(1)

W dniu 16 lutego 2023 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu elektrolitycznych dwutlenków manganu („EDM”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”, „ChRL” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 3 stycznia 2023 r. przez przedsiębiorstwo Autlan EMD SL („skarżący”) lub („Autlan”). Skarga ta została poparta przez Tosoh Hellas Single Member S.A. Skargę złożył przemysł Unii wytwarzający EDM w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami potwierdzającymi w rozumieniu art. 5, że nie są spełnione wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) lub d) tego rozporządzenia. Jednym z tych wymogów, jak wskazano w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, jest dalszy znaczny wzrost przywozu powyżej poziomu przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem. Jak wynika z poniższej tabeli 1, przywóz EDM pochodzących z ChRL spadł o 66 % pod względem średniej miesięcznej wielkości przywozu w ciągu sześciu miesięcy od wszczęcia postępowania w porównaniu ze średnim miesięcznym przywozem w okresie objętym dochodzeniem. Aby uwzględnić ewentualną sezonowość przywozu, Komisja porównała ponadto średnią miesięczną wielkość przywozu w ciągu sześciu miesięcy od wszczęcia postępowania z analogicznym okresem sześciu miesięcy w okresie objętym dochodzeniem. Z analizy tej wynika, że średnia miesięczna wielkość przywozu spadła o 68 %.

Tabela 1

Przywóz z Chin w okresie objętym dochodzeniem i po wszczęciu postępowania (w kg)

(4)

Biorąc pod uwagę fakt, że dowody zebrane w aktach sprawy wskazywały, że wymóg przewidziany w art. 10 ust. 4 lit. d) nie został spełniony, Komisja nie poddała przywozu produktu objętego postępowaniem rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego.

(5)

7 września 2023 r. skarżący złożył wniosek zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego o objęcie badaniem zarzutów dotyczących zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu. Skarżący przedstawił wystarczające dowody na to, że w państwie, którego dotyczy postępowanie, nie stosuje się zwrotu podatku od wartości dodanej („VAT”) od wywozu rudy manganu. Obniżka kwoty zwrotu lub wykluczenie możliwości zwrotu VAT wymieniono w art. 7 ust. 2a akapit drugi rozporządzenia podstawowego jako przykłady istotnych zakłóceń handlu surowcami. Z dowodów zawartych w aktach sprawy wynika również, że udział rudy manganu w kosztach produkcji produktu objętego dochodzeniem w państwie, którego dotyczy postępowanie, znacznie przekracza próg 17 %, zgodnie z wymogami art. 7 ust. 2a akapit piąty rozporządzenia podstawowego. Porównanie ceny rudy manganu w ChRL z niezniekształconą ceną rudy manganu sprzedawanej na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych, opublikowaną przez Fast Markets (3) pokazuje, że chińskie ceny są niższe od cen na reprezentatywnych rynkach międzynarodowych (4) w rozumieniu art. 7 ust. 2a akapit drugi rozporządzenia podstawowego. Aby zbadać zakłócenia handlu surowcami oraz ocenić, czy do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu na etapie ostatecznym, Komisja wprowadziła zmiany do zawiadomienia o wszczęciu postępowania z dnia 16 lutego 2023 r. na podstawie art. 7 ust. 2a i art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego. Zmienione zawiadomienie o wszczęciu postępowania opublikowano 13 września 2023 r. (5) („zmienione zawiadomienie o wszczęciu postępowania”). W związku z tą zmianą Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o dostarczenie informacji na temat wolnych mocy produkcyjnych w państwie, którego dotyczy postępowanie, konkurencji o surowce i wpływu na łańcuchy dostaw dla przedsiębiorstw w Unii w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie odpowiednich części kwestionariuszy dotyczących zakłóceń handlu surowcami. Przesłała również rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego. Ustalenia dotyczące zakłóceń handlu surowcami zostaną dokonane na etapie ostatecznym. W związku z tym tymczasowe ustalenia zawarte w niniejszym rozporządzeniu pozostają bez uszczerbku dla wniosków z dochodzenia w sprawie zakłóceń handlu surowcami, które zostaną odzwierciedlone na ostatecznym etapie postępowania.

(6)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze Chin, znanych importerów, przedsiębiorstwa handlowe i użytkowników, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(7)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Przeprowadzono posiedzenia wyjaśniające z udziałem dwóch użytkowników i jednego producenta unijnego.

(8)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Ze względu na ograniczoną liczbę unijnych producentów elektrolitycznych dwutlenków manganu Komisja ogłosiła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że udostępni kwestionariusze jedynym dwóm znanym producentom unijnym. Ci dwaj producenci unijni dostarczyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, a po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania nie zgłosili się inni producenci unijni. Komisja nie musiała zatem przeprowadzać kontroli wyrywkowej.

(10)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(11)

Wymaganych informacji nie otrzymano od żadnych importerów niepowiązanych.

(12)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w Chinach do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(13)

Siedmiu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, którzy prowadzili wywóz EDM do Unii w okresie objętym dochodzeniem, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę złożoną z dwóch producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie.

(14)

W następstwie uwag skarżącego, w których stwierdził on, że próba nie była wystarczająco reprezentatywna dla Niemiec, Belgii i Polski, gdzie produkt objęty dochodzeniem był głównie sprzedawany, Komisja zmieniła proponowaną próbę i włączyła do niej trzeciego producenta eksportującego. Nie otrzymano żadnych dalszych uwag dotyczących zmienionej próby.

(15)

Próba producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących objęła następujące podmioty:

(16)

Jeden producent eksportujący w Chinach zgłosił wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Na tym etapie dochodzenia Komisja nie podjęła żadnej decyzji w sprawie wniosków o badanie indywidualne. Komisja podejmie decyzję w sprawie przyznania badania indywidualnego na ostatecznym etapie dochodzenia.

(17)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(18)

Jak ogłoszono w zmienionym zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmowało również zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do Chin. W związku z tym Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o dostarczenie informacji na temat wolnych mocy produkcyjnych w państwie, którego dotyczy postępowanie, konkurencji o surowce i wpływu na łańcuchy dostaw dla przedsiębiorstw w Unii w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie odpowiednich części kwestionariuszy dotyczących zakłóceń handlu surowcami. Przesłała również rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego.

(19)

Komisja wysłała kwestionariusze do producentów unijnych, objętych próbą producentów eksportujących w Chinach, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (6) w dniu wszczęcia postępowania.

(20)

Komisja otrzymała odpowiedzi od objętych próbą producentów eksportujących i jednego niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego w Chinach oraz tylko częściową odpowiedź od dwóch innych niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych w Chinach. Otrzymała również odpowiedzi od dwóch producentów unijnych i dwóch użytkowników.

(21)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(22)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny wystąpienia szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2019 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(23)

Niniejsze dochodzenie dotyczy elektrolitycznych dwutlenków manganu wytwarzanych w procesie elektrolitycznym, niepoddanych obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego („produkt objęty dochodzeniem”, „EDM”).

(24)

Produkt objęty dochodzeniem obejmuje dwa główne rodzaje: EDM do baterii węglowo-cynkowych i EDM do baterii alkalicznych. Obydwa rodzaje są produkowane w procesie elektrolitycznym, przy czym w procesie produkcji zmieniane są określone parametry, dzięki czemu otrzymywane są bądź EDM do baterii węglowo-cynkowych, bądź EDM do baterii alkalicznych. Obydwie kategorie produktów charakteryzują się wysoką czystością manganu oraz są na ogół stosowane jako produkty pośrednie w produkcji powszechnie dostępnych baterii o ogniwach suchych. Produkt objęty dochodzeniem może być również wykorzystywany w ograniczonych ilościach w innych gałęziach przemysłu, jak np. w sektorze chemicznym, farmaceutycznym i ceramicznym (7).

(25)

Dochodzenie wykazało, że mimo różnic pod względem określonych właściwości fizycznych i chemicznych, takich jak gęstość, średnia wielkość cząsteczki, powierzchnia właściwa określana wg metody Brunauera-Emmeta-Tellera (BET) oraz potencjał alkaliczny, oba rodzaje produktu objętego dochodzeniem posiadają takie same właściwości fizyczne, chemiczne oraz techniczne i są wykorzystywane do tych samych celów. Dlatego też dla celów niniejszego postępowania uważa się je za jeden produkt.

(26)

Produkt objęty postępowaniem to produkt objęty dochodzeniem pochodzący z Chin, obecnie objęty kodem CN ex 2820 10 00 (kod TARIC 2820100010) („produkt objęty postępowaniem”).

(27)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(28)

Komisja uznała zatem na tym etapie, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(29)

Przedsiębiorstwo eksportujące, grupa Guizhou Manganese Mineral („GMMG”), twierdziło, że rodzaje produktów EDM objęte niniejszym dochodzeniem mają szeroki zakres zastosowań, obejmujący wiele gałęzi przemysłu, a nie tylko produkcję powszechnie dostępnych baterii o ogniwach suchych. Nałożenie środków antydumpingowych na niepoddane obróbce cieplnej elektrolityczne dwutlenki manganu prawdopodobnie będzie miało dalekosiężny wpływ na wiele gałęzi przemysłu, ponieważ zablokowałoby zróżnicowany i wysokiej jakości popyt na EDM ze strony unijnego przemysłu baterii jednorazowego użytku i nowych baterii zasilanych energią elektryczną, a także innych gałęzi przemysłu, takich jak sektor chemiczny, farmaceutyczny i ceramiczny. GMMG argumentowało, że producenci unijni mogą nie być w stanie spełnić oczekiwań innych sektorów (takich jak chemiczny, farmaceutyczny i ceramiczny) pod względem ilości i jakości.

(30)

Te inne rodzaje użytkowników EDM (8) nie zgłosiły się i nie wyraziły takich obaw w ramach bieżącego dochodzenia. W toku dochodzenia ustalono ponadto, że producenci unijni również zaopatrują te inne rodzaje użytkowników. W związku z tym argument GMMG został odrzucony.

(31)

GMMG twierdziło również, że producenci unijni nie są w stanie dostarczać EDM na potrzeby wielu konkretnych technologii akumulatorowych (np. akumulatorów do pojazdów elektrycznych), w których wykorzystuje się EDM (9). Technologie te nie są jednak obecnie wykorzystywane w produkcji na dużą skalę i nie są stosowane w unijnym sektorze produkującym akumulatory do pojazdów elektrycznych. W związku z tym nic nie wskazuje na to, że producenci unijni nie zaopatrywaliby tych gałęzi przemysłu wykorzystujących te technologie, gdyby istniał popyt. Argument strony został zatem odrzucony.

(32)

GMMG twierdziło ponadto, że specjalny elektrolityczny dwutlenek manganu wymagany przez producentów baterii guzikowych musi być przetwarzany w ramach specjalnych procesów obejmujących obróbkę fizyczną i chemiczną, natomiast producent unijny w Hiszpanii twierdził, że nie może wytwarzać takiego produktu przy zastosowaniu obecnej technologii produkcji.

(33)

W toku dochodzenia ustalono, że przedsiębiorstwo Autlan (producent unijny w Hiszpanii) nie otrzymało jeszcze żadnego zamówienia na dostawę EDM do produkcji baterii guzikowych. W związku z tym wobec braku jakichkolwiek szczegółowych specyfikacji technicznych nie można stwierdzić, czy przedsiębiorstwo to może dostarczać EDM na potrzeby produkcji takiego produktu końcowego. Z drugiej strony producent unijny w Grecji zaopatrywał producentów baterii guzikowych w okresie badanym. Argument strony został zatem odrzucony.

(34)

Pięć miesięcy po wszczęciu dochodzenia przedsiębiorstwo Autlan wystąpiło z wnioskiem o zastosowanie środków antydumpingowych nałożonych na EDM pochodzące z Chin, o ile takie istnieją, w odniesieniu do EDM pochodzących z Chin zawartych w alkalicznych i niealkalicznych bateriach o ogniwach suchych z dwutlenkiem manganu przywożonych do Unii z Chin. Te baterie o ogniwach suchych są objęte kodami CN 8506 10 11, 8506 10 18, 8506 10 91 i 8506 10 98. Przedsiębiorstwo Autlan przedstawiło szacunkowe zmiany w przywozie EDM zawartego w alkalicznych bateriach o ogniwach suchych z dwutlenkiem manganu (10) i wykazało, że przywóz takich baterii, jak również ilość zawartych w nich EDM, gwałtownie wzrosły od 2019 r. W skardze, o której mowa w motywie 2, strona stwierdziła, że EDM zawarte w alkalicznych i niealkalicznych bateriach o ogniwach suchych z dwutlenkiem manganu stanowiły część produktu objętego dochodzeniem.

(35)

Komisja odrzuciła ten wniosek. W skardze produkt, którego dotyczy zarzut dumpingu, został zdefiniowany jako elektrolityczne dwutlenki manganu (tj. dwutlenki manganu wytwarzane w procesie elektrolitycznym), niepoddane obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, zwykle zgłaszane do przywozu do Unii Europejskiej w ramach kodu Nomenklatury scalonej (CN) ex 2820 10 00. Alkaliczne i niealkaliczne baterie o ogniwach suchych z dwutlenkiem manganu to produkty będące dalszymi ogniwami łańcucha produkcyjnego produktu objętego dochodzeniem. Chociaż w skardze wspomniano o przywozie baterii o ogniwach suchych, to nie wskazano tych produktów w definicji produktu, ani nie zwrócono się o uwzględnienie EDM zawartych w bateriach. W rzeczywistości wszystkie dowody zawarte w skardze odnoszą się wyłącznie do EDM, a nigdy do EDM zawartych w bateriach (11). W skardze wyraźnie wskazano ponadto producentów baterii o ogniwach suchych stanowiących sektor użytkowników. W związku z tym w skardze nie przedstawiono dowodów na to, że EDM zawarte w alkalicznych i niealkalicznych bateriach o ogniwach suchych z dwutlenkiem manganu, objętych kodami CN 8506 10 11, 8506 10 18, 8506 10 91 i 8506 10 98, były przywożone po cenach dumpingowych lub że spowodowały szkodę dla przemysłu Unii.

(36)

W związku z tym w zawiadomieniu o wszczęciu określono, że „dochodzenie dotyczy elektrolitycznych dwutlenków manganu (tj. dwutlenków manganu wytwarzanych w procesie elektrolitycznym), niepoddanych obróbce cieplnej po zakończeniu procesu elektrolitycznego” oraz że „[p]roduktem, którego dotyczy zarzut dumpingu, jest produkt objęty dochodzeniem, pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęty kodem CN ex 2820 10 00 (kod TARIC 2820100010). Kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych, bez uszczerbku dla późniejszej zmiany klasyfikacji taryfowej. Zakres niniejszego dochodzenia podlega definicji produktu objętego dochodzeniem […]”. Oznacza to, że procedura dotycząca stwierdzenia istnienia dumpingu i szkody, a także ocena interesu Unii nie obejmowały gromadzenia i analizy informacji na temat EDM zawartych w alkalicznych i niealkalicznych bateriach o ogniwach suchych z dwutlenkiem manganu.

(37)

W świetle dostępnych na początku dochodzenia wystarczających dowodów wykazujących istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do Chin, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(38)

W związku z tym w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w Chinach do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji EDM. Siedmiu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(39)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Co więcej, w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano odpowiedzi od rządu ChRL i nie wpłynęły w terminie stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Nie otrzymano żadnej odpowiedzi od rządu ChRL. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego. Komisja wezwała rząd ChRL do przedstawienia uwag dotyczących stosowania art. 18. Nie otrzymano żadnych uwag.

(40)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów możliwym odpowiednim reprezentatywnym państwem do celów ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia jest w tym przypadku Kolumbia, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(41)

12 czerwca 2023 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, siła robocza, energia i woda, wykorzystywanych w produkcji EDM. W oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja wskazała ponadto Kolumbię jako potencjalnie odpowiedni kraj reprezentatywny, ponieważ jest ona jedynym krajem produkującym EDM o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny. Komisja znalazła również publicznie dostępne dane finansowe jedynego producenta EDM w tym kraju, Quimica International Quintal S.A („Quintal”), oraz innego przedsiębiorstwa stosującego podobny proces produkcji (przedsiębiorstwa stosujące procesy elektrolityczne w procesie produkcji), Quimpac de Colombia S.A („Quimpac”). Komisja otrzymała uwagi dotyczące pierwszej noty od wszystkich objętych próbą producentów eksportujących, przedsiębiorstw Autlan, VARTA i Chińskiej Izby Handlowej Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych („CCCMC”) oraz od Stowarzyszenia Przemysłu Manganowego Guanxi („GMIA”).

(42)

4 lipca, po przeanalizowaniu wszystkich otrzymanych uwag i informacji dotyczących pierwszej noty, Komisja wydała drugą notę („druga nota”) dotyczącą odpowiednich źródeł, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W drugiej nocie Komisja zaktualizowała wykaz czynników produkcji i odpowiednich źródeł oraz poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Kolumbię jako kraj reprezentatywny.

(43)

Ponieważ przedsiębiorstwo Quintal wykazało w 2022 r. niski poziom zysku oraz wysokie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, Komisja stwierdziła, że jego dane finansowe nie są uzasadnione w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a). W związku z tym Komisja poinformowała zainteresowane strony, że ustali koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie danych finansowych za 2022 r. dotyczących przedsiębiorstwa Quimpac. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag. Wszystkie otrzymane uwagi omówiono szczegółowo w sekcji 3.2.

(44)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(45)

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że w kraju wywozu nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w związku z istnieniem w tym kraju znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b), wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz wartość ta „obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(46)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(47)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(48)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(49)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(50)

Na podstawie tego przepisu Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL („sprawozdanie”) (12), zawierające dowody na istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(51)

W skardze zawarto informacje dotyczące sektora wytwarzającego produkt objęty postępowaniem i odniesiono się do sprawozdania dotyczącego zakłóceń strukturalnych na rynku chińskim. Skarga zawierała również pewne istotne dowody uzupełniające sprawozdanie. W skardze ustalono, że produkt objęty postępowaniem jest zaklasyfikowany do kodu CN 28, który obejmuje produkty chemiczne, czyli sektor podlegający znacznej interwencji rządowej w ChRL, co skutkuje zakłóceniem procesu skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi.

(52)

W skardze wyjaśniono ponadto, że sektor wytwarzający produkt objęty postępowaniem jest kapitałochłonny i zasobochłonny oraz że produkty energetyczne stanowią, w normalnych warunkach, znaczną część kosztów produkcji. W związku z tym konkretne zakłócenia przedstawione w sprawozdaniu związane z kluczowymi czynnikami produkcji (takimi jak energia i siła robocza) są bardzo istotne w kontekście przedmiotowego dochodzenia.

(53)

Jak wskazano w motywie 39, rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody istniejące w aktach sprawy, włączając to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez skarżącego, odnośnie do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(54)

Uwagi w tym zakresie przekazała CCCMC wspólnie z GMIA. Otrzymano również uwagi od współpracujących producentów eksportujących - Xiangtan Electrochemical Scientific Ltd (Xiangtan) i Guangxi Daxin Huiyuan New Energy Technology Co, Ltd (Daxin).

(55)

Po pierwsze CCCMC/GMIA argumentowały, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest zgodny z prawem WTO, a w szczególności stwierdziły, że w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego WTO nie uznaje się pojęcia znaczących zakłóceń.

(56)

Po drugie CCCMC/GMIA argumentowały, że w chińskim sektorze EDM nie występują znaczące zakłócenia i że nie ma wystarczających dowodów, aby stwierdzić, że takie zakłócenia występują w sektorze EDM w Chinach. Twierdziły one, że główne dowody przedstawione przez skarżącego pochodzą ze sprawozdania Komisji na temat Chin, które zostało opublikowane w grudniu 2017 r. CCCMC/GMIA stwierdziły, że sprawozdanie jest nieaktualne i że od tego czasu w gospodarce zarówno europejskiej, jak i chińskiej zaszły istotne zmiany polityczne i strukturalne.

(57)

Kolejna kwestia podniesiona przez CCCMC/GMIA dotyczy wykorzystania danych z państwa trzeciego do określenia wartości normalnej. Zgodnie z porozumieniem antydumpingowym WTO, jeśli organ prowadzący dochodzenie w danym kraju zamierza wykorzystać dane z państwa trzeciego, musi uzasadnić i wykazać, w jaki sposób dane te zostały dostosowane w celu dokładnego odzwierciedlenia cen lub poziomów kosztów w państwie pochodzenia wywozu. CCCMC/GMIA twierdziły, że brak takiego wyjaśnienia budzi obawy co do wiarygodności i zasadności wykorzystania niepowiązanych danych do oceny uczciwych warunków rynkowych w chińskim sektorze EDM.

(58)

Przedsiębiorstwo Daxin przedstawiło podobne uwagi, jak te otrzymane od CCCMC/GMIA. W szczególności przedsiębiorstwo Daxin twierdziło również, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z prawem WTO. Na poparcie swojego twierdzenia producent eksportujący przedstawił te same argumenty, co CCCMC/GMIA, w szczególności, że w art. 2 ust. 2 porozumienia antydumpingowego WTO nie uznaje się pojęcia znaczących zakłóceń oraz że porozumienie to nie zawiera przepisu zezwalającego na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, które nie mogą odzwierciedlać cen lub poziomu kosztów kraju wywozu, do określenia wartości normalnej.

(59)

Przedsiębiorstwo Daxin zakwestionowało również istnienie znaczących zakłóceń w chińskim sektorze EDM i stwierdziło, że nie ma wystarczających dowodów, aby je wykazać, biorąc pod uwagę, że głównym dowodem przedstawionym przez skarżącego jest nieaktualne sprawozdanie Komisji dotyczące Chin.

(60)

Inny współpracujący producent eksportujący, przedsiębiorstwo Xiangtan, wyjaśnił w swoich uwagach, że skarżący nie wywiązał się z ciężaru dowodu, jaki spoczywał na nim w zakresie wykazania, że koszty chińskiego przemysłu EDM w ogóle, a Xiangtan w szczególności, są zniekształcone. Przedsiębiorstwo Xiangtan twierdziło, że sprawozdanie Komisji nie zawiera żadnych konkretnych ani szczegółowych ustaleń dotyczących sektora EDM. Xiangtan stwierdziło, że skarżący, przy dokonywaniu oceny istnienia znaczących zakłóceń, opiera się na dowodach potwierdzających, które są albo nieistotne, albo niezgodne z faktami. Xiangtan wyjaśniło ponadto, że w skardze stwierdzono, iż chińskie ceny energii elektrycznej są zniekształcone, jednak znaczna część energii elektrycznej zużywanej przez Xiangtan jest produkowana przez Xiangtan, a zatem rynek energii elektrycznej w Chinach, co do którego istnieje domniemanie istnienia zakłóceń, nie może mieć na niego znaczącego wpływu.

(61)

Po pierwsze, w odniesieniu do twierdzeń, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie są zgodne ze zobowiązaniami Unii w ramach WTO oraz w odniesieniu do kwestii wykorzystania danych z państw trzecich do określenia wartości normalnej Komisja uznała, że przepisy rozporządzenia podstawowego są w pełni zgodne ze zobowiązaniami w ramach WTO. Jak wyraźnie wyjaśnił Stały Organ Apelacyjny w sprawie DS473, prawo WTO zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, należycie dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Co więcej, Komisja odnotowała, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(62)

Komisja zbadała ponadto, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty dochodzeniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL, w tym zmian, które nastąpiły po opublikowaniu sprawozdania. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(63)

W odniesieniu do argumentu, że zawarte w sprawozdaniu dowody były nieaktualne, Komisja zauważyła, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez władze chińskie, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Ponieważ sprawozdanie to zostało udostępnione publicznie już w grudniu 2017 r., każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i do dowodów, na których je oparto, ale żadne strony nie przedstawiły argumentów ani dowodów obalających źródła zawarte w sprawozdaniu. Jeżeli chodzi o domniemane podobieństwa między obecną polityką przemysłową UE a polityką w Chinach, Komisja nie dostrzega znaczenia tego punktu w kontekście oceny istnienia znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym odrzuca się powyższe argumenty.

(64)

Jeżeli chodzi o twierdzenie, że wnioskodawca nie przedstawił wystarczających dowodów na poparcie swoich argumentów dotyczących znaczących zakłóceń w ChRL, jak wskazano w sekcji 3 zawiadomienia o wszczęciu, Komisja uznała, że skarga zawierała wystarczające dowody świadczące o znaczących zakłóceniach zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego, aby na ich podstawie wszcząć dochodzenie. W art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie przewidziano dalszych wymogów dotyczących dowodów, w rodzaju tych sugerowanych przez tę stronę. O ile bowiem stwierdzenie rzeczywistego istnienia znaczących zakłóceń oraz związane z tym zastosowanie metody opisanej w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego następuje dopiero w chwili ujawnienia informacji, w art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego przewidziano obowiązek zbierania danych niezbędnych do zastosowania wspomnianej metody, gdy dochodzenie wszczęto na tej właśnie podstawie. W tym przypadku Komisja uznała dowód przekazany we wniosku za w pełni wystarczający do wszczęcia dochodzenia na tej podstawie. W związku z tym Komisja podjęła niezbędne działania w celu umożliwienia zastosowania metodyki na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w trakcie dochodzenia. Co więcej, Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL. Komisja odrzuciła to twierdzenie.

(65)

Jeżeli chodzi o twierdzenie Xiangtan, że w sprawozdaniu nie zawarto żadnych konkretnych ani szczegółowych ustaleń dotyczących sektora EDM oraz że w odniesieniu do energii elektrycznej większość energii elektrycznej zużywanej przez Xiangtan jest produkowana przez Xiangtan, a zatem rynek energii elektrycznej, co do którego istnieje domniemanie istnienia zakłóceń, nie może mieć na niego znacznego wpływu, Komisja zwróciła uwagę na fakt, że istnienie znaczących zakłóceń dających podstawy do zastosowania przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ustala się na poziomie całego państwa. W przypadku potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego mają zastosowanie do wszystkich producentów eksportujących w ChRL i dotyczą wszystkich kosztów związanych z ich czynnikami produkcji. W każdym razie ten sam przepis rozporządzenia podstawowego przewiduje możliwość zastosowania kosztów krajowych, o ile ustalone zostało z całą pewnością, że znaczące zakłócenia nie mają na nie wpływu. Nie ustalono jednak, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody, aby koszty krajowe były niezniekształcone. W szczególności producenci eksportujący nie przedstawili dokładnych i odpowiednich dowodów wykazujących na niezniekształcony charakter cen i kosztów. Kwestia, czy producent posiada zdolność do wytwarzania energii elektrycznej bez pozyskiwania jej z innych źródeł, nie przesądza o tym, że na ten czynnik produkcji nie mają wpływu zakłócenia mające wpływ na cały kraj. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(66)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących”. Gospodarka państwowa stanowi „wiodącą siłę gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia poprawy sytuacji gospodarczej i wzrostu gospodarczego” (13). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (14).

(67)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „System socjalistyczny jest systemem podstawowym Chińskiej Republiki Ludowej” wprowadzono nowe drugie zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (15) . Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(68)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (16). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(69)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie władze chińskie na wszystkich szczeblach sprawowania rządów stosują się do systemu planów i odpowiednio wykorzystują przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.2.1.5 poniżej) (17).

(70)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, zamiast oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.2.1.8 poniżej). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych innych obszarów sektora finansowego nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (18).

(71)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (19). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (20).

(72)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (21).

(73)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(74)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kierownictwa między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków Partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach (zob. również sekcja 3.2.1.4), a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (22). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (23). Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze EDM omówiono bardziej szczegółowo w sekcji 3.2.1.4 poniżej.

(75)

W szczególności w sektorze EDM znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL. Analiza głównych chińskich producentów eksportujących EDM do Unii wskazuje ponadto na znaczną ingerencję państwa.

(76)

Xiangtan Electrochemical Technology Co., Ltd. jest spółką holdingową podlegającą Komisji ds. Administracji i Nadzoru nad Aktywami Państwowymi miasta Xiangtan (24). Dwaj najwięksi udziałowcy są własnością państwa i stanowią łącznie 40 % udziałów będących własnością państwa. Prezes spółki jest członkiem KPCh i sekretarzem Komitetu Partii w przedsiębiorstwie (25). Zastępca dyrektora generalnego, sekretarz Zarządu, jest członkiem KPCh i członkiem Komitetu Partii w przedsiębiorstwie (26).

(77)

Guangxi Guiliu Chemical Co., Ltd. jest przedsiębiorstwem prywatnym znajdującym się w posiadaniu osób fizycznych. Przewodniczący i dyrektor generalny przedsiębiorstwa jest jednak również członkiem KPCh i sekretarzem Komitetu KPCh (27). Inny członek Zarządu przedsiębiorstwa jest również członkiem KPCh i zastępcą sekretarza Komitetu KPCh.

(78)

Grupa South Manganese Group Ltd jest w 100 % własnością grupy South Manganese Investment (28). Grupa ta nosiła nazwę CITIC Dameng Holdings (29). Jeżeli chodzi o udziałowców grupy South Manganese Investment, 22 % udziałów w przedsiębiorstwie należy do miasta Nanning, a 4,9 % do grupy CITIC (30), konglomeratu finansowego będącego własnością państwa. Prezes zarządu grupy South Manganese jest sekretarzem Komitetu Partii (31).

(79)

Guizhou Red Star Development Dalong Manganese Industry Co., Ltd. jest w 94 % własnością Guizhou Red Star Development. Rzeczywistą kontrolę nad rozwojem Guizhou Red Star sprawuje Qingdao SASAC, a zatem jest przedsiębiorstwem państwowym (32). Udziałowcem kontrolującym przedsiębiorstwo jest Qingdao Hongxing Chemical Group Co., Ltd. a podmiotem sprawującym rzeczywistą kontrolę jest Komisja ds. Administracji i Nadzoru nad Aktywami Państwowymi Miejskiego Rządu Ludowego Qingdao. Prezes grupy jest również sekretarzem Komitetu Partii (33).

(80)

Ponadto, biorąc pod uwagę, że interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się normą także w przedsiębiorstwach prywatnych (34), a KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju, wpływ wywierany przez państwo za pomocą struktur KPCh w przedsiębiorstwach skutkuje tym, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu, zważywszy jak bardzo struktury państwa i partii w ChRL zostały ze sobą powiązane.

(81)

Jest to widoczne również na poziomie chińskiej federacji przemysłu petrochemicznego i chemicznego („CPCIF”), sektorowego stowarzyszenia przemysłowego. Zgodnie z art. 3 statutu CPCIF organizacja ta „przyjmuje profesjonalne doradztwo, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (35).

(82)

W konsekwencji nawet prywatni producenci w sektorze produktu objętego dochodzeniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. Zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i przedsiębiorstwa prywatne działające w tym sektorze są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne - zob. również sekcja 3.2.1.5 poniżej.

(83)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (36), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (37)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (38). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (39). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów EDM i dostawców materiałów do ich produkcji.

(84)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (40), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych. Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (41).

(85)

Obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.2.1.8 poniżej), a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku (42). W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze chemicznym i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ChRL ingerować w ceny i koszty.

(86)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (43).

(87)

Rząd ChRL uznaje przemysł EDM za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki. Znajduje to potwierdzenie w planie rozwoju przemysłu surowcowego w ramach 14. planu pięcioletniego (44), ponieważ w sekcji V.3. wyraźnie wspomniano o manganie elektrolitycznym: „[z]większenie poziomu kompleksowego wykorzystania zasobów, wspieranie wysoce efektywnego wykorzystania zasobów, ciągła poprawa zarządzania kluczowymi technikami i procesami, poprawa efektywności wykorzystania zasobów pierwotnych oraz zmniejszenie zużycia zasobów i energii w całym procesie; kompleksowe promowanie wykorzystania surowców i stałych odpadów przemysłowych, ze szczególnym uwzględnieniem […], żużla manganu elektrolitycznego […]; wspieranie wdrażania w całym kraju”.

(88)

EDM wyraźnie wymieniono również w wersji z 2019 r. „Katalogu wytycznych dotyczących dostosowania strukturalnego przemysłu” (45). W katalogu wyróżniono trzy kategorie sektorów: „wspierane”, „ograniczone” i „do likwidacji”. EDM figuruje w kategorii sektorów „ograniczonych”. Jednocześnie, w tym samym katalogu wytycznych, konkretne urządzenie do produkcji EDM o nazwie „piec rewerberacyjny”, wykorzystywane do redukcji dwutlenku manganu, zostało wymienione w kategorii „do likwidacji”.

(89)

Za pomocą tych i innych instrumentów rząd ChRL steruje praktycznie wszystkimi aspektami rozwoju i funkcjonowania tego sektora oraz je kontroluje. Ponadto rząd ChRL kieruje rozwojem tego sektora zgodnie z szerokim spektrum narzędzi polityki i wytycznych dotyczących m.in.: Sekcja VIII.1 „Działania wdrożeniowe” planu rozwoju przemysłu surowcowego w ramach 14. planu pięcioletniego stanowi, że: „wszystkie miejscowości muszą zapewnić większą zgodność z niniejszym planem i uwzględnić jego główną treść oraz duże projekty w swoich kluczowych zadaniach lokalnych. Przemysł petrochemiczny i chemiczny, stalowy i inne sektory kluczowe sformułują szczegółowe opinie dotyczące wdrażania niniejszego planu, koncentrujące się na jego celach i zadaniach oraz biorąc pod uwagę rzeczywiste warunki panujące w wyżej wymienionych sektorach”.

(90)

Co więcej, w wytycznych dotyczących wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu petrochemicznego i chemicznego w ramach 14. planu pięcioletniego (46) określono dalsze parametry planowanego rozwoju sektora: „Do 2025 r. przemysł petrochemiczny i chemiczny będzie zasadniczo tworzył wysokiej jakości wzorce rozwoju z silnymi lokalnymi zdolnościami innowacyjnymi, racjonalnym układem strukturalnym, a także ekologicznym, bezpiecznym i niskoemisyjnym rozwojem. Przyczyni się to również do znacznej poprawy zdolności do zapewnienia wysokiej jakości produktu, istotnego zwiększenia podstawowej konkurencyjności oraz podjęcia zdecydowanych kroków w kierunku osiągnięcia wysokiego poziomu samodzielności i samodoskonalenia” (47), a także szereg celów dla sektora chemicznego: „poziom koncentracji produkcji chemikaliów luzem zostanie dodatkowo podniesiony, a wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych osiągnie ponad 80 %, […] powstanie około 70 kompleksów przemysłu chemicznego zapewniających przewagę konkurencyjną” (48). Podkreślono w nich również potrzebę: „wzmocnienia koordynacji polityki fiskalnej, finansowej, regionalnej, inwestycyjnej, przywozowej i wywozowej, energetycznej, środowiska ekologicznego oraz polityki cenowej i innych polityk z polityką przemysłową, a także konieczność, aby w pełni wykorzystać rolę krajowej platformy współpracy między przemysłem a sektorem finansowym oraz promować połączenia między bankami a przedsiębiorstwami oraz współpracę między przemysłem a sektorem finansowym” (49).

(91)

Istnieją również polityki regionalne mające na celu wspieranie przemysłu manganowego. Prowincje Kuejczou i Hunan, region autonomiczny Kuangsi i inne regiony są głównymi obszarami produkcji elektrolitycznego dwutlenku manganu w Chinach, przy czym Kuangsi odpowiada za prawie 80 % całkowitej produkcji w kraju (50).

(92)

Region autonomiczny Kuangsi opublikował w 2017 r. „Drugi plan wdrażania przedsiębiorczości w przemyśle metalurgicznym w Kuangsi (2017-2025)” (51). W sekcji I planu wspomniano, że „do 2025 r. moce produkcyjne żelazostopu w Kuangsi będą kontrolowane na poziomie około 6 mln ton; zdolności produkcyjne elektrolitycznego manganu metalicznego będą kontrolowane na poziomie około 600 000 ton; zdolności produkcyjne elektrolitycznego dwutlenku manganu będą kontrolowane na poziomie około 270 000 ton; zdolności produkcyjne siarczan manganu będą kontrolowane na poziomie około 100 000 ton; baterie litowo-jonowe z manganem - 400 mln amperogodzin”. W sekcji II.4.2 wspomniano, że jednym z celów jest „wzmocnienie współpracy z żelazem i stalą, stalą nierdzewną i odlewnią oraz dążenie do poprawy lokalnej zdolności do trawienia elektrolitycznego manganu metalicznego, elektrolitycznego dwutlenku manganu, siarczanu manganu i innych produktów”.

(93)

W 2018 r. region autonomiczny Kuangsi opublikował „Plan rozwoju klastrów przemysłu manganowego i łańcucha przemysłowego” (52), który został opracowany i wydany jako plan kierunkowy w celu ukierunkowania przyszłego rozwoju przemysłu manganowego w regionie. W tym samym roku opublikowano dokument pt. „Interpretacja polityczna klastra przemysłu manganowego w Kuangsi i plan rozwoju łańcucha przemysłowego” (53).

(94)

W planie tym określono następujące cele w zakresie rozwoju: „optymalizacja struktury i organizacji przemysłu manganowego, realizacja skoordynowanego rozwoju wydobycia, przeróbki, wytapiania i wysoce intensywnego przetwarzania, tworzenie klastrów przemysłowych na potrzeby wydobycia i przetwarzania rudy manganu, zwiększenie ochrony środowiska ekologicznego, dbałość o bezpieczną produkcję i recykling zasobów oraz zdecydowane promowanie oszczędzania energii i redukcji emisji; dążenie do kontrolowania zdolności produkcyjnej elektrolitycznego manganu metalicznego w regionie na poziomie około 600 000 ton do 2020 r.; kontrolowanie zdolności produkcyjnych elektrolitycznego dwutlenku manganu na poziomie 270 000 ton oraz zdolności produkcyjnych siarczanu manganu na poziomie około 100 000 ton”.

(95)

Działania wdrożeniowe określone w planie obejmują sześć aspektów, w tym „wzmocnienie organizacji i koordynacji, ustanowienie i ulepszenie systemu norm przemysłu manganowego, wspieranie badań i rozwoju, promowanie i stosowanie produktów manganowych i technologii przetwarzania, wspieranie tworzenia dochodowych przedsiębiorstw i zespołów talentów, zwiększenie wsparcia fiskalnego, podatkowego i finansowego oraz intensywne pozyskiwanie inwestycji”.

(96)

W sekcji III.4 wspomnianego wyżej planu wezwano do „[a]ktywnego przyciągania silnych przedsiębiorstw i budowania sojuszy silnych przedsiębiorstw, rozwijania kluczowych przedsiębiorstw oraz wspierania najważniejszych przedsiębiorstw w regionie na drodze do integracji i reorganizacji. Wiodące przedsiębiorstwa, takie jak CITIC Dameng Mining Co., Ltd., Guangxi Ferroalloy Co., Ltd. i Baise Mining Group Co, Ltd., kompleks przemysłowy manganu w Kuangsi produkujący 1,5 mln ton/rok nowych materiałów na bazie manganu w ramach ekologicznego cyklu przemysłowego, kompleksowa baza grupy Baikuang w prowincji Jiangxi zajmująca się wytapianiem rudy manganu i manganu metalicznego przerobu rudy manganu i wysoce intensywnym przetwarzaniem żużla manganowego oraz inne projekty na dużą skalę sprzyjają integracji cennych zasobów, w pełni łącząc zalety kapitału państwowego i prywatnego, aby zwiększyć wydajność operacyjną wiodących przedsiębiorstw, zoptymalizować przemysł i strukturę produktów, zmniejszyć konkurencję w tym sektorze i przekształcić wiodące przedsiębiorstwa w znane na całym świecie przedsiębiorstwa wysokiej jakości o pozycji konkurencyjnej na rynku”.

(97)

Ponadto w sekcji IV „Działania wdrożeniowe” planu odniesiono się do „zwiększenia wsparcia fiskalnego, podatkowego i finansowego; wzmocnienia komunikacji informacyjnej między rządem, bankami i przedsiębiorstwami, zapewnienia, aby fundusze finansowe skutecznie odgrywały rolę motywacyjną i przewodnią, aktywnego przyciągania kapitału społecznego i wspierania rozwoju przemysłu manganowego; oraz pełnego wykorzystania przewodniej roli przemysłowych funduszy inwestycyjnych, koordynowania i wspierania rozwoju przemysłu manganowego. Wszystkie departamenty administracji powinny wykorzystywać dostępne fundusze, aby kierować rozwojem centrów innowacji w produkcji manganu, platform demonstracyjnych zastosowań, instytucji badawczo-rozwojowych i projektów demonstracyjnych zastosowań. Należy dalej wdrażać strategie polityczne, które wspierały innowacje i rozwój przedsiębiorstw w ostatnich latach i przyniosły rzeczywiste korzyści przedsiębiorstwom”.

(98)

Co więcej, interwencja organów publicznych w rozwój przemysłu EDM w regionie autonomicznym Kuangsi została dodatkowo potwierdzona w zaleceniach opublikowanych przez sekretarza Grupy Liderów Partii i dyrektora Biura Przemysłu i Technologii Informacyjnych Baise (54). W zaleceniach wspomniano, że kraj wymienił rudę manganu jako strategiczny surowiec mineralny. W zaleceniach podkreślono ponadto, że „[w] ostatnich latach Komitet Partii i rząd autonomicznego regionu przywiązywały dużą wagę do optymalizacji i modernizacji łańcucha przemysłowego oraz intensywnie wdrażały drugi projekt przemysłu metalurgicznego, podczas gdy zdolność produkcyjna rudy manganu stale rosła. W 2020 r. produkcja elektrolitycznego dwutlenku manganu w regionie wyniesie 260 500 ton, co stanowi około 75 % produkcji krajowej; produkcja elektrolitycznego manganu metalicznego wyniesie 270 100 ton, co stanowi około 18 % produkcji krajowej i plasuje ten region wśród czołowych producentów tego surowca w kraju”.

(99)

Region Kuangsi nie jest jedynym regionem, w którym aktywnie wspiera się przemysł manganowy. Prowincja Kuejczou również wprowadziła środki mające na celu rozwój przemysłu zajmującego się produkcją i przetwarzaniem manganu. Jednym z celów określonych w planie rozwoju gospodarczego i społecznego prowincji Kuejczou w ramach 14. planu pięcioletniego (55) jest współpraca z innymi prowincjami w zakresie wsparcia przemysłu manganowego: „[w]zmocnienie wymiany i współpracy z prowincjami Hunan, Hubei i Jiangxi oraz innymi prowincjami położonymi w środkowym biegu rzeki Jangcy w dziedzinie energii, turystyki, produkcji sprzętu, nowych materiałów, edukacji itp. oraz wspólnego budowania baz przemysłowych, zajmujących się m.in. wysoce intensywnym przetwarzaniem manganu”.

(100)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wsparciu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji EDM. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(101)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (56).

(102)

Dodatkowo w systemie praw własności ChRL można zaobserwować rażące braki, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów (57). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe. Przepisy te są jednak nagminnie naruszane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (58). Decydując o przydziale gruntów, organy państwa niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, w tym realizacji określonych planów gospodarczych (59).

(103)

Producenci EDM - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. Przesłanki te wydają się mieć pełne zastosowanie również w sektorze EDM. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(104)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze EDM dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(105)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. ChRL nie ratyfikowała szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (60). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (61). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (62). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w ChRL są zniekształcone.

(106)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor PVA nie podlegałby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze EDM występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(107)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(108)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (63), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (64), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (65). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (66).

(109)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(110)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił ostatnio, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania w przedsiębiorstwach (67). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (68).

(111)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (69).

(112)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (70). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(113)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(114)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania mechanizmów rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (71). Media państwowe w ChRL podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (72). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(115)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd ChRL zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(116)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(117)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor PVA byłby wyłączony z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(118)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.2.1.2-3.2.1.8 oraz w części A sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.2.1.6-3.2.1.8 powyżej i w części B sprawozdania.

(119)

Komisja przypomina, że do produkcji spawanych rur i przewodów niezbędny jest szeroki zakres materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci EDM kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Podlegają również systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(120)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej EDM nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej. W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(121)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.2.1.2-3.2.1.9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji ChRL w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w szczególności w sektorze EDM, wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(122)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(123)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

w przypadku gdy istnieje kilka potencjalnych reprezentatywnych krajów, pierwszeństwo przyznano, w stosownych przypadkach, państwu z odpowiednim poziomem ochrony socjalnej i ochrony środowiska.

(124)

W pierwszej i drugiej nocie, które omówiono powyżej, opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. Komisja poinformowała również zainteresowane strony o swoim zamiarze rozważenia wykorzystania Kolumbii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(125)

W pierwszej nocie Komisja wyjaśniła, że Kolumbia jest jedynym krajem o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do Chin (tzn. że jest sklasyfikowana przez Bank Światowy jako kraj „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto), w którym zgodnie z dostępnymi danymi odbywała się produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(126)

W odniesieniu do pierwszej noty przedsiębiorstwo Guiliu stwierdziło, że jako kraj reprezentatywny należy wykorzystać Meksyk, ponieważ produkuje on rudę manganu (główny surowiec do produkcji EDM) i, oprócz danych dotyczących przywozu rudy manganu, wykazuje wystarczające ilości przywozu innych surowców. Guiliu zasugerowało wykorzystanie Kolumbii jako kraju reprezentatywnego do ustalenia cen importowych rudy manganu oraz danych przedsiębiorstwa Autlan EMD do ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(127)

Produkcja produktu objętego dochodzeniem jest jednym z kryteriów stosowanych przez Komisję przy konstruowaniu wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W przeciwieństwie do Kolumbii, która produkuje produkt objęty dochodzeniem, Meksyk nie prowadzi takiej produkcji i dlatego nie można go uznać za odpowiedni kraj reprezentatywny. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(128)

Przedsiębiorstwo Varta stwierdziło, że wybór Kolumbii jako kraju reprezentatywnego jest dyskusyjny ze względu na zarzucane nieprawidłowe porównanie z kosztami energii elektrycznej w Chinach, i zasugerowało, że należy uwzględnić rodzaj wytwarzania energii elektrycznej i koszty jej dystrybucji.

(129)

Przedsiębiorstwo Varta nie wykazało, w jakim stopniu cena odniesienia energii elektrycznej w Kolumbii nie jest reprezentatywna dla niezniekształconej ceny w Chinach, ani nie przedstawiło żadnych konkretnych rozwiązań alternatywnych. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(130)

Zgodnie z wiedzą Komisji nie ma innych krajów o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu rozwoju gospodarczego Chin, w których wytwarza się EDM, a żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła żadnych nowych informacji na ten temat, w związku z czym w drugiej nocie potwierdzono, że Kolumbia jest odpowiednim krajem reprezentatywnym zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(131)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że w przypadku kraju określonego jako kraj, w którym wytwarza się produkt objęty dochodzeniem, tj. Kolumbii, dostępność danych publicznych wymaga dalszej weryfikacji, w szczególności w odniesieniu do publicznych danych finansowych za okres objęty dochodzeniem od producentów produktu objętego dochodzeniem lub producentów w podobnym segmencie produkcji.

(132)

W uwagach do pierwszej noty przedsiębiorstwo Guiliu twierdziło, że ilości przywozu niektórych czynników produkcji do Kolumbii są niewystarczające i że ceny tych czynników produkcji należy zamiast tego ustalić na podstawie cen w przywozie światowym.

(133)

Komisja oceniła łączny przywóz do Kolumbii następujących czynników produkcji, które producenci eksportujący zgłosili jako wykorzystywane w ich procesach produkcyjnych: kwas siarkowy, lignit, węgiel bitumiczny i antracytowy oraz piryt. Komisja zwróciła uwagę, że wielkości przywozu każdego z tych czynników produkcji były rzeczywiście bardzo niskie (poniżej 0,02 % przywozu do wszystkich krajów o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do Chin), a odpowiadające im ceny importowe były rażąco zawyżone w stosunku do średnich cen importowych stosowanych w przywozie do tej samej grupy krajów (różnice w stosunku do tej samej grupy krajów wynosiły 102 %, 1 115 %, 1 233 % i 2 608 % w przypadku czterech z pięciu wyżej wymienionych produktów). W przypadku piątego produktu, węgla bitumicznego, różnica w cenie była niższa (29 %), lecz wielkość przywozu w okresie objętym dochodzeniem była niezwykle niska i wynosiła 3,8 tys. ton, co stanowiło mniej niż 0,00006 % przywozu do wszystkich krajów o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do Chin.

(134)

Ponieważ wielkość przywozu pięciu wyżej wymienionych materiałów do produkcji była niska, a powiązane ceny były nieuzasadnione, co wskazuje, że na dane dotyczące przywozu miał wpływ przywóz specjalistycznych lub niekonwencjonalnych rodzajów produktów zgłoszonych w ramach odpowiedniego kodu celnego, które nie są wykorzystywane w procesie produkcji EDM.

(135)

Zainteresowane strony nie zgłosiły żadnych uwag w tej sprawie.

(136)

W przypadku tych materiałów do produkcji Komisja szukała alternatywnego kraju na liście krajów o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do Chin, w których import wszystkich tych pięciu czynników produkcji byłby reprezentatywny. Stwierdzono, że spośród wszystkich krajów Turcja ma najwyższe łączne wielkości przywozu w reprezentatywnych ilościach i cenach w odniesieniu do wszystkich pięciu czynników produkcji w porównaniu z innymi krajami, w których prowadzono przywóz tych czynników produkcji. W związku z tym Komisja stwierdziła, że Turcja jest odpowiednim alternatywnym źródłem cen importowych w odniesieniu do wyżej wymienionych pięciu czynników produkcji.

(137)

W drugiej nocie Komisja zwróciła również uwagę, że nie dysponowała danymi świadczącymi o tym, że kolumbijski producent EDM Quintal osiągnął odpowiednią kwotę zysku oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w okresie objętym dochodzeniem w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Stanowiło to wyzwanie w procesie poszukiwania źródła niezniekształconych i odpowiednich danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Przemysł EDM jest bardzo specyficzny, a liczba producentów i użytkowników spoza Chin lub Unii jest bardzo ograniczona. Ani Komisja, ani żadna zainteresowana strona nie były w stanie wskazać innego producenta EDM w krajach o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do Chin. Co więcej, EDM wykorzystuje się głównie do produkcji baterii o ogniwach suchych, w związku z czym starania mające na celu znalezienie producenta produktów z tej samej ogólnej kategorii, który byłby w stanie zapewnić odpowiednie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, nie przyniosły żadnych konkretnych rezultatów.

(138)

W tej konkretnej sytuacji Komisja musiała znaleźć realną alternatywę, a ponieważ proces produkcji był kluczowym czynnikiem mającym wpływ na ogólne dane dotyczące wyników finansowych, zidentyfikowała przedsiębiorstwo Quimpac de Colombia S.A., które wykorzystuje ten sam proces elektrolizy w swojej produkcji. Wybór ten uzasadniła faktem, że struktura kosztów zakładu elektrolizy obejmująca wyspecjalizowane środki trwałe i stosunkowo wysokie zużycie energii elektrycznej stanowi odpowiednie źródło wymaganych danych. Ponadto baza klientów Quimpac, będących również dużymi użytkownikami przemysłowymi, w odpowiedni sposób odzwierciedla koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne producenta EDM, biorąc pod uwagę, że oba podmioty prowadzą sprzedaż do ograniczonej liczby klientów w dużych ilościach.

(139)

Biorąc pod uwagę publiczną dostępność pełnego i wyczerpującego sprawozdania rocznego przedsiębiorstwa Quimpac de Colombia za rok 2022, Komisja skorzystała z zawartych w nim informacji.

(140)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Kolumbię jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz Quimpac de Colombia S.A., zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(141)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat odpowiedniości wyboru Kolumbii jako reprezentatywnego kraju oraz przedsiębiorstwa Quimpac de Colombia jako producenta w podobnym segmencie produkcji w reprezentatywnym kraju.

(142)

W odpowiedzi na drugą notę przedsiębiorstwo Autlan argumentowało, że Turcja nie była ważnym alternatywnym źródłem cen importowych w odniesieniu do pięciu czynników produkcji wymienionych w motywie 133, ponieważ ceny importowe produktów węglowych do Turcji odbiegały od normy w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu ze średnimi cenami w innych krajach o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego. Zdaniem Autlan z danych GTA ujawnionych przez Komisję w drugiej nocie wynika, że Rosja była największym eksporterem do Turcji dwóch głównych rodzajów węgla wykorzystywanego do produkcji EDM, a ich ceny były znacznie niższe niż średnie ceny importowe analogicznych produktów stosowane w przywozie z innych państw trzecich.

(143)

Komisja szczegółowo przeanalizowała ten argument i porównała ceny importowe węgla stosowane w przywozie z Rosji do Turcji z cenami importowymi stosowanymi w przywozie z innych państw i stwierdziła, że ceny importowe stosowane w przywozie z Rosji odbiegały od normy w porównaniu ze średnimi cenami importowymi stosowanymi w przywozie z innych krajów. Ponieważ przywóz z Rosji stanowił większą część całego przywozu węgla antracytowego i bitumicznego do Turcji i mógł mieć wpływ na ceny stosowane w przywozie z innych krajów, Komisja postanowiła wykorzystać Brazylię, reprezentującą drugą najwyższą łączną wielkość przywozu w reprezentatywnych ilościach i cenach, po odliczeniu przywozu z Rosji, w celu ustalenia niezniekształconych kosztów węgla bitumicznego i antracytowego.

(144)

Przedsiębiorstwo Xiangtan argumentowało, że Komisja niesłusznie pominęła inne możliwe kraje, opierając się głównie na argumencie, że inne proponowane kraje nie produkują EDM. Jego zdaniem art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego nie zawiera warunku wstępnego, zgodnie z którym w kraju reprezentatywnym musi istnieć produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(145)

Przedsiębiorstwo to stwierdziło ponadto, że przy wyborze odpowiedniego kraju reprezentatywnego Komisja zastosowała wyraźnie sprzeczną metodykę. Komisja odrzuciła inne możliwe kraje ze względu na brak produkcji EDM w tych krajach, a jednocześnie, uznając dane finansowe jedynego producenta EDM zidentyfikowanego w tym kraju za nieodpowiednie, postanowiła wykorzystać dane innego kolumbijskiego przedsiębiorstwa działającego w zupełnie innym sektorze niezwiązanym z produkcją EDM oraz postanowiła wykorzystać inne państwo trzecie i międzynarodowe wartości odniesienia jako alternatywne źródło cen importowych w odniesieniu do niektórych czynników produkcji.

(146)

Co więcej, Xiangtan argumentowało, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk Quimpac nie są reprezentatywne dla producenta EDM, i zasugerowało wykorzystanie danych japońskiego producenta EDM, Tosoh Corporation Japan.

(147)

W odniesieniu do przepisu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja zwraca uwagę, że niezbędnym warunkiem wyboru reprezentatywnego kraju jest obecność produkcji produktu objętego postępowaniem w takim reprezentatywnym kraju. Istnienie takiej produkcji rzeczywiście gwarantuje, że koszty produkcji i sprzedaży w kraju reprezentatywnym odpowiadają niezniekształconym kosztom i sprzedaży związanym z produkcją produktu objętego postępowaniem zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze.

(148)

Jeżeli chodzi o Quimpac, Komisja zauważyła, że w przypadku gdy informacje finansowe nie są łatwo dostępne - konkretnie i wyłącznie w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem (w tym przypadku EDM) - Komisja stara się określić najbliższy dostępny wskaźnik zastępczy. Proces ten opisano szczegółowo w motywie 138.

(149)

Jeżeli chodzi o sugestię wykorzystania, z odpowiednimi dostosowaniami, danych przedsiębiorstwa Tosoh Corporation Japan, Komisja podkreśliła, że wybór reprezentatywnego kraju powinien opierać się na trzech kryteriach, z których pierwszym jest poziom rozwoju gospodarczego. Siedziba Tosoh Corporation Japan znajduje się w kraju o wyższym poziomie rozwoju gospodarczego, którego nie można zatem uznać za reprezentatywny. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(150)

CCCMC & GMIA i Daxin stwierdziły, że na cenę energii i koszty pracy w Kolumbii ma wpływ kilka czynników i różnią się one znacznie nawet między różnymi krajami o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny. Jako rozwiązanie alternatywne CCCMC i GMIA oraz Daxin stwierdziły, że Komisja powinna wykorzystać wewnętrzne dane chińskich eksporterów dotyczące kosztów pracy i energii.

(151)

Argument ten należało odrzucić. Komisja zauważyła, że podstawą wyboru reprezentatywnego kraju były trzy kryteria: poziom rozwoju gospodarczego, produkcja produktu objętego postępowaniem i dostępność odpowiednich danych publicznych. Komisja uznała wszystkie te kryteria za wystarczająco reprezentatywne, aby ustalić niezniekształcone koszty produkcji w Chinach, zaś ani CCCMC i GMIA, ani Daxin nie przedstawiły dowodów na to, że wybrane wartości odniesienia dla siły roboczej i energii są zniekształcone albo nieodpowiednie.

(152)

Ponadto Komisja zwróciła uwagę, że po ustaleniu istnienia znaczących zakłóceń mających wpływ na produkt objęty dochodzeniem w państwie wywozu zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, nie może wykorzystać rzeczywistych kosztów poszczególnych producentów eksportujących, chyba że na podstawie wiarygodnych i odpowiednich dowodów ustalono, że nie są one zniekształcone. Nie miało to miejsca i w rezultacie odpowiednie koszty zostały uznane za zniekształcone.

(153)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Kolumbia jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(154)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Kolumbia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(155)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia, woda i nakłady pracy, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego dochodzeniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(156)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z:

(157)

Komisja poinformowała ponadto, że wykorzysta dane statystyczne MOP dotyczące kosztów pracy w Kolumbii (74), ceny energii elektrycznej dla przemysłu stosowane przez przedsiębiorstwo ENEL S.A. (75) oraz taryfy za wodę stosowane przez Acueducto de Bogota (76).

(158)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji u producentów eksportujących objętych próbą, którzy dostarczyli pełne informacje, oraz nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji, te znikome pozycje, stanowiące mniej niż 5 % całkowitych kosztów produkcji zgłoszonych przez objętych próbą producentów eksportujących, pogrupowano jako „materiały zużywalne”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(159)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 2

Czynniki produkcji

(160)

W następstwie pierwszej noty Xiangtan stwierdziło, że nie należy wykorzystywać cen importowych rudy manganu stosowanych w przywozie do Kolumbii jako ceny reprezentatywnej dla materiałów do produkcji chińskich producentów eksportujących. Rudy manganu wykorzystywane w Chinach mają znacznie niższe stężenie manganu w rudzie (11-20 %) i nie można ich zastąpić rudą o znacznie wyższej zawartości manganu przywożoną do Kolumbii z Brazylii, której średnia zawartość manganu wynosi 37 %.

(161)

Komisja należycie uwzględniła ten argument i poszukiwała alternatywnej międzynarodowej wartości odniesienia, która lepiej odzwierciedlałaby klasę i jakość rudy manganu wykorzystywanej do produkcji produktu objętego dochodzeniem. Na tej podstawie, wobec braku alternatywnego reprezentatywnego kraju i międzynarodowego poziomu odniesienia dla rudy manganu o niższym stężeniu manganu, Komisja uznała, że najbardziej odpowiednim dostępnym międzynarodowym poziomem odniesienia są dane z 2022 r. dostarczone przez Fastmarkets.com dotyczące rudy manganu o zawartości manganu 37 %. W celu uwzględnienia różnicy w zawartości manganu cena rud wykorzystywanych przez chińskich producentów eksportujących została obliczona jako iloczyn ceny odniesienia i stężenia rudy manganu wykorzystywanej przez chińskich producentów. Metodę tę zastosowano w odniesieniu do dwutlenku manganu i węglanu manganu.

(162)

W związku z tym w przypadku rudy manganu Komisja wykorzystała publicznie dostępne dane za 2022 r. dostarczone przez Fastmarkets.com dotyczące indeksu MB-MNO-0004 dla dostaw do portu w Tiencinie.

(163)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, w przypadku kwasu siarkowego, lignitu i pirytu Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej w przywozie do Turcji podanej w GTA, natomiast w przypadku węgla bitumicznego i antracytu Komisja wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej w przywozie do Brazylii podanej w GTA. Do cen tych dodano należności celne przywozowe i koszty transportu, jak wyjaśniono w motywie 174. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem Chin i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (79). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z Chin do Brazylii i Turcji, ponieważ w motywie 122 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w Chinach nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Co więcej, jak wyjaśniono w motywie 143, wyłączono również przywóz węgla bitumicznego i antracytowego z Rosji.

(164)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych, jak wyjaśniono w motywie 158, i dodała je do niezniekształconych kosztów produkcji.

(165)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek kosztu surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(166)

W odpowiedzi na drugą notę CCCMC i GMIA stwierdziły, że Komisja nie wyjaśniła kryteriów identyfikacji głównych czynników produkcji wymienionych w motywie 133 oraz czynników produkcji traktowanych jako materiały zużywalne, a także że różni chińscy producenci eksportujący używają różnych materiałów, a zatem te czynniki produkcji powinny być określone oddzielnie w odniesieniu do poszczególnych chińskich eksporterów.

(167)

Twierdzenie to jest bezpodstawne. Komisja określiła główne czynniki produkcji wymienione w motywie 133 oraz te, które mają być traktowane jako materiały zużywalne, w oparciu o rzeczywisty wykaz czynników produkcji i dane dotyczące ilości konsumpcji zgłoszone przez poszczególnych objętych próbą producentów eksportujących.

(168)

CCCMC i GMIA oraz Daxin argumentowały, że wartość odniesienia wybrana przez Komisję dla rudy manganu nadal dotyczy znacznie wyższego stężenia manganu w porównaniu z rudą manganu pozyskiwaną lokalnie przez chińskich producentów eksportujących. Ich zdaniem to różne stężenie skutkuje inną ceną jednostkową, a zatem wartość odniesienia wybrana przez Komisję nie może zostać wykorzystana do zastąpienia ceny chińskiej rudy manganu.

(169)

Xiangtan twierdziło również, że Komisja pominęła korelację między ceną odzwierciedloną w indeksie cen rudy manganu a stężeniem manganu w rudzie, którą odzwierciedla wskaźnik cen. Zdaniem Xiangtan wskaźnik cen zmienia się w zależności od stężenia manganu w rudzie. Dlatego też błędem byłoby ustalenie ceny odniesienia rudy manganu o zawartości manganu innej niż 37 % poprzez bezpośrednie pomnożenie wskaźnika referencyjnego przez stężenie rudy manganu, jak wyjaśniono w motywie 161.

(170)

Xiangtan zaproponowało ponadto dwie alternatywne metody ustalania wartości odniesienia dla rudy manganu, które jego zdaniem lepiej uwzględniałyby różne zawartości manganu w rudzie. W ramach pierwszej metody Xiangtan zaproponowało podzielenie wskaźnika referencyjnego ustalonego przez Komisję przez współczynnik konwersji ustalony na podstawie stężenia rudy manganu wykorzystywanej przez przedsiębiorstwo i zawartości manganu w rudzie określonej jako wskaźnik referencyjny (37 %). W ramach drugiej metody Xiangtan zaproponowało zastosowanie współczynnika w celu odzwierciedlenia dokładnej wartości rynkowej odpowiedniej zawartości manganu w rudach wykorzystywanych przez chińskich producentów. Współczynnik ten wyraża wartość na jednostkę manganu w odniesieniu do rodzajów rud manganu (na podstawie stężenia manganu) opublikowaną przez agencję wywiadu przemysłowego Asian Metal. Wartość odniesienia należy obliczyć poprzez pomnożenie średniego współczynnika i rzeczywistej zawartości rudy manganu wykorzystywanej przez przedsiębiorstwo.

(171)

Komisja rozważyła argument dotyczący zawartości manganu w rudzie i opracowała metodykę opisaną w motywie 161 w celu dostosowania ceny odniesienia do rzeczywistej zawartości manganu w rudzie wykorzystywanej przez poszczególnych objętych próbą producentów eksportujących. Wobec braku jakiejkolwiek innej dostępnej międzynarodowej niezniekształconej ceny lub wartości odniesienia dla rudy manganu o stężeniu manganu niższym niż 37 % Komisja uznała, że proponowana metodyka rzetelnie odzwierciedla niezniekształcone koszty rud manganu o różnym stężeniu. Zastosowana metodyka jest również zgodna z pierwszą metodyką zaproponowaną przez Xiangtan. Komisja nie przeanalizowała szczegółowo drugiej metodyki zaproponowanej przez Xiangtan, ponieważ przedsiębiorstwo to nie wyjaśniło, dlaczego druga metoda byłaby bardziej zasadna niż pierwsza metoda, o której zainteresowane strony zostały należycie poinformowane.

(172)

W związku z tym argumenty dotyczące wyboru odpowiedniej wartości odniesienia dla rudy manganu zostały odrzucone.

(173)

CCCMC i GMIA oraz Daxin twierdziły, że w przypadku czynników produkcji ustalonych, jak wyjaśniono w motywie 136, cena importowa GTA jest na poziomie CIF. W związku z tym obejmuje ona koszty frachtu morskiego i opłaty ubezpieczeniowe, podczas gdy chińscy producenci kupują surowce i inne materiały do produkcji z rynku lokalnego po cenach, które nie obejmują żadnych kosztów frachtu morskiego ani opłat ubezpieczeniowych. W związku z tym ich zdaniem, aby uzyskać obiektywne porównanie, od cen GTA dla Turcji należy odliczyć koszty frachtu morskiego i opłaty ubezpieczeniowe.

(174)

W swoich dochodzeniach Komisja dąży do ustalenia ceny zakupu materiałów do produkcji dostępnych na rynku krajowym reprezentatywnego kraju. W rezultacie Komisja konsekwentnie wykorzystuje cenę CIF dostępną w statystykach dotyczących handlu. Jak ponadto wyjaśniono w motywie 163, Komisja dodaje mające zastosowanie należności celne przywozowe i koszty transportu, aby mieć pewność, że wartość odniesienia zastosowano jako dostarczaną do zakładu producenta reprezentatywnego kraju. Cena ta stanowi bezpośrednią konkurencję dla cen krajowych w reprezentatywnym kraju i w związku z tym może zostać wykorzystana jako wartość odniesienia do celów dochodzeń. Na tej podstawie argument ten został odrzucony.

(175)

W drugiej nocie Komisja wskazała, że będzie korzystać z danych statystycznych MOP (80) dotyczących średnich miesięcznych wynagrodzeń oraz średniej liczby godzin przepracowywanych w tygodniu w 2022 r. w przemyśle wytwórczym, aby ustalić wysokość wynagrodzeń w Kolumbii. Zapowiedziała, że zamierza wziąć pod uwagę 13 miesięcy wynagrodzenia, a następnie dodać składki na ubezpieczenie społeczne i program emerytalny. Następnie miała obliczyć roczną liczbę faktycznie przepracowanych godzin, mnożąc tygodniową liczbę faktycznie przepracowanych godzin przez liczbę tygodni w roku, a następnie odejmując dni nieprzepracowane.

(176)

W następstwie drugiej noty Komisja otrzymała następujące uwagi:

(177)

Komisja sprawdziła alternatywne źródło, które mogłoby dostarczyć dokładniejszych danych w celu ustalenia wartości odniesienia dla kosztów pracy w Kolumbii. Kolumbijski Urząd Statystyczny („DANE”) (81) opublikował badanie dotyczące przemysłu wytwórczego, w którym przedstawiono szczegółowe informacje na temat łącznych rocznych wynagrodzeń i powiązanych opłat oraz liczby pracowników w 2021 r. Komisja uznała to źródło za najodpowiedniejsze do określenia średniego kosztu pracy dla pracowników, ponieważ było ono podstawowym źródłem danych z kolumbijskiego krajowego urzędu statystycznego. Wartości zindeksowano do 2022 r. z wykorzystaniem wskaźnika płacy realnej w przemyśle wytwórczym (82).

(178)

Ponieważ informacje na temat liczby przepracowanych godzin nie były dostępne w badaniu, Komisja wykorzystała dane dotyczące liczby godzin przepracowanych w tygodniu dostarczone przez MOP. W następstwie uwag od przedsiębiorstwa Xiangtan Komisja dokonała przeglądu przedstawionej przez MOP definicji przepracowanych godzin i stwierdziła, że dni ustawowo wolne od pracy i dni wolne od pracy były już odliczone w ujęciu rocznym; w związku z tym nie było potrzeby ponownego odliczania dni wolny od pracy.

(179)

Jeśli chodzi o argument Autlan, Komisja wyjaśniła, że koszty pracy personelu zatrudnionego w dziale sprzedaży i administracji zostały uwzględnione w niezniekształconych kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych obliczonych, jak wyjaśniono poniżej w sekcji 3.2.8. W związku z tym proponowane rozróżnienie nie miałoby konkretnego wpływu na wartość odniesienia. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(180)

W pierwszej i drugiej nocie Komisja wskazała, że zamierza wykorzystać dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej obowiązujących w Kolumbii, naliczanych przez jednego z największych dostawców energii elektrycznej w Kolumbii, przedsiębiorstwo ENEL S.A. Zainteresowane strony stwierdziły, że:

(181)

Po przeanalizowaniu tych uwag Komisja stwierdziła, że wykorzysta dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej obowiązujące w mieście Cali, gdzie założono przedsiębiorstwo „Quimpac”, opublikowane przez EMCALI (83). EMCALI oferuje kilka taryf energetycznych: jednolitą taryfę, taryfę szczytową/pozaszczytową i potrójną taryfę. Różnice między taryfami są bardzo niskie (różnica cenowa wynosząca około 1 % zarówno między taryfą szczytową a pozaszczytową, jak i między średnią taryfą szczytową/pozaszczytową a jednolitą taryfą). W związku z tym Komisja przyjęła podejście zachowawcze i wybrała jednolitą taryfę za energię elektryczną, która była najniższa. Komisja ustaliła również, że taryfa za energię elektryczną była zwolniona z VAT zgodnie z art. 476 ust. 4 kolumbijskiej ustawy podatkowej (84).

(182)

Przedsiębiorstwo Varta twierdziło w uwagach, że aby uzyskać rozsądne wyniki, należy uwzględnić rodzaj wytwarzania energii elektrycznej i koszt dystrybucji energii elektrycznej.

(183)

Komisja zauważa, że koszty dystrybucji są uwzględnione w cenie energii elektrycznej i w związku z tym zostaną uwzględnione. Twierdzenie to zostaje zatem odrzucone.

(184)

W drugiej nocie Komisja wskazała, że wykorzysta taryfę za opłat za zużycie wody do zastosowań przemysłowych, opublikowaną przez „Acueducto de Bogota”, przedsiębiorstwo odpowiedzialne za zaopatrzenie w wodę, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków w stolicy, ponieważ dane dotyczące miasta Cali nie były dostępne publicznie dostępne. Podobnie jak w energia elektryczna zaopatrzenie w wodę jest zwolnione z VAT zgodnie z art. 476 ust. 4 kolumbijskiej ustawy podatkowej.

(185)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(186)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(187)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych dotyczących Quimpac za 2022 r. pochodzących z oficjalnej dostępnej publicznie bazy danych kolumbijskiego rządu, Sistema Integrado de Informacion Societaria („SIIS”) (85).

(188)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(189)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracujących producentów eksportujących. Powyższe wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez objętych próbą producentów eksportujących zostały zweryfikowane podczas wizyt weryfikacyjnych. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju.

(190)

Po ustaleniu wartości niezniekształconych kosztów produkcji Komisja zastosowała pośrednie koszty produkcji, jak wskazano w motywie 186.

(191)

Do kosztów produkcji określonych w sposób opisany w poprzednim motywie Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne na poziomie 20,33 % oraz zysk na poziomie 24,72 % przedsiębiorstwa Quimpac de Colombia S.A., jak wyjaśniono w motywie 187, przy czym obie te wartości były wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów.

(192)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(193)

Żaden z objętych próbą producentów eksportujących nie prowadził sprzedaży za pośrednictwem powiązanych importerów w Unii.

(194)

W związku z tym w przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych próbą ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(195)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(196)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku, należności celnych, kosztów kredytów oraz opłat bankowych.

(197)

W przypadku współpracujących producentów eksportujących objętych próbą Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(198)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(199)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniego ważonego marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla producentów eksportujących objętych próbą.

(200)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą ustalono na 44,5 %.

(201)

Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych Eurostatu.

(202)

Poziom współpracy w tym przypadku jest niski, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił około 65 % łącznego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja uznała, że należy ustalić margines dumpingu dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw na poziomie dziesięciu transakcji o najwyższym marginesie spośród objętych próbą producentów eksportujących, z uwagi na fakt, że stanowiły one około 14 % łącznej wielkości wywozu do Unii przez przedmiotowe przedsiębiorstwo, co uznano za wystarczająco reprezentatywne. Dlatego też ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych niewspółpracujących producentów eksportujących ustalono na poziomie 101,7 %.

(203)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(204)

Zgodnie z informacjami udostępnionymi Komisji produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez dwóch producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(205)

Zważywszy na ograniczoną liczbę stron działających na rynku unijnym, Komisja nie mogła ujawnić danych dotyczących dwóch producentów unijnych i udziałów w rynku, ponieważ są one wrażliwe z rynkowego punktu widzenia i poufne w rozumieniu art. 19 rozporządzenia podstawowego. Ujawnienie tych informacji mogłoby pozwolić stronom na przeprowadzenie odwrotnych obliczeń celem uzyskania danych poufnych poszczególnych przedsiębiorstw. W związku z tym Komisja przedstawiła te informacje w postaci przedziałów i indeksów, dzięki którym wszystkie zainteresowane strony mogły uzyskać wiedzę wystarczającą do zrozumienia analizy i wniosków Komisji oraz zgłoszenia uwag w tym zakresie. Dane przedstawiono również za pomocą wskazania istotnych tendencji, aby wszystkie zainteresowane strony mogły bronić swoich interesów. Komisja nie mogła ujawnić metody wykorzystanej do wyznaczenia przedziałów, ponieważ umożliwiłoby to stronom wyprowadzenie z nich dokładnych wartości.

(206)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około [25,0-27,0] mln kilogramów. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez dwóch producentów unijnych. Jak wskazano w motywie 204, dwaj producenci unijni reprezentowali 100 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(207)

Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym pochodzącej ze zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, których udzielili dwaj producenci unijni, oraz na podstawie przywozu do Unii produktu objętego postępowaniem z państw trzecich na podstawie danych statystycznych Eurostatu.

(208)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

Konsumpcja w Unii (w kg)

(209)

Wynika z tego, że konsumpcja w Unii była zmienna: w 2020 r. spadła (-4 % w porównaniu z 2019 r.), a następnie wzrosła w 2021 r. (+ 2 % w porównaniu z 2019 r.) i ostatecznie ponownie spadła w okresie objętym dochodzeniem (-6 % w porównaniu z 2019 r.). Wzrost w 2021 r. wynikał głównie z pandemii COVID-19 i zwiększonej konsumpcji baterii o ogniwach suchych.

(210)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych statystycznych Eurostatu. Ponieważ jednak kod CN (86) obejmował szerszy zakres produktów innych niż EDM, Komisja musiała oszacować wielkość przywozu EDM. Dokonała tego przez uwzględnienie jedynie przywozu z krajów, w których produkowano EDM, ponieważ w przeszłości EDM przywożono głównie z tych krajów (87):

(211)

W miarę możliwości szacunkowe wielkości przywozu sprawdzono przez porównanie ze sprzedażą zgłaszaną przez współpracujących producentów eksportujących, z zakupami zgłoszonymi przez współpracujących użytkowników i producentów unijnych, oraz z innymi danymi statystycznymi dotyczącymi wywozu przekazanymi przez wnioskodawcę i stwierdzono ich zgodność.

(212)

Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie wielkości przywozu i łącznej konsumpcji w Unii.

(213)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 4

Wielkość przywozu (w kg) i udział w rynku

(214)

Wielkość przywozu EDM z Chin zmniejszyła się o 18 % w latach 2019-2020 ze względu na środki ograniczające związane z pandemią COVID-19, jednak zaczęła znacznie wzrastać w 2021 r. (+ 55 % w porównaniu z 2019 r.) i w okresie objętym dochodzeniem (+ 89 % w porównaniu z 2019 r.). W wartości bezwzględnej przywóz EDM z Chin był znaczny w okresie objętym dochodzeniem (12,6 mln kg). W okresie badanym ogólnie udział w rynku przywozu z Chin zwiększył się o [15-19] punktów procentowych, z [12-19] % w 2019 r. do [30-40] % w okresie objętym dochodzeniem.

(215)

Komisja ustaliła ceny produktów przywożonych na podstawie danych Eurostatu, dzieląc łączną wartość przywozu z Chin przez całkowitą wielkość tego przywozu. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu określono na podstawie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów eksportujących w Chinach.

(216)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 5

Ceny importowe (w EUR/kg)

(217)

Średnie chińskie ceny importowe wzrosły w okresie badanym o 47 %, głównie ze względu na wzrost kosztu frachtu.

(218)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(219)

Porównania cen dokonano osobno dla każdego rodzaju produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów dwóch producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Stwierdzono, że dwóch objętych próbą producentów eksportujących nie podcinało cen, a ich średnie ceny na rynku unijnym były wyższe od cen przemysłu Unii, natomiast w przypadku trzeciego producenta eksportującego stwierdzono podcięcie cenowe, choć poniżej poziomu de minimis.

(220)

Mimo że w odniesieniu do dwóch z trzech objętych próbą producentów eksportujących nie stwierdzono podcięcia cenowego dla każdej transakcji, średnia cena łącznego przywozu z Chin na rynek unijny była jednak o około [5-9 %] niższa od średniej ceny przemysłu Unii w okresie badanym. Różnica ta wynosiła około [8-12 %] w 2019 r. i [2-6 %] w 2021 r., a następnie była wyraźniejsza w drugiej części tego okresu (w 2021 r. i w okresie objętym dochodzeniem) i wynosiła około [5-7 %], co zbiegło się z ogromnym wzrostem wielkości przywozu z Chin (wzrost o ponad 50 %) i zwiększeniem jego udziału w rynku unijnym ([15-19] punktów procentowych w okresie objętym dochodzeniem).

(221)

Komisja stwierdziła ponadto istnienie tłumienia cen. Średnia cena importowa w łącznym przywozie z Chin była też niższa od kosztów produkcji przemysłu Unii w całym okresie badanym. Presja cenowa na koszty przemysłu Unii również była najbardziej widoczna w drugiej części okresu badanego, gdy ceny przywozu z Chin były o około [10-15 %] niższe niż średni koszt produkcji przemysłu Unii. Jak przedstawiono w tabeli 8, w drugiej części okresu badanego przemysł Unii prowadził sprzedaż poniżej kosztów produkcji. Ze względu na znaczną presję cenową spowodowaną tanim przywozem towarów po cenach dumpingowych przemysł Unii nie miał możliwości podniesienia swoich cen sprzedaży do poziomu umożliwiającego osiągnięcie zrównoważonego zysku i korzystnej sytuacji finansowej, co doprowadziło do bardzo niskich zysków w 2021 r. i w okresie objętym dochodzeniem, a także drastycznego spadku przepływów środków pieniężnych w 2021 r., które w okresie objętym dochodzeniem były już ujemne. Znajduje to odzwierciedlenie w zaniżaniu cen ustalonym w przypadku dwóch objętych próbą producentów eksportujących, jak również wszystkich pozostałych przedsiębiorstw nieobjętych próbą, jak opisano w motywach 296 i 297 poniżej.

(222)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(223)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne i mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w zweryfikowanych odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez dwóch producentów unijnych. Zestaw danych uznano za reprezentatywny dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(224)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(225)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(226)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(227)

Produkcja przemysłu Unii zaczęła rosnąć w 2020 r. i zdecydowanie wzrosła w 2021 r. W okresie objętym dochodzeniem spadła jednak o około [3-6] mln kg w ciągu jednego roku ze względu na spadek sprzedaży (który zaczął się w 2021 r.). Ogółem w okresie badanym produkcja zmniejszyła się o 13 %.

(228)

Moce produkcyjne przemysłu Unii utrzymywały się na stałym poziomie w okresie badanym, w związku z czym wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło do [75-80] % w okresie objętym dochodzeniem, co odpowiadało spadkowi produkcji.

(229)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(230)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii utrzymywała się na stabilnym poziomie w latach 2019-2020. Zaczęła się jednak zmniejszać w 2021 r. (-9 % w latach 2020-2021), mimo szczytowego poziomu konsumpcji w tym roku. W okresie objętym dochodzeniem sprzedaż ta nadal spadała. Ogółem w okresie badanym sprzedaż zmniejszyła się o 27 %.

(231)

Zmniejszenie sprzedaży znalazło odzwierciedlenie w utracie udziałów w rynku, które spadły z [75-82] % w 2019 r. do [55-65] % w okresie objętym dochodzeniem. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym udział w rynku spadł o [15-19] punktów procentowych na korzyść przywozu z Chin.

(232)

Mimo rosnącej konsumpcji w 2021 r. przemysł Unii odnotował nie tylko spadek wielkości sprzedaży w Unii, ale także spadek udziału w rynku.

(233)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(234)

Zatrudnienie wzrosło w okresie badanym o 8 %. Wzrost ten wynikał z tymczasowego zatrudnienia w następstwie absencji w pracy i zatrudnienia nowych pracowników w celu wsparcia utrzymania, działów badawczo-rozwojowych oraz działań na rzecz ochrony środowiska.

(235)

Wydajność zmieniała się zgodnie ze zmianami w produkcji i zatrudnieniu, tj. spadła o 20 % w okresie badanym.

(236)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(237)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(238)

Średnia ważona jednostkowych cen sprzedaży naliczanych przez dwóch producentów unijnych klientom niepowiązanym w Unii kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(239)

Średnia cena producentów unijnych spadła w 2020 r. (do [1,50-1,70] EUR/kg) i pozostała na poziomie [1,50-1,70] EUR/kg w 2021 r. Następnie wzrosła do [2,40-2,60] EUR/kg w okresie objętym dochodzeniem, w następstwie wzrostu kosztów produkcji. Ogółem w okresie badanym średnia cena wzrosła o 42 %.

(240)

Średnie koszty produkcji zaczęły rosnąć w 2021 r. (+ 9 % w porównaniu z 2019 r.) i osiągnęły najwyższy poziom w okresie objętym dochodzeniem ze względu na gwałtowny wzrost cen energii (89) i niektórych surowców (90). Ogólnie rzecz biorąc, średni koszt produkcji wzrósł w okresie badanym o 64 %.

(241)

Wzrost średniej ceny nie był tak wyraźny jak wzrost kosztów produkcji w okresie badanym. Fakt, że producenci unijni nie byli w stanie podnieść swoich cen stosownie do wzrostu kosztów, wynikał z tłumienia cen przez chińskich eksporterów, którzy w ostatnich dwóch latach tego okresu osiągnęli szczytowe wyniki. Jak wspomniano w motywie 220, a także inaczej niż to miało miejsce w latach 2019-2020, kiedy to presja cenowa wywołana przywozem towarów po cenach dumpingowych była mniej dotkliwa, od 2021 r. przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen odpowiednio do rosnących kosztów produkcji z powodu presji cenowej, jaką wywarły na rynek Unii rosnące wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin. W rezultacie ze względu na istnienie tłumienia cen w 2021 r. przemysł Unii prowadził sprzedaż poniżej kosztów produkcji. Ze względu na znaczną presję cenową spowodowaną tanim przywozem towarów po cenach dumpingowych przemysł Unii nie miał możliwości podniesienia swoich cen sprzedaży do poziomu umożliwiającego osiągnięcie zysku docelowego, co doprowadziło do malejącej rentowności. Sytuacja ta miała poważny wpływ na wyniki finansowe przemysłu Unii, jak przeanalizowano poniżej w części 4.4.3.4.

(242)

Średnie koszty pracy dwóch producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(243)

Średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika zwiększyły się w okresie badanym o 7 %.

(244)

Stan zapasów dwóch producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(245)

Poziom zapasów spadł do [6,5-7,0] mln kg w 2020 r. i do [6,0-6,5] mln kg w 2021 r. w następstwie rosnącej konsumpcji na rynku unijnym, jednak w okresie objętym dochodzeniem w wyniku spadku sprzedaży wzrósł do [8,5-9,0] mln kg i stanowił około [30-35] % wielkości produkcji w tym okresie.

(246)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji dwóch producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(247)

Komisja określiła rentowność dwóch producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Brak równowagi pod względem rosnących kosztów i stłumionych cen przełożył się na spadek rentowności w okresie badanym, z [7-8] % w 2019 r. do [1-2] % w 2021 r. i [2-3] % w okresie objętym dochodzeniem, tj. poniżej zysku docelowego wynoszącego [7-10] %.

(248)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto kształtowały się w następujący sposób: przepływy wzrosły z ujemnych do dodatnich przepływów środków pieniężnych na poziomie około [5,0-5,5] mln w 2020 r., jednak następnie spadły do około [1,5-2,0] mln w 2021 r. i ponownie osiągnęły wartość ujemną w okresie objętym dochodzeniem, głównie ze względu na słabszy zysk.

(249)

W związku z niekorzystną sytuacją związaną z przepływami środków pieniężnych netto w tym samym okresie przemysł Unii zmniejszył niemal o połowę poziom swoich inwestycji, co spowodowało spadek o 45 %.

(250)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Zwrot z inwestycji przemysłu Unii zmalał z [6-7] % w 2019 r. do [3-4] % w okresie objętym dochodzeniem.

(251)

Zdolność przemysłu Unii do pozyskania kapitału została poważnie naruszona przez spadek rentowności, a także przepływów środków pieniężnych w okresie badanym.

(252)

Przywóz z Chin znacznie wzrósł zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i pod względem udziału w rynku. W okresie objętym postępowaniem przywóz wzrósł o 89 % w ujęciu bezwzględnym i podwoił się w stosunku do konsumpcji w Unii, osiągając w okresie objętym dochodzeniem udział w rynku na poziomie [30-40] %.

(253)

Ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego w okresie objętym dochodzeniem były ponadto tłumione przez dumpingowe ceny przywozu produktu objętego postępowaniem. Ze względu na znaczną presję cenową spowodowaną tanim przywozem towarów po cenach dumpingowych przemysł Unii nie miał możliwości podniesienia swoich cen sprzedaży do poziomu umożliwiającego osiągnięcie zysku docelowego, czego wynikiem była malejąca rentowność w drugiej połowie okresu badanego.

(254)

Dokładniej rzecz ujmując, choć w okresie badanym konsumpcja w Unii osiągnęła szczytowy poziom w 2021 r., przemysł Unii nie był w stanie skorzystać z rosnącego popytu: w tym roku wielkość sprzedaży przemysłu Unii spadła o 8 %, a jego udział w rynku zmalał o 11 % w porównaniu z 2019 r. Jeszcze bardziej drastyczne pogorszenie się tych wskaźników miało miejsce w okresie objętym dochodzeniem (spadek wielkości sprzedaży o 27 % i spadek udziału w rynku o 22 %). Taki rozwój sytuacji był wynikiem ogromnego wzrostu przywozu z Chin, który powodował jeszcze większe tłumienie cen niż w pierwszej połowie okresu badanego (zob. motyw 241). Przemysł Unii był ponadto jeszcze mniej zdolny do utrzymania swojej wielkości sprzedaży przy jeszcze bardziej stłumionych cenach, ponieważ w tamtym czasie doświadczył znacznego wzrostu kosztów produkcji (które urosły o 9 % w 2021 r. i o 64 % w okresie objętym dochodzeniem od 2019 r.).

(255)

W rezultacie już i tak zmniejszona wielkość sprzedaży po stłumionych cenach doprowadziła do spadku rentowności, zwrotu z inwestycji i przepływu środków pieniężnych. W związku z tym pogorszenie wskaźników wyników finansowych wraz ze zmniejszeniem produkcji, zwiększeniem stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego (do około [30-40] % produkcji unijnej) oraz opóźnieniami w inwestycjach w utrzymanie tej produkcji sprawiły, że przemysł Unii stał się nierentowny.

(256)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(257)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby wszelkie szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz z innych państw trzecich, wyniki wywozu producentów unijnych oraz inne czynniki, takie jak wydajność, pandemia COVID-19 i rosyjska inwazja na Ukrainę.

(258)

Jak ustalono w motywie 214, przywóz znacznie zwiększył się w drugiej połowie okresu badanego, o 89 % w ujęciu realnym, a jego udział w rynku się podwoił. Jednostkowa cena sprzedaży przywozu z Chin była w okresie badanym niższa od jednostkowej ceny sprzedaży przemysłu Unii o około [5-9 %].

(259)

Skutki przywozu po cenach dumpingowych wyraźnie obrazuje decyzja kilku głównych użytkowników, reprezentujących ponad [67 %-73 %] całkowitej konsumpcji unijnej, którzy zmienili swojego dostawcę z przemysłu unijnego na producenta chińskiego. Udział EDM pozyskiwanych od producentów unijnych zmniejszył się z około [65-75] % do około [55-65] % na korzyść EDM pozyskiwanych z Chin od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem.

(260)

W wyniku znacznego wzrostu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin oraz tłumienia cen przez przywóz z Chin w drugiej połowie okresu badanego przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen sprzedaży na tyle, aby w pełni pokryć znacznie wyższe koszty produkcji. Przywóz po niskich cenach z Chin powodował zatem tłumienie cen.

(261)

W rezultacie pogorszyły się wskaźniki wyników finansowych przemysłu Unii. Zwiększenie udziału przywozu z Chin w rynku odbyło się kosztem przemysłu Unii, którego wielkość sprzedaży i udział w rynku uległy zmniejszeniu w drugiej połowie okresu badanego.

(262)

W związku z tym tymczasowo stwierdza się, że presja wywierana przez przywóz towarów po cenach dumpingowych, którego wielkość i udział w rynku drastycznie wzrosły w drugiej połowie okresu badanego oraz który odbywał się po cenach dumpingowych, wciąż niższych od kosztów produkcji przemysłu Unii, odegrała decydującą rolę w spadku sprzedaży przemysłu Unii, zwiększeniu poziomu zapasów, a w konsekwencji spadku rentowności, przepływów środków pieniężnych i zwrotu z inwestycji przemysłu Unii.

(263)

Mając na uwadze powyższe, Komisja tymczasowo ustaliła, że istotna szkoda poniesiona przez przemysł Unii została spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin, w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Szkoda ta miała odzwierciedlenie zarówno w wielkości, jak i cenach.

(264)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 13

Przywóz z państw trzecich

(265)

W okresie objętym dochodzeniem wielkość przywozu EDM z pozostałych państw trzecich (Kolumbii, USA, Japonii i Indii) utrzymywała się na tym samym poziomie co na początku okresu badanego, a więc wynosiła [1,5-2,5] mln kg, co stanowi [4-8] % udziału w rynku unijnym.

(266)

Warto zauważyć, że spośród czterech wyżej wymienionych pozostałych państw Kolumbia była głównym krajem dokonującym przywozu (91). Wielkość przywozu z Kolumbii oraz jej udział w rynku zmniejszyły się o [0,3-0,9] punktów procentowych w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym, nawet jeśli dokonywała przywozu po niższej cenie niż ceny przemysłu chińskiego i przemysłu Unii, jej spadająca wielkość przywozu i niewielki udział w rynku miały malejący wpływ na ceny pozostałych podmiotów na rynku unijnym. Tym samym utrata udziału przemysłu Unii w rynku ewidentnie przyniosła korzyści tylko chińskim producentom eksportującym.

(267)

Wielkość wywozu dwóch producentów unijnych w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 14

Wyniki wywozu producentów unijnych

(268)

Przemysł Unii próbował wchłonąć część utraconych wielkości sprzedaży na rynku unijnym przez zwiększenie wywozu. W 2021 r. sprzedaż eksportowa wzrosła do [4,0-4,5] mln kg (co stanowiło[10-15] % produkcji unijnej), a następnie spadła do [1,0-1,5] mln kg w okresie objętym dochodzeniem (co stanowiło [2,5-7,5] % produkcji unijnej). Niemniej ceny sprzedaży eksportowej w 2021 r. i w okresie objętym dochodzeniem były niższe niż ceny w Unii.

(269)

Zainteresowane strony twierdziły, że domniemaną szkodę częściowo spowodowała niższa cena wywozu przemysłu Unii. Za wskaźnik szkody uznano jednak jedynie rentowność sprzedaży w Unii, a nie rentowność sprzedaży eksportowej przemysłu Unii. Sprzedaż eksportowa stanowiła ponadto jedynie niewielką część produkcji unijnej ([2,5-7,5] % w okresie objętym dochodzeniem). Tym samym wyniki wywozu producentów unijnych nie mogły spowodować poniesionej istotnej szkody.

(270)

Obniżenie wydajności producentów unijnych zbiegło się również z gwałtownym wzrostem przywozu z Chin w 2021 r. i w okresie objętym dochodzeniem, choć dzięki poziomom wydajności w latach 2019-2020 producenci unijni byli w stanie osiągnąć zadowalające zyski.

(271)

Zainteresowane strony argumentowały, że szkodliwe skutki dla przemysłu Unii miały czynniki inne niż przywóz chińskich EDM, takie jak ograniczenia związane z COVID-19 (od 2020 r. do połowy 2022 r.) wpływające na łańcuchy dostaw surowców i poziomy produkcji i ogromny wzrost cen energii wpływający na koszty produkcji, a wynikający z kryzysu energetycznego w całej Unii (2021-2022). Twierdziły one również, że producenci unijni nie byli w stanie zaspokoić zwiększonego popytu ze względu na brak mocy produkcyjnych lub nieodpowiednią jakość produktu. W związku z tym popyt na EDM musiał być zaspokajany ze źródeł zewnętrznych.

(272)

Stabilny poziom wielkości sprzedaży przemysłu unijnego w 2020 r. świadczył o tym, że wymienione czynniki nie miały wpływu na zdolność przemysłu Unii do utrzymania sprzedaży i zwiększenia udziału w rynku w tym roku (natomiast twierdzenia dotyczące jakości produktu omówiono w części 7.3 dotyczącej interesu Unii). Ponadto wielkość sprzedaży przemysłu Unii gwałtownie spadła w okresie objętym dochodzeniem, mimo zniesienia ograniczeń związanych z COVID-19, ze względu na wzrost wielkości przywozu z Chin po wyrządzających szkodę cenach. Jeśli chodzi o koszty, w 2019 r., a więc przed wzrostem przywozu z Chin, producenci unijni mogli sprzedawać po cenach na opłacalnym poziomie. Jak jednak ustalono w motywach 241 i 247-251 powyżej, z powodu tłumienia cen przez przywóz z Chin w drugiej połowie okresu badanego przemysł Unii nie mógł już wystarczająco podnieść swoich cen w celu pokrycia zwiększonych kosztów produkcji. Kapitałochłonny przemysł EDM, charakteryzujący się wysokimi kosztami stałymi, nie był w stanie utrzymać swojej rentowności w czasie, gdy w latach 2021-2022 znacznie tracił sprzedaż na rzecz przywozu z Chin. W związku z tym argumenty stron zostały odrzucone.

(273)

Jeżeli chodzi o domniemany brak mocy produkcyjnych, jak wynika z tabeli 5 powyżej, w 2021 r. przemysł Unii nadal dysponował wolnymi mocami produkcyjnymi na poziomie [5-10] %, a nawet [20-25] % w 2022 r., przy jednoczesnej utracie wielkości sprzedaży w obu tych latach (zob. tabela 6 powyżej), podczas gdy przywóz z Chin zyskiwał w tym czasie udział w rynku (zob. tabela 3 powyżej). W związku z powyższym Komisja odrzuciła te argumenty jako bezpodstawne.

(274)

Strony twierdziły również, że spadek sprzedaży producenta unijnego w Hiszpanii był spowodowany nabyciem jednego użytkownika unijnego, którego nowy właściciel nie chciał korzystać z usług pierwotnych dostawców, lecz raczej z dostaw z Chin. W dochodzeniu potwierdzono jednak, że wspomniany użytkownik pozostał klientem producenta unijnego w Hiszpanii przez cały okres badany. Nabycie użytkownika przez nowego właściciela nie zerwało powiązań z pierwotnym dostawcą. Argument stron został zatem odrzucony.

(275)

Jeden użytkownik twierdził, że okres objęty dochodzeniem, obejmujący cały rok 2022, był rokiem nieregularnym, w którym popyt na baterie alkaliczne o ogniwach suchych gwałtownie wzrósł z powodu pandemii COVID-19 i wojny Rosji z Ukrainą. W związku z tym popyt na EDM musiał być zaspokajany ze źródeł zewnętrznych. Popyt powinien powrócić do normalnego poziomu w 2023 r., a udział dostaw przemysłu Unii powinien wzrosnąć.

(276)

Jak wyjaśniono w motywie 209, w 2021 r. popyt wzrósł, a w okresie objętym dochodzeniem - zmalał. Sprzedaż przemysłu Unii zaczęła jednak znacznie spadać w 2021 r. mimo szczytowego popytu: przemysł Unii stracił wówczas [2,5-3,5] mln kg wielkości w ciągu roku od 2020 r., podczas gdy przywóz z Chin wzrósł o 4,8 mln kg w tym samym okresie. Użytkownicy mogli utrzymać swój udział w dostawach od przemysłu Unii, ponieważ poziom jego produkcji wzrósł w tym samym okresie. Użytkownicy przerzucili się jednak na przywóz z Chin ze względu na niższą cenę, która spadła w tym samym okresie. W okresie badanym udział w rynku przywozu z Chin mógł się zwiększyć o [15-19] punktów procentowych, a tym samym przejąć go od przemysłu Unii. Wniosek strony został zatem odrzucony.

(277)

Powyższa analiza wykazuje, że w drugiej połowie okresu badanego miał miejsce drastyczny wzrost wielkości przywozu z Chin i jego udziału w rynku. Pod względem cen przywóz z Chin stale tłumił ceny sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym, a także uniemożliwiał przemysłowi Unii zwiększenie cen do zrównoważonego poziomu niezbędnego do osiągnięcia rozsądnych marży zysku.

(278)

Zbadano również inne ewentualne czynniki, ale żaden z nich nie mógł osłabić związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(279)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda jest wyraźna w szczególności pod względem zmian poziomu produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży na rynku unijnym, udziału w rynku, poziomów zapasów, wydajności, rentowności, przepływów środków pieniężnych, inwestycji i zwrotu z inwestycji.

(280)

Jak wspomniano w motywie 5, Komisja zmieniła zawiadomienie o wszczęciu z dnia 16 lutego 2023 r. w celu zbadania domniemanych zakłóceń handlu surowcami. Komisja zakończy swoją analizę zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego na ostatecznym etapie przedmiotowego postępowania.

(281)

W celu określenia poziomu tymczasowych środków Komisja zbadała zatem na tym etapie, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych. Ta analiza i tymczasowe wnioski pozostają bez uszczerbku dla oceny i ustaleń dotyczących istnienia zakłóceń handlu surowcami i związanego z tym wpływu na poziom środków, które zostaną zastosowane na ostatecznym etapie dochodzenia.

(282)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(283)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(284)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. Komisja wzięła pod uwagę zyski osiągnięte przez dwóch producentów unijnych przed wzrostem przywozu z Chin w okresie badanym, a mianowicie rzeczywisty zysk osiągnięty w 2020 r., gdy wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych był najmniejszy. W 2020 r. przywóz z Chin miał najmniejszy udział w rynku ([10-20] %) w okresie badanym, natomiast pozostałe wskaźniki finansowe przemysłu Unii były w tym roku najbardziej pozytywne (najwyższe przepływy środków pieniężnych i najwyższy osiągnięty zwrot z inwestycji). Marżę zysku ustalono na poziomie [6-8] %.

(285)

Jeden z producentów unijnych wskazał, że w przypadku braku przywozu towarów po cenach dumpingowych, możliwe było osiągnięcie zysku w wysokości 15 %. Szacunki te oparto na rentowności przedsiębiorstwa osiągniętej w latach 1997-2001 (przed nałożeniem ceł antydumpingowych na przywóz EDM z Republiki Południowej Afryki (92)) oraz średniej rentowności przemysłu chemicznego w latach 2017-2022 przedstawionej w danych CSI Market (93).

(286)

Komisja uznała, że średnia rentowność przemysłu chemicznego nie jest odpowiednia, ponieważ dane CSI Market zawierają dane dotyczące przemysłu na poziomie zagregowanym, tj. sektora przemysłu, który był znacznie szerszy niż produkt objęty dochodzeniem, podczas gdy w proces produkcji EDM zaangażowana była tylko ograniczona liczba producentów chemikaliów na świecie. Na tym etapie Komisja uznała również, że zyski osiągnięte przez producenta EDM w Unii w latach 1997-2001 nie były odpowiednie, ponieważ przedsiębiorstwo nie wykazało, że ponad 20 lat później zyski te są nadal reprezentatywne dla przemysłu. W każdym razie omawiane zyski nie reprezentowały średnich zysków przemysłu Unii jako całości.

(287)

Drugi producent unijny przedstawił swój zysk osiągnięty w latach 2016-2018, przed okresem badanym, jednak po połączeniu zysków obu producentów unijnych poziomy osiągnięte w latach 2016-2018 były niższe niż w okresie badanym.

(288)

W związku z tym Komisja utrzymała swoje wstępne oszacowanie zysku podstawowego na poziomie [6-8] %.

(289)

Obaj producenci unijni dostarczyli dowody na to, że ich poziom inwestycji, badań i rozwoju oraz innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja zweryfikowała te informacje na podstawie planów inwestycyjnych, odrzuconych i odroczonych projektów oraz zamówień, które ostatecznie nie zostały zrealizowane, wykazujących, że inwestycje te zostały rzeczywiście zaplanowane. Twierdzenia obu producentów unijnych uznano za uzasadnione. Aby odzwierciedlić to w zysku docelowym, Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, badania i rozwój oraz innowacje w normalnych warunkach konkurencji, przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a faktycznymi wydatkami na te cele w okresie badanym. Różnica ta, wyrażona jako odsetek obrotów, wyniosła [1-2] %.

(290)

Odsetek ten dodano do zysku podstawowego wynoszącego [6-8] %, o którym mowa w motywie 284, co dało zysk docelowy w wysokości [7-10] %.

(291)

Na tej podstawie stwierdzono, że cena niewyrządzająca szkody wynosi [2,60-2,80] EUR/kg i wynika z zastosowania wyżej wspomnianej marży zysku wynoszącej [7-10] % do kosztu produkcji ponoszonego przez dwóch producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem.

(292)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie dostępnych dowodów Komisja ustaliła koszty dodatkowe w wysokości [0,02-0,09] EUR/kg. Koszty te dodano do ceny niewyrządzającej szkody, o której mowa w motywie 291.

(293)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu unijnego na [2,70-2,90] EUR/kg, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku (zob. motyw 290) do kosztów produkcji dwóch producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d dla poszczególnych rodzajów produktu.

(294)

Następnie Komisja określiła poziom marginesu zaniżania cen na podstawie porównania:

(295)

Wynik tego porównania został wyrażony w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF. Wskazywał on na średni ważony margines zaniżania cen wynoszący 0-15,8 %.

(296)

W okresie objętym dochodzeniem wielkość przywozu grupy Guiliu po cenach niepowodujących zaniżania cen stanowiła około [10-15] % przywozu z Chin, około [17-25] % przywozu objętego próbą i około [3-7] % udziału w rynku unijnym. Aby stwierdzić, czy ustalenia dotyczące tej grupy można byłoby rozszerzyć na całość przywozu nieobjętego próbą, Komisja porównała ceny stosowane przez grupę Guiliu z cenami stosowanymi przez pozostałych dwóch objętych próbą producentów eksportujących i współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą oraz z informacjami na temat średniej ceny całości przywozu z Chin (z wyłączeniem przywozu produktów grupy Guiliu) uzyskanymi od Eurostatu. Średnia cena eksportowa grupy Guiliu była o [19-25] % wyższa niż średnia cena eksportowa pozostałych eksporterów chińskich, którzy przekazali odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej. Łączna wielkość wywozu tych przedsiębiorstw odpowiadała 51 % całości przywozu z Chin do Unii. Cena eksportowa CIF grupy była o [11-17 %] wyższa niż średnia cena CIF całości przywozu z Chin oraz o [6-10 %] wyższa niż cena stosowana przez pozostałych dwóch objętych próbą producentów eksportujących. Dlatego też Komisja uznała, że nie może rozszerzyć ustaleń dotyczących braku zaniżania cen poczynionych w odniesieniu do grupy Guiliu na nieobjętych próbą producentów eksportujących.

(297)

Poziom usuwający szkodę dla „innych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw.

(298)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(299)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu na tym etapie art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może stwierdzić, że wprowadzenie tymczasowych środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(300)

Jak wyjaśniono w motywie 5 powyżej, a także zgodnie z zapowiedzią w zmienionym zawiadomieniu o wszczęciu w dochodzeniu zbadano również interes Unii zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego. W związku z tym tymczasowe ustalenia zawarte w niniejszym rozporządzeniu, w tym te dotyczące interesu Unii, pozostają bez uszczerbku dla wniosków z dochodzenia w sprawie zakłóceń handlu surowcami oraz w sprawie interesu Unii zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego, które to wnioski zostaną odzwierciedlone na ostatecznym etapie postępowania.

(301)

Przypomina się, że przemysł Unii składa się z dwóch producentów EDM, których sprzedaż oraz rentowność uległy znacznemu pogorszeniu w drugiej połowie okresu badanego, wywierając w konsekwencji negatywny wpływ na ich udział w rynku, poziom zapasów, inwestycje, zwrot z inwestycji oraz przepływy środków pieniężnych.

(302)

Jeżeli środki nie zostaną nałożone, prawdopodobnie w wyniku presji cenowej ze strony przywozu towarów po cenach dumpingowych niska rentowność i inne wskaźniki finansowe zmuszą przemysł Unii do zaprzestania produkcji EDM. Po wprowadzeniu środków antydumpingowych oczekuje się jednak, że wielkość sprzedaży i ceny przemysłu Unii na rynku unijnym wzrosną, co poprawi rentowność i inne wskaźniki finansowe tego przemysłu oraz zapobiegnie zamknięciu produkcji.

(303)

Jest zatem oczywiste, że środki antydumpingowe byłyby korzystne z punktu widzenia interesu przemysłu Unii.

(304)

Jak zauważono w motywie 11, żaden importer niepowiązany nie przedstawił wymaganych informacji. Komisja stwierdziła zatem, że jest mało prawdopodobne, aby środki miały wpływ na importerów.

(305)

Na tej podstawie wstępnie uznaje się, że wprowadzenie środków antydumpingowych prawdopodobnie nie będzie miało negatywnego wpływu na sytuację importerów w Unii.

(306)

Głównym zastosowaniem EDM jest produkcja baterii węglowo-cynkowych i alkalicznych o ogniwach suchych, co stanowi ponad 90 % ich wykorzystania, które dzieli się między trzech głównych (ale nie jedynych) producentów baterii w Unii. Jak wspomniano powyżej, do wszystkich znanych użytkowników w Unii wysłano kwestionariusze. Odpowiedzi otrzymano od dwóch producentów baterii alkalicznych o ogniwach suchych - Varta i Duracell, reprezentujących [67-73] % konsumpcji EDM w Unii. Obie odpowiedzi zweryfikowano na terenach użytkowników.

(307)

Obaj współpracujący użytkownicy twierdzili, że wprowadzenie środków antydumpingowych na przywóz z Chin zwiększyłoby ich koszty, które mogą nie zostać przeniesione na ich klientów, ponieważ konkurencja w sektorze baterii alkalicznych o ogniwach suchych opiera się w dużym stopniu na cenach. Nawet jeśli ich produkty markowe są powiązane z silną rozpoznawalnością marki, wzrost cen ich produktów często wiąże się z ryzykiem, że klienci wybiorą tańsze produkty. Dodali, że użytkownicy unijni już teraz doświadczają zwiększonej konkurencji na rynku unijnym spowodowanej rosnącym przywozem gotowych wyrobów akumulatorowych o porównywalnej jakości od konkurentów spoza Unii (głównie Chin) oraz rosnącymi kosztami surowców i energii. W związku z tym środki spowodowałyby dalsze zmniejszenie i tak już malejącej rentowności użytkowników unijnych.

(308)

Środki antydumpingowe nałożone na przywóz z Chin ograniczyłyby również konkurencję w zakresie EDM na rynku unijnym (jak również na rynkach eksportowych państw trzecich), ponieważ dostępność EDM będzie ograniczona do dwóch producentów unijnych (środki wzmocniłyby duopol, co wiązałoby się z ryzykiem wzrostu cen), podczas gdy producenci unijni EDM nie mogą zaspokoić popytu tych użytkowników w wystarczających ilościach, zwłaszcza w odniesieniu do EDM wysokiej jakości (94). Co więcej, w ostatnich latach przemysł Unii nie podjął wystarczających inwestycji w celu zwiększenia swoich mocy produkcyjnych. Użytkownicy dodali, że dostawy EDM z pozostałych państw trzecich są ograniczone oraz że służą zaspokojeniu ich własnych potrzeb lub potrzeb pobliskich rynków i nie mogą zastąpić potencjalnej utraty lub zmniejszenia dostaw z Chin.

(309)

W toku dochodzenia ustalono, że obaj użytkownicy byli rentowni w okresie objętym dochodzeniem, a od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem utrzymali ogólną wielkość sprzedaży w Unii powszechnie dostępnych baterii o ogniwach suchych na tym samym poziomie, a nawet zwiększyli ją o [1-4 %], być może dzięki silnemu publicznemu wizerunkowi ich marek. Od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem jednak dział EDM pozyskiwanych od producentów unijnych zmniejszył się z około [65-75] % do [55-65] % z korzyścią dla EDM pozyskiwanych z Chin.

(310)

Z otrzymanych informacji wynika, że koszt EDM związany z produkcją powszechnie dostępnych baterii o ogniwach suchych stanowił około [15-19] % kosztów produkcji w okresie objętym dochodzeniem. Koszt EDM dla tych użytkowników wzrósł o [45-55] % od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem i mogli oni przenieść część tego wzrostu na konsumentów, ponieważ ceny sprzedaży baterii w Unii wzrosły o ponad 3 %, a poza Unią o ponad 10 % od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem.

(311)

Oszacowano, że wprowadzenie środków tymczasowych na proponowanym poziomie zwiększyłoby koszt produkcji baterii dla tych użytkowników o maksymalnie 1 %. Biorąc pod uwagę poziom wzrostu kosztów produkcji w poprzednich latach oraz możliwość przeniesienia części tego wzrostu kosztów na konsumentów, skutki proponowanego cła antydumpingowego dla tych użytkowników byłyby ograniczone, ponieważ nawet po uwzględnieniu tymczasowych ceł antydumpingowych wciąż byliby oni rentowni.

(312)

W odniesieniu do dostaw EDM wysokiej jakości od producentów unijnych należy zauważyć, że wymogi jakościowe dotyczące EDM w odniesieniu do produkcji baterii o ogniwach suchych są ustalane przez producentów baterii. Ogólnie rzecz biorąc, obaj współpracujący użytkownicy dysponują jedynie ograniczoną liczbą dostawców EDM (w Unii i Chinach) spełniających ich wymogi jakościowe dotyczące każdej klasy EDM. W toku dochodzenia potwierdzono, że EDM wysokiej jakości były dostarczane przez jednego z producentów unijnych jednemu ze współpracujących użytkowników, a od 2022 r. trwa proces badania jakości z drugim współpracującym użytkownikiem. Drugi producent unijny wznowił proces badania jakości z udziałem obu współpracujących użytkowników w latach 2022-2023. Na podstawie tych faktów można stwierdzić, że przemysł Unii jest skłonny i zdolny do dostarczania na rynek unijny EDM wysokiej jakości, w zależności od popytu i potrzeb użytkowników.

(313)

Biorąc ponadto pod uwagę ograniczoną liczbę dostawców EDM ogółem, należy zauważyć, że zniknięcie przemysłu Unii wytwarzającego EDM miałoby prawdopodobnie negatywny wpływ na sytuację dwóch współpracujących użytkowników i konkurencję na rynku unijnym, ponieważ użytkownicy unijni byliby całkowicie zależni od producentów z państw trzecich, podczas gdy w okresie objętym dochodzeniem udział EDM pozyskiwanych od producentów unijnych nadal stanowił znaczną część, tj. wynosił łącznie około [55-65] % (w tym EDM wysokiej jakości na poziomie około [25-35] %).

(314)

Co więcej, przywrócenie równych warunków działania na rynku unijnym dla przemysłu EDM jest zgodne z celami unijnej Inicjatywy na rzecz surowców krytycznych (95), której celem jest zapewnienie zrównoważonych dostaw surowców krytycznych. Wśród tych materiałów krytycznych wymieniono mangan, a producenci zarówno EDM, jak i baterii o ogniwach suchych mają swój udział w łańcuchu wartości niższego szczebla w sektorze manganu.

(315)

W dochodzeniu nie współpracowali żadni inni użytkownicy, którzy wyraziliby swoje obawy. Grupa Guizhou Manganese Mineral twierdziła jednak również, że producenci unijni nie są w stanie zapewniać dostawy do zastosowania w nowych technologiach akumulatorowych (np. akumulatorów do pojazdów elektrycznych), w których wykorzystuje się EDM (96). Technologie te nie są jednak jeszcze na tyle rozwinięte, aby EDM były wykorzystywane w produkcji na dużą skalę. Nie są one również jeszcze wykorzystywane w sektorze produkującym akumulatory w Unii dostarczającym pojazdy elektryczne. W związku z tym argument ten odrzucono.

(316)

Grupa Guizhou Manganese Mineral twierdziła również, że wskazani dwaj producenci unijni dostarczają głównie EDM do baterii węglowo-cynkowych i alkalicznych oraz że trudno im konkurować i sprostać potrzebom w zakresie podaży w odniesieniu do różnych wymogów jakościowych i ilościowych użytkowników w sektorach innych niż produkcja baterii o ogniwach suchych. W toku dochodzenia potwierdzono, że wszystkie klasy EDM mają ten sam proces produkcji (97). Potwierdzono również, że w okresie badanym w Unii produkowano (98) różne klasy EDM (inne niż EDM do baterii węglowo-cynkowych i alkalicznych) do zastosowań w innych sektorach niż produkcja baterii alkalicznych o ogniwach suchych W tych innych sektorach nie wymagano specyfikacji dotyczących jakości EDM, co oznacza, że miały szeroki zakres dopuszczalnej jakości, którą przemysł Unii mógłby dostarczyć zgodnie z zapotrzebowaniem.

(317)

Przedsiębiorstwo Autlan twierdziło, że między innymi takie czynniki jak produkcja, sprzedaż i rentowność producentów unijnych zależą nie tylko od presji wywieranej przez przywóz EDM z Chin, ale również od sytuacji użytkowników w Unii, na którą wpływ miał przywóz z Chin baterii alkalicznych i niealkalicznych o ogniwach suchych z dwutlenku manganu.

(318)

Komisja zauważyła, że strona ta nie przedstawiła informacji na temat skutków zwiększonego przywozu takich baterii dla dalszych użytkowników w okresie badanym, takich jak rzeczywista utrata ich sprzedaży, produkcji, rentowności i innych wskaźników, które mogłyby być powiązane ze wzrostem przywozu baterii alkalicznych i niealkalicznych o ogniwach suchych z Chin, innych niż domniemanie utraty sprzedaży przez dalszych użytkowników na rzecz przywozu z Chin oraz spadek ceny tych baterii w okresie od października 2022 r. do kwietnia 2023 r. (okres niezwiązany z okresem objętym dochodzeniem). Wręcz przeciwnie, jak wyjaśniono w motywie 309, w okresie objętym dochodzeniem współpracujący producenci baterii o ogniwach suchych w Unii utrzymali ogólną wielkość sprzedaży w Unii na tym samym poziomie od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem, a nawet zwiększyli ją o [1-4 %]. Nie wydaje się, aby wzrost przywozu z Chin baterii alkalicznych i niealkalicznych o ogniwach suchych z dwutlenku manganu miał wpływ na unijnych producentów baterii niższego szczebla w okresie objętym dochodzeniem, a zatem sytuacja użytkowników w tym okresie nie mogła mieć wpływu na unijnych producentów EDM. Argument strony został zatem odrzucony.

(319)

W świetle powyższego uznaje się tymczasowo, że nałożenie dowolnych środków antydumpingowych nie będzie miało poważnego wpływu na sytuację przemysłu użytkowników.

(320)

Na podstawie powyższego Komisja doszła tymczasowo do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie tymczasowych środków w odniesieniu do przywozu EDM pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej wyraźnie nie leży w interesie Unii.

(321)

Jak wyjaśniono w motywie 300 powyżej, ten tymczasowy wniosek pozostaje bez uszczerbku dla wniosków z dochodzenia w sprawie zakłóceń handlu surowcami, w szczególności dochodzenia dotyczącego interesu Unii zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego.

(322)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(323)

W odniesieniu do przywozu elektrolitycznych dwutlenków manganu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała marginesy szkody z marginesami dumpingu. Kwotę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(324)

Komisja zakończy swoje analizy zakłócenia handlu surowcami zgodnie z art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego na ostatecznym etapie, jak wspomniano w motywie 280.

(325)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(326)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(327)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(328)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(329)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu danych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań, może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(330)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(331)

Przedsiębiorstwo Daxin przedstawiło uwagę dotyczącą traktowania chińskiego wywozowego podatku VAT. Przedsiębiorstwo Tosoh poruszyło kwestię obliczania zysku docelowego. Autlan zwróciło się o dokonanie przeglądu i potwierdzenie dokładności obliczenia marginesu dumpingu przedsiębiorstwa Daxin oraz wniosło o ujawnienie danych eksportera oznaczonych jako wrażliwe w ujawnieniu. Ponieważ w uwagach nie wyrażono żadnych wątpliwości co do dokładności ujawnionych obliczeń, Komisja zajmie się tymi uwagami na etapie ostatecznym.

(332)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające z udziałem Komisji lub rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(333)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,