(1)

11 października 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu sklejki z drewna twardego pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 27 sierpnia 2024 r. przez Greenwood Consortium („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją sklejki z drewna twardego w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2024/3140 („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) (3) Komisja poddała rejestracji przywóz sklejki z drewna twardego.

(4)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz władze Chin, znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(5)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(6)

Po wszczęciu postępowania skarżący, indywidualni importerzy i Sojusz na rzecz Handlu Sklejk (4) (Plywood Trade Interest Alliance, „PTIA”) przedstawili szereg uwag dotyczących dowodów zawartych w skardze w odniesieniu do dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii. Do uwag tych odniesiono się poniżej. Zgodnie z sekcją 8 zawiadomienia o wszczęciu skarżący i PTIA złożyli dodatkowe uwagi, zawierające odpowiednio kontrargumenty wobec uwag drugiej strony. W sekcji 8 stwierdzono, że wszelkie uwagi dotyczące informacji przedstawionych przez zainteresowane strony przed terminem wprowadzenia środków tymczasowych należy zgłaszać najpóźniej 75. dnia, licząc od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu, o ile nie określono inaczej. Uwagi skarżącego zostały złożone dnia 20 grudnia 2024 r., a zatem w odpowiednim terminie. Uwagi PTIA zawierające kontrargumenty przedstawiono w dniu 15 stycznia 2025 r. Ponieważ uwagi te przedstawiono po właściwych terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu, nie można było ich uwzględnić.

(7)

PTIA twierdził, że skarżący zindeksował i bezzasadnie potraktował jako poufne zagregowane już uprzednio dane dotyczące dziewięciu przedsiębiorstw, co uniemożliwiło właściwe zrozumienie istoty informacji. Ponadto PTIA twierdził, że skarżący nie ujawnił istotnych danych ze względu na prawa autorskie oraz że ograniczenia wynikające z praw autorskich nie mogą stanowić uzasadnionej podstawy do nieujawniania innym zainteresowanym stronom informacji nieobjętych tajemnicą.

(8)

W odniesieniu do indeksacji danych zagregowanych Komisja stwierdziła, że zróżnicowany asortyment produktów oferowanych przez członków Greenwood Consortium - skarżącego, uzasadniał poufne traktowanie danych zagregowanych. Jeśli chodzi o informacje nieujawnione ze względu na prawa autorskie, stwierdzono, że ogólny poziom cen eksportowych chińskiej sklejki z drewna twardego w latach 2010-2024 (5) miał charakter demonstracyjny, a zatem nie stanowił informacji niezbędnych do przeprowadzenia analizy skargi, których brak utrudniałby tę analizę w nadmiernym stopniu.

(9)

Komisja odrzuciła w związku z tym te argumenty, ponieważ uznała, że wersja jawna skargi, dostępna do wglądu zainteresowanych stron, zawiera wystarczającą ilość istotnych dowodów oraz niepoufne streszczenia poufnych informacji, umożliwiając zainteresowanym stronom skorzystanie z prawa do obrony w trakcie całego postępowania, a ponadto zachowana została zgodność z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(10)

PTIA twierdził, że skarżący nie przedłożył informacji wymaganych na podstawie art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, a informacje przedłożone w odniesieniu do innych aspektów były niepełne.

(11)

Komisja odrzuciła ten argument, ponieważ uznała, że skarga zawiera dowód prima facie dumpingu, szkody i związku przyczynowego między domniemanym przywozem po cenach dumpingowych a szkodą, oparty na racjonalnie dostępnych informacjach. Komisja uznała, że wersja jawna skargi, dostępna do wglądu zainteresowanych stron, zawiera wystarczającą ilość istotnych dowodów oraz niepoufne streszczenia poufnych informacji, umożliwiając zainteresowanym stronom skorzystanie z prawa do obrony w trakcie całego postępowania, a tym samym zachowana została zgodność z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(12)

PTIA stwierdził, że skarżący być może spełniają wymogi reprezentatywności przemysłu Unii zgodnie z art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, jednak w żadnym wypadku nie stanowią całego przemysłu Unii w rozumieniu art. 3.

(13)

Komisja stwierdziła, że wymóg w zakresie legitymacji procesowej został spełniony, ponieważ skargę poparli producenci z UE reprezentujący ponad 25 % produkcji produktu podobnego w UE wytwarzanego przez przemysł Unii, i żaden producent z UE nie zgłosił sprzeciwu. Aby wszcząć postępowanie, skarżący nie musiał wykazać, że reprezentuje cały przemysł Unii, a jedynie wykazać legitymację procesową. W związku z powyższym Komisja odrzuciła również ten argument.

(14)

PTIA stwierdził, że stawki dumpingu obliczone w skardze były nadmiernie wysokie i nienależycie zawyżone ze względu na wykorzystany asortyment produktów oraz odmienny proces produkcji w ChRL, których to czynników nie uwzględniono należycie w obliczeniach. PTIA uznał ponadto, że nieprawidłowo wyszczególniono w skardze zużycie kleju oraz że niektóre materiały zostały policzone dwukrotnie. Podkreślił również niespójności między treścią skargi a załącznikami. PTIA argumentował ponadto, że faktury potwierdzające cenę eksportową nie były reprezentatywne, ponieważ odnosiły się wyłącznie do sklejki z drewna topolowego, a nie do wszystkich rodzajów sklejki przywożonej do Unii.

(15)

Ponadto PTIA stwierdził, że ze względu na wysoką inflację liry tureckiej w okresie objętym dochodzeniem Turcja nie jest odpowiednim krajem reprezentatywnym, zwłaszcza jeśli chodzi o ustalenie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. PTIA twierdził także, iż dane dotyczące proponowanego przedsiębiorstwa tureckiego, wykorzystane jako punkt odniesienia do ustalenia zysku i kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, nie były reprezentatywne. Uznał również, że przy obliczaniu kosztów pracy skarżący powinien był zastosować kurs wymiany walut Europejskiego Banku Centralnego zamiast kursu wymiany podanego przez Bank Centralny Turcji, a do ustalenia cen energii powinien był wykorzystać tureckie dane statystyczne, a nie stronę internetową www.globalpetrolprices.com.

(16)

Skarżący argumentował, że wysoka inflacja w Turcji nie miała wpływu na ustalenie wartości odniesienia, ponieważ ceny surowców nie były wyrażone w lirach tureckich, lecz w euro lub dolarach amerykańskich, a inflacja nie wpłynęłaby na koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne ani na zysk przedsiębiorstw tureckich, ponieważ wzrost kosztów spowodowałby zmniejszenie marży zysku, co skutkowałoby bardziej konserwatywnym podejściem. Ponadto ponieważ koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk wyrażono jako odsetek kosztu własnego sprzedaży, inflacja nie miałaby na nie wpływu. Skarżący stwierdził ponadto, że punkty odniesienia były rozsądne i reprezentatywne dla sektora. W odniesieniu do cen energii skarżący argumentował również, że dane dotyczące energii zaczerpnięte ze strony internetowej www.globalpetrolprices.com opierały się na oficjalnych statystykach tureckich.

(17)

Skarżący argumentował także, iż w skardze nie doszło do podwójnego uwzględnienia przy obliczaniu wartości normalnej oraz że obliczenia oparto na czynnikach produkcji i wskaźnikach zużycia mających zastosowanie w ChRL i zostały one odpowiednio skorygowane w celu uwzględnienia procesu produkcji w ChRL. Twierdził również, że zużycie kleju wyszczególnione w skardze obliczono prawidłowo i oparto na rozsądnym, a nawet konserwatywnym podejściu. W odniesieniu do twierdzenia PTIA, jakoby cena eksportowa nie była reprezentatywna, PTIA stwierdził, że faktury dotyczące sklejki z drewna topolowego, o których mowa w skardze, przedstawiono jedynie jako dodatkowy element; ceny eksportowe ustalono na podstawie danych Eurostatu oraz indeksu cen Europäischer Wirtschaftsdienst GmbH (6)(EUWID), wydawcy mediów informacyjnych dotyczących handlu zajmujących się między innymi produktami z drewna.

(18)

Zarówno skarżący, jak i PTIA przedstawili uwagi dotyczące analizy znaczących zakłóceń w sektorze sklejki w ChRL. Uwagi te omówiono w sekcji 3.2.1.4 poniżej.

(19)

Komisja należycie rozpatrzyła twierdzenia PTIA dotyczące dowodów związanych z obliczeniami dumpingu zawartymi w skardze, a także dodatkowe informacje przekazane przez skarżącego. Komisja stwierdziła, że wymogi dotyczące wszczęcia postępowania zostały spełnione, tj. że prawidłowość i adekwatność przedstawionych przez skarżącego dowodów była wystarczająca, aby uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(20)

Ponadto Komisja uznała, że nie miało to wpływu na wnioski dotyczące istnienia dumpingu - w tym konkretnym przypadku dowody prima facie dotyczące obliczeń wartości normalnej różnych rodzajów produktów, czynników produkcji i ich odpowiedniego zużycia uznano za wystarczające. Komisja przypomniała jednocześnie, że margines dumpingu obliczony w skardze niekoniecznie odzwierciedla dokładny poziom dumpingu, który zostanie obliczony w dochodzeniu na podstawie poszczególnych transakcji i rodzajów produktów. Charakter analizy był bowiem inny, ponieważ nie została ona przeprowadzona w odniesieniu do poszczególnych przedsiębiorstw ani transakcji. Komisja uznała jednak za wystarczające dowody przedstawione przez skarżącego, a dotyczące ceny eksportowej i wartości normalnej, które to dowody wykazały, że marginesy dumpingu były znaczne. Również dane, na podstawie których ustalono wartość normalną, były poparte wystarczającymi dowodami, a wszystkie niezbędne dostosowania, np. w celu uwzględnienia innego procesu produkcji w ChRL, zostały uwzględnione w analizie dumpingu przeprowadzonej przez Komisję. W związku z tym Komisja odrzuciła zarzuty PTIA, jakoby w skardze zawarto niewystarczające dowody na istnienie dumpingu.

(21)

Ponadto, na podstawie informacji przekazanych przez skarżącego i przeanalizowanych przez Komisję, proponowany wybór Turcji jako kraju reprezentatywnego do ustalenia wartości normalnej spełniał wymóg wystarczającego dowodu. W szczególności sprzedaż krajowa tureckich producentów sklejki z drewna twardego wydawała się wystarczająco duża, a proces produkcji i dostęp do surowców były podobne do procesu produkcji i dostępu do surowców u chińskich producentów, zaś potencjalne różnice w procesie produkcji uwzględniono przy ustalaniu wartości normalnej. Komisja uznała również, że fakt wysokiej inflacji w Turcji nie miał wpływu na wartości odniesienia, które nie były wyrażone w lirach tureckich, ani na ustalenie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku na podstawie danych dotyczących przedsiębiorstw tureckich.

(22)

PTIA argumentował, że skarga nie spełnia wymogu pozytywnych dowodów na istnienie szkody zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, twierdząc, że niektóre wskaźniki szkody, takie jak konsumpcja w UE; ceny przywozu; udział w rynku UE; moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych, sprzedaż krajowa i obrót krajowy; zatrudnienie; rentowność, inwestycje, zapasy i moce produkcyjne nie uzasadniały ustalenia szkody w okresie objętym dochodzeniem.

(23)

Komisja stwierdziła, że skarga zawierała wystarczające dowody pozwalające na ustalenie istotnej szkody, bez zagłębiania się w sprawę, co jest konieczne do wszczęcia dochodzenia. W sekcji 6 skargi przeanalizowano zarówno wskaźniki makroekonomiczne, jak i mikroekonomiczne. Komisja przypomina, że ustalenie istotnej szkody bez zagłębiania się w sprawę konieczne do wszczęcia dochodzenia wymaga zbadania m.in. odpowiednich czynników opisanych w rozporządzeniu podstawowym. W art. 5 rozporządzenia podstawowego nie wymaga się wyraźnie, by wszystkie czynniki szkody wymienione w art. 3 ust. 5 wykazywały pogorszenie w stopniu wystarczającym dla uzasadnienia istotnej szkody na potrzeby wszczęcia dochodzenia. Art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stanowi, że skarga musi zawierać informacje na temat zmian w wielkości przywozu, w odniesieniu do którego zarzuca się przywóz towarów po cenach dumpingowych, jego wpływu na ceny produktu podobnego na rynku Unii i wpływu na przemysł Unii, zgodnie z istotnymi (niekoniecznie wszystkimi) czynnikami. Skarga zawierała te informacje, co wskazywało na istnienie szkody. W związku z tym Komisja uznała, że skarga zawiera wystarczające dowody na wystąpienie szkody, i odrzuciła ten argument PTIA.

(24)

PTIA stwierdził, że skarżący obliczył podcięcie cenowe i zaniżanie cen wyłącznie w odniesieniu do sklejki z drewna topolowego, zaznaczając, że Komisja powinna dokonać wstępnych i ostatecznych obliczeń w odniesieniu do wszystkich produktów objętych zakresem dochodzenia.

(25)

Komisja zauważa, że zgodnie z normą „wystarczającego materiału dowodowego” określoną w art. 5 ust. 3 rozporządzenia podstawowego nie ma obowiązku ustalenia podcięcia cenowego i zaniżenia cen w odniesieniu do wszystkich rodzajów produktu objętych dochodzeniem. Co więcej, zgodnie z obowiązującymi zasadami prawa, Komisja ustaliła marginesy podcięcia cenowego oraz zaniżenia cen, opierając się na metodyce przedstawionej poniżej w sekcjach 4.3.2 oraz 6.1.

(26)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(27)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja wybrała próbę na podstawie największej reprezentatywnej wielkości produkcji i sprzedaży, którą można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Producenci objęci próbą reprezentowali 28 % szacowanej całkowitej produkcji UE i 33 % szacowanej całkowitej sprzedaży w UE sklejki z drewna twardego, a ich dobór zapewniał dobry rozkład geograficzny. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag. Próba była reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(28)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(29)

Dwudziestu importerów niepowiązanych przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja wybrała próbę złożoną z trzech importerów niepowiązanych, kierując się najwyższą wielkością sprzedaży do Unii produktu objętego postępowaniem, a także ich położeniem geograficznym w Unii. Importerzy włączeni do próby reprezentowali 38 % szacowanej całkowitej wielkości sprzedaży w UE, a ich dobór zapewniał odpowiedni rozkład geograficzny. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych importerów, których dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag.

(30)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(31)

Stu dwudziestu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę dwóch producentów eksportujących na podstawie najwyższej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, biorąc pod uwagę główne gatunki drewna wykorzystywane do produkcji sklejki z drewna twardego i wywożone do Unii (sklejka z drewna topolowego, brzozowego i eukaliptusowego), które można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Z informacji dostępnych w tamtym czasie wynika, że próba stanowiła 9,5 % wywozu do Unii. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie.

(32)

W wiadomości e-mail z 29 listopada 2024 r. jeden z producentów eksportujących objętych próbą, Xuzhou Shengfeng Wood Co., Ltd, poinformował Komisję o wycofaniu się ze współpracy. Tego samego dnia Komisja postanowiła dodać do próby producentów eksportujących kolejnego producenta eksportującego, Xuzhou Hongxin Wood Co., Ltd, i poinformowała zainteresowane strony o tej zmianie notą do akt z 29 listopada 2024 r. Na podstawie informacji dostępnych na tym etapie proponowana próba stanowiła 9,1 % (w porównaniu z pierwotnie 9,5 %) szacowanej całkowitej wielkości wywozu sklejki z drewna twardego z ChRL do Unii w okresie objętym dochodzeniem.

(33)

Komisja nie otrzymała jednak odpowiedzi od Xuzhou Hongxin Wood Co., Ltd w wyznaczonym terminie, tj. do 3 stycznia 2025 r. Przedsiębiorstwo objęte próbą, które pozostało, Pizhou Jianghsan Wood Co., Ltd („Jiangshan Wood”), reprezentowało 5,8 % wywozu do Unii. Komisja uznała, że na tym zaawansowanym etapie dochodzenia nie ma wystarczająco dużo czasu na wybór nowej próby producentów eksportujących, a ponadto - biorąc pod uwagę niską wielkość wywozu do Unii przez pozostałych producentów eksportujących, którzy udzielili odpowiedzi na pytania w ramach kontroli wyrywkowej - ewentualna zmiana próby nie spowodowałaby, że stałaby się ona bardziej reprezentatywna. Komisja postanowiła zatem zrezygnować z kontroli wyrywkowej i zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w celu stwierdzenia dumpingu. Komisja przyjęła jednak wniosek o obliczenie indywidualnego marginesu dumpingu dla przedsiębiorstwa Jiangshan Wood (7), zgodnie z art. 17 ust. 3, jako jedynego przedsiębiorstwa, które udzieliło prawidłowo i terminowo odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, które to odpowiedzi były możliwe do zweryfikowania zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Komisja poinformowała zainteresowane strony o tej decyzji notą do akt z 21 stycznia 2025 r.

(34)

PTIA przedstawił uwagi dotyczące pierwotnej próby. Zdaniem PTIA wybranie przez Komisję tylko dwóch producentów eksportujących było nietypowe i argumentował on, że próba producentów eksportujących zazwyczaj składa się z (co najmniej) trzech producentów eksportujących. Ponadto argumentował on, że skoro do próby importerów niepowiązanych i producentów unijnych wybrano trzy przedsiębiorstwa, Komisja powinna dodać jeszcze jedno przedsiębiorstwo do próby producentów eksportujących, aby uwzględnić wyższą wielkość wywozu do Unii. PTIA twierdził również, że Komisja powinna była wybrać większe przedsiębiorstwo, wytwarzające i eksportujące większą gamę produktów, ponieważ zgodnie z jego wiedzą Xuzhou Shengfeng Wood Co. eksportuje znaczną część sklejki z powłoką foliową pochodzącą z recyklingu, która jest produktem niskiej jakości i ma ściśle określone zastosowanie w budownictwie.

(35)

Po zmianie próby w związku z wycofaniem się przedsiębiorstwa Xuzhou Shengfeng Wood Co., Ltd PTIA ponownie stwierdził, że próba powinna składać się z co najmniej trzech producentów eksportujących. Jego zdaniem poprawiłoby to jakość i obiektywność oceny Komisji dotyczącej zachowań handlowych chińskiego przemysłu jako całości, w odniesieniu do całego spektrum produktów, które przemysł ten wytwarza i wywozi do Unii. Ponadto PTIA argumentował, że producenci unijni reprezentują 28 % szacowanej całkowitej produkcji unijnej i 33 % szacowanej całkowitej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii, a próba importerów niepowiązanych stanowiła 38 % szacowanej całkowitej wielkości sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w Unii. PTIA twierdził, że Komisja nie przedstawiła żadnego uzasadnienia ani innych przekonujących powodów, dla których uznała niewielką próbę producentów eksportujących za wystarczającą do analizy zachowania producentów eksportujących, cen oraz produkowanych i eksportowanych produktów, opierając się jedynie na dwóch spośród 120 producentów eksportujących, których udział w całym wywozie produktu objętego dochodzeniem wynosi mniej niż 10 %.

(36)

Po rezygnacji przez Komisję z kontroli wyrywkowej PTIA powtórzył swoje argumenty. PTIA odniósł się do kilku innych dochodzeń, w których Komisja wybrała więcej niż dwóch producentów eksportujących lub więcej niż dwie grupy producentów eksportujących. PTIA argumentował, że ponieważ Komisję obowiązywał ustawowy termin 14 miesięcy na ukończenie dochodzenia, miała ona jeszcze wystarczająco dużo czasu, aby włączyć do próby kolejne przedsiębiorstwo, oraz że początkowa decyzja o zbadaniu mniej niż 10 % wywozu była nietypowa, biorąc pod uwagę, że odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej udzieliło 120 przedsiębiorstw.

(37)

Komisja uwzględniła należycie wszystkie uwagi przedstawione przez PTIA. Przypomniała, że ostateczna decyzja dotycząca wyboru stron i ich liczby oraz zakresu produktów pozostaje w gestii Komisji oraz że w świetle okoliczności sprawy nie uznała ona za konieczne dokonania zmiany próby ani jej rozszerzenia. Komisja przypomniała najpierw, że chiński przemysł zajmujący się produkcją sklejki z drewna twardego jest bardzo rozdrobniony i składa się głównie z MŚP. Mówiąc dokładniej, spośród 120 przedsiębiorstw, które udzieliły odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej, ponad 80 reprezentowało mniej niż 1 % szacowanej całkowitej wielkości wywozu do Unii. W związku z tym uznano, że pierwotna próba obejmująca prawie 10 % wywozu jest reprezentatywna dla chińskiego wywozu sklejki z drewna twardego do Unii. Komisja przypomniała również, że oprócz wielkości wywozu uwzględniła najbardziej reprezentatywny asortyment produktów, zapewniając, aby próba składała się z przedsiębiorstw wywożących do Unii najbardziej reprezentatywne rodzaje sklejki z drewna twardego, tj. topolowego, eukaliptusowego i brzozowego. Biorąc pod uwagę to dodatkowe kryterium, dodanie trzeciego przedsiębiorstwa do próby zwiększyłoby reprezentatywność próby o najwyżej 3 %. Z uwagi na to, że początkowa próba stanowiła już prawie 10 % wywozu do Unii i obejmowała najbardziej reprezentatywne rodzaje sklejki z drewna twardego, Komisja uznała. że nie ma potrzeby rozszerzania próby oraz że próba jest reprezentatywna dla wywozu chińskich producentów eksportujących do Unii.

(38)

Komisja podkreśliła również, że dwóch z trzech producentów eksportujących objętych próbą nie współpracowało, a jedyny ostatni producent eksportujący, który współpracował, Jianghsan Wood, reprezentował 5,8 % całkowitego wywozu do Unii. W związku z tym Komisja stwierdziła, że zgodnie z art. 17 ust. 4 rozporządzenia podstawowego stopień braku współpracy prawdopodobnie miałby istotny wpływ na wynik dochodzenia, a jednocześnie nie było wystarczająco dużo czasu na dokonanie wyboru nowej próby. Na tej podstawie Komisja uznała decyzję o rezygnacji z kontroli wyrywkowej za uzasadnioną.

(39)

Komisja przypomniała ponadto, że decyzję co do tego, czy było wystarczająco dużo czasu, aby włączyć do próby jeszcze jednego producenta eksportującego, należy podejmować w świetle konkretnych okoliczności każdego dochodzenia. W tym konkretnym przypadku Komisja podjęła szybkie działania przez zastąpienie przedsiębiorstwa Xuzhou Shengfeng Wood Co., Ltd przedsiębiorstwem Xuzhou Hongxin Wood Co., Ltd, gdy to pierwsze przedsiębiorstwo zdecydowało o niepodejmowaniu współpracy. Dopiero po upływie terminu wyznaczonego na 3 stycznia 2025 r., czyli prawie trzy miesiące po wszczęciu dochodzenia, stało się jednak jasne, że przedsiębiorstwo Xuzhou Hongxin Wood Co., Ltd nie podjęło współpracy. Biorąc pod uwagę, że każde nowe przedsiębiorstwo objęte próbą musiałoby otrzymać co najmniej 30 dni na udzielenie odpowiedzi na kwestionariusz, odpowiedź nadeszłaby ponad dwa miesiące po upływie pierwotnie wyznaczonego terminu (8). Uznano zatem, że ze względu na terminy proceduralne nie było wystarczająco dużo czasu na wybranie nowego przedsiębiorstwa. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(40)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(41)

Ponadto skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody prima facie świadczące o zakłóceniach handlu surowcami w ChRL w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi Chin dodatkowe kwestionariusze dotyczące tej sprawy.

(42)

Komisja przesłała kwestionariusze wszystkim producentom unijnym objętym próbą, skarżącemu, importerom niepowiązanym objętym próbą i znanym użytkownikom oraz producentom eksportującym objętym próbą. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (9) w dniu wszczęcia postępowania.

(43)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(44)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2021 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(45)

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem jest sklejka z drewna twardego składająca się wyłącznie z arkuszy z drewna innego niż bambus i okoumé, przy czym grubość żadnej warstwy nie przekracza 6 mm, z co najmniej jedną zewnętrzną warstwą z drewna tropikalnego lub drewna drzew innych niż iglaste, z gatunków wymienionych w podpozycjach 4412 31 , 4412 33 i 4412 34 , nawet powleczona lub pokryta powierzchniowo („produkt objęty dochodzeniem”).

(46)

Sklejka z drewna twardego jest wielofunkcyjnym produktem końcowym, który nadaje się do wielu różnych zastosowań. W zależności od gatunku i innych właściwości jakościowych stosuje się go powszechnie w następujących sektorach: budownictwa, produkcji mebli, transportu, opakowań i w innych sektorach, takich jak sektor stoisk reklamowych, trumien, znaków i oznakowań drogowych lub zabawek.

(47)

Produktem objętym postępowaniem jest sklejka z drewna twardego pochodząca z Chińskiej Republiki Ludowej.

(48)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(49)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(50)

PTIA stwierdził, że definicja zakresu produktu jest zbyt szeroka, ponieważ obejmuje sklejkę z drewna brzozowego, której skarżący nie produkują.

(51)

Komisja odrzuciła ten argument, ponieważ kilku skarżących, na przykład Welde A.G. i Garnica, produkowało sklejkę z drewna brzozowego.

(52)

PTIA i Chińskie Krajowe Stowarzyszenie Przemysłu Produktów Leśnych („CNFPIA”) argumentowały, że sklejka powlekana i niepowlekana są dwoma odrębnymi produktami i nie mogą być objęte tym samym dochodzeniem, nie przedstawiły jednak szczegółowych i możliwych do zweryfikowania informacji na poparcie tych argumentów.

(53)

W związku z tym Komisja odrzuciła to twierdzenie, ponieważ podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne sklejki produkowanej z gatunków drewna twardego pozostają takie same lub bardzo podobne, niezależnie od tego, czy jest ona powlekana, czy nie.

(54)

PTIA stwierdził, że definicja zakresu produktu jest niezgodna z definicją zakresu produktu zawartą w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu sklejki z drewna brzozowego z Rosji (10). W tamtej sprawie Komisja odrzuciła wniosek rosyjskiego producenta eksportującego o włączenie sklejki z drewna sosnowego, topolowego, okoumé i bukowego do zakresu produktu, ponieważ uznała, że sklejka z drewna sosnowego, topolowego, okoumé i bukowego nie ma takich samych podstawowych właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych jak sklejka z drewna brzozowego.

(55)

Komisja stwierdziła, że czynnikiem decydującym o charakterze produktu objętego obecnym dochodzeniem jest to, że fornir frontowy jest wykonany z drewna twardego, a nie z drewna miękkiego, innych produktów z drewna lub tworzyw sztucznych. Sklejkę z drewna twardego, jako ogólną kategorię, można podzielić na różne podkategorie (rodzaje produktów) w zależności od gatunku drewna twardego, jak wykazano w dochodzeniu dotyczącym przywozu sklejki z drewna brzozowego z Rosji (11), ale nie oznacza to, że wszystkie płyty z fornirem ze sklejki z drewna twardego nie stanowią odrębnej i szerszej kategorii produktów. Ponadto w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu sklejki z drewna brzozowego z Rosji Komisja stwierdziła, że istnieje pewien stopień substytucji między sklejką z drewna brzozowego a sklejką z innych gatunków drewna, takich jak topola, sosna i okoumé (12). Sklejka z drewna twardego obejmuje zatem szerszą kategorię produktów, którą można odróżnić od innych produktów (na przykład od sklejki z drewna miękkiego) na podstawie jej podstawowych właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych; kategoria ta obejmuje również kilka podkategorii produktów (rodzajów produktów). W tym kontekście Komisja zauważyła również, że w obecnym dochodzeniu numer kontrolny produktu („PCN”) obejmuje różne podkategorie sklejki z drewna twardego w zależności od rodzaju drewna twardego użytego jako fornir frontowy.

(56)

Fakt, że w 2019 r. unijni producenci sklejki z drewna brzozowego, reprezentujący część przemysłu produkcji sklejki z drewna twardego, złożyli skargę dotyczącą przywozu z Rosji po cenach dumpingowych, który wyrządza im szkodę, nie oznacza, że w 2024 r. cały unijny przemysł sklejki z drewna twardego nie może twierdzić, że ponosi szkodę w wyniku przywozu po cenach dumpingowych wszystkich rodzajów drewna twardego, w tym produktów ze sklejki brzozowej, z Chin. W związku z tym w świetle powyższego Komisja odrzuciła ten argument.

(57)

PTIA, Altripan B.V. („Altripan”) i Polywood stwierdziły, że chiński przemysł produkcji sklejki z drewna twardego, z jednej strony, oraz przemysł produkcji sklejki z drewna twardego w Unii, z drugiej strony, zajmują różne segmenty rynku i nie konkurują ze sobą.

(58)

Komisja stwierdziła, że oba sektory przemysłu są w stanie produkować pełen asortyment sklejki z drewna twardego dostępny na rynku unijnym i faktycznie zajmują się taką produkcją. Domniemane różnice między sklejką z drewna twardego produkowaną w Chinach a sklejką produkowaną przez przemysł Unii dotyczą wyłącznie jakości; ich podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne pozostają takie same. Zainteresowane strony nie wykazały, zgodnie z obowiązującą normą prawną, istnienia różnych segmentów rynku, w których obecne były przywożone produkty oraz sklejka produkowana przez przemysł unijny. (13) W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(59)

PTIA, CNFPIA, Niemiecka Federacja Drewna (GD Holz), Belgijska Federacja Przemysłu Włókienniczego, Drzewnego i Meblowego (Fedustria), Europejska Federacja Handlu Drewnem (ETTF), Peri SE, Weltholz ZN, Enno Roggemann, J. u. A. Frischeis Gesellschaft i Questwood sp. z o.o. („Questwood”) twierdziły, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę powlekaną, ponieważ przemysł Unii nie produkuje jej i nie posiada wystarczających mocy produkcyjnych do jej produkcji. Przemysł Unii produkuje wyłącznie wysokiej jakości sklejkę powlekaną, która nie jest produktem zamiennym w stosunku do sklejki powlekanej przywożonej z Chin.

(60)

Komisja stwierdziła, że zarówno przemysł Unii, jak i chińscy producenci eksportujący oferują sklejkę powlekaną o różnej jakości. Różnice w zastosowaniu paneli ze sklejki powlekanej wynikają z ich trwałości, tj. liczby cykli przydatności do stosowania w szalunkach budowlanych, a nie z jakichkolwiek różnic w ich podstawowych właściwościach fizycznych, technicznych i chemicznych. Kolejnym czynnikiem silnie powiązanym z jakością jest różnica cen. Przywożona chińska sklejka powlekana najniższej jakości jest sprzedawana po bardzo niskich, dumpingowych cenach. Komisja nie stwierdziła jednak, aby różnica cen wykluczała zamienność paneli ze sklejki z drewna twardego przywożonych i produkowanych w Unii. Argument ten został zatem odrzucony.

(61)

PTIA, CNFPIA i Questwood argumentowały, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z drewna eukaliptusowego, ponieważ przemysł Unii ma bardzo ograniczone możliwości jej produkcji.

(62)

Komisja stwierdziła, że w UE produkuje się sklejkę z drewna eukaliptusowego w ilościach handlowych. W związku z tym argument ten odrzucono.

(63)

PTIA, GD Holz, ETTF, CNFPIA i Questwood argumentowały, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę o warstwach zewnętrznych o grubości 0,3 mm lub mniejszej, ponieważ producenci unijni stosują grubsze warstwy zewnętrzne.

(64)

Komisja stwierdziła, że grubość forniru frontowego stanowi różnicę jakościową mającą wpływ na trwałość i cenę płyt ze sklejki. Sklejka z cienkimi fornirami nie stanowi odrębnego typu produktu o odmiennych podstawowych właściwościach fizycznych, technicznych i chemicznych ani nie konkuruje w innym segmencie rynku niż sklejka z drewna twardego produkowana z grubszymi fornirami frontowymi. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(65)

PTIA, GD Holz, ETTF, CNFPIA i Questwood argumentowały, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z warstwami zewnętrznymi z forniru inżynieryjnego, ponieważ jest to produkt specjalny, którego żaden ze skarżących nie produkuje w ilościach znaczących z handlowego punktu widzenia.

(66)

Komisja stwierdziła, że produkowana przez przemysł Unii sklejka z drewna twardego z frontami z forniru inżynieryjnego, składająca się z pociętych i ponownie złożonych warstw drewna twardego w celu uzyskania określonych wzorów, ma takie podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne, jakimi charakteryzują się podobne panele ze sklejki z drewna twardego przywożone z Chin, z którymi ta pierwsza bezpośrednio konkuruje. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(67)

CNFPIA i PTIA stwierdziły, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z drewna twardego suszoną powietrzem o wilgotności powyżej 12 %, ponieważ tak wysoka wilgotność jest wynikiem suszenia powietrzem, które jest powszechne w Chinach, natomiast w Unii nikt nie produkuje fornirów suszonych powietrzem.

(68)

Komisja stwierdziła, że poziom wilgotności jest czynnikiem klasyfikacji podczas wyboru fornirów. Wysokiej jakości forniry charakteryzują się niższymi poziomami wilgotności. Niskiej jakości forniry charakteryzują się wyższymi poziomami wilgotności. Suszenie powietrzem może prowadzić do większego zatrzymywania wilgoci, jednak znaczną wilgotność może zatrzymywać także część fornirów, które przechodzą przez suszarki przemysłowe. Zawartość wilgoci zależy od kilku czynników i nie można jej przypisywać wyłącznie metodzie suszenia. W związku z tym Komisja uznała, że sklejka z drewna twardego produkowana przez przemysł Unii przy użyciu przemysłowych suszarni do forniru oraz sklejka z drewna twardego produkowana z forniru suszonego powietrzem w Chinach mają te same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne, w związku z czym odrzuciła ten argument.

(69)

Przedsiębiorstwo Houtwerf B.V. argumentowało, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z drewna twardego wyprodukowaną w 100 % z zastosowaniem kleju pochodzenia biologicznego, ponieważ jest to specjalny, przyjazny dla środowiska produkt, który nie jest i nie może być produkowany w Unii.

(70)

Komisja ustaliła, że kilku producentów unijnych, takich jak Garnica lub Paged, wytwarza produkty ze sklejki z drewna twardego z wykorzystaniem kleju pochodzenia biologicznego. W związku z tym argument ten odrzucono.

(71)

PTIA, Linyi Donglin Wood Factory Limited i Vöhringer GmbH & Co argumentowały, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z drewna twardego o grubości poniżej 6 mm, ponieważ ten rodzaj sklejki nie jest produkowany w Europie i europejscy producenci sklejki nie są zainteresowani jej produkcją.

(72)

Komisja ustaliła, że przemysł Unii produkuje cienką sklejkę. Przedsiębiorstwo Panguaneta, znajdujące się w grupie unijnych producentów objętych próbą, produkuje cienką sklejkę z drewna topolowego. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(73)

Przedsiębiorstwo Questwood argumentowało, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z drewna topolowego, ponieważ jakość sklejki z drewna topolowego produkowanej w Chinach jest niższa niż jakość produktów europejskich lub tureckich.

(74)

Komisja stwierdziła, że rzekoma różnica w jakości nie zmienia faktu, iż przywożona i produkowana w Unii sklejka z drewna topolowego mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(75)

PTIA argumentował, że z zakresu produktu należy wyłączyć sklejkę z drewna twardego gatunków tropikalnych, ponieważ gatunki tropikalne nie mają takich samych zasadniczych cech charakterystycznych jak inne gatunki drewna wykorzystywane do produkcji sklejki.

(76)

Komisja stwierdziła, że drewno tropikalne jest przeważnie klasyfikowane jako drewno twarde i ma takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne jak inne gatunki należące do tej kategorii klasyfikacji drewna. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(77)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(78)

W związku z tym, w celu zgromadzenia danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących w ChRL do dostarczenia informacji dotyczących czynników produkcji wykorzystywanych do produkcji sklejki z drewna twardego. Szesnastu producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(79)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji i dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano od rządu ChRL żadnej odpowiedzi na kwestionariusz. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(80)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów wstępnie wybrała Turcję jako odpowiedni reprezentatywny kraj na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego do celów określenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(81)

19 grudnia 2024 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą do akt („pierwsza nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji sklejki z drewna twardego. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja określiła potencjalne reprezentatywne kraje, a mianowicie: Brazylię, Malezję, Tajlandię i Turcję.

(82)

W dniu 11 marca 2025 r. Komisja poinformowała w drugiej nocie („druga nota”) zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Turcji jako reprezentatywnego kraju. Uwagi dotyczące pierwszej noty uwzględniono w drugiej nocie. Komisja poinformowała również strony o zamiarze wybrania Turcji jako kraju reprezentatywnego oraz o tym, że ustali koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie łatwo dostępnych informacji dotyczących pięciu producentów sklejki w Turcji. Uwagi dotyczące drugiej noty oraz ostatecznie zaproponowane źródła informacji służące do ustalenia wartości normalnej przedstawiono szczegółowo poniżej w sekcji 3.2.2.

(83)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(84)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(85)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL oraz decyzję o rezygnacji z kontroli wyrywkowej właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(86)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(87)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą wystąpić, aby można było ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby.

(88)

Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(89)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(90)

Zgodnie z tym przepisem Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL (14) („sprawozdanie”), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w wielu kluczowych czynnikach produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i nakład pracy), a także w wybranych sektorach (takich jak sektor produktów drewnopochodnych). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(91)

Skarżący stwierdził, że ceny lub koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, i że w rezultacie nie należy wykorzystywać cen i kosztów krajowych do ustalenia wartości normalnej.

(92)

Na poparcie tego stanowiska skarżący odniósł się do dowodów zawartych w sprawozdaniu, własnych badań, a także do ustaleń z poprzednich dochodzeń prowadzonych przez Komisję i władze USA.

(93)

W szczególności skarżący wskazał na wcześniejsze ustalenia Komisji, że chiński system gospodarczy opiera się na doktrynie socjalistycznej gospodarki rynkowej, na wiodącej roli Komunistycznej Partii Chin („KPCh” lub „partia”) oraz na interwencjonistycznej polityce gospodarczej państwa.

(94)

Ponadto skarżący podkreślił, że przemysł produkcji sklejki z drewna twardego jest częścią chińskiego sektora produktów leśnych i drzewnych, a także przywołał poniższe elementy wskazujące na istnienie znaczących zakłóceń.

(95)

Po pierwsze, sektor sklejki z drewna twardego jest w znacznym stopniu obsługiwany przez przedsiębiorstwa będące własnością organów państwowych, znajdujące się pod ich kontrolą, nadzorem politycznym lub działające zgodnie ze wskazówkami tych organów.

(96)

Po drugie, obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach produkujących sklejkę z drewna twardego umożliwia także organom państwowym ingerowanie w ceny lub koszty:

(97)

Po trzecie, rząd ChRL realizuje politykę publiczną lub działania publiczne, które faworyzują dostawców krajowych lub w inny sposób wpływają na działanie sił rynkowych:

(98)

Po czwarte - podobnie jak w innych sektorach chińskiej gospodarki - w sektorze sklejki z drewna twardego występują zakłócenia wynikające z dyskryminującego stosowania lub nieodpowiedniego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości, prawa korporacyjnego i nieruchomości:

(99)

Po piąte, w sektorze sklejki z drewna twardego zniekształcone są również koszty wynagrodzeń:

(100)

Po szóste, producenci w sektorze sklejki z drewna twardego uzyskują dostęp do finansowania dzięki instytucjom, które wdrażają cele polityki publicznej lub w inny sposób działają w sposób zależny od państwa:

(101)

Podsumowując, skarżący twierdził, że istnieją dowody prima facie na występowanie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w sektorze sklejki z drewna twardego.

(102)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy.

(103)

Analiza Komisji obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(104)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje sposób zarządzania gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność środków produkcji w rękach całego ludu i zbiorowa własność środków produkcji w rękach osób pracujących” (41).

(105)

Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (42). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko umożliwia znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Idea nadrzędności własności publicznej nad własnością prywatną przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych.

(106)

Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (43).

(107)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem KPCh. Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa.

(108)

W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji.

(109)

Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (44). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL

(110)

To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(111)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (45). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(112)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji.

(113)

Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji.

(114)

Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.).

(115)

Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (46).

(116)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez będące własnością państwa banki komercyjne i banki realizujące politykę rządu. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (47).

(117)

To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (48).

(118)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (49).

(119)

Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (50).

(120)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na szeregu podstawowych aksjomatów, które przewidują wiele różnych form interwencji rządowej i zachęcają do ich stosowania. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (51).

(121)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(122)

Chociaż wydaje się, że w sektorze produkcji sklejki z drewna twardego udział własności państwowej nie jest znaczący, rząd ChRL utrzymuje udziały w kapitale wielu podmiotów gospodarczych działających w tym sektorze, takich jak przedsiębiorstwo Guangxi Forestry Group Co., Ltd. będące „dużym przedsiębiorstwem państwowym podlegającym bezpośrednio Ludowemu Regionowi Autonomicznemu [Guangxi]” (52); przedsiębiorstwo handlowe SUMEC Group Corporation („SUMEC”) będące jednostką zależną SINOMACH i „kluczowym przedsiębiorstwem państwowym znajdującym się pod bezpośrednią kontrolą rządu centralnego” (53); lub Arser (54), które zostało założone jako przedsiębiorstwo handlowe, ale „[w] ostatnich latach, zgodnie z wytycznymi Państwowej Komisji Nadzoru i Administracji Aktywami Prowincji Jiangsu […] opracowało strategię rozwoju działalności obejmującą rozszerzenie łańcucha przemysłowego na wyższym i niższym szczeblu oraz zintegrowane funkcjonowanie łańcucha dostaw, dążąc do przekształcenia się w dostawcę zintegrowanych usług dla całego łańcucha przemysłowego w branży drzewnej” (55). Władze państwowe mogą, niezależnie od faktu posiadania formalnej własności, kontrolować i nadzorować przedsiębiorstwa poprzez nieformalne kanały, czego przykładem jest prywatny podmiot Luli Group Co., Ltd., który jest - według źródeł publicznych - „pielęgnowany” przez rząd prowincji Szantung (56). Skarżący wspomina także o mniejszym producencie - Feiya Wood Industry, który, podobnie, spełnia oczekiwania KPCh w takim zakresie, że jego dyrektor generalny otrzymał honorowy tytuł „wybitnego prywatnego przedsiębiorcy” przyznany przez komitet miejski KPCh w Xuzhou i miejski rząd ludowy w Xuzhou (57).

(123)

Ponadto biorąc pod uwagę fakt, że interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się normą także w przedsiębiorstwach prywatnych (58), a KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju, wpływ wywierany przez państwo za pomocą struktur KPCh w przedsiębiorstwach skutkuje tym, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu.

(124)

Ponadto sektor produkcji sklejki z drewna twardego podlega kilku politykom rządowym, ponieważ sektor obróbki drewna wymieniono jako przemysł promowany zarówno w katalogu wytycznych dotyczących dostosowania strukturalnego przemysłu z 2019 r. (59), jak i w jego zaktualizowanej wersji z 2024 r. (60) Co więcej, w obu wersjach katalogu „linie do produkcji sklejki i płyt stolarskich o wydajności poniżej 10 000 metrów sześciennych rocznie” wymieniono jako sektor objęty ograniczeniami, co w praktyce przekłada się na wytyczne rządowe sprzyjające dużym producentom (61).

(125)

Również w 14. planie pięcioletnim dotyczącym leśnictwa wyznaczono następujące cele: „[z]achęcanie do opracowywania, stosowania i promowania nowych przyjaznych dla środowiska klejów oraz stopniowe zwiększanie udziału produktów drzewnych o niskiej lub zerowej zawartości formaldehydu. […] przyspieszenie rozwoju nowych gałęzi przemysłu, takich jak produkcja mebli na zamówienie, konstrukcji drewnianych i materiałów budowlanych z drewna, […]. Do 2025 r. produkcja płyt drewnopochodnych ustabilizuje się na poziomie około 300 mln metrów sześciennych”.

(126)

Kontrolę rządu i nadzór nad polityką można również zaobserwować na poziomie odpowiednich stowarzyszeń branżowych (62). Na przykład, zgodnie z art. 3 statutu CBFIA organizacja ta „przyjmuje doradztwo biznesowe, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie Partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (63).

(127)

Przedsiębiorstwo Arser jest członkiem CNFPIA i zostało wybrane jako przedsiębiorstwo modelowe dla niektórych działań CFPIA (64).

(128)

Przedsiębiorstwo Luli Group Co., Ltd. jest członkiem CFPIA i zostało wybrane jako przedsiębiorstwo odniesienia dla niektórych działań CFPIA (65).

(129)

Podobnie w art. 3 statutu Chińskiego Stowarzyszenia Dystrybucji Drewna i Produktów Drzewnych („CTWPDA”) stwierdzono także, że organizacja „przyjmuje doradztwo, nadzór i zarządzanie w zakresie działalności ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (66) i przedstawia tę organizację jako „stowarzyszenie podlegające administracji Ministerstwa Spraw Cywilnych oraz nadzorowi i wytycznym Państwowej Komisji ds. Nadzoru i Administracji Aktywów przy Radzie Państwa [...]” (67).

(130)

Luli Group Co., Ltd. jest członkiem CTWPDA (68). W konsekwencji nawet prywatni producenci w sektorze produktu objętego postępowaniem nie mogą prowadzić działalności na warunkach rynkowych. W sektorze tym zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są istotnie objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne.

(131)

Rząd ChRL posiada możliwość ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. W istocie komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych umożliwiają państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych.

(132)

Zgodnie z chińskim prawem spółek w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (69)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną.

(133)

W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak w coraz większym stopniu rościć sobie prawo do kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki (70), w tym wywierając presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (71).

(134)

Informacje z 2018 r. już wskazują, że komórki partyjne istniały w 73 % spośród około 2,57 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (72). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów produktu objętego postępowaniem i ich dostawców materiałów.

(135)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” (73) („wytyczne”), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych.

(136)

Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (74).

(137)

W toku obecnego dochodzenia potwierdzono, że pokrywanie się stanowisk kierowniczych z członkostwem lub funkcjami w KPCh zachodzi również w sektorze sklejki z drewna twardego. Na przykład dyrektor generalny przedsiębiorstwa Arser pełni jednocześnie funkcję sekretarza oddziału partii, a prezes jednostki dominującej Jiangsu High Hope Group jest również sekretarzem komitetu partyjnego grupy (75).

(138)

Ponadto prezes zarządu Guangxi Forestry Group Co., Ltd. pełni funkcję sekretarza komitetu partyjnego grupy (76). Co więcej, członkowie partii w przedsiębiorstwie są zobowiązani do „kierowania wdrażaniem wszystkich decyzji i ustaleń komitetu partyjnego grupy, ciągłego wzmacniania odpowiedzialności, dawania dobrego przykładu i pełnienia roli przewodniej oraz przekształcania wyników nauki i edukacji w zakresie dyscypliny partyjnej w potężną siłę napędową wysokiej jakości rozwoju grupy” (77).

(139)

Członek zarządu SUMEC pełni funkcję sekretarza komitetu partyjnego przedsiębiorstwa, a dyrektor generalny jest również zastępcą sekretarza komitetu partyjnego przedsiębiorstwa (78).

(140)

Podobnie wiceprezes Luli Group Co., Ltd. pełni równolegle funkcję sekretarza komitetu partyjnego (79). Jednocześnie sekretarz komitetu partyjnego przedsiębiorstwa potwierdza, że „przedsiębiorstwo Luli Group Co., Ltd. winno koncentrować się na ogólnej realizacji długoterminowego strategicznego celu komitetu partyjnego miasta Shougang i władz miejskich, jakim jest zbudowanie przedsiębiorstwa o wartości 100 mld RMB” (80).

(141)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (81). W związku z tym obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w sektorze sklejki z drewna twardego i innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektor materiałów do produkcji) zapewnia rządowi ChRL możliwość ingerowania w ceny i koszty.

(142)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym, prowincjonalnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla.

(143)

Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (82).

(144)

Władze chińskie wprowadziły szereg strategii politycznych regulujących funkcjonowanie sektora sklejki z drewna twardego.

(145)

Na przykład w wytycznych w sprawie wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu związanego z leśnictwem i użytkami zielonymi (83) („wytyczne dotyczące leśnictwa”) zawarto również następujące postanowienia: „Do 2025 r. powstanie podstawowy system i mechanizm racjonalnego wykorzystywania zasobów leśnych i użytków zielonych, znacznie zwiększą się zdolności w zakresie wspierania zasobów leśnych i użytków, znacznie wzrośnie produkcja wysokiej jakości produktów leśnych i produktów związanych z użytkami zielonymi, a handel produktami leśnymi będzie dalej rozszerzany, przy dążeniu do zwiększenia wartości krajowej produkcji leśnej o 50 % w stosunku do obecnego poziomu. […] Do 2035 r. […] skala przemysłu związanego z leśnictwem i użytkami zielonymi będzie dalej rozszerzana, […] struktura przemysłu będzie dalej optymalizowana, jakość produktów i poziom usług zostaną kompleksowo ulepszone, a nadzór nad wykorzystaniem zasobów będzie skuteczniejszy, tak aby stale zwiększać zdolność sektora do realizacji strategii krajowych” (84). Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leśnictwa należy również „wspierać modernizację przemysłu przetwórczego [poprzez] optymalizację rozmieszczenia bazy surowców oraz przemysłu przetwórczego związanego z leśnictwem i użytkami zielonymi” (85).

(146)

Ponadto Autonomiczna Prowincja Guangxi, w której znajduje się Guangxi Forestry Group Co., Ltd., przyjęła na szczeblu prowincji 14. plan pięcioletni dotyczący rozwoju gospodarczego i społecznego oraz perspektywy na 2035 r. (86), którego celem jest „uzupełnienie, wzmocnienie i rozszerzenie korzystnych łańcuchów przemysłowych”, w tym przez „promowanie transformacji i modernizacji tradycyjnych gałęzi przemysłu, takich jak […] obróbka drewna”. Jednocześnie w odniesieniu do przemysłu przetwórstwa leśnego adresaci planu są zobowiązani do: „skoncentrowania się na rozwoju produkcji papieru [i] płyt drewnopochodnych […]” oraz „na budowie całego łańcucha przemysłowego produkcji tektury, mebli i wyposażenia domowego”.

(147)

Również na szczeblu lokalnym okręg Shuyang (Jiangsu) przyjął w styczniu 2024 r. opinię w sprawie wysokiej jakości rozwoju przemysłu obróbki drewna i produkcji mebli (87), aby „[d]o końca 2026 r. rozwinąć 1-2 spółki notowane na giełdzie, 1-2 grupy przedsiębiorstw o wartości produkcji przekraczającej 5 mld RMB i stale poprawiać ogólną jakość przemysłu [oraz] ulepszyć łańcuch przemysłowy, zwiększyć udziału produktów końcowych, takich jak wysokiej klasy pokrycia podłogowe, meble i materiały dekoracyjne”. W opinii tej określono również, że w związku z tym „przemysł sklejki powinien skoncentrować się na rozwoju produktów podstawowych dla przemysłu meblarskiego, podłóg z kompozytów drewna litego, artykułów gospodarstwa domowego itp. [oraz że] zdolność produkcyjna linii produkcyjnych sklejki i płyt stolarskich nie może być mniejsza niż 10 000 metrów sześciennych rocznie”. Dzięki tym i innym środkom rząd ChRL kieruje i kontroluje praktycznie każdy aspekt rozwoju i funkcjonowania sektora, a także rynków wyższego szczebla.

(148)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej dotyczących tego sektora. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(149)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów.

(150)

Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (88).

(151)

Dodatkowo w systemie praw własności ChRL można zaobserwować rażące braki, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo własności gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów (89). Wszystkie grunty są własnością państwa (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa), a ich przydział stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - dzięki temu wprowadzono np. postępowania przetargowe w tym zakresie. Przepisy te są jednak nagminnie łamane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (90). Ponadto organy niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (91).

(152)

Producenci produktu objętego postępowaniem - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. Na podstawie dostępnych dowodów można stwierdzić, że powyższe ustalenia odnoszą się również w pełni do sektora leśnictwa i obróbki drewna, a zatem także sektora sklejki z drewna twardego. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(153)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że w sektorze produktu objętego postępowaniem dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego.

(154)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń opartego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. Chiny nie ratyfikowały szeregu kluczowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy w tej dziedzinie, w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (92).

(155)

Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (93). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej.

(156)

W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (94).

(157)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor sklejki z drewna twardego nie podlegałby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(158)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(159)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (95), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (96), a także regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd ChRL.

(160)

W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (97). Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(161)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania (98). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (99).

(162)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej (100). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (101). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(163)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(164)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (102). Media państwowe w Chin podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (103). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(165)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W rezultacie gwałtownie wzrosła liczba kredytów zagrożonych, przy czym rząd ChRL kilkakrotnie decydował się podjąć działania albo w celu uniknięcia niewykonania zobowiązań, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa „zombie”, albo w celu przeniesienia prawa własności do długu (np. w drodze połączeń lub zamiany długu na udziały w kapitale własnym), co niekoniecznie prowadziło do rozwiązania ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(166)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(167)

W toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego postępowaniem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(168)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej oraz w części I sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych powyżej oraz w części II sprawozdania.

(169)

Komisja przypomina, że wytwarzanie produktu objętego postępowaniem wymaga określonych materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego postępowaniem kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji korzystają z nakładu pracy, który podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Oprócz tego podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i we wszystkich sektorach. Zakłócenia te opisano szczegółowo powyżej. Komisja wskazała, że struktura regulacyjna leżąca u podstaw tych zakłóceń ma zastosowanie ogólne, ponieważ producenci sklejki z drewna twardego podlegają tym zasadom jak każdy inny podmiot gospodarczy w ChRL. Zakłócenia mają zatem bezpośredni wpływ na strukturę kosztów produktu objętego postępowaniem.

(170)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego postępowaniem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania.

(171)

Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(172)

W obecnym dochodzeniu rząd ChRL nie przedstawił żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(173)

25 listopada 2024 r. PTIA przedłożył uwagi dotyczące stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, argumentując, że analiza skarżącego dotycząca znaczących zakłóceń konkurencji w sektorze sklejki z drewna twardego w ChRL nie opiera się na wystarczająco konkretnych dowodach. W szczególności zdaniem PTIA (i) odniesienia do wniosków Komisji dotyczących sklejki z drewna okoumé są nieistotne z uwagi na wątpliwe pokrywanie się rodziny gatunków drewna tropikalnego, do której należy sklejka z drewna okoumé, oraz gatunków drewna użytych w produkcie objętym postępowaniem; (ii) skarżący w zbyt ogólny sposób powołał się na znaczące zakłócenia, na przykład określając Arser jako przedsiębiorstwo państwowe, mimo że przedsiębiorstwo to reprezentuje mniej niż 1 % całkowitej faktycznej zdolności produkcyjnej w sektorze, który w rzeczywistości jest w znacznym stopniu rozdrobniony i nie jest kontrolowany przez państwo; (iii) nie jest jasne, w jaki sposób 14. plan pięcioletni dotyczący leśnictwa odnosi się konkretnie do sklejki z drewna twardego, w szczególności biorąc pod uwagę nacisk położony w planie na cele realizowane również przez UE, takie jak energooszczędne i czyste technologie produkcji; (iv) nie jest jasne, w jaki sposób chińska polityka, o której wspomniał skarżący i która ma na celu rozwiązanie problemu niedostatecznych dostaw drewna, jest powiązana z domniemanymi zakłóceniami.

(174)

Komisja nie zgodziła się z tymi twierdzeniami. Jeżeli chodzi o ogólny argument PTIA dotyczący braku wystarczających dowodów potwierdzających istnienie znaczących zakłóceń, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego, jeżeli Komisja uzna przedstawione przez skarżących dowody dotyczące znaczących zakłóceń za wystarczające, może wszcząć na tej podstawie dochodzenie. Jak potwierdził Sąd w wyroku w sprawie Viraj Profiles, ilość i jakość dowodów niezbędnych do spełnienia kryteriów wystarczalności dowodów do celów wszczęcia dochodzenia jest inna niż w przypadku dowodów niezbędnych do wstępnego lub ostatecznego ustalenia istnienia dumpingu, szkody lub związku przyczynowego (104).

(175)

W związku z tym odniesienie się przez skarżącego do przykładów znaczących zakłóceń, dotyczących obecności przedsiębiorstw państwowych w sektorze produktu objętego postępowaniem (takich jak Arser) lub istnienie polityki rządowej mającej zakłócający wpływ na swobodną grę sił rynkowych (takich jak dokumenty dotyczące planowania przemysłowego i polityka mająca bezpośredni wpływ na ceny importowe i eksportowe), a także powołanie się przez skarżącego na odpowiednie publicznie dostępne dowody, wymienione również w zawiadomieniu o wszczęciu, są zgodne z normami prawnymi mającymi zastosowanie na tym etapie dochodzenia. Ponadto Komisja zauważyła, że odniesienia PTIA do innych jurysdykcji rzekomo realizujących cele polityczne podobne do celów rządu ChRL lub twierdzenie PTIA, że zakłócenia występują również w innych jurysdykcjach, nie mają znaczenia w kontekście oceny wystarczalnego charakteru dowodów na etapie wszczęcia postępowania.

(176)

Skarga spełniała zatem normy określone w art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w związku z art. 2 ust. 6a lit. d). Faktycznie, jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu, na etapie wszczęcia dochodzenia Komisja uznała, że istnieją wystarczające dowody - zgodnie z art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego - wskazujące na to, że z powodu znaczących zakłóceń wpływających na ceny i koszty stosowanie krajowych cen i kosztów w ChRL jest niewłaściwe, a tym samym uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(177)

Komisja przystąpiła następnie do zbadania takich zakłóceń w kontekście obecnego dochodzenia. W tym celu Komisja, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego, zgromadziła dane niezbędne do ustalenia istnienia i wpływu znaczących zakłóceń, a w konsekwencji do zastosowania metodyki przewidzianej w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Dane zgromadzone przez Komisję i wynikające z nich wnioski przedstawiono szczegółowo w sekcji 3.2.1 niniejszego rozporządzenia. W związku z tym argumenty PTIA dotyczące dowodów zawartych w skardze nie mogły zostać uwzględnione.

(178)

20 marca 2025 r. przedsiębiorstwo Jiangshan Wood przedłożyło uwagi do drugiej noty. Argumentuje ono, że skarżący błędnie przedstawia chiński przemysł, twierdząc, że chińscy eksporterzy sklejki z drewna twardego należą do największych producentów na świecie i że większość z nich jest własnością państwa. Według przedsiębiorstwa Jiangshan Wood jest to błędne, ponieważ chiński przemysł składa się z wielu małych producentów, głównie MŚP. Ponadto przedsiębiorstwo Jiangshan Wood podkreśliło, że niektóre przedsiębiorstwa (SUMEC, Arser), które skarżący wskazał jako producentów, są w rzeczywistości przedsiębiorstwami handlowymi

(179)

Komisja przyjęła do wiadomości uwagi przedstawione przez przedsiębiorstwo Jiangshan Wood. Kwestie podkreślone przez to przedsiębiorstwo nie mogą jednak zmienić ustaleń Komisji dotyczących istnienia znaczących zakłóceń. Wynika to z faktu, że ustalenia te nie opierają się na informacjach zawartych w skardze, ale na całym zbiorze dowodów wchodzących w skład akt sprawy. Odpowiednie dowody potwierdzające ustalenia Komisji zostały szczegółowo przedstawione w sekcji 3.2.1.3, wraz z pewnymi wyjaśnieniami dotyczącymi niektórych podmiotów gospodarczych, o których wspomniał skarżący.

(180)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w przedmiotowym przypadku wykorzystanie cen i kosztów krajowych nie jest właściwe. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli w tym przypadku na podstawie stosownych kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak opisano w następnej sekcji.

(181)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(182)

Jak wyjaśniono w sekcji 3.1, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej: pierwszą notę dotyczącą czynników produkcji z 19 grudnia 2024 r. i drugą notę dotyczącą czynników produkcji z 11 marca 2025 r. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Turcji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(183)

W pierwszej nocie Komisja wskazała Białoruś, Brazylię, Ekwador, Indonezję, Meksyk, Malezję, Rosję, Tajlandię, Turcję i Ukrainę jako kraje o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do ChRL, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego dochodzeniem.

(184)

Komisja uznała, że Białoruś, Rosja i Ukraina nie są odpowiednimi krajami reprezentatywnymi ze względu na fakt, że Unia nałożyła na Białoruś i Rosję kolejne pakiety sankcji w związku z agresją militarną Rosji na Ukrainę. Te środki ograniczające wobec Białorusi obejmowały ograniczenia wywozu produktów z drewna, w tym produktu objętego dochodzeniem, z Unii do Białorusi (106). W odniesieniu do Rosji Komisja zauważyła, że przywóz sklejki z drewna brzozowego podlega cłom antydumpingowym od 2021 r. (107) Ponadto od 10 lipca 2022 r. przywóz do Unii z Rosji produktów objętych rozdziałem 44 (w tym sklejki i forniru, który jest głównym surowcem do produkcji sklejki) podlega ograniczeniom (108). Pomijając fakt, że sytuacja na Ukrainie była pod silnym wpływem trwającego konfliktu z Rosją, według skarżącego Ukraina produkowała głównie sklejkę z drewna twardego gatunków brzozy, podczas gdy definicja produktu obejmuje różne inne gatunki drewna twardego (109).

(185)

Komisja zauważyła ponadto, że wśród potencjalnie reprezentatywnych krajów Ekwador i Meksyk produkowały głównie gatunki drewna miękkiego. W związku z tym potencjalnymi reprezentatywnymi krajami pozostały Brazylia, Indonezja, Malezja, Tajlandia i Turcja.

(186)

Następnie Komisja zbadała, czy w wyżej wymienionych krajach można uzyskać łatwy dostęp do danych. Po pierwsze, Komisja zauważyła, że w odniesieniu do Indonezji dane dotyczące przywozu czynników produkcji w Indonezji nie były dostępne w metrach sześciennych, będących jednostką miary stosowaną zarówno przez przemysł Unii, jak i przez chińskich producentów eksportujących. Ponadto większość sklejki z drewna twardego w Indonezji produkowano z gatunków drzew tropikalnych (a nie z topoli lub brzozy, które najczęściej stosowano w ChRL i Unii). Co więcej, dostępne były wprawdzie dane statystyczne dotyczące Brazylii i Tajlandii, oba te kraje importowały jednak znaczne ilości forniru z ChRL. Podobnie jak w Indonezji, większość sklejki z drewna twardego w Malezji produkowano z gatunków drewna tropikalnego (a nie z topoli i brzozy, które najczęściej stosowano w ChRL i Unii) i brak było danych dotyczących przywozu kłód topoli.

(187)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że jedynym krajem o znaczącej produkcji sklejki z drewna twardego tego samego gatunku (topola, brzoza i eukaliptus), który był produkowany w ChRL, a jednocześnie był w większości przywożony do Unii z ChRL, jest Turcja. Komisja zauważyła ponadto, że Turcja jest jedynym krajem, dla którego dane statystyczne zawierały informacje na temat przywozu najważniejszych czynników produkcji pomimo braku wiarygodnych danych dotyczących przywozu forniru i kłód eukaliptusa.

(188)

Komisja zidentyfikowała pięciu producentów w Turcji, których informacje finansowe były dostępne publicznie: Isik Ahsap Profil Lojistik Sanayi Ve Ticaret Anonim Sirketi, Epalsan Orman Urunleri Nakliye Sanayi Ve Ticaret Linited Sirketi, Sakarya Kerestecilik Sanayi Ve Ticaret Anonim Sirketi, Murat Sahin Orman Urunleri Insaat Mimarlik Nakliyat Sanayi Ve Ticaret Limited Sirketi oraz AGL Ahsap Sanayi Anonim Sirketi.

(189)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat adekwatności wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju oraz wymienionych wyżej przedsiębiorstw - jako producentów w reprezentatywnym kraju.

(190)

Komisja otrzymała uwagi od współpracującego producenta eksportującego Jiangshan Wood. W uwagach zgłoszonych w odpowiedzi na pierwszą notę przedsiębiorstwo Jiangshan Wood stwierdziło, że Komisja nie powinna była wykluczyć Indonezji na tej podstawie, że dane dotyczące przywozu w statystykach zostały podane w jednostkach wagi (kilogramach), a nie w metrach sześciennych, ponieważ wagę można przeliczyć na metry sześcienne na podstawie współczynników przeliczeniowych dostarczonych przez przedsiębiorstwo Jiangshan Wood. Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood argumentowało, że Indonezja jest najbardziej odpowiednim krajem reprezentatywnym, ponieważ dane statystyczne obejmują przywóz wszystkich istotnych czynników produkcji po cenach zgodnych z cenami rynkowymi. Ponadto Jiangshan Wood wskazało przedsiębiorstwa w Indonezji, w przypadku których informacje są łatwo dostępne.

(191)

Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood stwierdziło również, że Turcja nie jest najbardziej odpowiednim krajem reprezentatywnym pod względem większości czynników produkcji, ponieważ brak jest danych statystycznych, a wartość podana przez Eurostat dla kłód topoli jest zbyt wysoka i nie odpowiada wartości rynkowej.

(192)

Komisja uznała, że chociaż w przypadku niektórych czynników produkcji, takich jak określone rodzaje kłód, można zastosować współczynnik przeliczeniowy, w odniesieniu do innych, takich jak fornir, kod HS obejmuje kilka gatunków drewna, a przeliczenie byłoby obciążone błędem, ponieważ współczynnik przeliczeniowy różni się znacznie w zależności od drewna użytego do produkcji forniru. Ponadto sklejka z drewna twardego produkowana w Indonezji pochodzi głównie z tropikalnych gatunków drewna, takich jak tek, meranti lub sengon/albazja (110), podczas gdy gatunki drewna najczęściej wykorzystywane do produkcji produktu objętego postępowaniem przywożonego do Unii z ChRL to topola, a następnie brzoza i eukaliptus. Co więcej, ilości poszczególnych czynników produkcji przywożonych do Indonezji w okresie objętym dochodzeniem były stosunkowo niewielkie.

(193)

Z kolei Turcja produkowała w okresie objętym dochodzeniem znaczne ilości sklejki z drewna twardego, wykorzystując głównie gatunki takie jak topola, brzoza i buk. W rocznym przeglądzie rynku produktów leśnych w Turcji za 2021 r. wyszczególniono, że w 2020 r. produkcja sklejki wyniosła 300 000 m3 i na rok 2021 prognozowano taką samą wielkość (111). Chociaż dane statystyczne odnosiły się do 2020 r. (a prognoza do 2021 r.), założono, że podobny poziom produkcji miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja podtrzymała swój wybór Turcji jako kraju reprezentatywnego, a argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo Jiangshan Wood zostały odrzucone.

(194)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Turcja jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(195)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Turcja spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(196)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych przez Jiangshan Wood do produkcji produktu objętego dochodzeniem. W nocie tej Komisja zidentyfikowała przywóz głównych czynników produkcji do potencjalnych reprezentatywnych krajów i zauważyła, że dane dotyczące przywozu do Turcji zawierały dane dotyczące przywozu najważniejszych czynników produkcji pomimo braku wiarygodnych danych dotyczących przywozu płatów okleinowych do sklejki i kłód eukaliptusa. W związku z tym, jeżeli chodzi o dane statystyczne dotyczące przywozu czynników produkcji, Komisja stwierdziła, że najbardziej szczegółowe dane były dostępne w Turcji. Na tej podstawie Komisja wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia publicznie dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(197)

Następnie w drugiej nocie Komisja zbadała, w jaki sposób ustalić wartość odniesienia dla czynników produkcji wskazanych w pierwszej nocie, aby skonstruować wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego przewidziano wykorzystanie odpowiednich danych w odpowiednim reprezentatywnym kraju, „o ile stosowne dane na temat kosztów są łatwo dostępne”.

(198)

W niniejszej sprawie, statystyki zawierały wprawdzie dane dotyczące przywozu kłód topoli i forniru z drewna eukaliptusowego do Turcji, jednak te dwa główne czynniki produkcji nie były przywożone do Turcji (ani do żadnego innego kraju, w tym do innych możliwych reprezentatywnych krajów) w reprezentatywnych ilościach. Komisja stwierdziła zatem, że ceny tego przywozu nie były reprezentatywne dla cen rynkowych.

(199)

W związku z tym Komisja poszukiwała innej ceny odniesienia reprezentatywnej dla ceny rynkowej. Zidentyfikowała ona największych światowych eksporterów kłód topoli i forniru z drewna eukaliptusowego. Ponieważ dane statystyczne dotyczące wywozu z największych krajów eksportujących te dwa czynniki produkcji zawierały dane dotyczące znacznej wielkości wywozu, Komisja zaproponowała w drugiej nocie, aby cenę odniesienia dla kłód topoli i forniru z drewna eukaliptusowego ustalić na podstawie ceny eksportowej z największych krajów eksportujących: światowego wywozu z Francji w przypadku kłód topoli i światowego wywozu z Ukrainy w przypadku forniru z drewna eukaliptusowego.

(200)

Dwa pozostałe ważne czynniki produkcji - papier laminowany i mąka - były przywożone do proponowanego kraju reprezentatywnego (Turcji) w znacznych ilościach, dlatego Komisja uznała, że ceny importowe papieru laminowanego i mąki do Turcji (z wyłączeniem przywozu z Chin i krajów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (112)) były reprezentatywne dla cen rynkowych.

(201)

Ponadto Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy (113) i energii (114) wykorzysta tureckie dane statystyczne.

(202)

W drugiej nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na nieznaczny udział niektórych indywidualnych czynników produkcji w całkowitych kosztach produkcji te znikome indywidualne pozycje umieszczono w pozycji „materiały zużywalne”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców do produkcji i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(203)

Po opublikowaniu drugiej noty skarżący wyraził poparcie dla decyzji Komisji o ustaleniu kosztu odtworzenia do celów skonstruowania wartości normalnej na podstawie średniej ceny eksportowej francuskiego wywozu kłód topoli. Komisja uznała, że średnia cena eksportu kłód topoli z Francji przedstawiona w drugiej nocie (117 EUR/m3) była rozsądna.

(204)

Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood stwierdziło, że docenia rozsądne podejście Komisji do wartości odniesienia dla kłód topoli. Przedsiębiorstwo to wskazało jednak, że bardziej rozsądnym podejściem byłoby uwzględnienie statystyk przywozowych wewnątrz Unii, w których ceny są zgodne z cenami handlowymi między Kanadą a Stanami Zjednoczonymi.

(205)

Komisja uwzględniła te uwagi, ale podtrzymała stanowisko, że średnia cena eksportu kłód topoli z Francji jest reprezentatywna dla ceny rynkowej, ponieważ Francja jest największym eksporterem tego produktu na świecie. Komisja skorygowała jednak błędy pisarskie wynikające z podwójnych wpisów i odpowiednio zaktualizowała cenę odniesienia (zob. sekcja 3.2.3.2 Surowce).

(206)

W odniesieniu do forniru z drewna eukaliptusowego skarżący argumentował, że Ukraina nie produkuje (nie uprawia/nie prowadzi wycinki) drzew eukaliptusowych na skalę handlową ze względu na nieodpowiednie warunki klimatyczne, a zatem znaczna wielkość wywozu z Ukrainy objętego kodem HS 4408 90 odpowiadała najprawdopodobniej fornirowi z brzozy i buku lub z innych gatunków drzew nieiglastych, a nie fornirowi z drewna eukaliptusowego. Skarżący uznał również, że wynikająca z tego średnia cena eksportowa z Ukrainy (251,49 EUR/m3) nie odzwierciedla cen forniru z drewna eukaliptusowego, które były znacznie wyższe, a zatem proponowana wartość odniesienia była zbyt niska. Twierdził on, że cena wyjściowa forniru z drewna eukaliptusowego była nawet trzykrotnie wyższa niż wartość odniesienia Komisji i że powinna wynosić średnio około 520 EUR/m3. Aby zaprezentować przedziały cenowe, skarżący przedłożył poufne faktury dotyczące forniru z drewna eukaliptusowego pochodzącego z Urugwaju i Paragwaju, które uznał za jedno z największych i najbardziej znanych źródeł forniru z drewna eukaliptusowego do produkcji sklejki z drewna twardego.

(207)

W odpowiedzi na uwagi skarżącego PTIA stwierdził, że cena odniesienia dla forniru z drewna eukaliptusowego była zbyt wysoka. PTIA argumentował, że Komisja mogłaby zamiast tego wykorzystać cenę pochodzącą z brazylijskiego przywozu kłód eukaliptusa do Unii, co skutkowałoby ceną odniesienia na poziomie około 55 EUR/m3, lub - alternatywnie - cenę importową kłód eukaliptusa do ChRL na podobnym poziomie. Jako dodatkowe dowody PTIA przedłożył faktury i umowy dotyczące dostaw kłód eukaliptusa z Urugwaju i Brazylii.

(208)

Komisja najpierw zauważyła, że kod HS 4408 90 to faktycznie kod zbiorczy, który obejmuje forniry z twardszych gatunków drewna, nie tylko z eukaliptusa. Komisja przyjęła również uwagę skarżącego, że ponieważ eukaliptus nie jest uprawiany na Ukrainie, wywóz z Ukrainy pod tym kodem najprawdopodobniej obejmuje inne gatunki drewna niż eukaliptus.

(209)

Komisja nie zgodziła się jednak z twierdzeniem PTIA, że cena forniru z drewna eukaliptusowego mogłaby być oparta na cenie za kilogram przywozu kłód drewna eukaliptusowego do Unii lub do ChRL. Dane statystyczne dotyczące przywozu kłód eukaliptusa były dostępne jedynie w kilogramach, dlatego nie można ich było bezpośrednio wykorzystać do ustalenia ceny za m3. Ponadto Komisja nie była w stanie dokładnie ustalić, jakie jest zużycie kłód eukaliptusa na m3 forniru, ponieważ wskaźnik zużycia zależy w dużej mierze od jakości kłód i procesu produkcji. Ponadto cenę odniesienia dla kłód eukaliptusa należałoby skorygować w celu uwzględnienia wartości dodanej procesu produkcji forniru eukaliptusowego z kłód. Z tych samych powodów, co powyżej, tj. ze względu na znaczenie jakości kłód i procesu produkcji, Komisja nie była w stanie dokładnie obliczyć tej wartości dodanej. Z tych powodów Komisja nie zgodziła się, że w tym konkretnym przypadku wartość odniesienia dla forniru z drewna eukaliptusowego powinna opierać się na cenie kłód eukaliptusowych, które są materiałem wejściowym i produktem innym niż fornir.

(210)

Komisja uznała ponadto, że nawet gdyby przyjęła wywóz forniru z drewna eukaliptusowego z innego konkretnego kraju, w którym uprawia się eukaliptus, kod HS pozostałby kodem zbiorczym i obejmowałby wszystkie gatunki drewna twardego, a niektóre z nich mogą być znacznie tańsze od eukaliptusa, podczas gdy inne są znacznie od niego droższe (takie jak różne egzotyczne gatunki tropikalne wykorzystywane wyłącznie jako forniry frontowe najwyższej jakości), w tym w przypadku wywozu z Urugwaju i Paragwaju, gdzie uprawia się więcej gatunków drewna twardego. Ponieważ Komisja nie mogła uznać cen opartych na poszczególnych fakturach za reprezentatywne dowody pozwalające ustalić cenę rynkową, Komisja uznała za najbardziej właściwe ustalenie ceny odniesienia na podstawie średniej ceny eksportowej (wynoszącej około 443 EUR/m3) z największych krajów eksportujących w ramach kodu HS 4408 90 (obejmującego eukaliptus i fornir z gatunków podobnych do eukaliptusa), która była zgodna z ceną eksportową eukaliptusa z Paragwaju i Urugwaju, przedstawioną przez skarżącego. W związku z tym Komisja odpowiednio dostosowała cenę odniesienia.

(211)

Jeżeli chodzi o wartość odniesienia dla mąki, przedsiębiorstwo Jiangshan Wood uznało, że rynek mąki w Turcji jest zniekształcony, a zatem cena przywozu nie jest reprezentatywna jako cena odniesienia. Przedsiębiorstwo to argumentowało, że Turcja wprowadziła szereg środków, które zakłócają rynek: od maja 2023 r. cło w wysokości 130 % na przywóz pszenicy (i 0 % w przypadku, gdy przywożona pszenica jest przetwarzana na mąkę lub makarony, które są wywożone) oraz cło w wysokości 102,6 % na przywóz mąki pszennej. Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood stwierdziło, że cła te miały na celu zakazanie przywozu mąki i wspieranie krajowego przetwarzania taniej przywożonej pszenicy na mąkę na wywóz. Przedsiębiorstwo to twierdziło również, że wywóz mąki z Turcji znacznie się zmniejszył, co oznaczało, że w okresie objętym dochodzeniem ceny mąki w Turcji były zniekształcone i zawyżone. Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood twierdziło, że Turcja nałożyła ponadto szereg ograniczeń na przywóz mąki, w tym wymogi dotyczące licencjonowania i kontroli przywozu. W związku z tym przedsiębiorstwo Jiangshan Wood argumentowało, że przy określaniu wartości normalnej Komisja powinna zastosować niezniekształconą cenę importową mąki, którą mogłaby być cena importowa CIF (koszt, ubezpieczenie i fracht) z Turcji, bez stosowania podatku przywozowego w wysokości 102,6 %.

(212)

Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood stwierdziło również, że kod HS stosowany przez Komisję (HS 1101 00 00 ) obejmuje mąkę wykorzystywaną do produktów spożywczych, a nie tylko do sklejki z drewna twardego. Przedsiębiorstwo to stwierdziło, że przy ustalaniu ceny odniesienia dla mąki Komisja powinna zamiast tego zastosować kod HS 1101 00 15 (kod HS mąki pszennej lub z meslin z pszenicy zwyczajnej i orkiszu).

(213)

Komisja odrzuciła argument, że ze względu na domniemane zakłócenia na rynku tureckim nie powinna uwzględniać należności celnych przywozowych. Ilości mąki przywożonej do Turcji były znaczne, a zatem istniał popyt na mąkę po cenach obejmujących należności celne przywozowe. W związku z tym cenę mąki uznano za reprezentatywną dla ceny rynkowej. Komisja odrzuciła argument, że cena mąki nie stanowiła reprezentatywnej wartości odniesienia, i utrzymała swoje podejście, jak wyjaśniono powyżej. Komisja przyjęła jednak argument przedsiębiorstwa Jiangshan Wood, aby do ustalenia ceny zastosować kod HS 1101 00 15 zamiast ogólnego kodu dla mąki (HS 1101 00 00 ).

(214)

Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood twierdziło również, że poziom odniesienia dla kosztów pracy i energii elektrycznej został niepotrzebnie zawyżony, ponieważ Komisja najpierw przeliczyła lirę turecką („TRY”) na EUR, a następnie EUR na juana chińskiego („CNY”), co spowodowało, że na poziom odniesienia miały wpływ wahania kursu wymiany TRY/EUR. Przedsiębiorstwo twierdziło, że Komisja powinna przeliczyć TRY na CNY bezpośrednio, stosując średni kurs wymiany wynoszący 0,22211, opublikowany na stronie https://www.xe.com/.

(215)

Komisja odrzuciła ten argument. Kursy walut opublikowane przez inne źródła, takie jak wspomniane przez przedsiębiorstwo Jiangshan Wood, mogą rzeczywiście różnić się od kursów zastosowanych przez Komisję do ustalenia ceny odniesienia. Komisja wykorzystała jednak, zgodnie ze swoją praktyką, oficjalne kursy wymiany opublikowane przez Europejski Bank Centralny, które były oficjalnymi kursami wymiany w okresie objętym dochodzeniem. Kursy wymiany opublikowane przez Europejski Bank Centralny umożliwiają Komisji dokonanie bezpośredniego przeliczenia z TRY na EUR (z zastosowaniem w tym konkretnym przypadku kursu wymiany 0,2434). Cena referencyjna ustalona na podstawie tego przeliczenia prowadzi do uzyskania takiej samej ceny odniesienia w CNY, jaka została ustalona przez Komisję. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(216)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji produktu objętego dochodzeniem

(217)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby uwzględnić koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Aby ustalić tę ilość, Komisja ujęła pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracującego producenta eksportującego z tytułu produkcji produktu objętego dochodzeniem jako odsetek rzeczywistego kosztu wykorzystanych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcone pośrednie koszty produkcji. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów pośrednich jako przesłankę do oszacowania niezakłóconych pośrednich kosztów produkcji w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(218)

W celu ustalenia niezniekształconej ceny dwóch głównych surowców, czyli kłód topoli i forniru z drewna eukaliptusowego, Komisja wykorzystała średnią ważoną cen eksportowych największych eksporterów tych materiałów na świecie: Francji w przypadku kłód topoli oraz średnią głównych krajów eksportujących w przypadku forniru z drewna eukaliptusowego (116). Ceny eksportowe były cenami CIF (koszt, ubezpieczenie i fracht), do których Komisja dodała należności celne przywozowe w wysokości 4,1 % w odniesieniu do kłód topoli oraz 2,5 % w odniesieniu do forniru z drewna eukaliptusowego, które uznano za rozsądne i zgodne z należnościami celnymi przywozowymi nakładanymi przez dziesięć największych krajów importujących, odpowiedzialnych za 84 % do 99 % światowego przywozu wspomnianych produktów z drewna.

(219)

W odniesieniu do dwóch pozostałych surowców, papieru laminowanego i mąki Komisja ustaliła wartość odniesienia na podstawie średniej ważonej ceny importowej do reprezentatywnego kraju, zgłoszonej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755 (117). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w sekcji 3.2.1.5 powyżej uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(220)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych. Komisja obliczyła procentowy udział materiałów zużywalnych w całkowitym koszcie surowców i zastosowała ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone ceny.

(221)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja dodała odpowiednie należności celne przywozowe do wartości CIF podanej w statystykach przywozu reprezentatywnego kraju, zgodnie z GTA.

(222)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracującego producenta eksportującego z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać iloraz kosztów surowców zakupionych przez producenta eksportującego i zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(223)

Turecki Instytut Statystyczny publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach tureckiej gospodarki (118). Komisja wykorzystała najnowsze dostępne statystyki za 2022 r. dotyczące średnich kosztów pracy w działalności gospodarczej C.16 Produkcja drewna i wyrobów z drewna i korka, z wyłączeniem mebli; produkcja artykułów ze słomy oraz materiałów używanych do wyplatania, zgodnie z klasyfikacją NACE Rev. 2. Średnią miesięczną wartość z 2022 r. odpowiednio skorygowano o inflację przy użyciu wskaźnika kosztów pracy opublikowanego przez Turecki Instytut Statystyczny w celu dostosowania do okresu objętego dochodzeniem (od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r.) (119).

(224)

Komisja wykorzystała statystyki dotyczące cen energii elektrycznej publikowane przez Urząd Regulacji Rynku Energii (EMRA) w regularnych komunikatach prasowych. Komisja wykorzystała dane dotyczące cen energii elektrycznej dla przemysłu wyrażone w kWh dla sektora przemysłowego za okres objęty dochodzeniem (od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r.) (120).

(225)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „[s]konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(226)

Ustalając poziomy odniesienia dla kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, Komisja początkowo zaproponowała wykorzystanie danych finansowych pięciu tureckich przedsiębiorstw, które to dane były dostępne w bazie danych ORBIS za okres poprzedzający okres objęty dochodzeniem.

(227)

Zarówno przedsiębiorstwo Jiangshan Wood, jak i PTIA stwierdziły, że tureckie przedsiębiorstwo Isik Ahsap Profil Lojistik Sanayi Ve Ticaret Anonim Sirketi („Isik”) nie produkowało sklejki, lecz inne wyroby z drewna, takie jak panele ścienne, podłogi z płyty MDF, płyty wiórowe lub płyty pilśniowe, w związku z czym dane dotyczące tego przedsiębiorstwa powinny zostać wyłączone z obliczeń.

(228)

Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood stwierdziło ponadto, że w odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przedsiębiorstwa Murat Sahin Orman Urunleri Insaat Mimarlik Nakliyat Sanayi Ve Ticaret Limited Sirketi (działającego pod nazwą handlową Tokpan) oraz przedsiębiorstwa Isik Komisja musi odliczyć od kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych kwotę odpowiadającą kosztom sprzedaży bezpośredniej. Komisja ostatecznie wykorzystała dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku pochodzące z tureckich statystyk, ponieważ dane finansowe pięciu tureckich przedsiębiorstw dostępne w bazie ORBIS nie pokrywały się z okresem objętym dochodzeniem, a w bazie ORBIS nie były dostępne aktualne dane. W związku z tym Komisja postanowiła wykorzystać dane rządu tureckiego dotyczące średnich kosztów operacyjnych i zysku operacyjnego przedsiębiorstw opublikowane przez Centralny Bank Turcji w wynikach finansowych 3 121 przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze wytwarzania produktów z drewna, korka, słomy oraz materiałów używanych do wyplatania (w ramach kodu NACE - C-162), jako że uznała te dane za oficjalne i wiarygodne. W związku z tym Komisja nie musiała odnosić się do uwag przedsiębiorstwa Jiangshan Wood i PTIA dotyczących danych finansowych pięciu producentów tureckich.

(229)

W związku z powyższym koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztu własnego sprzedaży i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 16,1 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 8,4 %.

(230)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(231)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów. Komisja zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistego zużycia poszczególnych czynników produkcji współpracującego producenta eksportującego. Wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez współpracującego producenta eksportującego zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w tej sekcji.

(232)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja zastosowała do niezniekształconych kosztów pośrednie koszty produkcji i amortyzację, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji.

(233)

Do kosztów produkcji określonych w sposób opisany w poprzednim motywie Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne (121) oraz zysk (122) opisany powyżej.

(234)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(235)

Przedsiębiorstwo Jiangshan Wood prowadziło wywóz do Unii za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych w ChRL. W związku z tym ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona przez pierwszy niepowiązany podmiot (krajowe przedsiębiorstwo handlowe) lub cena, którą ten podmiot miał zapłacić, za produkt objęty postępowaniem sprzedawany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(236)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek dokonania obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. W przedmiotowej sprawie Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową przedsiębiorstwa Jiangshan Wood na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono poniżej, nie dokonano żadnych dostosowań wartości normalnej ex-works ani ceny eksportowej ex-works zgłoszonej przez przedsiębiorstwo Jiangshan Wood.

(237)

Jednak wartość CIF ustalona jako mianownik do obliczenia dumpingu została oparta na cenie ex-works przedsiębiorstwa Jiangshan Wood, do której Komisja dodała koszty transportu morskiego, a także koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego. Aby ustalić te dostosowania w celu przeliczenia ceny ex-works na wartość CIF, Komisja wykorzystała publicznie dostępne informacje (wskaźnik World Container Index firmy Drewry) dotyczące transportu morskiego (123) oraz sprawozdanie finansowe jednego z niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych dostarczone przez przedsiębiorstwo Jiangshan Wood. Komisja zwróciła się do niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych przedsiębiorstwa Jiangshan Wood o współpracę i dostarczenie rzeczywistych danych dotyczących kosztów transportu morskiego, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Ponieważ Komisja otrzymała odpowiedzi od przedsiębiorstw za późno, aby można było je uwzględnić na potrzeby tymczasowych ustaleń, poziom tych dostosowań może ulec zmianie na etapie ostatecznym dochodzenia.

(238)

Wartość normalną ustalono na poziomie ex-works przez wykorzystanie kosztów produkcji wraz z kwotami kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które uznano za odpowiednie w odniesieniu do tego poziomu handlu. W związku z tym nie były konieczne dostosowania w celu wyrównania wartości normalnej z powrotem do poziomu ex-works.

(239)

Komisja nie znalazła powodów dla dostosowania wartości normalnej, a producent eksportujący nie wnioskował o takie dostosowania.

(240)

Ponieważ przedsiębiorstwo Jiangshan Wood sprzedawało swoje produkty na poziomie ex-works, nie dokonano żadnych dostosowań ceny eksportowej.

(241)

Jak wyjaśniono w sekcji 1.5 rozporządzenia, Komisja postanowiła zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia podstawowego, oraz przyznać badanie indywidualne przedsiębiorstwu Pizhou Jianghsan Wood Co., Ltd, które jako jedyne udzieliło prawidłowo i terminowo odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, które to odpowiedzi były możliwe do zweryfikowania zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(242)

Aby ustalić margines dumpingu w odniesieniu do przedsiębiorstwa Jiangshan Wood, Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie wyliczono następującą tymczasową średnią ważoną marginesu dumpingu, wyrażoną jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(243)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(244)

W tym celu Komisja ustaliła margines dumpingu na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w odniesieniu do przedsiębiorstwa Jiangshan Wood z cenami eksportowymi według danych Eurostatu. W opinii Komisji powyższe dane statystyczne dotyczące wywozu stanowiły rozsądny wskaźnik zastępczy dla zachowania dumpingowego niewspółpracujących producentów eksportujących. Potwierdziła to analiza średnich cen eksportowych przedstawionych przez producentów eksportujących, którzy zgłosili się do kontroli wyrywkowej; ceny te mieściły się w tym samym przedziale co dane Eurostatu.

(245)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(246)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez dwudziestu sześciu producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(247)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 1 664 963 metrów sześciennych (m3) lub 1 082 031 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak skarga i odpowiedź na kwestionariusz makroekonomiczny udzielona przez Europejską Federację Producentów Paneli, stowarzyszenia unijnych producentów sklejki z drewna twardego. Jak wskazano w motywie 27 rozporządzenia, trzej objęci próbą producenci unijni reprezentowali 28 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(248)

Komisja ustaliła konsumpcję w Unii na podstawie sprzedaży w UE i przywozu ze wszystkich krajów mającego miejsce w tym roku na podstawie a) danych przedłożonych przez skarżącego dotyczących sprzedaży produktu podobnego przez przemysł Unii niepowiązanym klientom w Unii, sprawdzonych przez porównanie z wielkością sprzedaży zgłoszoną przez producentów unijnych objętych próbą oraz b) przywozu produktu objętego dochodzeniem ze wszystkich państw trzecich, według danych Eurostatu.

(249)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w m3)

(250)

W okresie badanym nastąpił znaczny spadek (-30 %) całkowitej konsumpcji produktu objętego dochodzeniem w Unii. W latach 2021-2022 tendencja spadkowa była umiarkowana. Konsumpcja zaczęła spadać szybciej w 2023 r., ale w okresie objętym dochodzeniem nieco wzrosła. Komisja ustaliła, że spadek konsumpcji w Unii wynikał z kilku czynników: nałożenia w lipcu 2022 r. sankcji gospodarczych na przywóz produktów z drewna, w tym produktu objętego dochodzeniem, pochodzących z Rosji i Białorusi w następstwie pełnoskalowej wojny napastniczej Rosji przeciwko Ukrainie, gromadzenia zapasów przez importerów na początku okresu badanego po nałożeniu środków antydumpingowych na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji w 2021 r. oraz zakończenia ożywienia gospodarczego, które nastąpiło po pandemii COVID-19. Nałożenie sankcji gospodarczych spowodowało wykluczenie z rynku unijnego 1,4 mln m3 sklejki z drewna twardego pochodzącej z Rosji (124) i Białorusi (125). Rynek doświadczył wstrząsu podażowego i skurczył się, ponieważ ani przemysł Unii, ani inne kraje produkujące nie były w stanie w pełni zastąpić rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego. Drzewa brzozy i topoli osiągają odpowiedni wiek do wycinki po 10-40 latach. W związku z tym zwiększenie liczby drzew przeznaczonych do produkcji drewna twardego przez zmianę przeznaczenia kłód z produkcji papieru i drewna na produkcję sklejki zajmuje kilka lat (zob. motyw (326)).

(251)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu. Udział w rynku przywozu ustalono na podstawie porównania wielkości przywozu z konsumpcją w Unii.

(252)

Komisja stwierdziła występowanie zniekształconych danych w zgłoszonych danych statystycznych na poziomie jednostki uzupełniającej (w tym przypadku m3). Na potrzeby porównania Komisja postanowiła zatem przeliczyć zgłoszoną wagę (w tonach), stanowiącą bardziej wiarygodny i stabilny zbiór danych, na m3.

(253)

Przeliczenie oparto na gęstości paneli obliczonej na podstawie wagi podzielonej przez jednostkę uzupełniającą. Zgłoszoną jednostkę uzupełniającą akceptowano, jeśli gęstość mieściła się w zakresie gęstości określonym dla każdego kodu HS. Jeśli wartość wykraczała poza zakres, zgłoszoną gęstość zastępowano średnią gęstością dla tego kodu HS.

(254)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział w rynku

(255)

Przywóz sklejki z drewna twardego z Chin w okresie badanym wzrósł ogółem o 16 %. Najwyższy poziom odnotowano w 2022 r., kiedy to nastąpił wzrost o 32 % w porównaniu z wielkością przywozu w 2021 r. Po spadku wielkości przywozu w 2023 r. ilość przywożonej sklejki z drewna twardego ponownie wzrosła w okresie objętym dochodzeniem.

(256)

Jedną z przyczyn gwałtownego wzrostu przywozu z Chin było zastąpienie na rynku unijnym sklejki z drewna twardego pochodzącej z Rosji i Białorusi sklejką z drewna twardego pochodzącą z Chin. Niewykorzystane zapasy sklejki z drewna twardego zgromadzone w Chinach w wyniku spowolnienia chińskiego przemysłu budowlanego zostały szybko przeznaczone na wypełnienie luki pozostawionej przez sklejkę z drewna twardego pochodzącą z Rosji i Białorusi na rynku unijnym, jak wyjaśniono w motywie 250 powyżej.

(257)

Udział przywozu z Chin w rynku unijnym kształtował się zgodnie ze zmianami przepływów handlowych i spadkiem konsumpcji, opisanymi powyżej. W tym kontekście wzrost chińskiego przywozu spowodował wzrost udziału tych produktów w rynku o 67 punktów procentowych w okresie badanym.

(258)

Komisja ustaliła ceny importowe na podstawie danych statystycznych Eurostatu wyrażonych w EUR/m3, jak opisano w motywach 251 do 253.

(259)

Średnia ważona cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (EUR/m3)

(260)

Początkowo ceny przywozu z Chin wzrosły o 42 % w latach 2021-2022 w wyniku nagłego wzrostu popytu na rynku unijnym. Było to spowodowane wykluczeniem 1,4 mln m3 sklejki z drewna twardego z Rosji i Białorusi w związku z sankcjami gospodarczymi oraz ożywieniem gospodarczym po pandemii COVID-19. Wzrost ten miał jednak charakter tymczasowy: w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem ceny ponownie spadły do poziomów ściśle zbliżonych do cen z 2021 r.

(261)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży poszczególnych rodzajów produktu naliczanych przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowanych do poziomu cen ex-works, oraz odpowiednich średnich ważonych cen przywozu poszczególnych rodzajów produktu od współpracującego producenta na rzecz pierwszego niezależnego klienta na rynku unijnym, ustalonych jako ceny CIF, z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi cła i koszty ponoszone po przywozie.

(262)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Obliczony w ten sposób średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 46,3 %.

(263)

Komisja odnotowała ponadto, że w całym okresie badanym chińskie ceny importowe przedstawione w tabeli 4 powyżej były nieprzerwanie niższe niż średnia jednostkowa cena sprzedaży przemysłu Unii oraz średnie jednostkowe koszty produkcji przedstawione poniżej w tabeli 8.

(264)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(265)

Jak wspomniano w motywie 27, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(266)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedziach skarżącego na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczących wszystkich producentów unijnych, porównanych w stosownych przypadkach z odpowiedziami na pytania zawarte w kwestionariuszu przekazanymi przez producentów unijnych objętych próbą. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(267)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(268)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(269)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(270)

Wielkość produkcji przemysłu Unii wynosząca 1 872 902 m3 w 2021 r. pozostała w 2022 r. na zasadniczo stabilnym poziomie i wyniosła 1 845 776 m3 sklejki z drewna twardego (-1 %). Jednak w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z 2021 r. odnotowano gwałtowny spadek produkcji w UE o 9 % i 11 %, przy czym w okresie od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. wyprodukowano jedynie 1 664 963 m3. Przemysł Unii nie był w stanie czerpać korzyści ze spowodowanego sankcjami gospodarczymi wykluczenia rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego z rynku unijnego i nie zdołał zwiększyć wielkości produkcji. Wręcz przeciwnie, przemysł Unii musiał ograniczyć produkcję począwszy od 2022 r. z powodu wzrostu chińskiego przywozu (+32 % w 2022 r., +10 % w 2023 r. oraz +16 % w okresie objętym dochodzeniem) po cenach dumpingowych. W okresie badanym łączna wielkość produkcji przemysłu Unii zmalała znacznie o 11 %.

(271)

Rozwój zdolności produkcyjnych, które w okresie badanym wzrosły w następstwie inwestycji dokonanych przez przemysł Unii o 2 %, świadczy o wysiłkach przemysłu Unii na rzecz zastąpienia rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego wykluczonej z rynku Unii z powodu sankcji.

(272)

Już w 2021 r., kiedy pandemia COVID-19 negatywnie wpłynęła na popyt, wykorzystanie mocy produkcyjnych na poziomie 75 % było niskie. W 2022 r. przemysł Unii zdołał utrzymać ten poziom, ale w 2023 r. odnotowano spadek o 10 % w porównaniu z poziomem z 2021 r., a w okresie objętym dochodzeniem - o 13 %.

(273)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(274)

W latach 2021-2023 odnotowano spadek wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym, po czym w okresie objętym dochodzeniem nastąpiło nieznaczne ożywienie. W okresie badanym łączna wielkość sprzedaży przemysłu Unii zmalała znacznie o 12 %.

(275)

Spadek sprzedaży przemysłu Unii jest proporcjonalny do spadku wielkości produkcji.

(276)

W 2021 r., kiedy do Unii nadal importowano sklejkę z drewna twardego pochodzącą z Rosji i Białorusi, udział przemysłu Unii w rynku wynosił 38 %. Udział przemysłu Unii w rynku wzrósł w okresie badanym. Wzrost ten należy jednak rozpatrywać w kontekście ogólnego znacznego spadku wielkości rynku (-30 % w wyniku wyłączenia z rynku unijnego rosyjskich i białoruskich produktów ze sklejki z drewna twardego, jak wyjaśniono w motywie 250 powyżej). W związku z tym pomimo spadku wielkości sprzedaży przemysłu Unii w okresie badanym, udział przemysłu Unii w rynku wzrósł do 46 % w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem.

(277)

Wzrost udziału przemysłu Unii w rynku o 26 punktów procentowych należy również rozpatrywać w świetle wzrostu o dwie trzecie (67 %) udziału chińskich producentów w rynku. Jak wykazano w motywie 254, ten ostatni wzrósł w okresie badanym z 18 % do 31 %.

(278)

Podczas gdy udział przemysłu Unii w rynku wzrósł w okresie badanym, produkcja i wielkość sprzedaży, zarówno w wartościach bezwzględnych, jak i względnych, wykazywały w tym okresie tendencję spadkową. Jak przedstawiono w motywie 280 poniżej, lekkiemu zmniejszeniu uległo również zatrudnienie.

(279)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(280)

W okresie badanym poziom zatrudnienia w przemyśle Unii spadł o 2 %. W 2022 r. odnotowano wzrost o 1 % w porównaniu z rokiem poprzednim. W 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem poziom zatrudnienia zmniejszył się jednak odpowiednio o 1 % i 2 %.

(281)

Stosunkowo stabilny poziom zatrudnienia między 2021 r. a końcem okresu objętego dochodzeniem wynikał z niechęci przemysłu Unii do zredukowania swojej wysoko wykwalifikowanej siły roboczej. Jak wynika również ze zmian mocy produkcyjnych, przedstawionych w motywie 271, przemysł Unii był świadomy utrzymującego się popytu na swój produkt w Unii, ale był poddany presji cenowej ze strony przywozu z Chin, co wyjaśniono bardziej szczegółowo poniżej w motywie 288. Presja ta uniemożliwiła przemysłowi Unii zwiększenie produkcji i sprzedaży.

(282)

W wyniku spadku produkcji, jak przedstawiono w motywie 270, oraz ze względu na stosunkowo stabilny poziom zatrudnienia, jak przedstawiono w motywie 280, wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona w m3 na pracownika rocznie, spadła w okresie badanym o 9 %.

(283)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(284)

Jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W listopadzie 2021 r. na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji nałożono środki antydumpingowe wynoszące od 14,4 % do 15,8 % (126). Sklejka z drewna brzozowego wchodzi w zakres produktu objętego dochodzeniem.

(285)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(286)

Ceny sprzedaży na rynku unijnym wzrosły w okresie badanym o 41 %. Wzrost ten wynikał z dużego wzrostu kosztów surowców, w szczególności kłód, jak wyjaśniono poniżej w motywie 287. Wzrost cen w UE w latach 2022 i 2023 był, w związku z ożywieniem gospodarczym po pandemii COVID-19, jeszcze bardziej gwałtowny i wyniósł odpowiednio 49 % i 53 %. W okresie objętym dochodzeniem ceny sprzedaży spadły o 12 % w porównaniu z najwyższym poziomem osiągniętym w 2023 r.

(287)

W okresie badanym jednostkowy koszt produkcji przemysłu Unii znacznie wzrósł. Początkowo wzrósł on o 43 % w 2022 r. w porównaniu z 2021 r., a następnie wzrósł jeszcze bardziej w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem, odzwierciedlając wzrost jednostkowego kosztu produkcji o 57 % w porównaniu z 2021 r. Główną przyczyną wzrostu kosztów była tendencja wzrostowa cen kłód drewna, przy czym na niektórych obszarach Unii cena ta uległa podwojeniu.

(288)

W 2022 r. przemysł Unii był w stanie znacznie zwiększyć swoje ceny sprzedaży, aby dostosować je do gwałtownego wzrostu kosztów jednostkowych. Od 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem przemysł Unii nie był jednak w stanie przenieść dalszego wzrostu kosztów na konsumentów przez odpowiednie podniesienie cen ze względu na presję cenową spowodowaną przywozem z Chin. Przemysł Unii był zmuszony do utrzymania określonego poziomu cen, aby nie zejść z określonego poziomu sprzedaży, co, biorąc pod uwagę spadek konsumpcji, przełożyło się na to, że przemysł Unii był w stanie zwiększyć swój udział w rynku unijnym, jak wyjaśniono w motywie 257.

(289)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(290)

W okresie badanym koszty pracy wzrosły o 17 %. Koszty pracy najpierw wzrosły o 9 % w 2022 r., a następnie nieznacznie spadły w 2023 r. W okresie objętym dochodzeniem koszty pracy ponownie wzrosły w wyniku restrukturyzacji niektórych producentów unijnych.

(291)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(292)

W okresie badanym stan zapasów wzrósł o 25 %. W 2022 r. nastąpił gwałtowny wzrost zapasów na koniec okresu sprawozdawczego o 48 %. Przemysł Unii próbował wówczas zastąpić część wykluczonej rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego, ale jego wysiłki zniweczył wzrost przywozu po niskich cenach z Chin. Poziomy zapasów następnie spadły, ale w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem nadal pozostawały znacznie powyżej poziomów zapasów na koniec okresu sprawozdawczego w 2021 r.

(293)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(294)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Wzrost cen sprzedaży w UE w 2022 r. o 49 % w połączeniu z wzrostem kosztów produkcji o 43 %, jak wyjaśniono w motywach 285-288 powyżej, przyczynił się do osiągnięcia wyższego poziomu rentowności w tymże roku. Wzrost ten miał jednak charakter tymczasowy, ponieważ rentowność spadła następnie do ujemnego poziomu w okresie objętym dochodzeniem; koszty produkcji rosły bowiem nadal (57 %), a nie towarzyszył temu odpowiedni wzrost cen (41 %). Innymi słowy, w 2023 r. udział przemysłu Unii w rynku znacząco spadł; przemysł zaczął następnie ponosić straty w okresie objętym dochodzeniem, ponieważ nie był w stanie podnieść cen sprzedaży w celu pokrycia wzrostu kosztów produkcji. Dowody wskazywały zatem na istnienie tłumienia cen w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem.

(295)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencja w przepływach pieniężnych netto była zgodna z tendencją rentowności: po 2022 r. nastąpiło pogorszenie sytuacji, a dodatnie przepływy pieniężne zostały zastąpione ujemnymi.

(296)

W okresie badanym inwestycje przemysłu Unii zmalały o 31 %. Inwestycje te polegały głównie na modernizacji sprzętu produkcyjnego producentów unijnych.

(297)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Wzrósł on gwałtownie w 2022 r., w następstwie pandemii COVID-19, kiedy to przemysł Unii był w stanie podnieść ceny, jednak spadł w 2023 r. i wykazywał wartość ujemną w okresie objętym dochodzeniem.

(298)

Biorąc pod uwagę pogorszenie różnych wskaźników, takich jak produkcja, sprzedaż, rentowność i zwrot z inwestycji, zdolność do pozyskania kapitału przez producentów unijnych objętych próbą również pogorszyła się w okresie badanym.

(299)

W okresie badanym konsumpcja sklejki z drewna twardego na rynku unijnym spadła o 30 % w wyniku różnych czynników, takich jak sankcje gospodarcze nałożone na przywóz produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z Rosji i Białorusi, wprowadzenie na rynek unijny rosyjskiego przywozu składowanego w 2021 r., który nie został uwzględniony jako konsumpcja w 2022 r. i w kolejnych latach, oraz koniec ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19. W tym kontekście ilość sklejki z drewna twardego przywożonej z Chin znacznie wzrosła w okresie badanym zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i względnym.

(300)

W okresie objętym dochodzeniem wielkość przywozu z Chin wzrosła do 16 % powyżej poziomu z 2021 r. Jego udział w rynku wzrósł z 18 % w 2021 r. do 31 % w okresie objętym dochodzeniem (+67 %). Cena przywozu z Chin początkowo wzrosła o 42 % w 2022 r. w porównaniu z 2021 r., a następnie stale spadała. W okresie objętym dochodzeniem cena przywozu z Chin była o 12 % wyższa od poziomu z 2021 r., co stanowiło wyraźny kontrast w stosunku do zmian ceny przemysłu Unii lub innych państw trzecich w Unii, która w tym samym okresie znacznie wzrosła (odpowiednio: +41 % i +34 %).

(301)

W okresie badanym większość wskaźników makroekonomicznych i mikroekonomicznych uległa pogorszeniu. W okresie badanym wielkość sprzedaży, wielkość produkcji i wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu Unii spadły odpowiednio o -12 %, -11 % i -13 %. W kontekście malejącej konsumpcji (-30 %) przemysł Unii zwiększył swój udział w rynku o 8 punktów procentowych do poziomu 46 %, ponieważ jego sprzedaż spadała w mniejszym stopniu niż konsumpcja. Wzrost udziału w rynku przemysłu Unii należy również postrzegać w kontekście przywozu z Chin, który również znacznie zwiększył udział w rynku Unii. Ponadto w następstwie spadku sprzedaży producentów unijnych zapasy wzrosły o 25 %, co miało negatywny wpływ na przepływy pieniężne tych producentów. Moce produkcyjne przemysłu Unii wzrosły nieznacznie o 2 % w okresie badanym, ale jednocześnie inwestycje spadły o -31 %. W okresie badanym zatrudnienie spadło o -2 %.

(302)

Podczas gdy średnia cena sprzedaży w UE wzrosła o 41 % w okresie badanym, jednostkowe koszty produkcji wzrosły w tym samym okresie znacznie bardziej (+57 %). Począwszy od 2023 r. przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen sprzedaży, aby pokryć rosnące koszty produkcji z powodu presji cenowej ze strony chińskiego importu, a więc znalazł się on w sytuacji, w której zyski osiągane w latach 2021 i 2022 przekształciły się w znacznie ograniczone zyski w 2023 r. oraz w straty w okresie objętym dochodzeniem (-2 %). Niekorzystnie rozwijały się również koszty pracy. Wzrosły one o 17 % w wyniku restrukturyzacji niektórych producentów unijnych. Przepływy pieniężne netto i zwrot z inwestycji przemysłu Unii były zgodne z tendencją rentowności, osiągając wartość ujemną w okresie objętym dochodzeniem.

(303)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(304)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Czynniki te to: przywóz z państw trzecich, wyniki eksportowe przemysłu Unii, spadek konsumpcji w UE oraz kryzys energetyczny, jak twierdzą zainteresowane strony.

(305)

Pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu Unii zbiegło się w czasie z rosnącą penetracją rynku przez przywóz sklejki z drewna twardego pochodzącej z Chin, który konsekwentnie podcinał ceny przemysłu Unii, jako że chińskie ceny były nieprzerwanie niższe od średnich jednostkowych cen sprzedaży przemysłu Unii w całym okresie badanym, a stwierdzony margines podcięcia cenowego wyniósł aż 46,3 %. Napływ przywozu z Chin po niskich cenach prowadził w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem do tłumienia cen, jak wyjaśniono w motywie 255. Uniemożliwiło to przemysłowi Unii zastąpienie, w tym samym okresie, części sklejki z drewna brzozowego z Rosji i Białorusi, która została zakazana na rynku Unii w 2022 r. Zmiany wielkości przywozu i cen, przedstawione w tabelach 3 i 4 powyżej, świadczą o obniżeniu poziomu cen przemysłu Unii, zob. tabela 8, co pozwala ustalić związek przyczynowy między przywozem z Chin a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(306)

W okresie badanym przywóz z Chin wzrósł o 16 %, z 683 984 m3 w 2021 r. do 794 899 m3 w okresie objętym dochodzeniem, co stanowi udział w rynku wynoszący 31 %. Przywóz ten odbywał się po cenach znacznie niższych od cen przemysłu Unii w całym okresie badanym. Ten rosnący przywóz po niskich cenach uniemożliwił przemysłowi Unii podniesienie cen zgodnie ze wzrostem kosztów produkcji.

(307)

W sytuacji rosnących kosztów i presji cenowej wywieranej przez chiński przywóz po cenach dumpingowych przemysł Unii nie był w stanie ustanowić zrównoważonych cen, co spowodowało poważny spadek rentowności z dodatniej marży wynoszącej 7 % w 2021 r. i 12 % w 2022 r. do znacznie niższej marży wynoszącej 4 % w 2023 r. oraz do poziomu ujemnego wynoszącego -2 % w okresie objętym dochodzeniem. W 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem przemysł Unii odnotował dalszy wzrost kosztów, natomiast ceny przywozu z Chin nadal spadały: w 2023 r. niemal o 20 % w porównaniu z 2022 r., a w okresie objętym dochodzeniem spadek ten był nawet większy. Wartości ujemne w okresie objętym dochodzeniem osiągnęły także inne wskaźniki finansowe, takie jak przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji.

(308)

Wstępnie stwierdzono zatem, że przywóz sklejki z drewna twardego po cenach dumpingowych z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii pod względem ceny i wielkości.

(309)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(310)

Po wykluczeniu z rynku unijnego w 2022 r. sklejki z drewna twardego pochodzącej z Rosji i Białorusi przywóz z innych źródeł stanowił jedynie około 63 % wielkości przywozu z Chin. W wartościach bezwzględnych od 2023 r. do okresu objętego dochodzeniem odnotowano niewielki spadek wielkości przywozu z tych źródeł. W związku z tym udział w rynku przywozu z krajów innych niż Chiny, Rosja i Białoruś w okresie objętym dochodzeniem utrzymywał się znacznie poniżej udziału w rynku producentów chińskich wynoszącego 31 %.

(311)

Przywóz z krajów innych niż Chiny, Rosja i Białoruś był sprzedawany po cenach prawie dwukrotnie wyższych od cen przywozu z Chin. W okresie objętym dochodzeniem średnia cena przywozu z Chin wyniosła 56 % średniej ceny przywozu z krajów innych niż Chiny, Rosja i Białoruś.

(312)

Biorąc pod uwagę ograniczoną wielkość, stały udział w rynku i wysoką cenę przywozu z innych źródeł niż Chiny, Rosja i Białoruś, Komisja tymczasowo stwierdziła, że wpływ przywozu z państw trzecich nie osłabił związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z Chin a istotną szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(313)

Wielkość wywozu objętych próbą producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu objętych próbą producentów unijnych

(314)

W 2022 r. przemysł Unii odnotował spadek wielkości wywozu o -37 % w porównaniu z 2021 r., co prawdopodobnie miało związek z nieoczekiwaną dostępnością na rynku międzynarodowym sklejki rosyjskiej i białoruskiej po nałożeniu sankcji gospodarczych przez UE, które to sankcje wprowadziły zakaz sprzedaży sklejki z obu tych państw na rynku Unii. Przekierowanie tych ilości nadal miało negatywny wpływ na sprzedaż eksportową przemysłu Unii w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. W okresie badanym sprzedaż eksportowa spadła z 28 % całkowitej wielkości sprzedaży przemysłu Unii do 23 % lub o 113 340 m3 w wartościach bezwzględnych.

(315)

Jak wykazano w motywach 259, 286 i 309, w 2022 r. nastąpił wzrost światowych cen rynkowych o około 35-50 %. Ceny eksportowe UE kształtowały się zasadniczo zgodnie z tendencją cen obowiązujących w UE. W 2022 r. przemysł Unii był w stanie podnieść ceny eksportowe do 150 % poziomu z 2021 r., ale w okresie objętym dochodzeniem ceny spadły do 148 %.

(316)

Negatywny wpływ spadku wielkości wywozu został złagodzony przez jego niską wielkość bezwzględną (295 536 m3 w okresie objętym dochodzeniem) i niski udział w całkowitej sprzedaży przemysłu Unii (18,6 % w okresie objętym dochodzeniem), w połączeniu ze wzrostem średnich cen eksportowych w okresie badanym. Komisja tymczasowo stwierdziła, że wyniki wywozu nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(317)

Komisja stwierdziła, że wyłączenie z rynku unijnego przywozu sklejki z drewna twardego pochodzącej z Rosji i Białorusi w 2022 r. miało istotny wpływ na konsumpcję w UE. W 2021 r., czyli w roku poprzedzającym nałożenie sankcji gospodarczych na niektóre produkty z drewna pochodzące z Rosji i Białorusi, kraje te dokonały wywozu na rynek unijny 1 365 549 m3 sklejki z drewna twardego, co stanowiło łącznie 36 % udziału w rynku unijnym. Do 2023 r., czyli pierwszego pełnego roku obowiązywania sankcji, łączna wielkość przywozu sklejki z drewna twardego do Unii zmniejszyła się do 174 m3 (lub 0 % udziału w rynku).

(318)

Na rynku wystąpiły zmiany, które zrekompensowały wykluczenie rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego. Chodzi tu w szczególności o obejście środków antydumpingowych i sankcji za pośrednictwem Kazachstanu w odniesieniu do 143 490 m3 i 113 501 m3 sklejki z drewna twardego odpowiednio w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem; wzrost przywozu z innych państw trzecich o 169 615 m3 oraz wzrost przywozu z Chin o 110 916 m3 w okresie objętym dochodzeniem. Jednak w okresie objętym dochodzeniem konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 30 %.

(319)

Komisja zbadała przyczyny, dla których większość wykluczonej sklejki z Rosji i Białorusi nie została natychmiast lub w krótkim terminie zastąpiona przez przemysł Unii, który zgłosił wolne moce produkcyjne w wysokości 873 037 m3 w okresie objętym dochodzeniem, ani przez przywóz z innych krajów.

(320)

W przypadku przemysłu Unii możliwość szybkiego zwiększenia produkcji była ograniczona przez brak natychmiastowej dostępności głównego surowca, kłód, które są istotnym czynnikiem dla tego przemysłu opierającego się na surowcu nieobjętym powszechną wymianą handlową. Ponadto przemysł Unii produkował na zamówienie, nie gromadząc zapasów. W związku z tym nie dysponował dużymi ilościami sklejki z drewna twardego, które można by było natychmiast zmobilizować po tym, jak sankcje gospodarcze wyparły z rynku unijnego sklejkę z drewna twardego z Rosji i Białorusi. W perspektywie średnioterminowej przemysł Unii posiada zdolności pod względem zarówno produkcji, jak i surowców, aby zastąpić większość sklejki wykluczonej z rynku, pod warunkiem przywrócenia równych warunków działania.

(321)

Producenci z Chin i innych państw trzecich szybciej zareagowali na nałożenie sankcji gospodarczych przez UE. Przywóz z Chin i pozostałych krajów świata, z wyjątkiem Rosji i Białorusi, wzrósł natychmiast o 32 % i 49 % w 2022 r. Łączny wzrost przywozu z Chin i pozostałych krajów świata w 2023 r. wyniósł jednak tylko 353 491 m3. Wzrost przywozu nie mógł zrekompensować wykluczenia 1 427 973 m3 rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego.

(322)

Komisja tymczasowo stwierdziła, że spadek konsumpcji nie osłabił związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(323)

PTIA stwierdził, że przyczyną spadku konsumpcji w Unii po 2022 r. nie jest nałożenie sankcji gospodarczych na rosyjską i białoruską sklejkę z drewna twardego, ale raczej załamanie popytu spowodowane spowolnieniem w branży budowlanej w Unii. Twierdził on, że niezdolność przemysłu Unii produkującego sklejkę z drewna twardego do wypełnienia luki powstałej w wyniku wykluczenia sklejki rosyjskiej i białoruskiej świadczy raczej o spadku popytu na rynku UE niż o zmniejszeniu podaży. Ten spadek popytu był rzekomo główną przyczyną szkody wyrządzonej przemysłowi Unii.

(324)

Komisja uznała, że unijny przemysł budowlany odnotował ożywienie po pandemii COVID-19 w latach 2021 i 2022 r. Następnie odnotowano spowolnienie. Produkcja i sprzedaż przemysłu Unii spadała jednak w mniejszym tempie (-12 % i -11 %, odpowiednio, w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem) niż konsumpcja (-30 %), co pokazuje, że nawet na kurczącym się rynku przemysł Unii zdołał nadal produkować i sprzedawać istotne ilości, mimo presji ze strony chińskich producentów, nieustannie zwiększających wielkość przywozu po znacząco niższych cenach, która to presja była w coraz większym stopniu odczuwana i która prowadziła do istotnej szkody.

(325)

Ponadto obchodzenie środków antydumpingowych i sankcji gospodarczych dotyczących sklejki z drewna twardego pochodzącej z Rosji i Białorusi za pośrednictwem Kazachstanu i Turcji (127) wykazało, że popyt na rynku unijnym był nadal wysoki. W rzeczywistości sytuację rynku unijnego można najlepiej opisać jako spadek podaży, a nie popytu.

(326)

Komisja stwierdziła, że brak natychmiastowej dostępności większych ilości kłód brzozy i topoli, zob. motyw 320, które są głównym surowcem do produkcji sklejki z drewna twardego w UE, spowodował z kolei brak natychmiastowej dostępności samej sklejki z drewna twardego, co stanowiło ograniczenie dostaw, a w konsekwencji spowodowało spadek ogólnej konsumpcji w Unii. W związku z tym Komisja uznała kwestie związane z brakiem dostępności kłód za kwestie o charakterze faktycznym, które miały wpływ na podstawowe właściwości przemysłu sklejki. Mówiąc dokładnie, aby drzewa nadawały się do produkcji sklejki z twardego drewna, od ich zasadzenia do momentu, kiedy można je ściąć, musi upłynąć 10-40 lat. Producenci sklejki z drewna twardego posiadają własne plantacje lub kupują drewno od długoterminowych dostawców na podstawie wieloletnich umów, chociaż na niektórych rynkach w Unii Europejskiej powszechne są również aukcje. To ograniczenie w dostawach surowców nie pozwoliło na natychmiastowy i znaczny wzrost produkcji sklejki z drewna twardego. Stopniowe przejście w perspektywie średnioterminowej z kłód przeznaczonych do produkcji papieru i drewna na produkcję sklejki jest jednak możliwe, jeżeli unijny przemysł sklejki z drewna twardego będzie w stanie stosować uczciwe ceny rynkowe. Ponadto można również pozyskiwać drewno z tak zwanych plantacji rezerwowych, które są dojrzałe, ale nie zostały wycięte ze względów środowiskowych, np. w celu zachowania zdolności retencyjnych gleby.

(327)

Jak ustalono, jedynie chińscy dostawcy sklejki z drewna twardego mogli znacznie zwiększyć sprzedaż w latach 2022-2023, ponieważ dysponowali dużymi zapasami w związku ze spowolnieniem chińskiego sektora budowlanego, które rozpoczęło się w 2021 r. W perspektywie średnioterminowej przywóz ten uniemożliwił producentom unijnym zwiększenie wielkości produkcji.

(328)

W związku z powyższym Komisja odrzuciła powyższy argument i uznała, że przemysł Unii nie zdołał zastąpić zakazanej rosyjskiej i białoruskiej sklejki z drewna twardego z powodu rosnącego przywozu z Chin po cenach dumpingowych oraz braku kłód nadających się do natychmiastowego wykorzystania. Spadek konsumpcji rozpoczynający się w 2022 r., który osiągnął najwyższy poziom w 2023 r. i uległ nieznacznej poprawie w okresie objętym dochodzeniem, stanowił straconą szansę dla przemysłu Unii i potencjalnie przyczynił się do poniesionej szkody, co nie osłabia jednak związku przyczynowego z przywozem z Chin po cenach dumpingowych. Taki przywóz w okresie badanym, w którym nastąpiło kurczenie się rynku unijnego, znacznie wzrósł pod względem wielkości i spadł pod względem ceny, mimo ogólnego wzrostu kosztów ponoszonych przez przemysł Unii (zob. motyw 287).

(329)

PTIA stwierdził, że kryzys energetyczny w UE spowodowany inwazją Rosji na Ukrainę był decydującym czynnikiem wzrostu kosztów produkcji przemysłu Unii.

(330)

Komisja stwierdziła, że kryzys energetyczny miał jedynie ograniczony wpływ na sektor sklejki z drewna twardego. Objęci próbą producenci unijni wytwarzali własną energię napędzaną za pomocą biomasy (wiórów, kory, trocin, wadliwych fornirów). Chociaż przemysł Unii nie jest odporny na wzrost cen energii, który powiązany jest również z rosnącymi cenami transportu, był on stosunkowo odporny na kryzys energetyczny.

(331)

Komisja odrzuciła zatem ten argument i tymczasowo stwierdziła, że wysokie ceny energii nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(332)

Komisja ustaliła tymczasowo związek przyczynowy między istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin. W wyniku rosnących wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin przy spadających cenach przemysł Unii odnotował wzrost kosztów produkcji o 57 %, jak wykazano w motywie 287. Uniemożliwiło to przemysłowi Unii ustalenie zrównoważonych cen, co doprowadziło do znacznego pogorszenia jego sytuacji gospodarczej. Przywóz z Chin doprowadził do negatywnych skutków pod względem cen, które odczuł przemysł Unii. Komisja stwierdziła znaczne podcięcie cenowe spowodowane przez przywóz z Chin. Komisja stwierdziła ponadto znaczne tłumienie cen w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Rentowność przemysłu Unii spadła z 7 % i wykazywała stratę w wysokości -2 % w okresie objętym dochodzeniem; w okresie objętym dochodzeniem ujemne wartości wykazywały także przepływy środków pieniężnych i zwrot z inwestycji.

(333)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ innych znanych czynników na przemysł Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Komisja tymczasowo stwierdziła, że przywóz z państw trzecich innych niż Chiny, ze względu na jego ograniczoną wielkość i stosunkowo wysoką cenę, nie osłabił związku przyczynowego między przywozem z Chin a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Komisja w dalszym ciągu tymczasowo stwierdziła, że spadek sprzedaży eksportowej i konsumpcji na rynku unijnym nie przyczynił się znacząco i bezpośrednio do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii. Podobnie, w sekcji 5.3.1 powyżej Komisja szczegółowo wyjaśniła, że tymczasowy brak dostępności kłód mógł wprawdzie potencjalnie przyczynić się do poniesionej szkody, nie osłabił on jednak związku przyczynowego między chińskim przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.,

(334)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda polega na zmniejszeniu produkcji, sprzedaży, wydajności, cen, wykorzystania mocy produkcyjnych, rentowności, przepływów pieniężnych i zwrotu z inwestycji, a także na zwiększeniu kosztów pracy i zapasów.

(335)

W niniejszej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu objętych próbą producentów eksportujących jest wyższy niż ich margines szkody, zob. motywy 346-348 poniżej.

(336)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(337)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(338)

W tym względzie skarżący był zdania, że uzasadniony zysk docelowy powinien wynosić 10-15 %.

(339)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy, pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. W odniesieniu do poziomu rentowności przed wzrostem przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, nie można było ustalić marży zysku na podstawie żadnego z lat bezpośrednio poprzedzających wzrost przywozu po cenach dumpingowych z kraju, którego dotyczy postępowanie, ponieważ w tych latach na przemysł Unii negatywnie oddziaływał przywóz towarów po cenach dumpingowych innego pochodzenia. Ponadto stwierdzono, że w latach 2021 i 2022 obserwowano znaczny wpływ ożywienia gospodarczego po pandemii COVID-19 i okres ten nie wydawał się właściwy do ustalenia zysku docelowego. W związku z czym żadnego z tych lat nie można uznać za rok o normalnej sytuacji konkurencyjnej na rynku Unii. W związku z tym Komisja uznała za bardziej odpowiednie zastosowanie poziomu rentowności wynoszącego 13,43 % osiągniętego w 2017 r.

(340)

Przemysł Unii dostarczył dowody, że jego poziom inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji w okresie badanym byłby wyższy w normalnych warunkach konkurencji. Komisja zweryfikowała te informacje podczas wizyt weryfikacyjnych na miejscu, sprawdzając wewnętrzną dokumentację przedsiębiorstwa dotyczącą planów inwestycyjnych, decyzji zarządczych i sprawozdań finansowych, i uznała te argumenty za uzasadnione. W celu ich uwzględnienia w docelowym zysku Komisja obliczyła różnicę między wydatkami na inwestycje, działalność badawczo-rozwojową i innowacje w normalnych warunkach konkurencji, zgodnie z danymi przedstawionymi przez przemysł Unii i zweryfikowanymi przez Komisję, a odpowiednimi rzeczywistymi wydatkami w okresie badanym. Różnica, wyrażona jako odsetek obrotu, wyniosła między 0,07 % a 1,18 % w zależności od producentów objętych próbą.

(341)

Odsetek ten dodano do podstawowego zysku w wysokości 13,4 %, wspomnianego w motywie 339, co dało docelowy zysk w wysokości 13,5 % i 14,6 %, w zależności od sytuacji producentów objętych próbą.

(342)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia do rozporządzenia podstawowego, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie przedłożonych informacji popartych narzędziami sprawozdawczymi i prognozami przedsiębiorstw Komisja ustaliła, że w porównaniu z kosztami zapewnienia zgodności ze wspomnianymi konwencjami w okresie objętym dochodzeniem wysokość dodatkowych kosztów wyniosła 1,06-5,55 EUR/m3. Te koszty dodatkowe dodano do ceny niewyrządzającej szkody.

(343)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę za m3 produktu podobnego produkowanego przez przemysł Unii, dodając wyżej wspomnianą docelową marżę zysku (zob. motyw 341) do kosztów produkcji ponoszonych przez objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem, a następnie dodając dostosowania przewidziane w art. 7 ust. 2d z rozróżnieniem na rodzaje produktu.

(344)

Komisja ustaliła następnie margines szkody poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracującego producenta eksportującego w państwie, którego dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(345)

Poziom usuwający szkodę dla „całkowitego pozostałego przywozu pochodzącego z kraju, którego dotyczy postępowanie” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw.

(346)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, skarżący przedstawił Komisji wystarczające dowody na występowanie zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia zbadano zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(347)

Ponieważ jednak marginesy odpowiednie do usunięcia szkody były wyższe niż marginesy dumpingu, Komisja uznała, że na tym etapie zajęcie się tym aspektem nie było konieczne.

(348)

W następstwie powyższej oceny Komisja stwierdziła, że właściwe jest określenie kwoty ceł tymczasowych zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(349)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(350)

Po podjęciu decyzji o zastosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(351)

Przemysł Unii składa się z około dwudziestu sześciu przedsiębiorstw. Znajdują się one w Austrii, Bułgarii, Czechach, Estonii, Finlandii, Francji, Niemczech, Grecji, na Węgrzech, we Włoszech, na Łotwie, w Polsce, Portugalii, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Hiszpanii i Szwecji i zatrudniają bezpośrednio i pośrednio około 40 000 pracowników. Przemysł sklejki z drewna twardego zapewnia głównie miejsca pracy na obszarach wiejskich. Większość producentów unijnych, łącznie siedemnaście przedsiębiorstw, poparła skargę i żadne z nich nie sprzeciwiło się wszczęciu dochodzenia.

(352)

Obecny poziom rentowności przemysłu Unii jest niemożliwy do utrzymania. Oczekuje się, że wprowadzenie środków umożliwi przemysłowi Unii podniesienie cen sprzedaży i odzyskanie rentowności.

(353)

Brak środków może mieć znaczący negatywny wpływ na przemysł Unii pod względem dalszego tłumienia cen i dalszego spadku sprzedaży, co doprowadzi do większych strat, zamknięcia zakładów produkcyjnych oraz zwolnień.

(354)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że wprowadzenie środków tymczasowych leży w interesie przemysłu Unii.

(355)

Pięćdziesięciu dwóch importerów zarejestrowało się jako zainteresowane strony, a od niektórych z nich otrzymano szereg uwag i komentarzy. Dziewiętnastu importerów utworzyło PTIA, doraźny sojusz importerów z Unii. Jak określono w motywie 29, Komisja wybrała próbę trzech importerów. Dwóch importerów objętych próbą udzieliło odpowiedzi na wszystkie pytania zawarte w kwestionariuszu, a jeden importer odpowiedział na część pytań.

(356)

Kilku importerów twierdziło, że przemysł Unii nie ma mocy produkcyjnych, aby zaspokoić popyt w Unii, w związku z tym sugerowało, że środki spowodowałyby niedobór na rynku. Importerzy twierdzili również, że wyższych cen wynikających z ewentualnego nałożenia wysokich ceł antydumpingowych nie można przenieść na klientów i spowodują one wyeliminowanie importerów z rynku. Podniesiono również zarzuty dotyczące braku zainteresowania producentów unijnych dostawą niektórych rodzajów sklejki z drewna twardego.

(357)

W odniesieniu do ryzyka niedoboru sklejki z drewna twardego na rynku unijnym w wyniku zastosowania środków Komisja uznała, że ryzyko to jest ograniczone. Po pierwsze, przemysł Unii ma zdolność do zwiększenia produkcji. Po drugie, poza Chinami istnieje wiele innych źródeł dostaw. Ponadto chińscy producenci eksportujący mogą kontynuować wywóz do Unii po uczciwych cenach.

(358)

Sklejka z drewna twardego przywożona z Chin stanowi istotny i rentowny element oferty produktowej importerów, wraz ze sklejką z drewna twardego przywożoną z państw innych niż Chiny. Nałożenie środków może spowodować zmianę asortymentu produktów oferowanych przez importerów i przedsiębiorstwa handlowe przez zwiększenie udziału sklejki z drewna twardego niepochodzącej z Chin, ale jest mało prawdopodobne, aby nałożenie środków spowodowało całkowite wstrzymanie przywozu z Chin.

(359)

W dochodzeniu ustalono, że przemysł Unii jest gotowy i zdolny do zaopatrywania wszystkich segmentów rynku unijnego, ale obecnie nie jest w stanie tego robić, ponieważ został wyparty z niektórych segmentów rynku przez przywóz po cenach dumpingowych z Chin. Niektóre rodzaje płyt ze sklejki z drewna twardego są importowane po cenach tak rażąco niskich, że są one niższe od kosztów produkcji producentów unijnych.

(360)

Podsumowując, środki antydumpingowe na poziomie ustalonym powyżej mogą mieć negatywny wpływ na niektórych importerów niepowiązanych. Wpływ ten nie powinien być znaczący w ujęciu ogólnym ze względu na dostępność alternatywnych źródeł sklejki z drewna twardego dla Chin oraz zdolność importerów do przeniesienia co najmniej części wzrostu kosztów na klientów. Z odpowiedzi udzielonych na pytania zawarte w kwestionariuszu wynika, że importerzy objęci próbą osiągnęli w okresie objętym dochodzeniem zadowalający poziom rentowności.

(361)

W związku z powyższym Komisja tymczasowo ustaliła, że zgodnie z przewidywaniami wszelki negatywny wpływ środków na importerów niepowiązanych w ujęciu całościowym będzie ograniczony i nie przeważy nad pozytywnym wpływem środków na unijnych producentów.

(362)

Jako zainteresowane strony w postępowaniu zarejestrowali się jeden użytkownik i stowarzyszenie użytkowników, a także dwóch dostawców, hurtowników/detalistów. Jeden użytkownik, Bouwmaat, udzielił częściowej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Użytkownicy nie zgłosili żadnych konkretnych zastrzeżeń, ale PTIA, sojusz importerów i handlowców, przedstawił uwagi dotyczące części skargi odnoszącej się do interesu Unii, argumentując przeciwko nałożeniu wysokich ceł również z punktu widzenia użytkowników końcowych.

(363)

Nałożenie środków prawdopodobnie będzie miało wpływ na użytkowników, jednak na tym etapie Komisja nie dysponowała danymi od użytkowników, ponieważ otrzymano odpowiedzi tylko na część pytań zawartych w kwestionariuszu, co nie pozwoliło Komisji na szczegółową analizę wpływu środków.

(364)

Komisja oceniła prawdopodobny wpływ środków na użytkowników i wstępnie stwierdziła, że dla większości użytkowników przemysłowych koszt paneli ze sklejki z drewna twardego wykorzystywanych w ich podstawowej działalności, np. związanej z szalunkami budowlanymi, nie jest zbyt wysoki w stosunku do ich całkowitych kosztów. To samo dotyczy sektora transportowego, np. koszt cienkiej sklejki z drewna twardego używanej do wyposażenia wnętrza pojazdu lub statku rekreacyjnego jest znikomy w porównaniu z jego całkowitą ceną. W związku z tym wpływ na większość użytkowników przemysłowych, którzy stanowią ponad 60 % odbiorców końcowych, oraz na ich dostawców będzie ograniczony. Przewidywany wzrost cen w większym stopniu dotknie użytkowników nieprzemysłowych i ich dostawców. Użytkownicy z branży meblarskiej, stolarskiej i produkcji instrumentów muzycznych również odczują pewien wpływ, chociaż sklejka z drewna twardego jest zazwyczaj stosowana do produkcji produktów wysokiej klasy sprzedawanych po wyższych cenach, co zmniejsza znaczenie kosztów surowców. Komisja stwierdziła, że jakikolwiek negatywny wpływ środków na użytkowników nie przeważy nad pozytywnym wpływem środków na producentów unijnych.

(365)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu sklejki z drewna twardego pochodzącej z Chin wyraźnie nie leży w interesie Unii.

(366)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(367)

W odniesieniu do przywozu produktu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła w motywie 349, że odpowiednim poziomem usunięcia szkody powinien być margines dumpingu.

(368)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(369)

Indywidualna stawka cła antydumpingowego dla danego przedsiębiorstwa określona w niniejszym rozporządzeniu została ustanowiona na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedla ona zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tego przedsiębiorstwa. Ta stawka celna ma zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienioną osobę prawną. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z ChRL”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(370)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien zostać objęty cłem antydumpingowym mającym zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie”.

(371)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(372)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach, o ile spełnione są odpowiednie warunki, można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(373)

Jak wspomniano w motywie 3, Komisja objęła przywóz produktu objętego postępowaniem obowiązkiem rejestracji. Rejestracja miała miejsce w celu ewentualnego pobrania ceł z mocą wsteczną zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(374)

W świetle ustaleń dokonanych na etapie tymczasowym należy zaprzestać rejestracji przywozu.

(375)

Na obecnym etapie postępowania nie podjęto decyzji o ewentualnym stosowaniu środków antydumpingowych z mocą wsteczną.

(376)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu i Bezpieczeństwa Gospodarczego. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących prawidłowości obliczeń, które zostały im ujawnione.

(377)

Komisja otrzymała uwagi od Chińskiego Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Produktów Leśnych oraz od szeregu chińskich producentów eksportujących. Strony zwróciły się do Komisji między innymi o ujawnienie obliczeń i metodyki ustalania marginesu dumpingu dla „wszystkich pozostałych przywozów”.

(378)

Komisja nie zgodziła się. Celem informacji udostępnionych na etapie tymczasowym było umożliwienie zainteresowanym stronom przedstawienia uwag odnośnie do dokładności obliczeń, nie zaś odnośnie do metodyki. Metodyka ustalania stawki celnej dla „wszystkich pozostałych przywozów” została wyjaśniona w sekcji 3.5 rozporządzenia, a zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag, jak określono w art. 2 ust. 1 poniżej. Nie można było jednak ujawnić faktycznych obliczeń opartych na wartości normalnej przedsiębiorstwa Jiangshan Wood bez ujawnienia poufnych danych przedsiębiorstwa. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(379)

Nie otrzymano żadnych innych uwag.

(380)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(381)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia.

(382)

Skarżący wskazał na domniemane praktyki obchodzenia środków już na etapie rejestracji przywozu produktu objętego postępowaniem (128). Domniemana praktyka polegała na umieszczaniu bardzo cienkich zewnętrznych warstw forniru z drewna miękkiego na powierzchni forniru z drewna twardego. Taka praktyka sprawia, że produkt jest objęty kodami celnymi, które nie podlegają rejestracji, bez zmiany jego zasadniczych cech. W związku z tym, aby zminimalizować ryzyko obchodzenia środków, Komisja uznała za właściwe monitorowanie takiego przywozu. Należy zatem stworzyć odrębne kody TARIC dla przywozu takich produktów objętych kodami CN 4412 10 00 i 4412 39 00 . Informacje zgromadzone podczas monitorowania takiego przywozu mogłyby również zostać wykorzystane do wszczęcia dochodzenia w sprawie obejścia środków na podstawie art. 13 rozporządzenia (UE) 2016/1036.