Wyrok NSA z dnia 19 maja 2022 r., sygn. III FSK 4930/21

Wykazanie nawet jednego przypadku nieprzestrzegania przyjętej zasady segregacji odpadów oznacza obowiązek nałożenia na zobowiązanego do gospodarowania nimi opłaty w stawce właściwej dla nieselektywnego zbierania odpadów.

Monitor Księgowego nr 11/2022

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 września 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 759/21 w sprawie ze skargi P. [...] z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 17 marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2) zasądza od P. [...] z siedzibą w G. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku kwotę 3184 (słownie: trzy tysiące sto osiemdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 września 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 759/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po rozpoznaniu sprawy ze skargi P. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 17 marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi za miesiąc maj 2020 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta [...] z 23 grudnia 2020 r. nr [...] oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz strony skarżącej kwotę 967 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Zdaniem Sądu stwierdzone w niniejszej sprawie jednorazowe umieszczenie innych odpadów w pojemniku przeznaczonym na gromadzenie odpadów podlegających segregowaniu nie może skutkować obciążeniem sankcyjną opłatą za wywóz odpadów. Powołując argumentację zawartą w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1579) zawartym w druku sejmowym Nr 3495 z dnia 5 czerwca 2019 r. Sąd uznał, że bez znajomości z jaką częstotliwością świadczona jest usługa nie można wskazać jaka liczba przypadków niesegregowania odpadów może zostać uznana za notoryjne nieprzestrzeganie zasady segregacji odpadów, skutkujące nałożeniem sankcyjnej stawki za świadczoną usługę wywozu odpadów. Zdaniem Sądu możliwość stwierdzenia notoryjności nierealizowania obowiązku segregacji odpadów jest uzależniona od częstotliwości wywozu odpadów, który jest inny w przypadku niewielkich obiektów mieszkalnych, a inny w przypadku wielomieszkaniowych bloków.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ. Na podstawie art. 173 oraz art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, t.j. ze zm.), dalej: "p.p.s.a." zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego tj. art. 6ka ust. 1 i 3 ustawy za dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2019 r. poz. 2010, t.j. ze zm.), dalej: "u.c.p.g." przez błędną wykładnię i przyjęcie, że przesłanką określenia opłaty podwyższonej za brak segregacji odpadów komunalnych jest uporczywość oraz notoryczność przy niesegregowaniu odpadów, a także, że możliwość stwierdzenia wywiedzionej przez Sąd przesłanki notoryczności nierealizowania obowiązku segregacji odpadów jest uzależniona od częstotliwości wywozu odpadów.