia postrzegane są jako bardziej ryzykowne i w związku z tym obciążone są wyższym kosztem finansowania w przypadku zarówno zaciągania nowych zobowiązań (zwiększanie dźwigni), jak i refinansowania zapadających kredytów. W związku z tym lewarowanie aktywów ma swoje granice.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
