Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.700.2022.1.DP

1. Czy wskazane w stanie faktycznym instalacje i urządzenia, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, stanowiące odrębne środki trwałe w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) podlegają amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o CIT zgodnie z załącznikiem nr 1 do przedmiotowej ustawy? 2. Czy Spółka prawidłowo ustaliła wartość początkową poszczególnych środków trwałych (budynków, instalacji, urządzeń) powstałych w toku procesu przedmiotowej budowy zaliczając do niej przedstawiony w stanie faktycznym procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 października 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy opisane we wniosku instalacje i urządzenia stanowiące odrębne środki trwałe podlegają amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z Załącznikiem nr 1 ww. ustawy oraz ustalenia wartości początkowej tych środków trwałych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej także: „Spółka”, „Wnioskodawca”) z siedzibą w S. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Spółka jest właścicielem budynku hotelowo-biurowego, zlokalizowanego (…) (dalej Jako: „Budynek”).

Budynek powstał w wyniku przebudowy dotychczas istniejących budynków biurowych (dalej: „Stare budynki”). Decyzją Prezydenta Miasta (…) z dnia (…) roku nr (…), zatwierdzony został projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę (dalej: „Decyzja budowlana”) obejmującą przebudowę, rozbudowę i nadbudowę Starych budynków zlokalizowanych (…) (…). Decyzja przeniesiona została na Spółkę (decyzją z dnia (…) roku) - Stare budynki zostały bowiem wniesione do Spółki w drodze aportu, zaś decyzja budowlana została wydana dla wnoszącego Stare budynki w drodze aportu do Wnioskodawcy.

Decyzja budowlana, po jej przeniesieniu na Wnioskodawcę, została ponadto zmieniona decyzją nr (…) z dnia (…) roku (zmiana poprzez zatwierdzenie aneksu do projektu budowlanego). Budynek Spółka użytkuje na mocy decyzji z dnia (…) roku.

Projekt Budynku oraz pozwolenie na budowę obejmowało przebudowę Starych (dotychczasowych) budynków, zmianę sposobu użytkowania oraz rozbudowę, z przeznaczeniem na funkcję (…). Pozwolenie obejmowało także m.in. zmniejszenie (…).

W efekcie prac powstał Budynek, który został całkowicie „scalony” z dotychczasowymi budynkami (poprzez częściowe wyburzenie ścian i bardzo mocną przebudowę wszystkich kondygnacji oraz nadbudowę dodatkowych kondygnacji).

Budynek został wyposażony między innymi w liczne instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów. Między innymi dzięki temu, że w Budynku wykorzystano system podwieszanych sufitów, instalacje poprowadzone zostały w sposób umożliwający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i dla samych urządzeń.

Jak wynika z objaśnień do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zdaniem Wnioskodawcy, instalacje wymienione poniżej zostały umieszczone w sposób umożliwiający ich przeniesienie w inne miejsce bez uszkodzenia konstrukcji budynku stanowią składniki majątku, które są odrębnymi od budynku środkami trwałymi.

Do zamontowanych instalacji w Budynku należy zaliczyć:

1.Instalację wodno-kanalizacyjną - KŚT 669,

2.Instalację wentylacji mechanicznej - KŚT 651,

3.Instalację alarmową - KŚT 663,

4.Instalację elektryczną - KŚT 612,

5.Instalację hydrantową - KŚT 669,

6.Instalację internetową - KŚT 629,

7.Instalację telefoniczną - KŚT 623,

8.Klapę dymową - KŚT 663,

9.Klimatyzację - KŚT 652,

10.Nagłośnienie lobby i restauracji - KŚT 669,

11.Saunę - KŚT 809,

12.Ściany mobilne - KŚT 809,

13.Windy (dźwigi) - KŚT 640,

14.Wyposażenie audio-video konferencji - KŚT 669.

W skład powyżej wymienionych instalacji i urządzeń wchodzą:

1. W skład instalacji wodno-kanalizacyjnej wchodzi: instalacja kanalizacji sanitarnej; instalacja kanalizacji deszczowej grawitacyjnej i podciśnieniowej; instalacja kanalizacji technologicznej; instalacja wody zimnej, ciepłej i cyrkulacyjnej; kompletny system zmiękczania wody; sieci i przyłącza sanitarne oraz armatura. Instalacja wodno-kanalizacyjna stanowi kompleksowy zespół urządzeń, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej elementy te zostały zamontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako spójna całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, między innymi dzięki zastosowaniu w inwestycji systemu „podwieszanych” sufitów instalacja nie jest trwale związana z budynkiem, z uwagi na to, że można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również wchodzących w jej skład urządzeń. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

2. W skład instalacji wentylacji mechanicznej wchodzi: wentylacja wyciągowa; okapy kuchenne; szachty wentylacji mechanicznej; wentylacja przeciwpożarowa; wentylacja bytowa; instalacja oddymiająca; zabezpieczenie przed zadymieniem pionowych dróg ewakuacyjnych; okablowanie. Zamontowane zostały one między innymi w pasie stropu „podwieszanego”, dzięki czemu instalacja ta nie ingeruje w bryłę budynku, a ewentualne jej zdemontowanie nie spowoduje uszczerbku dla jej elementów. W skład instalacji wchodzą wszystkie elementy potrzebne do działania zgodnie z jej przeznaczeniem. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

3. W skład instalacji alarmowej wchodzą takie urządzenia jak: czujki otwarcia drzwi/okien, czujki gazu, czujki dymu, centrale, manipulatory, sygnalizatory, kamery, przewody, płyta centrali alarmowej. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Co więcej instalacja posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż przedmiotowa instalacja może być zdemontowana, w całości przeniesiona, a następnie ponownie zainstalowana w innym miejscu bez uszczerbku dla jej elementów, jak i dla budynku. W związku z powyższym, urządzenie należałoby uznać za kompletne, a w konsekwencji zdatne do dalszego użytku po jego zdemontowaniu.

4. W skład instalacji elektrycznej wchodzą: rura DVK, linia kablowa, przejścia szczelne, głowice, podłączenia, uziemienie stacji, bateria kondensatorów, gniazda, trasy kablowe, kable WLZ-ty, oprzewodowanie gniazd i zasilanie urządzeń, osprzęt elektroinstalacyjny, podgrzewanie, oświetlenie obiektu, w tym oprawy, źródła światła itp. Z punktu widzenia przeznaczenia funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

5. W skład instalacji hydrantowej wchodzą: rury stalowe ocynkowane, hydranty wewnętrzne, węże półsztywne, zawory, przewody zasilające, szafki hydrantowe. Wyżej wymienione urządzenia przeciwpożarowe nie stanowią nierozerwalnego elementu budynku, lecz są demontowalne i są elementami kompletnymi i zdatnymi do użytku, jako jedna całość.

6. W skład instalacji internetowej wchodzą: trasy kablowe, gniazda systemów, szafy i wyposażenia szaf, patchcordy miedziane/aluminiowe i światłowodowe, routery Wi-Fi, centrala zasilacze UPS, anteny systemu RTV osprzęt, urządzenia aktywne instalacji antenowej, system RTV/SAT wraz ze stacją czołową. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

7. W skład instalacji telefonicznej wchodzą: trasy kablowe, gniazda systemów, szafy i wyposażenia szaf, patchcordy miedziane, centrala telefoniczna administracyjna, aparaty telefoniczne i osprzęt. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

8. Klapa dymowa, w skład której to instalacji wchodzą: system otwierania klapy dymowej, centrala sterujące klapą dymową. Urządzenie to zapewnia grawitacyjne oddymianie budynku, stanowiąc element systemu bezpieczeństwa pożarowego, służący do odprowadzania dymu, ciepła i substancji toksycznych, powstających w czasie pożaru oraz jako doświetlenie pomieszczeń światłem dziennym z funkcją przewietrzania. Klapa dymowa składa się z podstawy, na której spoczywa pokrywa wypełniona poliwęglanem oraz siłownik elektryczny, który po aktywacji podnosi pokrywę klapy dymowej, aby ta błyskawicznie ustawiła się w pozycji w pełni otwartej niezależnie od tego czy jest na obiekcie (w sytuacji pożaru) napięcie czy też nie. Ta sama klapa dymowa (świetlik) jest wyposażona w czujnik deszczu i wiatru oraz siłownik elektryczny. Instalacja klapy dymowej wraz z pozostałymi urządzeniami stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń.

9. W skład instalacji klimatyzacyjnej wchodzi instalacja odprowadzająca skropliny; zespoły klimatyzacyjne typu split; instalacja chłodnicza do centrali; zespoły klimatyzacyjne systemu wody lodowej, klimakonwektory, agregat wody lodowej, system pomp i rur, wraz z elektroniką sterującą, rozprowadzających nośnik chłodu. Urządzenia te zamontowane zostały między innymi z wykorzystaniem „podwieszanych” sufitów, w związku z czym ich demontaż przebiegać może bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również bez uszczerbku dla konstrukcji budynku, ponadto bez konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego. Instalacja jest kompletna i zdatna do użytku.

10. W skład instalacji nagłośnienia lobby i restauracji wchodzi aparatura nagłaśniająca, tj. wzmacniacze, kolumny, odtwarzacze CD, mikrofony; instalacja polega na wzmacnianiu głosu w pomieszczeniach wchodzących w skład Budynku. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń.

11. W skład sauny wchodzi: kabina sauny, piec z elementami grzejnymi, termostat pieca, regulator czasowy i jego przełącznik, kamienie, system wentylacji grawitacyjnej, regulowany wylot wentylacyjny, drzwi do kabiny, przewody przyłączeniowe i bezpieczniki, skrzynki rozdzielczej dla przewodu przyłączeniowego. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

12. Ściany mobilne - ścianki składane, inaczej nazywane mobilnymi lub ruchomymi. Pozwalają one na dowolną aranżację wnętrza bez znacznego ingerowania w ściany nośne budynku, z wykorzystaniem prowadnic. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń.

13. Windy (dźwigi osobowe) należą do grupy przenośników służących do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku. Są one kompletnymi urządzeniami spełniającymi powierzone im funkcje. Montowane są z wykorzystaniem kondygnacji budynku, jednakże nie ingerując w nią w sposób, który mógłby spowodować jej uszkodzenie przy wymontowaniu. Po demontażu zarówno urządzenie jak i konstrukcja budynku pozostaną nienaruszone.

14. Wyposażenie audio-video konferencji obejmuje m.in. konferencyjne mikrofony bezprzewodowe, konferencyjne mikrofony przewodowe, rejestrator cyfrowy audio, rejestratory komputerowe audio, odtwarzacz cyfrowy audio, mikser, wzmacniacze, głośniki, rzutnik, telewizory wraz z systemem kabli łączących wymienione elementy. Wskazane powyżej elementy stanowią kompleksowe zespoły urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci w jakiej zostały one zamontowane, zgodnie z ich przeznaczeniem. Wszystkie elementy poszczególnych instalacji teletechnicznych zamontowane zostały w taki sposób, aby ich demontaż nie ingerował w konstrukcje budynku lub funkcjonalność urządzenia.

Ponadto wskazać należy, że opisane powyżej urządzenia i inne elementy poszczególnych instalacji stanowią własność Wnioskodawcy. Zostały one nabyte na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i tak też będą wykorzystywane. Okres używania urządzeń będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe wraz z przewodami, okablowaniem i kanałami, będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej są zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem i mogą stanowić odrębne środki trwałe. Ponadto jak zostało już wskazane powyżej, wszystkie instalacje zamontowane zostały między innymi z wykorzystaniem „podwieszanych” sufitów (tj. z wykorzystaniem stosownych kanałów instalacyjnych/ciągów technologicznych/listw i koryt, które służą do montażu w „podwieszanych” sufitach), w związku z czym ich ewentualne wymontowanie przebiegać będzie bez uszczerbku na konstrukcji budynku czy na samym urządzeniu.

W rezultacie w 2021 roku, przyjęte zostały do używania przez Spółkę środki trwałe w postaci budynku oraz poszczególnych instalacji i urządzeń.

Wartość początkowa poszczególnych środków trwałych została ustalona w następujący sposób:

1.Wartość nakładów bezpośrednio poniesionych na wytworzenie (wybudowanie) danego środka trwałego;

2.Procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały, na które to koszty składają się:

a)koszty projektu budowlanego i wykonawczego całego obiektu wraz z nadzorami autorskimi (jeden projekt i jedno pozwolenie na budowę obejmuje całość opisanego przedsięwzięcia),

b)koszty finansowania budowy (tj. odsetki, a także inne opłaty, prowizje i różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania), a także

c)inne koszty związane z budową (tj. inne koszty, których nie można alokować bezpośrednio do nakładów poniesionych na konkretny środek trwały – w tym koszty rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Są to na przykład koszty ochrony, koszty nadzorów, koszty kierownika robót itp.).

Procent ten odpowiada wartości nakładów bezpośrednich poniesionych na wytworzenie danego środka trwałego w ogólnej kwocie nakładów bezpośrednich poniesionych na wytworzenie wszystkich środków trwałych powstałych w procesie budowy.

Należy również zaznaczyć, że wartość początkowa nie obejmuje kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych (z wyłączeniem odsetek od pożyczek/kredytów zaciągniętych na potrzeby finansowania budowy, prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania).

Pytania

1.Czy wskazane w stanie faktycznym instalacje i urządzenia, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, stanowiące odrębne środki trwałe w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) podlegają amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z załącznikiem nr 1 do przedmiotowej ustawy?

2.Czy Spółka prawidłowo ustaliła wartość początkową poszczególnych środków trwałych (budynków, instalacji, urządzeń) powstałych w toku procesu przedmiotowej budowy zaliczając do niej przedstawiony w stanie faktycznym procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 6 kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z powyższego wynika więc, że Wnioskodawca, jako podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, zobowiązany jest do przestrzegania zasad i stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p.: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

-     zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

-     stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 u.p.d.o.p,

-     są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

-     przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

-     są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

-     nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c u.p.d.o.p.

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, opisane urządzenia i inne elementy poszczególnych instalacji stanowią własność Wnioskodawcy. Zostały one nabyte na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i tak też będą wykorzystywane. Okres używania urządzeń będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe wraz z przewodami, okablowaniem i kanałami, będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej są zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem i mogą stanowić odrębne środki trwałe. Wszystkie instalacje zamontowane zostały z wykorzystaniem „podwieszanych” sufitów i podłóg (tj. z wykorzystaniem stosownych kanałów instalacyjnych/ciągów technologicznych/listw i koryt, które służą do montażu na sufitach czy w podłogach), w związku z czym ich ewentualne wymontowanie przebiegać będzie bez uszczerbku na konstrukcji budynku czy na samym urządzeniu.

W przypadku, gdy dane aktywo spełnia warunki wskazane w powyższym przepisie, pozwalające na uznanie go za środek trwały, Wnioskodawca powinien ustalić odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikająca z załącznika nr 1 do ustawy o u.p.d.o.p. oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie, jednakże aby to uczynić najpierw konieczne jest ustalenie rodzaju środka trwałego na podstawie Klasyfikacji Środków Trwałych zawartej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt – obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Podsumowując powyższe należy zauważyć, że skoro w Klasyfikacji Środków Trwałych jako środki trwałe wymienione są m.in. urządzenia opisane w przedmiotowym stanie faktycznym stanowiące wyposażenie budynku, to oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie urządzenia za odrębne środki trwałe. Przyjęcie założenia, że urządzenia te nie stanowią odrębnych środków trwałych, oznaczałoby stwierdzenie, że ustawa ta jest aktem prawnym sprzecznym wewnętrznie, co z kolei byłoby niezgodne z zasadami wykładni prawa jak i zakładałoby nieracjonalność samego ustawodawcy.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W stanie faktycznym wskazano, iż w skład środków trwałych wchodzą następujące instalacje i urządzenia:

1. W skład instalacji wodno-kanalizacyjnej wchodzi: instalacja kanalizacji sanitarnej; instalacja kanalizacji deszczowej, grawitacyjnej i podciśnieniowej; instalacja kanalizacji technologicznej; instalacja wody zimnej, ciepłej i cyrkulacyjnej; kompletny system zmiękczania wody; sieci i przyłącza sanitarne oraz armatura. Instalacja wodno-kanalizacyjna stanowi kompleksowy zespół urządzeń, zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej elementy te zostały zamontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako spójna całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, między innymi dzięki zastosowaniu w inwestycji systemu „podwieszanych” sufitów instalacja nie jest trwale związana z budynkiem, z uwagi na to, że można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również wchodzących w jej skład urządzeń. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

2. W skład instalacji wentylacji mechanicznej wchodzi: wentylacja wyciągowa; okapy kuchenne; szachty wentylacji mechanicznej; wentylacja przeciwpożarowa; wentylacja bytowa; instalacja oddymiająca; zabezpieczenie przed zadymieniem pionowych dróg ewakuacyjnych; okablowanie. Zamontowane zostały one między innymi w pasie stropu „podwieszanego”, dzięki czemu instalacja ta nie ingeruje w bryłę budynku, a ewentualne jej zdemontowanie nie spowoduje uszczerbku dla jej elementów. W skład instalacji wchodzą wszystkie elementy potrzebne do działania zgodnie z jej przeznaczeniem. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

3. W skład instalacji alarmowej wchodzą takie urządzenia jak: czujki otwarcia drzwi/okien, czujki gazu, czujki dymu, centrale, manipulatory, sygnalizatory, kamery, przewody, płyta centrali alarmowej. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Co więcej, instalacja posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż przedmiotowa instalacja może być zdemontowana, w całości przeniesiona, a następnie ponownie zainstalowana w innym miejscu bez uszczerbku dla jej elementów, jak i dla budynku. W związku z powyższym, urządzenie należałoby uznać za kompletne, a w konsekwencji zdatne do dalszego użytku po jego zdemontowaniu.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią dzielnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

4. W skład instalacji elektrycznej wchodzą, rura DVK, linia kablowa, przejścia szczelne, głowice, podłączenia, uziemienie stacji, bateria kondensatorów, gniazda, trasy kablowe, kable WLZ-ty, oprzewodowanie gniazd i zasilanie urządzeń, osprzęt elektroinstalacyjny, podgrzewanie, oświetlenie obiektu, w tym oprawy, źródła światła itp. Z punktu widzenia przeznaczenia funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowy system jako odrębny środek trwały, jako kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinien podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

5. W skład instalacji hydrantowej wchodzą: rury stalowe ocynkowane, hydranty wewnętrzne, węże półsztywne, zawory, przewody zasilające, szafki hydrantowe. Wyżej wymienione urządzenia przeciwpożarowe nie stanowią nierozerwalnego elementu budynku, lecz są demontowalne i są elementami kompletnymi i zdatnymi do użytku, jako jedna całość.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowy system jako odrębny środek trwały, jako kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinien podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

6. W skład instalacji internetowej wchodzą: trasy kablowe, gniazda systemów, szafy i wyposażenia szaf, patchcordy miedziane/aluminiowe i światłowodowe, routery Wi-Fi, centrala zasilacze UPS, anteny systemu RTV i osprzęt, urządzenia aktywne instalacji antenowej, system RTVSAT wraz ze stacją czołową. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

7. W skład instalacji telefonicznej wchodzą: trasy kablowe, gniazda systemów, szafy i wyposażenia szaf, patchcordy miedziane, centrala telefoniczna administracyjna, aparaty telefoniczne i osprzęt. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

8. Klapa dymowa, w skład której to instalacji wchodzą: system otwierania klapy dymowej, centrala sterujące klapą dymową. Urządzenie to zapewnia grawitacyjne oddymianie budynku, stanowiąc element systemu bezpieczeństwa pożarowego, służący do odprowadzania dymu, ciepła i substancji toksycznych, powstających w czasie pożaru oraz jako doświetlenie pomieszczeń światłem dziennym z funkcją przewietrzania. Klapa dymowa składa się z podstawy, na której spoczywa pokrywa wypełniona poliwęglanem oraz siłownik elektryczny, który po aktywacji podnosi pokrywę klapy dymowej, aby ta błyskawicznie ustawiła się w pozycji w pełni otwartej niezależnie od tego czy jest na obiekcie (w sytuacji pożaru) napięcie czy też nie. Ta sama klapa dymowa (świetlik) jest wyposażona w czujnik deszczu i wiatru oraz siłownik elektryczny. Instalacja klapy dymowej wraz z pozostałymi urządzeniami stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

9. W skład instalacji klimatyzacyjnej wchodzi instalacja odprowadzająca skropliny; zespoły klimatyzacyjne typu split; instalacja chłodnicza do centrali; zespoły klimatyzacyjne systemu wody lodowej, klimakonwektory, agregat wody lodowej, system pomp i rur, wraz z elektroniką sterującą, rozprowadzających nośnik chłodu. Urządzenia te zamontowane zostały między innymi z wykorzystaniem „podwieszanych” sufitów, w związku z czym ich demontaż przebiegać może bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również bez uszczerbku dla konstrukcji budynku, ponadto bez konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego. Instalacja jest kompletna i zdatna do użytku.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

10. W skład instalacji nagłośnienia lobby i restauracji wchodzi aparatura nagłaśniająca, tj. wzmacniacze, kolumny, odtwarzacze CD, mikrofony; instalacja polega na wzmacnianiu głosu w pomieszczeniach wchodzących w skład Budynku. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem niezależnie od zmiany miejsca ich instalacji. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

11. W skład sauny wchodzi: kabina sauny, piec z elementami grzejnymi, termostat pieca, regulator czasowy i jego przełącznik, kamienie, system wentylacji grawitacyjnej, regulowany wylot wentylacyjny, drzwi do kabiny, przewody przyłączeniowe i bezpieczniki, skrzynki rozdzielczej dla przewodu przyłączeniowego. Z punktu widzenia przeznaczenia i funkcjonalności instalacja stanowi kompleksowy i dający się wyodrębnić zespół urządzeń zdatny do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

12. Ściany mobilne - ścianki składane, inaczej nazywane mobilnymi lub ruchomymi. Pozwalają one na dowolną aranżację wnętrza bez znacznego ingerowania w ściany nośne budynku, z wykorzystaniem prowadnic. Jednocześnie, mając na uwadze sposób ich zamontowania w budynku należy uznać, iż urządzenia te nie są trwale związane z budynkiem, gdyż można je odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również samych urządzeń.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

13. Windy (dźwigi osobowe) należą do grupy przenośników służących do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku. Są one kompletnymi urządzeniami spełniającymi powierzone im funkcje. Montowane są z wykorzystaniem kondygnacji budynku, jednakże nie ingerując w nią w sposób, który mógłby spowodować jej uszkodzenie przy wymontowaniu. Po demontażu zarówno urządzenie jak i konstrukcja budynku pozostaną nienaruszone.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

14. Wyposażenie audio-video konferencji obejmuje m.in. konferencyjne mikrofony bezprzewodowe, konferencyjne mikrofony przewodowe, rejestrator cyfrowy audio, rejestratory komputerowe audio, odtwarzacz cyfrowy audio, mikser, wzmacniacze, głośniki, rzutnik, telewizory wraz z systemem kabli łączących wymienione elementy. Wskazane powyżej elementy stanowią kompleksowe zespoły urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci w jakiej zostały one zamontowane, zgodnie z ich przeznaczeniem. Wszystkie elementy poszczególnych instalacji teletechnicznych zamontowane zostały w taki sposób, aby ich demontaż nie ingerował w konstrukcje budynku lub funkcjonalność urządzenia.

W konsekwencji na mocy art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotowa instalacja jako odrębny środek trwały, jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - powinna podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami u.p.d.o.p.

Reasumując, wskazane w opisie stanu faktycznego instalacje i urządzenia, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, mogą być uznane przez Spółkę jako środki trwałe i amortyzowane przy użyciu stawek przewidzianych dla tych środków trwałych w wykazie rocznych stawek amortyzacji, o których mowa w art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

1)w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;

2)w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Powyższy zapis ustawodawca doprecyzował w art. 16g ust. 3 i 4 u.p.d.o.p.

I tak w art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. ustawodawca postanowił, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W ust. 4 ustawodawca wskazał, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ponadto zgodnie z art. 16g ust. 6 u.p.d.o.p. wartość początkową składników majątku nabytych w sposób określony w ust. 1 pkt 3-5, wymagających montażu, powiększa się o wydatki poniesione na ich montaż. Z powyższych regulacji wynika, iż wartość początkową wytworzonego (nabytego) środka trwałego obejmuje całość wydatków związanych z prowadzoną inwestycją, w wyniku której powstaje środek trwały - od momentu zaprojektowania poszczególnych części budynku oraz poszczególnych instalacji wewnętrznych, przez finansowanie oraz inne koszty związane z procesem inwestycyjnym.

Mając na uwadze, iż w omawianym przypadku występują zarówno wydatki (koszty), które można bezpośrednio przyporządkować do danego środka trwałego, jak i wydatki które związane są z procesem inwestycyjnym jako takim, i w konsekwencji dotyczą więcej niż jednego środka trwałego, powstało zagadnienie rozliczenia tych wydatków (ustalenia wartości początkowej poszczególnych środków trwałych).

Jak wynika wartość początkowa poszczególnych środków trwałych została ustalona w następujący sposób:

1.Wartość nakładów bezpośrednio poniesionych na wytworzenie (wybudowanie) danego środka trwałego;

2.Procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały, na które to koszty składają się:

a)koszty projektu budowlanego całego obiektu (jeden projekt i jedno pozwolenie na budowę obejmuje całość opisanego przedsięwzięcia),

b)koszty finansowania budowy (tj. odsetki i inne opłaty i prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania), a także

c)inne koszty związane z budową (tj. inne koszty, których nie można alokować bezpośrednio do nakładów bezpośrednio poniesionych na dany środek trwały - w tym koszty rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszty wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych).

Procent ten odpowiada wartości nakładów bezpośrednich poniesionych na wytworzenie danego środka trwałego w ogólnej kwocie nakładów bezpośrednich poniesionych na wytworzenie wszystkich środków trwałych powstałych w procesie budowy.

Taki model podziału znajduje uzasadnienie w samej istocie wartości początkowej, która jest określoną kwotą wydatków, a zatem jeżeli przykładowo na poniesienie wydatków wykorzystano kredyt (pożyczkę) to określona część kosztów finansowania przypada na określoną kwotę wydatków. Jest to rozdział w pełni równomierny i zasadny. Analogicznie w przypadku kosztów jednego projektu budowlanego przygotowanego na całą inwestycję (i warunków uzyskanego pozwolenia na budowę) - obejmuje on zarówno konstrukcję całego budynku, jak i poszczególne instalacje i urządzenia wewnętrzne. Wskazany klucz podziału wydaje się optymalnym w zakresie przydzielenia do poszczególnych środków trwałych jako w pełni obiektywny i wynikający z „kwotowego” charakteru „wartości początkowej”.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka prawidłowo ustaliła wartość początkową poszczególnych środków trwałych (budynków, instalacji, urządzeń) powstałych w toku procesu przedmiotowej budowy zaliczając do niej przedstawiony w stanie faktycznym procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy czy własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Zatem, skoro Wnioskodawca w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1 posługuje się pojęciem „stanowiące odrębne środki trwałe”, a w stanie faktycznym wskazuje, że „mogą stanowić odrębne środki trwałe”, to w interpretacji przyjęto powyższe jako element stanu faktycznego i jak wskazano, nie podlegało to ocenie Organu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej „updop”),

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-     został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-     jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-     pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-     poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-     został właściwie udokumentowany,

-     nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop,

Jak wynika zatem z powyższego, kosztem uzyskania przychodów mogą być również odpisy amortyzacyjne.

W myśl art. 16a ust. 1 updop,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

-     zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

-     stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,

-     są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

-     przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

-     są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

-     nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c updop.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 updop,

Na podstawie art. 16f ust. 3 updop,

W myśl art. 16d updop,

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 updop,

Stosownie natomiast do treści art. 16i ust. 1 updop,

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 459).

Zgodnie z definicją przedstawioną w ww. rozporządzeniu,

Należy jednak zauważyć, że zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji. Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opisie sprawy wskazaliście Państwo, że w związku z realizowaną Inwestycją, Budynek o którym mowa w opisie sprawy, został wyposażony między innymi w liczne instalacje, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów. Między innymi dzięki temu, że w Budynku wykorzystano system podwieszanych sufitów, instalacje poprowadzone zostały w sposób umożlwiający ich demontaż bez ich zniszczenia, utraty funkcjonalności oraz bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i dla samych urządzeń. Do zamontowanych instalacji w Budynku należy zaliczyć:

1.Instalację wodno-kanalizacyjną - KŚT 669,

2.Instalację wentylacji mechanicznej - KŚT 651,

3.Instalację alarmową - KŚT 663,

4.Instalację elektryczną - KŚT 612,

5.Instalację hydrantową - KŚT 669,

6.Instalację internetową - KŚT 629,

7.Instalację telefoniczną - KŚT 623,

8.Klapę dymową - KŚT 663,

9.Klimatyzację - KŚT 652,

10.Nagłośnienie lobby i restauracji - KŚT 669,

11.Saunę - KŚT 809,

12.Ściany mobilne - KŚT 809,

13.Windy (dźwigi) - KŚT 640,

14.Wyposażenie audio-video konferencji - KŚT 669.

Ponadto wskazaliście Państwo, że opisane powyżej urządzenia i inne elementy poszczególnych instalacji stanowią własność Wnioskodawcy. Zostały one nabyte na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i tak też będą wykorzystywane. Okres używania urządzeń będzie dłuższy niż rok. Wszystkie wymienione powyżej składniki majątkowe wraz z przewodami, okablowaniem i kanałami, będą stanowić kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej są zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem i mogą stanowić odrębne środki trwałe. W rezultacie w 2021 roku, przyjęte zostały do używania przez Spółkę środki trwałe w postaci budynku oraz poszczególnych instalacji i urządzeń.

Wobec powyższego należy zgodzić się ze Spółką, że w związku z tym, iż wszystkie wymienione przez nią we wniosku instalacje i urządzenia, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe stanowią odrębne środki trwałe, to zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, instalacje i urządzenia te jako będące własnością Spółki, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i niepodlegające wyłączeniu na podstawie art. 16c updop - będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym, wskazane w opisie stanu faktycznego instalacje i urządzenia, składające się z urządzeń technicznych oraz łączących je przewodów, okablowania i kanałów oraz elementy wyposażenia i inne części składowe, mogą być amortyzowane przy użyciu stawek przewidzianych dla tych środków trwałych w wykazie rocznych stawek amortyzacji, o których mowa w art. 16i ust. 1 updop.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia, wartości początkowej poszczególnych środków trwałych (budynków, instalacji, urządzeń), o których mowa we wniosku powstałych w toku procesu przedmiotowej budowy zaliczając do niej przedstawiony w stanie faktycznym procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały należy stwierdzić, że w sytuacji gdy występują zarówno wydatki (koszty), które można bezpośrednio przyporządkować do danego środka trwałego, jak i wydatki które związane są z procesem inwestycyjnym jako takim, i w konsekwencji dotyczą więcej niż jednego środka trwałego, dla których to środków trwałych nie jest możliwe określenie faktycznej ceny nabycia lub kosztu wytworzenia, wartość początkową tych środków trwałych można ustalić jako procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały. Procent ten odpowiada wartości nakładów bezpośrednich poniesionych na wytworzenie danego środka trwałego w ogólnej kwocie nakładów bezpośrednio poniesionych na wytworzenie wszystkich środków trwałych powstałych w procesie budowy.

Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 1 pkt 1-2 updop,

W związku z powyższym, zgodnie z art. 16g ust. 3 updop,

Ponadto, zgodnie z art. 16g ust. 4 updop,

Cytowana powyżej definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Wartość początkowa nie obejmuje jednak kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych (z wyłączeniem odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania). Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego, należy zatem zbadać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

-     wartość - w cenie nabycia - rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,

-     wartość - w cenie nabycia - wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, czyli przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,

-     koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Do kosztów wytworzenia należy zaliczyć również wydatki poniesione we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego.

Z powyższego wynika, że decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku jako kosztu wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, Spółka prawidłowo ustaliła wartość początkową poszczególnych środków trwałych (budynków, instalacji, urządzeń) powstałych w toku procesu przedmiotowej budowy zaliczając do niej przedstawiony w stanie faktycznym procent ogólnych kosztów budowy przypadający na dany środek trwały.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).