(26)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CISA i rząd ChRL przedstawiły uwagi dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowym dochodzeniu. Ponadto uwagi przedstawione przez CISA zostały potwierdzone przez Baosteel.

(27)

Rząd ChRL stwierdził, że sprawozdanie zawiera błędy dotyczące okoliczności faktycznych i kwestii prawnych oraz że decyzje podjęte na jego podstawie są nieuzasadnione. Jeśli chodzi o fakty, zdaniem rządu ChRL sprawozdanie wprowadza w błąd, jest jednostronne i odbiega od stanu faktycznego. Ponadto fakt, że Komisja wydała sprawozdania krajowe tylko w odniesieniu do kilku wybranych państw, budzi obawy co do zasady największego uprzywilejowania. Co więcej, opieranie się przez Komisję na dowodach zawartych w sprawozdaniu jest, w opinii rządu ChRL, niezgodne z duchem sprawiedliwego i uczciwego prawa, ponieważ zapewnia nieuzasadnione korzyści przemysłowi Unii i w rzeczywistości sprowadza się do osądzenia sprawy przed procesem.

(28)

Jednocześnie CISA podniosło, że Komisja nadmiernie opierała się na sprawozdaniu, które w opinii CISA jest jednostronne, nieobiektywne, zawiera zdezaktualizowane informacje i celowo pomija elementy faktyczne, co ma ułatwiać składanie skarg w trybie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. CISA nie zgodziło się ponadto z odpowiedzią Komisji zawartą w sekcji 3.1.3. rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w której Komisja stwierdziła, że zarówno rząd ChRL, jak i inne strony miały możliwość przedstawienia informacji obalających źródła zawarte w sprawozdaniu; CISA wskazało, że ciężar dowodu spoczywa w tym przypadku na organie prowadzącym dochodzenie, a nie na eksporterach z państw trzecich. Ponadto CISA podkreśliło, że sprawozdanie nie dotyczy sektora stali powlekanej elektrolitycznie chromem, ale jest po prostu dokumentem uniwersalnym, który Komisja wykorzystuje do różnych dochodzeń bez względu na branżę. Ponadto CISA podniosło, że plany pięcioletnie, na które Komisja powołuje się w swoim dochodzeniu w celu wykazania istnienia znaczących zakłóceń, są jedynie dokumentami wyznaczającymi kierunki przyszłej polityki, podobnie jak tego rodzaju dokumenty publikowane również w Unii Europejskiej, a zatem nie powodują zakłóceń. Dodatkowo CISA stwierdziło, że 13. plan pięcioletni, o którym mowa w sprawozdaniu, obejmuje jedynie okres do 2020 r., co oznacza, że nie ma on zastosowania do drugiej części okresu objętego dochodzeniem.

(29)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Argumenty te zostały już w dużej mierze omówione w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski przedstawione w motywach 68-70 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja nie dostrzegła na przykład, w jaki sposób powoływanie się na obowiązujące przepisy chińskiego prawa miałoby być oderwane od rzeczywistości. Podobnie CISA twierdziło, że Komisja pomija okoliczności faktyczne, elementy i wnioski, które byłyby sprzeczne z celem sprawozdania, nie wskazując, które konkretne okoliczności faktyczne lub elementy podważałyby istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Jeśli chodzi o ciężar dowodu, sprawozdanie oraz inne przedstawione dowody oznaczały, że Komisja wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku oraz że ani CISA, ani inne zainteresowane strony nie były w stanie obalić przedstawionych dowodów. Komisja podkreśliła ponadto, że plany pięcioletnie publikowane przez rząd ChRL nie są jedynie dokumentami zawierającymi ogólne wytyczne, ale mają charakter prawnie wiążący. W tym względzie Komisja odniosła się do szczegółowej analizy planów w rozdziale 4 sprawozdania, z fragmentem poświęconym wiążącemu charakterowi planów w sekcji 4.3.1.

(30)

W odniesieniu do argumentu, że 13. plan pięcioletni nie miał zastosowania do drugiej części okresu objętego dochodzeniem (1 stycznia - 30 czerwca 2021 r.), Komisja powtórzyła, jak już wskazano w motywie 69 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że publikację 14. planów pięcioletnich rozpoczęto dopiero w 2021 r. Na przykład ogólny 14. plan pięcioletni został opublikowany 12 marca, 14. plan pięcioletni dotyczący złomu stalowego - 15 września, a 14. plan pięcioletni dotyczący rozwoju surowców - 21 grudnia 2021 r. Komisja zwróciła uwagę, że w okresie między datą rozpoczęcia stosowania 13. planu pięcioletniego a publikacją 14. planu pięcioletniego nadal miał zastosowanie 13. plan pięcioletni. W każdym razie, niezależnie od tego, kiedy dokładnie zostały opublikowane poszczególne 14. plany pięcioletnie, już sam fakt, że 13. plan pięcioletni był stosowany w pierwszej połowie okresu objętego dochodzeniem, wskazuje na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(31)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń rząd ChRL ponownie przedstawił swoje argumenty dotyczące sprawozdania, nie dodając żadnych dodatkowych elementów do swojej argumentacji. Komisja zwróciła zatem uwagę, że argumenty te zostały już omówione w motywach 68-70 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także w motywie 29 powyżej.

(32)

Z kolei CISA po ujawnieniu ostatecznych ustaleń powtórzyło swoją krytykę sprawozdania, podtrzymując opinię, że nie spełnia ono standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu. Ponadto CISA ponownie podniosło kwestię 13. planu pięcioletniego, wskazując, że z jednej strony nie powinien on być uznawany za wiążące prawo, lecz raczej za ogólny dokument programowy (a dokumenty takie są publikowane również w UE), a z drugiej strony połowa okresu objętego dochodzeniem wykracza poza okres objęty 13. planem pięcioletnim. W związku z tym CISA zwróciło się do Komisji o wyjaśnienie, na jakiej podstawie treść 13. planu pięcioletniego może być uznana za dowód istnienia znaczących zakłóceń po upływie okresu jego stosowania.

(33)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Po pierwsze, jak już wskazano w motywie 29 powyżej, w Chinach stosuje się cykl planowania w okresach pięcioletnich. W cyklu tym poszczególne dokumenty planistyczne na kolejny okres są przygotowywane już w trakcie trwania poprzedniego cyklu, a jednocześnie poszczególne dokumenty planistyczne na kolejny okres mogą być oficjalnie publikowane z pewnym opóźnieniem po upływie terminu obowiązywania odpowiednich dokumentów planistycznych z poprzedniego cyklu. Fakt, że formalna data zakończenia obowiązywania 13. planu pięcioletniego może przypadać w trakcie okresu objętego dochodzeniem lub że odpowiednie 14. plany pięcioletnie zostały opublikowane z pewnym opóźnieniem po zakończeniu poprzedniego okresu planowania, nie zmienia charakteru chińskiego systemu planowania, w którym władze i podmioty gospodarcze stale są elementem cyklu planowania. Komisja nie zgodziła się również z argumentem CISA, że 13. plan pięcioletni był jedynie ogólnym dokumentem programowym wyznaczającym priorytety w zakresie inwestycji publicznych. Po pierwsze, CISA nie przedstawiło żadnego argumentu podważającego analizę Komisji zawartą w sekcji 4.3.1. sprawozdania, o której mowa w motywie 29 powyżej. Ponadto dokonane przez CISA porównanie nowej strategii przemysłowej Komisji z 13. planem pięcioletnim jest chybione na wielu poziomach, jak na przykład typologia dokumentów (komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i innych instytucji Unii w porównaniu z dokumentem faktycznie uchwalonym przez najwyższy chiński organ ustawodawczy), a także ich charakter i treść (dokument wyjaśniający, przedstawiający priorytety polityki w porównaniu z normatywnymi wytycznymi zawierającymi cele w zakresie produkcji przemysłowej i wyraźne wymogi dotyczące wdrożenia przez wszystkie podmioty objęte jego zakresem stosowania).

(34)

W związku z tym argumenty przedstawione przez rząd ChRL i CISA zostały odrzucone, a Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 68-70 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(35)

Po pierwsze, rząd ChRL, jak również CISA twierdziły, że konstruowanie wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodne z porozumieniem antydumpingowym WTO, w szczególności z art. 2.2 tego porozumienia zawierającym wyczerpujący wykaz sytuacji, w których można skonstruować wartość normalną, przy czym "znaczące zakłócenia" nie są wymienione wśród takich sytuacji.

(36)

Po drugie wykorzystanie danych od odpowiedniego reprezentatywnego kraju jest, według rządu ChRL i CISA, niezgodne z art. VI.1 lit. b) Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu i art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego WTO, które wymagają wykorzystania kosztów produkcji w kraju pochodzenia przy konstruowaniu wartości normalnej. Zdaniem CISA Komisja zignorowała stanowisko Organu Apelacyjnego w sprawie Unia Europejska - Środki antydumpingowe nałożone na biodiesel z Argentyny ("DS473"), zgodnie z którym dopuszczalne wykorzystanie danych ze źródła poza państwem wywozu "nie oznacza jednak, że organ prowadzący dochodzenie może po prostu zastąpić koszt produkcji w kraju pochodzenia kosztem spoza kraju pochodzenia". CISA podkreśliło ponadto, że - zgodnie ze stanowiskiem Organu Apelacyjnego w sprawie DS473 - przy korzystaniu z jakichkolwiek informacji spoza danego kraju w celu określenia "kosztu produkcji w kraju pochodzenia" zgodnie z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego organ prowadzący dochodzenie musi zapewnić, aby takie informacje zostały wykorzystane do ustalenia "kosztu produkcji w kraju pochodzenia", a to może wymagać od organu prowadzącego dochodzenie dostosowania tych informacji. Jednak według CISA brak jest dowodów na to, aby Komisja podjęła kroki zmierzające do dostosowania danych z odpowiedniego kraju reprezentatywnego w celu ustalenia kosztu produkcji w Chinach. Zdaniem CISA wydaje się to niezgodne z zobowiązaniem UE wynikającym z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego.

(37)

Po trzecie, rząd ChRL i CISA stwierdziły, że praktyki dochodzeniowe Komisji na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z zasadami WTO, ponieważ Komisja, naruszając art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, zignorowała dokumentację chińskich producentów, nie ustalając, czy dokumentacja ta jest zgodna z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości w Chinach, oraz czy właściwie odzwierciedla koszty związane z produkcją i sprzedażą. CISA stwierdziło w tym kontekście, że praktyka Komisji została już uznana za niezgodną z zasadami WTO w sprawie DS473. Rząd ChRL argumentował, że Organ Apelacyjny w sprawie DS473 oraz zespół orzekający w sprawozdaniu ze sprawy Unia Europejska - Metody dostosowania kosztów II (Rosja) ("DS494") stwierdziły, że zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, o ile dokumentacja prowadzona przez eksportera lub producenta objętego dochodzeniem odpowiada - w dopuszczalnych granicach - w dokładny i wiarygodny sposób wszystkim rzeczywistym kosztom poniesionym przez danego producenta lub eksportera w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem, można uznać, że koszty te "właściwie odzwierciedlają koszty związane z produkcją i sprzedażą rozpatrywanego produktu", a organ prowadzący dochodzenie powinien wykorzystać tę dokumentację do określenia kosztów produkcji producentów objętych dochodzeniem.

(38)

Co do pierwszego argumentu, CISA przedstawiło go już w swoich uwagach do pierwszej noty, a Komisja odniosła się do niego szczegółowo w motywie 66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski zawarte w tym motywie.

(39)

Jeśli chodzi o drugi argument, jest on w dużym stopniu powtórzeniem twierdzenia, do którego odniesiono się już w motywach 65 i 66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja podkreśliła ponadto, że stosując art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, musi stosować niezniekształcone koszty w odpowiednim reprezentatywnym kraju w celu zapewnienia, by zastosowane koszty nie były zniekształcone i były oparte na łatwo dostępnych danych. Wobec braku konkretnych informacji od CISA, które uzasadniałyby wprowadzenie dalszych dostosowań, uznano, że niezniekształcone koszty w reprezentatywnym kraju, oparte na łatwo dostępnych danych, spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Komisja potwierdziła zatem swoje ustalenia sformułowane w motywie 66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i odrzuciła ten argument.

(40)

W odniesieniu do trzeciego argumentu, poza powtórzeniem stanowiska, które CISA przedstawiło już w swoich uwagach do pierwszej noty, i twierdzeniem, jakoby Komisja powtarzała swoje błędy prawne stwierdzone w sprawie DS473, wydaje się, że argument ten ma taki sam charakter jak ten, do którego odniesiono się już w motywach 66 i 67 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument i potwierdziła swoje tymczasowe ustalenia.

(41)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń rząd ChRL ponownie przedstawił swoje argumenty dotyczące zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z zasadami WTO, a także dotyczące praktyk dochodzeniowych Komisji na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do wykorzystania rejestrów chińskich producentów, nie dodając żadnych dodatkowych elementów do swojej argumentacji. Komisja zwróciła zatem uwagę, że argumenty te zostały już omówione w motywach 65-67 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także w motywach 35-37 powyżej. W związku z powyższym Komisja odrzuciła także i te argumenty i potwierdziła swoje tymczasowe ustalenia.

(262)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/159 (32) Komisja nałożyła na trzy lata środek ochronny w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali. Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/1029 (33) przedłużono obowiązywanie środka ochronnego do 30 czerwca 2024 r. Produkt objęty postępowaniem należy do jednej z kategorii produktów objętych środkiem ochronnym. W związku z tym po przekroczeniu kontyngentów taryfowych określonych w ramach środka ochronnego cło za ilości powyżej kontyngentu i cło antydumpingowe stałyby się należne za ten sam przywóz. Ponieważ taka kumulacja środków antydumpingowych ze środkami ochronnymi może mieć większe niż pożądane skutki dla handlu, Komisja postanowiła zapobiec jednoczesnemu stosowaniu cła antydumpingowego z cłem za ilości powyżej kontyngentu w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem w okresie obowiązywania cła ochronnego.

(263)

Oznacza to, że jeżeli cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, zaczyna mieć zastosowanie do produktu objętego postępowaniem i przewyższa poziom cła antydumpingowego nałożonego na podstawie niniejszego rozporządzenia, pobiera się tylko cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159. W okresie równoczesnego stosowania cła ochronnego i cła antydumpingowego zawiesza się pobór ceł nałożonych na podstawie niniejszego rozporządzenia. Jeżeli cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, zaczyna mieć zastosowanie do produktu objętego postępowaniem i jest określone na poziomie niższym niż poziom cła antydumpingowego określony w niniejszym rozporządzeniu, pobiera się cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, powiększone o różnicę między tym cłem a poziomem wyższego z poziomów cła antydumpingowego nałożonego na podstawie niniejszego rozporządzenia. Zawiesza się niepobraną część kwoty cła antydumpingowego.

(264)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 (34), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek wykorzystuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego dnia kalendarzowego każdego miesiąca.

(265)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,