Usługi użyteczności publicznej w uchwale rady gminy
Przepisy ustawy o samorządzie gminnym upoważniają radę gminy do wydania aktu prawa miejscowego w sprawie określenia zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Delegacja ta jest sformułowana bardzo ogólnie. W praktyce rodzi wiele problemów.
Trudności interpretacyjne powoduje przede wszystkim zakres upoważnienia zawartego w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.). Przekroczenie jego granic skutkuje stwierdzeniem nieważności danej uchwały lub jej części.
Zakres regulacji
Rada gminy musi określić zasady korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Żadna jednak ustawa nie definiuje tych pojęć. Dlatego najczęściej kontrola uchwał dokonywana przez wojewodów i sądy administracyjne sprowadza się w pierwszej kolejności do oceny, czy przedmiot ich regulacji mieści się w pojęciu „gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej”.
Gminne obiekty i urządzenia użyteczności publicznej Pojęcie to należy interpretować jako wszelkie rzeczy - w znaczeniu cywilnoprawnym (zarówno ruchomości, jak i nieruchomości) - których właścicielem jest dana jednostka samorządu terytorialnego. W szczególności treść tego pojęcia dotyczy obiektów budowlanych oraz budowli i innych urządzeń służących do bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Jako przykład takich obiektów można wymienić IV SA/Po 368/15). W orzecznictwie wyrażono pogląd, że pojęcie gminnych obiektów nie może być zawężane do znaczenia nadanego w przepisach prawa budowlanego. Z tego też powodu WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 27 stycznia 2010 r. (sygn. akt II SA/Go 973/09) dopuścił np. możliwość ustalenia zasad i trybu korzystania z lasu miejskiego. |
