Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.690.2022.2.IG

Braku opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa (...) w ramach programu „(...)” i braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie braku opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa (...) w ramach programu „(...)oraz nieprawidłowe w zakresie braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa (...) w ramach programu „(...)i braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 grudnia 2022 r. (wpływ 30 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miasto planuje inwestycję zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Na ww. zadanie dostanie dotację z budżetu Województwa (…) w ramach programu „(…)" w kwocie 50% całkowitej wartości kosztów kwalifikowanych.

Zrealizowanie powyższego zadania ma na celu ochronę środowiska poprzez ograniczenie zanieczyszczenia powietrza, zmniejszenie zużycia paliw emisyjnych, a także upowszechnienie wśród mieszkańców wiedzy na temat elektromobilności i korzyści, które przynosi ona ludziom i środowisku naturalnemu (zadanie własne gminy z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym Dz.U. 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Miasto nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w związku z uruchomieniem stacji ładowania, lecz wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem stacją do ładowania pojazdów elektrycznych, na której podmiot dzierżawiący grunt będzie wykonywał działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Wydzierżawiający w ramach umowy z Miastem ma przejąć wszystkie obowiązki związane z utrzymaniem urządzenia zgodnie z przepisami prawa, podpisać umowę z dostawcą energii elektrycznej oraz udostępniać urządzenie w swojej sieci urządzeń ładowania pojazdów elektrycznych na terenie Miasta.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Podjęcie decyzji o realizacji ww. zadania było spowodowane możliwością uzyskania dofinansowania w wysokości 50% kosztów kwalifikowanych, tj. nakładów na inwestycję netto. Bez dofinansowania zadanie nie byłoby możliwe do zrealizowania przez Miasto.

Zadanie zostało zrealizowane, dofinansowanie zostało wypłacone w formie refundacji kosztów kwalifikowanych w wysokości 50% nakładów netto (…) roku.

Koszt własny inwestycji poniesiony przez Miasto to kwota 50% nakładów netto plus kwota podatku VAT. Miasto nie będzie partycypować w zyskach z uruchomienia urządzenia, gdyż ma w planach wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem stacją do ładowania pojazdów elektrycznych, na której podmiot dzierżawiący grunt będzie wykonywał działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Wydzierżawiający w ramach umowy z Miastem ma przejąć wszystkie obowiązki związane z utrzymaniem urządzenia zgodnie z przepisami prawa, podpisać umowę z dostawcą energii elektrycznej oraz udostępniać urządzenie w swojej sieci urządzeń ładowania pojazdów elektrycznych na terenie Miasta.

Jak już wcześniej nadmieniono Miasto otrzymało (…) refundację kosztów inwestycji od Urzędu Marszałkowskiego Województwa (…), zgodnie z podpisana umową koszt kwalifikowany to 50% kosztów kwalifikowanych (kwota netto).

Inwestycja została zrealizowana i uzyskano dofinansowanie jak opisano powyżej.

Dofinansowanie jest refundacją poniesionych nakładów.

Dofinansowanie stanowi 50% kosztów kwalifikowanych (kwoty netto inwestycji).

Rozliczenie udzielonego dofinansowania nastąpiło po zakończeniu inwestycji, Miasto (…) uzyskało refundację kosztów inwestycji od Urzędu Marszałkowskiego Województwa (…).

Podmiot dzierżawiący grunt będzie wykonywał działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Wydzierżawiający w ramach umowy z Miastem ma przejąć wszystkie obowiązki związane z utrzymaniem urządzenia zgodnie z przepisami prawa, podpisać umowę z dostawcą energii elektrycznej oraz udostępniać urządzenie w swojej sieci urządzeń ładowania pojazdów elektrycznych na terenie Miasta.

Cena dzierżawy została oparta o koszt inwestycji poniesionej przez Miasto. Nie ma wpływu na cenę kwota uzyskanego dofinansowania.

Wszystkie faktury zostały wystawione i opłacone przez/na Miasto (…).

Dzierżawcą będzie niezależny podmiot.

Dzierżawca zostanie wyłoniony na podstawie przeprowadzonego rozeznania rynku w branży oferujące usługi ładowania samochodów elektrycznych. Wystosowano zapytania do wielu firm na rynku. Na obecnym etapie prowadzone są końcowe negocjacje dotyczące dzierżawy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami zawieranie umów dzierżawy na okres powyżej 3 lat może być poprzedzone umową zawartą na 3 miesiące. W trakcie jej trwania Rada Miasta wyraża zgodę na wydzierżawienie gruntu na określoną ilość lat w trybie bezprzetargowym. Po uchwale Rady Miasta nieruchomość zostanie objęta wykazem nieruchomości przeznaczonych do oddania w dzierżawę na okres powyżej 3 lat; wykaz zostanie wywieszony na 21 dni na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta oraz podany do publicznej wiadomości na stronach internetowych miasta i w prasie lokalnej. Po tych 21 dniach można podpisać nową umowę na 15 lat.

Wartość brutto wskazanej inwestycji wynosi (…) zł.

Wysokość planowanego czynszu rocznego, ustalona w drodze negocjacji została określona na kwotę 7200 (plus podatek VAT). Strony nie podpisały jeszcze umowy wiążącej.

Wysokość czynszu dzierżawnego została skalkulowana w oparciu o wartość odtworzeniową poniesionych nakładów, przy założeniu, że Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić wartości rynkowej czynszu dzierżawnego nieruchomości o podobnym przeznaczeniu oraz, że działając jako organ władzy publicznej i nie jest nastawiony na zysk. Celem nadrzędnym realizacji powyższego zadania jak i w konsekwencji omawianej dzierżawy jest ochrona środowiska poprzez ograniczenie zanieczyszczenia powietrza, zmniejszenie zużycia paliw emisyjnych, a także upowszechnienie wśród mieszkańców wiedzy na temat elektromobilności oraz uzyskanie korzyści niemierzalnych, które przynieść ma ona ludziom i środowisku naturalnemu (zadanie własne gminy z art. 7 ust 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Wydatki własne na realizacje ww. zadania wyniosły ((...) (…) kwoty dofinansowania). Przy planowanym oddaniu urządzenia w dzierżawę na okres 15 lat, roczne wynagrodzenie wynikające z planowanej umowy ma wynieść 7200 zł netto. Przy trwających negocjacjach dotyczących warunków umowy, wzięto pod uwagę wydzierżawienie gruntu pod 2 stanowiska parkingowe. Przy założeniach negocjowanej umowy na 15 lat.

Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy z tytułu udostępnienia stacji klientom celem ładowania pojazdów pobierane będą opłaty, jak już zostało wyjaśnione, podmiot dzierżawiący grunt będzie wykonywał działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Wydzierżawiający w ramach umowy z Miastem ma przejąć wszystkie obowiązki związane z utrzymaniem urządzenia zgodnie z przepisami prawa, podpisać umowę z dostawcą energii elektrycznej oraz udostępniać urządzenie w swojej sieci urządzeń ładowania pojazdów elektrycznych na terenie Miasta.

Miasto nie będzie miało obrotu opodatkowanego z ww. tytułu.

Miasto wybrało model użytkowania i obsługi stacji oparty na umowie dzierżawy ponieważ nie posiada zasobów ludzkich, technicznych i finansowych na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wskazuje sama treść opisu stanu przyszłego, Miasto nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w związku z uruchomieniem stacji ładowania, lecz wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem go stacją do ładowania pojazdów elektrycznych firmie zewnętrznej, w celu propagowania wśród mieszkańców elektromobilności. Propagowanie wśród mieszkańców elektromobilności w istocie należy w takim przypadku traktować jako zadanie własne gminy w zakresie ochrony środowiska, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Reasumując powyższe doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego ww. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, inwestycja będzie służyła przede wszystkim do wypełnienia zadań publicznoprawnych gminy nałożonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, do realizacji których została powołana, tj. czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ochrony środowiska. Opodatkowane czynności stanowią w jednostkach budżetowych Miasta działalność poboczną w stosunku do statutowej. Celem realizacji inwestycji nie jest zwiększenie obrotów z działalności komercyjnej.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o którym mowa w art. 29a ust. 1. Na podstawie niniejszych przepisów włączenie do opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce jedynie gdy są one związane bezpośrednio z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jak widać na powyższym doprecyzowaniu opisu zdarzenia przyszłego, Miasto nie zamierza prowadzić na ww. urządzeniu, działalności komercyjnej zakrojonej na dużą skalę w rozumieniu ustawy VAT, jedynie wydzierżawić urządzenie wraz z gruntem w celu zneutralizowania poniesionego wydatku na ww. inwestycję, przy okazji propagując wśród mieszkańców elektromobilność.

Pytania

1)Czy Miasto będzie zobowiązane do opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa (...) w ramach programu „(…)”?

2)Czy Miasto będzie miało możliwość odliczenia podatku od towarów i usług (art. 86 ust. 1 lub ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług) od inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) - dalej u.p.t.u., podstawą opodatkowania VAT jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 u.p.t.u., podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Uwzględniając przytoczone wyżej regulacje, w tym w szczególności art. 29a ust. 1 u.p.t.u., należy zaznaczyć, że podstawa opodatkowania VAT obejmuje zapłatę w tym także różnego rodzaju dopłaty z tytułu sprzedaży towarów lub usług. Dotacja uzyskana przez Miasto na inwestycję wybudowania stacji ładowania pojazdów elektrycznych w żadnej mierze nie stanowi zapłaty z tytułu sprzedaży towarów lub świadczenia usług. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy Miasto nie będzie zobowiązane do opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa (…) w ramach programu „(…)”.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u., prawo do odliczenia od podatku należnego kwoty VAT naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary lub usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Jak natomiast stanowi art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u. z kolei, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wskazuje sama treść opisu stanu przyszłego, Miasto nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w związku z uruchomieniem stacji ładowania, lecz wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem go stacją do ładowania pojazdów elektrycznych firmie zewnętrznej, w celu propagowania wśród mieszkańców elektromobilności. Propagowanie wśród mieszkańców elektromobilności w istocie należy w takim przypadku traktować jako zadanie własne gminy w zakresie ochrony środowiska, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Należy natomiast zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.t.u., nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z tytułu więc realizacji tego zadania (zadania nałożonego obowiązującymi przepisami prawa) gmina nie będzie podatnikiem VAT. Skoro więc gmina nie jest we wskazanym zakresie podatnikiem, to zgodnie z zasadą wynikającą z przytoczonego wyżej art. 86 ust. 1 u.p.t.u., nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego zawartego w cenie wskazanej inwestycji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

prawidłowe w zakresie braku opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa (...) w ramach programu „(...)”;

nieprawidłowe w zakresie braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług od inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Według art. 2 pkt 22 ustawy,

sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy,

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zgodnie z którym

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych przez Państwa informacji wynika, że Państwo zrealizowali inwestycję zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Na ww. zadanie dostaną Państwo dotację z budżetu Województwa w ramach programu „(…)” w kwocie 50% całkowitej wartości kosztów kwalifikowanych.

Zrealizowanie powyższego zadania ma na celu ochronę środowiska poprzez ograniczenie zanieczyszczenia powietrza, zmniejszenie zużycia paliw emisyjnych, a także upowszechnienie wśród mieszkańców wiedzy na temat elektromobilności i korzyści, które przynosi ona ludziom i środowisku naturalnemu (zadanie własne gminy z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Nie mają Państwo zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w związku z uruchomieniem stacji ładowania, lecz wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem stacją do ładowania pojazdów elektrycznych, na której podmiot dzierżawiący grunt będzie wykonywał działalność we własnym imieniu i na własny rachunek. Wydzierżawiający w ramach zawartej z Państwem umowy ma przejąć wszystkie obowiązki związane z utrzymaniem urządzenia zgodnie z przepisami prawa, podpisać umowę z dostawcą energii elektrycznej oraz udostępniać urządzenie w swojej sieci urządzeń ładowania pojazdów elektrycznych na Państwa terenie.

Podjęcie decyzji o realizacji ww. zadania było spowodowane możliwością uzyskania dofinansowania w wysokości 50% kosztów kwalifikowanych, tj. nakładów na inwestycję netto. Bez dofinansowania nie mieliby Państwo możliwości zrealizowania zadania.

Koszt własny inwestycji poniesiony przez Państwa to kwota 50% nakładów netto plus kwota podatku VAT. Nie będą Państwo partycypować w zyskach z uruchomienia urządzenia, gdyż mają Państwo w planach wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem stacją do ładowania pojazdów elektrycznych.

Dofinansowanie jest refundacją poniesionych nakładów. Rozliczenie udzielonego dofinansowania nastąpiło po zakończeniu inwestycji. Cena dzierżawy została oparta o koszt inwestycji poniesionej przez Państwa. Nie ma wpływu na cenę kwota uzyskanego dofinansowania. Wszystkie faktury zostały wystawione i opłacone przez/na Państwa.

Dzierżawca zostanie wyłoniony na podstawie przeprowadzonego rozeznania rynku w branży oferujące usługi ładowania samochodów elektrycznych.

Wartość brutto wskazanej inwestycji wynosi (…) zł.

Wysokość planowanego czynszu rocznego, ustalona w drodze negocjacji została określona na kwotę 7200 (plus podatek VAT). Strony nie podpisały jeszcze umowy wiążącej.

Wysokość czynszu dzierżawnego została skalkulowana w oparciu o wartość odtworzeniową poniesionych nakładów, przy założeniu, że nie są Państwo w stanie ustalić wartości rynkowej czynszu dzierżawnego nieruchomości o podobnym przeznaczeniu oraz, że działając jako organ władzy publicznej nie są Państwo nastawieni na zysk. Celem nadrzędnym realizacji powyższego zadania, jak i w konsekwencji omawianej dzierżawy, jest ochrona środowiska poprzez ograniczenie zanieczyszczenia powietrza, zmniejszenie zużycia paliw emisyjnych, a także upowszechnienie wśród mieszkańców wiedzy na temat elektromobilności oraz uzyskanie korzyści niemierzalnych, które przynieść ma ona ludziom i środowisku naturalnemu (zadanie własne gminy).

Wydatki własne na realizacje ww. zadania wyniosły (…) kwoty dofinansowania. Przy planowanym oddaniu urządzenia w dzierżawę na okres 15 lat, roczne wynagrodzenie wynikające z planowanej umowy ma wynieść 7200 zł netto. Przy trwających negocjacjach dotyczących warunków umowy, wzięto pod uwagę wydzierżawienie gruntu pod 2 stanowiska parkingowe. Zakładają Państwo zawarcie umowy dzierżawy na 15 lat.

Nie są Państwo w stanie określić, czy z tytułu udostępnienia stacji klientom celem ładowania pojazdów pobierane będą opłaty. Miasto nie będzie miało obrotu opodatkowanego z ww. tytułu.

Miasto wybrało model użytkowania i obsługi stacji oparty na umowie dzierżawy, ponieważ nie posiada zasobów ludzkich, technicznych i finansowych na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Miasto nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w związku z uruchomieniem stacji ładowania, lecz wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem go stacją do ładowania pojazdów elektrycznych firmie zewnętrznej, w celu propagowania wśród mieszkańców elektromobilności.

Inwestycja będzie służyła przede wszystkim do wypełnienia zadań publicznoprawnych gminy nałożonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, do realizacji których została powołana, tj. czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ochrony środowiska.

Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą kwestii, czy będą Państwo zobowiązani do opodatkowania otrzymanej dotacji z budżetu Województwa w ramach programu „(…)”.

W niniejszej sprawie, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy realizując zadanie wystąpią Państwo w roli organu władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40),

gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym,

do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym,

zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

W przedmiotowej sprawie należy uznać, że ochrona środowiska należy do zadań Gminy jako organu władzy publicznej.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi więc do wniosku, że zadania własne Gminy określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują działania związane z ochroną środowiska. W konsekwencji, w niniejszym zadaniu dotyczącym inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych Gmina występuje w roli organu władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy,

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ww. ustawy,

podstawa opodatkowania obejmuje:

1)  podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)  koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisów tych wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 dyrektywy 2006/112/WE Rady zgodnie z którym,

w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można ‑ i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Ponadto z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy, czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W analizowanym przypadku, w zakresie realizacji zadania polegającego na zakupie, montażu i utworzeniu ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych, to Państwo będą głównym i jedynym inwestorem, a środki na realizację zadania pokrywane są z otrzymanego dofinansowania i Państwa środków własnych.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przywołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do otrzymanej przez Państwa dotacji na zakup, montaż i uruchomienie ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych, nie zachodzi sytuacja, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, bowiem w tym przypadku otrzymana dotacja stanowi dofinansowanie wyłącznie wskazanego we wniosku zadania. Otrzymana dotacja na realizację zadania jest więc dotacją kosztową – do kosztu realizacji inwestycji. Otrzymana przez Państwa dotacja zostanie przekazana na pokrycie wydatków zadania i nie będzie stanowiła dla Państwa wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie będzie miała wpływu na cenę świadczonych przez Państwa usług. W związku z tym, nie będzie stanowić ono podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że otrzymane na realizację inwestycji dofinansowanie nie będzie zwiększało podstawy opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy i nie będzie stanowiło wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii, czy będą Państwo mieli możliwość odliczenia podatku od towarów i usług od inwestycji zakupu, montażu i uruchomienia ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy,

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

W odniesieniu do pytania nr 1 stwierdzono, że otrzymana przez Państwa dotacja na realizację zadania inwestycyjnego: zakup, montaż i uruchomienie ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych stanowi dotację kosztową związaną z realizacją Państwa zadania własnego. Gmina nie działała w tym zakresie jako podatnik VAT a dotacja to nie stanowiła wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Kwota dotacji przyznana Państwu z budżetu Województwa nie stanowiła podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy i nie była wynagrodzeniem za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazali Państwo, że nie mają Państwo zamiaru prowadzić działalności gospodarczej w związku z uruchomieniem stacji ładowania, lecz wydzierżawić grunt wraz z zabudowaniem stacją do ładowania pojazdów elektrycznych, na której podmiot dzierżawiący grunt będzie wykonywał działalność we własnym imieniu i na własny rachunek.

Z okoliczności sprawy wynika, że stacjonarna stacja ładowania pojazdów elektrycznych będzie przez Państwa wydzierżawiona na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.),

przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną – odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku VAT dla świadczenia usług dzierżawy stacjonarnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Zatem, oddanie stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych na podstawie umowy dzierżawy będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem właściwej dla tej czynności stawki podatku VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sytuacji zostaną zatem spełnione warunki związku ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych, ponieważ - jak wskazano powyżej – wbrew Państwa twierdzeniu, będą Państwo wykorzystywać stacjonarną stację ładowania pojazdów elektrycznych do działalności opodatkowanej podatkiem VAT – odpłatna dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym, będą Państwo mieli prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakup, montaż i uruchomienie ogólnodostępnej stacjonarnej stacji ładowania pojazdów elektrycznych, gdyż zostaną spełnione warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że mają Państwo prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją opisanej inwestycji. Wskazać również należy, że niniejsze prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wystąpi pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00