Wyrównanie dodatku stażowego po uzupełnieniu dokumentacji przez pracownika

Od lat toczą się dyskusje, czy pracodawca ma obowiązek wstecznego wyrównania dodatku za wysługę lat pracownikowi, który dostarczy dodatkowe świadectwa pracy poświadczające dłuższy staż pracy. W literaturze przedmiotu można spotkać się z dwoma rozwiązaniami: obowiązku wyrównania z urzędu oraz braku takiego obowiązku, jeśli pracownik nie złoży wniosku o wyrównanie. Co na to sądy?

Stan faktyczny

Były pracownik urzędu wniósł do Sądu Rejonowego o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz, tytułem wyrównania dodatku do wynagrodzenia za wieloletnią pracę łącznej kwoty 13 920 zł wraz z ustawowymi odsetkami, kwoty w wysokości 2000 zł tytułem wyrównania pozostałych dodatków do wynagrodzenia, a także kwoty 300 zł tytułem odszkodowania z powodu pobierania emerytury w zaniżonym wymiarze. W uzasadnieniu swojego pozwu powód podnosił, że w dniu podjęcia pracy 1 września 2004 r. posiadał staż pracy przekraczający 30 lat, a ponadto, iż lata pracy świadczonej za granicą podlegają zaliczeniu do stażu pracy w Polsce.

Okolicznością sporną jest moment, w którym były pracownik udokumentował przebieg zatrudnienia za granicą, a tym samym moment, od którego powinien zostać mu przyznany dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego. Powód był repatriantem od 14 czerwca 2004 r. Realizując uchwałę rady miasta w sprawie zaproszenia przez miasto osoby polskiego pochodzenia wraz z rodziną z Rosji, urząd miasta zaoferował mu zatrudnienie z wynagrodzeniem zasadniczym wraz z wynagrodzeniem za staż pracy uzależnionym od posiadanych lat pracy. Propozycja została przez powoda przyjęta, wobec czego, od 1 września 2004 r. powód został zatrudniony w pozwanym urzędzie na cały etat. Początkowo praca była świadczona na umowę o pracę na czas określony, następnie na czas nieokreślony. Rozpoczynając pracę, powód przedłożył wszelkie wymagane dokumenty, a w szczególności dokumenty potwierdzające przebieg dotychczasowego zatrudnienia, tj. kartę pracy oraz wkładkę do karty pracy wraz z tłumaczeniem z języka rosyjskiego sporządzonym przez tłumacza przysięgłego. Na podstawie ww. dokumentów pracodawca zaliczył mu staż pracy wynoszący 33 lat pracy świadczonej w Rosji. O uznaniu przez pozwanego lat pracy za granicą świadczy także fakt, że od dnia rozpoczęcia pracy w urzędzie przysługiwał mu urlop wypoczynkowy w wymiarze 26 dni.