Środki trwałe dokumentowanie, ewidencja, inwentaryzacja – część I

Wstęp

Uchwałą nr 4/2017 z 3 kwietnia 2017 r. Komitet Standardów Rachunkowości przyjął nowy Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe”. W KSR 11 w sposób kompleksowy zostały uregulowane kwestie związane z dokumentowaniem i ujmowaniem w księgach rachunkowych środków trwałych oraz operacji wpływających na zmniejszenie i zwiększenie wartości tych aktywów, które dotąd funkcjonowały w ramach praktyki rachunkowości.

KSR 11 ma po raz pierwszy zastosowanie w jednostkach organizacyjnych sektora publicznego, które postanowiły o stosowaniu wszystkich Krajowych Standardów Rachunkowości w swoich politykach rachunkowości, od roku obrotowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2017 r. W jednostkach, które nie przyjęły wszystkich KSR w sposób ogólny, w każdym przypadku wystąpienia w działalności jednostki transakcji, zdarzenia lub warunku, będących sprawami, których przepisy o rachunkowości nie regulują, ich kierownicy są zobowiązani do szczegółowego opracowania i uzasadnienia przyjętych zasad (polityki) rachunkowości w tych sprawach. Stosowanie KSR przy formułowaniu zasad (polityki) rachunkowości przez jednostki sektora finansów publicznych nie jest obowiązkowe. Ponieważ jednak ich przyjęcie w sprawach nieuregulowanych przez ustawę o rachunkowości zapewnia rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego, jednostki powinny uwzględniać i uregulować w sposób w nich wskazany kwestie nieustalone w przepisach ogólnie obowiązujących.

, które ze względu na przedmiot regulacji mogą mieć zastosowanie w tych jednostkach (odpowiadają szczególnym zasadom gospodarowania rzeczowymi aktywami trwałymi i zrównanymi z nimi prawami: prawem użytkowania wieczystego gruntu, spółdzielczym prawem do lokalu użytkowego i spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego).