Interpretacja indywidualna z dnia 4 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.514.2022.2.JO

Ustalenia miejsca opodatkowania nabywanych towarów i usług związanych z wystawianiem się Spółki na targach oraz obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia miejsca opodatkowania nabywanych towarów i usług związanych z wystawianiem się Spółki na targach oraz obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 grudnia 2022 r. (wpływ 28 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jesteście Państwo przedsiębiorstwem produkcyjno-handlowym, spółką cywilną, czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również dla potrzeb VAT UE.

W dniach 25-28 października 2022 r. Państwa firma będzie uczestniczyła (będzie wystawcą na targach, gdzie będą prezentowane Państwa produkty) w targach (…). Targi będą odbywać się w Niemczech w (…). W związku z tym Państwo opłaciliście miejsce (przestrzeń) targową dla Państwa firmy na tych targach. Dostaliście Państwo fakturę od firmy, która obsługuje wynajem miejsc na targach w euro (firma ta ma siedzibę w Wielkiej Brytanii). Na fakturze wyszczególnione zostały pozycje: opłata za powierzchnię wystawienniczą, wejściówki, obligatoryjna opłata, która zawiera wpis do katalogu elektronicznego, materiały promocyjne, opłata na rzecz Stowarzyszenia (…), obowiązkowa na terenie całych Niemiec („A.”) Faktura została wystawiona 27 lipca 2022 r., a płatność została dokonana 12 sierpnia 2022 r. Na fakturze wystawionej przez firmę z Wielkiej Brytanii znajdują się dwa TAX REG (rejestracja podatkowa). Jeden z oznaczeniem „DE”, a drugi inny z oznaczeniem „GB”. Na fakturze znajdują się kwoty netto, bez podatku. Po wyszczególnionych pozycjach oraz podsumowaniu kwot, na fakturze znajduje się rozliczenie (adnotacja). Rozliczenie (adnotacja) znajduje się w załączniku nr 1 do wniosku.

Dodatkowe usługi natomiast można zamówić w portalu wystawcy i będą one na osobnych fakturach w późniejszym terminie. Na chwilę obecną Państwo zamówiliście usługę dodatkową, tj. energię elektryczną, być może będą jeszcze inne usługi. W związku z tym Państwo otrzymaliście fakturę od niemieckiej firmy w euro, która została wystawiona 8 września 2022 r., a zapłacona 15 września 2022 r. Na fakturze jest kwota netto i stawka podatku VAT 0%. Faktura jest fakturą na zaliczkę na Państwa zmówienia. Usługi dodatkowe będą fakturowane dopiero po około 8 tygodniach od zakończenia wystawy. Jest to faktura na zaliczkę na poczet przyszłych przewidywanych kosztów. Energia elektryczna jest usługą dodatkową w usłudze targowej.

Natomiast zaprojektowaniem, budową i montażem stoiska na tych targach zajmie się firma z Polski, która wystawiła fakturę w PLN.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

1.Według udzielonych Państwu informacji brytyjski podmiot jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, dlatego firma posługuje się dwoma NIP: DE i GB.

2.Zapłata za usługę najmu została dokonania w dniu 12 sierpnia 2022 r. czyli przed jej wykonaniem. Wykonanie usługi najmu powstało w dniach 25-28 października 2022 r.

3.Nabycie energii elektrycznej od niemieckiego podmiotu służyło tylko i wyłącznie dla potrzeb stoiska na targach w Niemczech i ta energia elektryczna faktycznie została zużyta przez Państwa firmę na tych targach.

4.Według zdobytych przez Państwu informacji od klienta, opłata „A.”, którą firma podała na fakturze jest opłata obowiązkową w Niemczech dla każdego z wystawców na targach. Jest to opłata na rzeczStowarzyszenia (…) i jest ona dla Stowarzyszenia (…). Nic Państwu nie wiadomo, aby w ramach tej opłaty Stowarzyszenie (…) było zobowiązane do wykonania jakiś konkretnych czynności na Państwa rzecz.

Pytania doprecyzowane w uzupełnieniu

1.Czy w związku z uczestnictwem w tragach (…) w dniach 25-28 października 2022 r. wynajem od brytyjskiej firmy powierzchni wystawienniczej w tych dniach, wejściówki, wpis do katalogów elektronicznych, opłata „A.” oraz nabyta energia elektryczna od niemieckiej firmy, innej niż brytyjska, z której Państwo korzystaliście w dniach targów, na tych targach należy te usługi potraktować kompleksowo czyli jako usługę targową i rozliczyć w Polsce jako import usług zgodnie z art. 28b ustawy o VAT?

2.Czy te usługi należy potraktować jako pojedyncze usługi (wynajem i energia elektryczna) i ustalić dla tych usług odrębne miejsce świadczenia dla wynajmu nieruchomości zgodnie z art. 28e, a dla energii elektrycznej zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie doprecyzowane w uzupełnieniu

Wynajem powierzchni wystawienniczej, wejściówki, wpis do katalogów, opłata „A.” od brytyjskiej firmy oraz wykupiona energia elektryczna od niemieckiej firmy, innej niż brytyjska zużyta podczas targów należy rozliczyć jako import usług – art. 28b ustawy o VAT (zasada ogólna), ponieważ wszystkie te usługi stanowią jedną szeroko rozumianą usługę kompleksową, czyli rozliczyć VAT w PLN w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że w dniach 25-28 października 2022 r. Państwa firma uczestniczyła (jako wystawca na targach, gdzie są prezentowane Państwa produkty) w targach (…), które odbywają się w Niemczech w (…). W związku z tym Państwo opłaciliście miejsce (przestrzeń) targową. Dostaliście Państwo fakturę od firmy, która obsługuje wynajem miejsc na targach w euro (firma ta ma siedzibę w Wielkiej Brytanii). Na fakturze wyszczególnione zostały pozycje: opłata za powierzchnię wystawienniczą, wejściówki, obligatoryjna opłata, która zawiera wpis do katalogu elektronicznego, materiały promocyjne, opłata na rzecz Stowarzyszenia (…), obowiązkowa na terenie całych Niemiec („A.”). Ponadto otrzymaliście Państwo fakturę od niemieckiej firmy w euro z tytułu nabycia energii elektrycznej, której nabycie służyło tylko i wyłącznie dla potrzeb stoiska na targach w Niemczech i została zużyta przez Państwa firmę na tych targach.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy w związku z uczestnictwem w tragach (…) w dniach 25-28 października 2022 r. wynajem od brytyjskiej firmy powierzchni wystawienniczej w tych dniach, wejściówki, wpis do katalogów elektronicznych, opłata „A.” oraz nabyta energia elektryczna od niemieckiej firmy, innej niż brytyjska, z której Państwo korzystaliście w dniach targów, należy potraktować kompleksowo czyli jako usługę targową i rozliczyć w Polsce jako import usług.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w Państwa sytuacji mamy do czynienia z nabywaniem odrębnych czynności / świadczeń, tj. od podmiotu brytyjskiego oraz od pomiotu niemieckiego. Powyższe potwierdza również fakt wystawienia faktury na Państwa rzecz przez inny podmiot niż organizator targów.

Ponadto należy w tym miejscu podkreślić, że zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, energia jest towarem, a zatem w przypadku jej sprzedaży mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, a nie ze świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości należy wskazać, że wyłącznie w odniesieniu do nabycia od podmiotu brytyjskiego mamy do czynienia ze świadczeniem mającym charakter usługi złożonej. Usługą zasadniczą w tym właśnie przypadku jest wykonanie usługi związanej z targami. Na usługę tą składa się wynajem powierzchni wystawienniczej wraz z dodatkowymi świadczeniami, tj. wejściówki, wpis do katalogów elektronicznych, opłata „A.”, które pojedynczo nie stanowią celu samego w sobie. Zatem w tym przypadku nie dochodzi wyłącznie do wynajmu powierzchni wystawienniczej, lecz do kompleksowego świadczenia na Państwa rzecz, gdzie każde z opisanych świadczeń stanowi element złożonej usługi związanej z targami, która nie powinna być sztucznie dzielona do celów podatkowych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi, od tego bowiem zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a-28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, w myśl tego artykułu:

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 28e ustawy:

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Z treści art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością, decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu, lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje ich otwarty katalog, zamieszczony w tym przepisie. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że:

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – dotyczącą pojęcia „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Zmiany w tym zakresie obowiązują od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 lit. e rozporządzenia 282/2011:

Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem 282/2011 mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis spraw oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że miejscem świadczenia nabywanej przez Państwa od podmiotu brytyjskiego usługi związanej z targami, na którą składa się wynajem powierzchni wystawienniczej wraz z dodatkowymi świadczeniami, tj. wejściówki, wpis do katalogów elektronicznych, opłata „A.” nie jest miejsce położenia nieruchomości. Nie można uznać ww. usługi za związaną z nieruchomością, ponieważ sama nieruchomość w tym przypadku nie stanowi centralnego elementu świadczenia, gdyż takim jest udział w zagranicznej wystawie, a udostępnienie Państwu powierzchni wystawienniczej nie prowadzi do zmiany prawnej lub fizycznej tej nieruchomości.

Zakres nabywanej przez Państwa usługi związanej z uczestnictwem w targach należy ujmować szerzej niż przez pryzmat samego udostępnienia powierzchni wystawienniczej.  Jak zostało bowiem stwierdzone w niniejszym rozstrzygnięciu – w tym przypadku mamy do czynienia z usługą złożoną – usługą związaną z targami, na którą składają się wynajem powierzchni wystawienniczej wraz z dodatkowymi świadczeniami, tj. wejściówki, wpis do katalogów elektronicznych, opłata „A.”, które pojedynczo nie stanowią celu samego w sobie. Zatem celem nabycia przez Państwa nie jest wynajem samej powierzchni wystawienniczej, ale też wskazane dodatkowe świadczenia, które determinują charakter wykonywanej przez podmiot brytyjski usługi.

Tym samym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 28e ustawy, ponieważ nabywana przez Państwa od podmiotu brytyjskiego usługa związana z targami (na którą składa się wynajem powierzchni wystawienniczej, wejściówki, wpis do katalogów elektronicznych, opłata „A.”) nie stanowi usługi związanej z nieruchomością, o której mowa w tym przepisie.

W niniejszej sprawie zastosowanie ma więc zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia usług określona w art. 28b ust. 1 ustawy, ponieważ świadczona przez brytyjski podmiot na Państwa rzecz usługa nie mieści się w wyłączeniach wskazanych w tym przepisie ustawy. Zatem, miejscem świadczenia usługi związanej z Państwa udziałem w targach jest miejsce, w którym posiadacie Państwo siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski. Oznacza to, że opisana usługa podlega opodatkowaniu w Polsce.

Na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy:

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od dostawcy spoza terytorium Polski. Przepis wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że nabycie przez Państwa od podmiotu brytyjskiego czynności związanych z wystawianiem się na targach w Niemczech będących – jak zostało wskazane w niniejszej interpretacji – kompleksową usługą związaną z targami stanowi dla Państwa import usług, a w konsekwencji jesteście Państwo zobowiązani do opodatkowana tej transakcji na terytorium Polski.

Tym samym, macie Państwo obowiązek wykazać import usług i opodatkować w Polsce nabywaną usługę związaną z targami, stosownie do art. 28b ustawy. Transakcja ta nie powinna być opodatkowana w Niemczech – jako usługa związana z nieruchomościami – zgodnie z art. 28e ustawy.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).