PPK. Pracownicze plany kapitałowe w jednostce budżetowej – konsultacje związkowe, wybór instytucji i zawieranie umów o zarządzanie oraz stosowanie Prawa zamówień publicznych

Z początkiem 2021 r. przepisy o pracowniczych planach kapitałowych (dalej: PPK) objęły wszystkich pracodawców, w tym tych, którzy należą do sektora finansów publicznych. Jest to równoznaczne z umożliwieniem oszczędzania dodatkowym milionom zatrudnionych osób oraz powstaniem licznych obowiązków dla kolejnych podmiotów zatrudniających. Do podstawowych z nich należy zawarcie w terminach wynikających z ustawy z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (dalej: ustawa o PPK) umowy o zarządzanie PPK, co musi zostać poprzedzone wspólnym z przedstawicielami pracowników wyborem instytucji finansowej oraz analizą tego, czy przy jej zawieraniu nie będzie konieczne stosowanie przepisów o zamówieniach publicznych. W drugiej kolejności zawierana jest umowa o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych, które nie złożą deklaracji o nieprzystępowaniu do PPK.

PPK jest tworzony w celu systematycznego gromadzenia oszczędności przez uczestnika PPK z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu przez niego 60 roku życia oraz na inne cele określone w ustawie o PPK. Jest to program dodatkowego wsparcia emerytalnego, jednak wykorzystanie środków z rachunku PPK może nastąpić nie tylko w związku z uzyskaniem emerytury, czy zaprzestaniem działalności zarobkowej. Ponadto zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn taki sam jest wiek, w związku z osiągnięciem którego ustawa o PPK przewiduje możliwość najbardziej optymalnego dla uczestnika PPK wycofania środków. To ostatnie wynika z wymogów unijnych zakazujących przy programach dodatkowego zabezpieczenia emerytalnego wprowadzania różnicowania w oparciu o płeć (dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy).