Klasyfikowanie wydatków na środki trwałe po zmianach ustawy o CIT

W Rachunkowości Budżetowej nr 13-14/2018 prezentowaliśmy stanowisko Ministerstwa Finansów w sprawie klasyfikacji wydatków budżetowych do wydatków bieżących lub majątkowych. W bieżącym numerze przedstawiamy uszczegółowione stanowisko Ministerstwa Finansów w sprawie klasyfikowania wydatków na środki trwałe w związku ze zmianą kwoty w art. 16f ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (nowy próg - 10 000 zł).

Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2018 r. poz. 395 z późn.zm.) nie określają granicznej wartości środka trwałego, jaką jednostka powinna przyjąć, ustalając dla tego środka trwałego zasady amortyzacji. W tym zakresie jednostki prowadzące księgi rachunkowe na podstawie przepisów ww. ustawy zobowiązane są do stosowania nadrzędnych zasad rachunkowości, w tym zasady ostrożności i istotności. Określona w art. 7 ustawy o rachunkowości zasada ostrożności zobowiązuje jednostki do uwzględnienia w wyniku finansowym, bez względu na jego wysokość, m.in. zmniejszenia wartości użytkowej lub handlowej składników aktywów, w tym również w postaci odpisów amortyzacyjnych. Natomiast - zgodnie z art. 8 tej ustawy - określając zasady (politykę) rachunkowości, należy zapewnić wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności, o której mowa w art. 7 ustawy.