Delegowanie pracownika za granicę a podleganie ubezpieczeniom społecznym w Polsce

Delegowanie kolejnego pracownika na stanowisko, które wcześniej zajmowała inna osoba, której terminowy kontrakt  rozwiązał się z upływem okresu jego obowiązywania nie jest zastępstwem powodującym wyłączenie takich osób z ustawodawstwa pierwszego państwa członkowskiego. Oznacza to, że takie osoby mogą podlegać polskim ubezpieczeniom społecznym w ZUS (wyrok Sądu Najwyższego z 16 stycznia 2020 r.,  II UK 200/18).  

Firma prowadziła na terenie Polski i Niemiec działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i organizacji szkoleń na przygotowanie osób do świadczenia usług opiekunek osób starszych z równoczesną nauką języka niemieckiego. Zainteresowane osoby świadczyły pracę na jej rzecz  w oparciu o umowy o świadczenie usług opiekuńczych nad osobami starszymi w Niemczech. ZUS  odmówiłwydania zaświadczeń dotyczących ustawodawstwa właściwego, tj. zaświadczenia o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej - formularz A1 (potwierdza ono, że do jego posiadacza, w okresie pracy lub działalności za granicą, stosuje się tylko polskie przepisy w zakresie zabezpieczenia społecznego).