Amortyzacja i umorzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Wstęp

Aktywa trwałe (środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne) to największa pod względem ilościowym i wartościowym grupa składników majątkowych wykorzystywanych w działalności jednostek organizacyjnych należących do sektora finansów publicznych. Wykorzystywanie aktywów trwałych służy w tych jednostkach realizacji zadań nałożonych na nie ustawami i przyjętych na mocy porozumień. Działalność ta generuje koszty związane z nabywaniem aktywów trwałych lub ich wytwarzaniem we własnym zakresie, a także dokonywaniem ich ulepszeń i bieżącym utrzymaniem. Koszty te przyjmują postać odpisów amortyzacyjnych.

Amortyzacja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest także regulowana przez przepisy prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

W praktyce jednostek sektora finansów publicznych najwięcej problemów powoduje . Jednostki błędnie przyjmują, że amortyzacja bilansowa podlega regulacjom podatkowym, co powoduje, że nie zamieszczają w swoich politykach rachunkowości postanowień niezbędnych do prawidłowego obliczania i księgowania amortyzacji bilansowej. W ciągu ostatniego roku w jednostkach budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych pojawiły się dodatkowo . Problemy te zostały spowodowane nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie Ponieważ kwota ta stanowi podstawę odróżnienia wydatków majątkowych budżetu od wydatków bieżących, powstały wątpliwości, jak klasyfikować wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tych jednostkach organizacyjnych, które dla celów bilansowych ustaliły niższą niż 10 000 zł granicę istotności ww. składników majątkowych, podlegających amortyzacji stopniowej z użyciem stawek amortyzacyjnych.