Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.831.2022.2.KM

Dotyczy ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, że Działalność Dystrybucyjna, będąca przedmiotem Transakcji, stanowiła na Dzień Sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Nabywca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko, że Działalność Dystrybucyjna, będąca przedmiotem Transakcji, stanowiła na Dzień Sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Nabywca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowany będący stroną postępowania (…) S.A. (dalej: „LP” lub „Nabywca”)

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania (…) Sp. z o.o. (dalej: „LA” lub „Sprzedawca”)

Opis zdarzenia przyszłego

LP S.A. z siedzibą w K. (dalej: „LP” lub „Nabywca”) oraz LA Sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej: „LA” lub „Sprzedawca”); LP oraz LA zwani dalej łącznie jako: „Wnioskodawcy” lub „Strony”) są spółkami mającymi siedzibę na terytorium Polski. LP oraz LA są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) i podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Tym samym, Wnioskodawcy podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce dla celów podatku CIT.

Rok podatkowy LP pokrywa się z rokiem kalendarzowym, natomiast rok podatkowy LA  trwa od 1 lutego do 31 stycznia.

LA oraz LP są zarejestrowane w Polsce jako podatnicy VAT czynni.

W ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez LA, do dnia 3 stycznia 2022 r. (dalej: „Dzień Sprzedaży”), można było wyróżnić dwa następujące, główne obszary działalności, tj.:

- działalność polegającą na sprzedaży i dystrybucji artykułów biurowych i artykułów związanych z wyposażeniem i funkcjonowaniem biura w różnych kanałach sprzedaży, w tym przez platformy internetowe (dalej: „Działalność Dystrybucyjna”). W ramach swojej Działalności Dystrybucyjnej do Dnia Sprzedaży Sprzedawca był dostawcą produktów, usług i rozwiązań biurowych dla klientów indywidualnych i biznesowych (B2C i B2B) na polskim rynku, a do 2021 r. także na rynki zagraniczne. W tym zakresie, LA współpracował z klientami w celu opracowania spersonalizowanych rozwiązań obejmujących m.in.: zindywidualizowane ceny, dedykowane zarządzanie kontami oraz pełną gamę produktów i usług dostarczanych z jednego źródła po najniższych kosztach całkowitych;

- działalność serwisową, skupioną w tzw. Shared Service Center, a obejmującą szeroki zakres usług z zakresu IT, księgowości, łańcucha dostaw, sprzedaży i HR świadczonych na rzecz podmiotów z grupy (tzw. Global Competence Centre, dalej: „GCC”),

a łącznie z Działalnością Dystrybucyjną zwane dalej na potrzeby niniejszego Wniosku jako: „Piony”.

Powyższe obszary działalności do Dnia Sprzedaży i na Dzień Sprzedaży były operacyjnie i faktycznie wyodrębnione w ramach LA. Z uwagi na wystarczająco różny rodzaj działalności podejmowanej w ramach obu Pionów rozdzielenie to nigdy nie zostało potwierdzone formalnie, np. w drodze uchwały Zarządu lub poprzez zarejestrowanie formalnego oddziału. Niezależnie jednak od tego, w ramach wewnętrznej struktury, LA dokonał przypisania osobnych zadań i zasobów służących ich realizacji (w tym składników majątkowych i niemajątkowych, pracowników, praw wynikających z zawartych umów, i wynikających z nich zobowiązań i należności) do poszczególnych Pionów. Łącznie, oba Piony obejmowały do Dnia Sprzedaży całą strukturę organizacyjną oraz wszystkie obszary działalności Sprzedawcy, przy czym żaden z Pionów nie stanowił formalnej osobnej jednostki organizacyjnej, posiadającej podmiotowość prawną (a w szczególności nie stanowiły oddziału, filii czy zakładu).

Działalność Dystrybucyjna była wykonywana przez przypisanych pracowników, zorganizowanych i wyodrębnionych jako osobne działy w ramach ogólnej struktury organizacyjnej funkcjonującej do Dnia Sprzedaży w LA. Działaniami w zakresie dystrybucji kierował i nadzorował Prezes Zarządu LA (dalej: „Kierownik Działalności Dystrybucyjnej”). Do Dnia Sprzedaży w ramach Działalności Dystrybucyjnej była wyodrębniona niezależna od GCC struktura organizacyjna uwzględniająca zależności służbowe oraz ścieżki rozwoju kariery w strukturach Sprzedawcy, w skład której wchodziły m.in. następujące komórki: B2B, Księgowość, Rozwój Sprzedaży i Obsługa Klienta, Handel i Merchandising, Logistyka i Zaopatrzenie, Sprzedaż, Przyjęcie Towarów, Zespół Kierowców. Działaniami wskazanych działów kierowała wykwalifikowana kadra kierowników, odpowiedzialnych przed Kierownikiem Działalności Dystrybucyjnej. Działalność Dystrybucyjna obejmuje przede wszystkim obsługę i utrzymanie niedetalicznych kanałów biznesowych, tj. Staples Business Advantage (B2B), a także dodatkowo, w ograniczonym zakresie, także prowadzenie sprzedaży internetowej. Ponadto, do zadań Działalności Dystrybucyjnej należy również sprzedaż detaliczna online do klientów indywidualnych (B2C), choć skala tej działalności nie była istotna.

Główne miejsce prowadzenia Działalności Dystrybucyjnej znajdowało się w G. i obejmowało przestrzeń biurową oraz magazyn. Biuro w G.  wyposażone było w stanowiska pracy (na które składają się biurka, krzesła, monitory LCD, etc.) i było zajmowane wyłącznie przez pracowników przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej. Dodatkowo, do dnia 31 grudnia 2021 r. LA posiadał także biura komercyjne zlokalizowane w W., K., B. Wszystkie powyższe lokalizacje były użytkowane na podstawie umów najmu zawartych przez LA.

Działalność Dystrybucyjna skupiała kilkudziesięciu pracowników. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że przed Dniem Sprzedaży liczba pracowników przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej uległa zmniejszeniu, w związku z redukcją zatrudnienia na koniec listopada 2021 r. Ww. zmiany kadrowe spowodowane były zakończeniem kilku znaczących kontraktów z klientami zagranicznymi, a w konsekwencji - ustaniem konieczności zatrudniania osób odpowiedzialnych za ich realizację. Pozostali pracownicy Działu Dystrybucji LA kontynuowali działalność dystrybucyjną w pozostałym zakresie.

W Działalności Dystrybucyjnej wykorzystywane były między innymi: komputery i urządzenia z nimi związane, standardowe licencje i aplikacje komputerowe, meble i sprzęt biurowy, samochody osobowe używane przez handlowców, samochody dostawcze, telefony, a także sprzęt magazynowy, taki jak np. wózki widłowe czy maszyny do cięcia papieru.

W ramach prowadzonej przez Sprzedawcę ewidencji księgowej przed Dniem Sprzedaży i na Dzień Sprzedaży możliwe było przypisanie odrębnie do GCC oraz Działalności Dystrybucyjnej przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów. Co prawda LA posiadał jedno konto bankowe, z którego korzystały oba Piony, jednak możliwe było dokonanie bezpośredniej alokacji wszystkich wpływów i wypływów środków związanych z działalnością konkretnego Pionu, w tym Działalności Dystrybucyjnej. Co więcej, dla celów wewnętrznych Sprzedawcy, dla każdego z Pionów była możliwość przygotowania okresowo oddzielnego bilansu i rachunku wyników w celu monitorowania jego operacji.

W LA dokonano identyfikacji i wyodrębnienia składników majątkowych przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej w stosownych ewidencjach środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W 2021 r. miała miejsce integracja biznesowo-właścicielska Grupy L i Grupy S (wcześniejsza nazwa dla LA), której kontynuacją jest proces stopniowej integracji biznesów należących do Grup L i Grupy S, zlokalizowanych w poszczególnych krajach (w tym w Polsce) - tak, aby w maksymalny sposób wykorzystać efekt synergii i potencjał zasobów obu Grup w zakresie działalności dystrybucyjnej, przy czym kluczowe znaczenie dla Grupy L (także w Polsce) ma dystrybucja B2B (w szczególności, LP nie prowadzi sprzedaży on-line na rzecz klientów indywidualnych).

W związku z powyższym, Grupa L zdecydowała o wydzieleniu Działalności Dystrybucyjnej z LA i przeniesieniu jej do LP.

Dnia 31 grudnia 2021 r. Strony podpisały umowę sprzedaży, na podstawie której z dniem 3 stycznia 2022 r. (tj. z Dniem Sprzedaży) LA przeniósł za wynagrodzeniem rzecz LP Działalność Dystrybucyjną (dalej: „Transakcja”).

Na Dzień Sprzedaży, w ramach Transakcji na Nabywcę zostały przeniesione istotne i przenaszalne składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład majątku LA na moment Transakcji, przypisane do Działalności Dystrybucyjnej, tj.:

- środki trwałe związane z Działalnością Dystrybucyjną w postaci m.in. urządzeń, komputerów, mebli biurowych, wyposażenia biurowego, samochodów osobowych i dostawczych, jak również specjalistycznego sprzętu, np. maszyn do cięcia papieru,

- wartości niematerialne i prawne związane z Działalnością Dystrybucyjną, obejmujące m.in. bazy danych, znaki towarowe, prawa do domen internetowych, licencje, itp.,

- prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez LA, przypisane do Działalności Dystrybucyjnej realizowanej do Dnia Sprzedaży przez Sprzedawcę,

- zidentyfikowane zobowiązania i należności wynikające z umów i porozumień z dostawcami i odbiorcami, funkcjonalnie związane z Działalnością Dystrybucyjną,

- zapasy materiałów i towarów przeznaczone do sprzedaży lub innego wykorzystania związane z Działalnością Dystrybucyjną.

Intencją stron ww. umowy sprzedaży było przeniesienie na LP wszystkich składników i zasobów przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej na Dzień Sprzedaży. Jednakże, w pojedynczych przypadkach, z uwagi na brak zgody kontrahentów na cesję umów (taka zgodna jest wymagana w przypadku transakcji zbycia części przedsiębiorstwa w celu skutecznego przeniesienia praw i obowiązków wynikających z danej umowy na nowy podmiot), nie udało się przenieść pełni praw i obowiązków na Nabywcę. Strony umowy postanowiły, że w takich sytuacjach wszelkie obciążenia, jakimi będzie obciążany z tego tytułu Sprzedawca, zostaną refakturowane na Nabywcę w związku z faktem, że dotyczą one Działalności Dystrybucyjnej wykonywanej po Dniu Sprzedaży przez Nabywcę. Przypadki te dotyczą:

I. umowy najmu powierzchni biurowej i magazynowej w G., użytkowanej w ramach Działalności Dystrybucyjnej - od Dnia Sprzedaży aż do momentu zorganizowania wspólnej przestrzeni biurowej w ramach LP; przy czym należy zaznaczyć, że wyposażenie magazynu oraz obsługujący go pracownicy zostali przeniesieni na Nabywcę, który faktycznie wykorzystuje magazyn do kontunuowania Działalności Dystrybucyjnej;

 II. umów leasingu wózków widłowych użytkowanych w magazynie, umów leasingu kilku samochodów (2 samochodów dostawczych oraz 1 samochodu osobowego); przy czym zdecydowana większość floty samochodowej będąca własnością Sprzedawcy (tj. kilkanaście samochodów osobowych oraz kilka samochodów dostawczych) przeszła w ramach Transakcji na Nabywcę;

 III. umowy z firmą transportową;

IV. umowy z A. na obsługę sprzedaży internetowej; przy czym należy zauważyć, że sprzedaż do klientów jest realizowana przez sklep internetowy w imieniu LP (skala tej działalności jest nieznaczna w porównaniu do całości Działalności Dystrybucyjnej przejętej przez LP, Nabywca rozważa w ogóle wygaszenie tego sklepu internetowego jako działalności pobocznej, niewpisującej się w model działalności LP).

Co istotne, na skutek Transakcji, Nabywca uzyskał stosowne zgody i przejął obsługę klientów B2B, do których kierowana była oferta Sprzedawcy przed Dniem Sprzedaży.

W związku z Transakcją do LP w trybie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510 ze zm.) przeszli także pracownicy organizacyjnie i funkcjonalnie związani z Działalnością Dystrybucyjną (tj. przypisani do Działalności Dystrybucyjnej wg stanu aktualnego na Dzień Sprzedaży).

Na Dzień Sprzedaży, w LA pozostały wszelkie składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład majątku Sprzedawcy na moment Transakcji, przypisane do GCC i służące wykonywaniu działalności z zakresu usług wspólnych (nieprzypisanej do Działalności Dystrybucyjnej), tj.:

- środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - tj. wszystkie środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne posiadane przez LA z wyjątkiem tych, które są przypisane do Działalności Dystrybucyjnej;

- prawa i obowiązki wynikające z pisemnych umów zawartych przez LA, które są funkcjonalnie związane z działalnością GCC, tj. wszystkie z wyjątkiem tych, które są przypisane do Działalności Dystrybucyjnej;

- prawa i obowiązki wynikające z innych porozumień z dostawcami oraz odbiorcami, które są funkcjonalnie związane z działalnością GCC, tj. wszystkie z wyjątkiem tych, które są przypisane do Działalności Dystrybucyjnej, wraz z wynikającymi z nich należnościami i zobowiązaniami;

- pasywa, obejmujące w szczególności kapitał oraz zobowiązania długoterminowe oraz krótkoterminowe, w każdym przypadku związane z działalności przypisaną do GCC.

Po Dniu Sprzedaży, LA kontynuuje działalność w zakresie wynikającym z zadań realizowanych przez GCC.

Natomiast LP kontynuuje prowadzoną przez Sprzedawcę do Dnia Sprzedaży Działalność Dystrybucyjną i w tym celu wykorzystuje ww. składniki majątku wchodzące w skład Działalności Dystrybucyjnej.

Po Dniu Sprzedaży, z związku z przeniesieniem w ramach Transakcji na rzecz LP zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań funkcjonalnie związanych z Działalnością Dystrybucyjną, LA nie kontynuuje działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji artykułów biurowych.

W zakresie relacji z kontrahentami zewnętrznymi Działalność Dystrybucyjna jest po Dniu Sprzedaży prowadzona w takim zakresie, aby Nabywca mógł od razu po Dniu Sprzedaży kontynuować Działalność Dystrybucyjną bez potrzeby podejmowania dalszych istotnych działań czy też dostosowań.

W związku z dokonanym nabyciem Działalności Dystrybucyjnej od LA w ramach Transakcji, LP złożył deklarację na podatek od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”), w której;

I. wykazał wartość rynkową nabytych w drodze Umowy sprzedaży rzeczy oraz praw majątkowych wchodzących w skład Działalności Dystrybucyjnej zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC - w tym wykazał powstałą w wyniku Transakcji dodatnią wartość firmy, oraz

II. od wykazanej w deklaracji podstawy opodatkowania, uwzględniającej powstałą w wyniku Transakcji dodatnią wartość firmy, Nabywca uiścił PCC w wysokości wynikającej z odpowiednich stawek PCC zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz b ustawy o PCC.

Podatek PCC wynikający z deklaracji został przez Nabywcę w całości uiszczony.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, że Działalność Dystrybucyjna, będąca przedmiotem Transakcji, stanowiła na Dzień Sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Nabywca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Stanowisko zainteresowanych w sprawie

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Działalność Dystrybucyjna, będąca przedmiotem Transakcji, stanowiła na Dzień Sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

W zakresie pytania nr 1:

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Mając na uwadze powyższe regulacje, ZCP wystąpi, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1) istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2) istnieje wyodrębnienie organizacyjne zespołu tych składników w istniejącym przedsiębiorstwie,

3) istnieje wyodrębnienie finansowe zespołu tych składników w istniejącym przedsiębiorstwie,

4) zespół tych składników przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych,

5) wykazanie, że zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Podkreślenia wymaga, że dla zdefiniowania danego zbioru składników materialnych i niematerialnych za ZCP niewystarczające jest, aby składniki te stanowiły zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Jednocześnie, aby można było mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół umożliwiający kontynuację dotychczasowych zadań oraz samodzielne funkcjonowanie na rynku.

1. Działalność Dystrybucyjna jako odrębny, zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie oraz w interpretacjach podatkowych, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych/przypadkowych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. ZCP musi bowiem stanowić zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa. Podejście takie zostało przedstawione przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.163.2022.3.SH, w której wskazano, m.in., że:

„Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych oraz zobowiązań, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa”;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.494.2021.4.ANK, w której organ wskazał, m.in., że:

„(…) zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 grudnia 2018 r., Znak: 0113-KDIPT1-3.4012.746.2018.2.MK, w której organ wskazał, m.in., że:

„(...) już sam wstępny fragment definicji ZCP zawartej (...) w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, traktujący o tym, że stanowi ona określony zespół (a nie jedynie przypadkowy zbiór) składników majątkowych, podkreśla konieczność istnienia logicznego wyodrębnienia tych składników od reszty masy majątkowej wchodzącej w skład przedsiębiorstwa danego podmiotu”.

Powyższy warunek należy uznać za spełniony w opisanym stanie faktycznym dla sprzedanej na rzecz LP w ramach Transakcji Działalności Dystrybucyjnej.

Przede wszystkim należy wskazać, że LA dokonało identyfikacji i przypisania do Działalności Dystrybucyjnej składników materialnych (takich jak środki trwałe, zapasy) i niematerialnych (takich jak wartości niematerialne i prawne, należności). Co więcej, podstawą dla przyporządkowania poszczególnych składników majątku Sprzedawcy (składników materialnych i niematerialnych), a także jego należności i zobowiązań do Działalności Dystrybucyjnej, jest z góry określony cel gospodarczy, jakiemu mają one służyć w ramach przedsiębiorstwa, i tak do Działalności Dystrybucyjnej zostały przyporządkowane składniki majątku (materialne i niematerialne, należności i zobowiązania) służące dystrybucji produktów.

W celu umożliwienia Działalności Dystrybucyjnej właściwego i efektywnego wykonywania funkcji, zostały przypisane do niej m.in. następujące składniki majątkowe, które są organizacyjnie i funkcjonalnie związane z działaniami wykonywanymi w ramach Działalności Dystrybucyjnej, tj.:

 a) środki trwałe, które są organizacyjnie i funkcjonalnie związane z działaniami wykonywanymi w ramach Działalności Dystrybucyjnej, tj. wyposażenie biurowe (m.in. biurka, krzesła, komputery) oraz wyposażenie magazynu (przykładowo, samochody dostawcze oraz maszyny do cięcia papieru);

 b) prawa i obowiązki wynikające z umów handlowych zawartych przez LA, które są funkcjonalnie związane z Działalnością Dystrybucyjną;

 c) prawa i obowiązki wynikające z innych porozumień z dostawcami towarów i usług oraz odbiorcami, funkcjonalnie związane z Działalnością Dystrybucyjną, wraz z wynikającymi z nich należnościami i zobowiązaniami;

 d) pasywa, obejmujące w szczególności zobowiązania długoterminowe oraz krótkoterminowe, w każdym przypadku związane z Działalnością Dystrybucyjną;

 e) zapasy materiałów i towarów przeznaczone do sprzedaży lub innego wykorzystania w ramach Działalności Dystrybucyjnej;

f) środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym LA, a przypisane do Działalności Dystrybucyjnej.

Biorąc powyższe pod uwagę, na moment dokonania Transakcji, Działalność Dystrybucyjna funkcjonowała w oparciu o dające się wyodrębnić w ramach LA składniki materialne oraz niematerialne, w tym również należności i zobowiązania (w tym, co najważniejsze, zostały przeniesione główne i podstawowe zobowiązania i należności wynikające z umów z klientami LA), między którymi wystąpiły takie wzajemne relacje, że składniki te tworzyły zespół majątkowy umożliwiający prowadzenie działalności polegającej na dystrybucji produktów, a prowadzonej dotychczas przez Sprzedawcę.

W ocenie Wnioskodawców, sprzedana w ramach Transakcji do Nabywcy Działalność Dystrybucyjna stanowiła na Dzień Sprzedaży odrębny, zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych.

Zdaniem Wnioskodawców, bez znaczenia dla powyższej konkluzji pozostaje fakt, iż w związku z Transakcją nie doszło do przeniesienia na Nabywcę kilku umów, m.in. umowy najmu powierzchni biurowej wykorzystywanej w ramach Działalności Dystrybucyjnej. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, brak zgody najemcy biura na przejście umowy najmu w ramach Transakcji był przesłanką niezależną od Stron. Niemniej, celem umożliwienia niezakłóconego korzystania ze wskazanego biura w ramach Działalności Dystrybucyjnej także po przeprowadzeniu Transakcji, Strony zdecydowały się na podpisanie umowy podnajmu omawianej powierzchni biurowej przez Nabywcę. Intencją Stron było bowiem przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umowy najmu biura użytkowanego w Działalności Dystrybucyjnej na Nabywcę w ramach Transakcji, a w świetle zaistniałych obiektywnych przesłanek, niezależnych od woli Stron, Strony podjęły niezbędne kroki, mające na celu umożliwienie LP korzystanie z omawianego biura po przeprowadzeniu Transakcji. Znaczenie ww. umowy najmu nie powinno być decydujące dla oceny kompletności składników majątkowych przypisanych do Działu Dystrybucji. Należy bowiem podkreślić, że umowy klienckie i wynikające z nich zobowiązania i należności (czyli istotne z punktu widzenia dalszej możliwości kontynuowania działalności dystrybucyjnej) zostały przeniesione na LP.

2. Wyodrębnienie organizacyjne

Przepisy ustawy o CIT nie określają, co należy rozumieć przez wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników materialnych i niematerialnych. W ocenie Wnioskodawców, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że składniki majątkowe tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę odpowiedniego zorganizowania (czynnikiem świadczącym o wyodrębnieniu organizacyjnym jest np. funkcjonalność składników majątkowych przypisanych do realizacji danej działalności), a także odpowiednie miejsce w strukturze firmy. Przy czym, zdaniem Wnioskodawców, istotną przesłanką powinno być faktyczne istnienie wyodrębnienia organizacyjnego niż wyodrębnienie formalne w strukturach przedsiębiorstwa.

Także w doktrynie podkreśla się, że formalne potwierdzenie wyodrębnienia organizacyjnego nie jest niezbędne, kluczowe jest natomiast, żeby takie wyodrębnienie faktycznie zaistniało:

Pierwszym z warunków determinujących istnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest wyodrębnienie organizacyjne i finansowe składników przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza zazwyczaj wyodrębnienie części majątku przedsiębiorstwa (wraz ze składnikami niematerialnymi) w strukturze organizacyjnej całego podmiotu. Takie wyodrębnienie może przybrać formę np. oddziału, biura, zakładu, wydziału, departamentu, działu. Jednocześnie należy uznać, że nawet w przypadku, gdy fakt wyodrębnienia składników nie wynika z żadnych zapisów zawartych w dokumentach konstytuujących dany podmiot lub też regulujących jego funkcjonowanie, a takie wyodrębnienie w praktyce jest dostrzegalne i ono, chociaż nie ma oparcia w dokumentach podatnika, faktycznie istnieje - możemy mieć do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019).

O wyodrębnieniu organizacyjnym Działalności Dystrybucyjnej w ramach przedsiębiorstwa LA świadczą, zdaniem Wnioskodawców, następujące fakty:

- Działalność Dystrybucyjna posiada przypisanych pracowników, zorganizowanych w ramach wewnętrznej hierarchicznej struktury organizacyjnej, ustalone są tzw. „linie raportowania” i zależności pracowników oraz ich zadania w ramach Działalności Dystrybucyjnej;

- działalność komórek w Działalności Dystrybucyjnej jest nadzorowana przez wyznaczone osoby pełniące funkcje na stanowiskach kierowniczych;

- Działalność Dystrybucyjna przed Transakcją funkcjonowała w ramach obowiązujących w LA procedur i wewnętrznych regulaminów.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawców, Działalność Dystrybucyjna przed Dniem Sprzedaży i na Dzień Sprzedaży spełniała przesłankę wyodrębnienia organizacyjnego w ramach wewnętrznej struktury przedsiębiorstwa Sprzedawcy.

W ocenie Wnioskodawców, powyższa konkluzja nie stoi w sprzeczności z tym, iż Zarząd LA przed Dniem Sprzedaży nie podjął uchwały dot. struktury organizacyjnej w Sprzedawcy, polegającej na formalnym wyodrębnieniu w ramach przedsiębiorstwa LA Działalności Dystrybucyjnej. Zdaniem Wnioskodawców, istniejące wyodrębnienie faktyczne stanowiło wystarczające potwierdzenie przypisania zadań gospodarczych do Działalności Dystrybucyjnej i związanych z nią składników majątkowych i niemajątkowych oraz pracowników. Funkcjonujący do Dnia Sprzedaży w LA podział zadań, pracowników działających w ramach Działalności Dystrybucyjnej, jak również osobna kadra kierownicza i procedury, stanowiły dowód faktycznego i trwałego wyodrębnienia organizacyjnego Działalności Dystrybucyjnej, a ewentualna uchwała w tym zakresie stanowiłaby jedynie potwierdzenie takiego stanu rzeczy.

Warto także zauważyć, że drugi Pion w dotychczasowej działalności LA, wykonywał kompletnie inne zadania związane z działalnością centrum usług wspólnych na rzecz podmiotów z grupy i choćby z tej przyczyny działalności poszczególnych Pionów (tj. usługowego i dystrybucyjnego) pozostawała wyodrębniona w rzeczywistości co do istotnych składników majątkowych i zasobów, zadań i funkcji.

3. Wyodrębnienie finansowe

W ustawie o CIT nie zawarto regulacji odnoszących się do rozumienia aspektu wyodrębnienia finansowego. W praktyce, wyodrębnienie finansowe jest rozumiane jako możliwość przyporządkowania, poprzez odpowiednią ewidencję rachunkową zdarzeń gospodarczych, zarówno aktywów i pasywów (w tym należności i zobowiązań), jak i przychodów, i kosztów do danego obszaru działalności i zespołu majątku stanowiącego ZCP. Stanowisko takie zostało zaprezentowane w literaturze prawa podatkowego: „w zakresie wyodrębnienia finansowego warunkiem jest, aby do zorganizowanej części przedsiębiorstwa mogły zostać przypisane związane z nim koszty, przychody, należności i zobowiązania” (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019).

Tym samym, wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość oddzielenia finansów ZCP od pozostałej części prowadzonego przedsiębiorstwa. ZCP powinna być zatem w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. W związku z powyższym, istotną przesłanką wyodrębnienia finansowego jest także, aby należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować finansowo do wyodrębnionego zespołu składników majątkowych w taki sposób, aby możliwe było przejęcie funkcji gospodarczych.

Dodatkowo, zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym obecnie przez organy podatkowe, wyodrębnienie finansowe nie jest równoznaczne z samodzielnością finansową.

Powyższe podejście zostało zaprezentowane przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2018 r., Znak: 0114-KDIP1-3.4012.634.2018.1.JF;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2018 r., Znak: 0112-KDIL1-1.4012.72.2018.2.RW;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 marca 2020 r.; Znak: 0114-KDIP1-1.4012.729.2019.2.EW;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 kwietnia 2020 r., Znak: 0114-KDIP1-1.4012.131.2020.2.MM;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.430.2021.2.AP;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.405.2021.4.PB;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.163.2022.3.SH.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawcy pragną podkreślić, że wprowadzona w LA dla celów zarządczych ewidencja rachunkowa zdarzeń gospodarczych, przed Dniem Sprzedaży i na Dzień Sprzedaży umożliwiała dokonanie podziału aktywów i pasywów (w tym należności i zobowiązań), jak i przychodów i kosztów oraz odpowiedniego przyporządkowania ich do Działalności Dystrybucyjnej. Dla potrzeb wewnętrznych, w celu monitorowania operacji zachodzących w Działalności Dystrybucyjnej, Sprzedawca sporządzał (w zależności od wewnętrznych potrzeb) dla Działalności Dystrybucyjnej odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat, w konsekwencji czego odpowiednie przyporządkowanie poszczególnych pozycji bilansowych do Działalności Dystrybucyjnej było możliwe i wykonalne w praktyce.

W tym miejscu Wnioskodawcy pragną wyraźnie podkreślić, że dzięki zastosowaniu odpowiednich znaczników przyporządkowujących zapisy na kontach księgowych LA do poszczególnych Pionów, w tym Działalności Dystrybucyjnej, możliwe było jednoznaczne i precyzyjne przypisanie operacji gospodarczych oraz zapisów księgowych do Działalności Dystrybucyjnej.

Ponadto należy zauważyć, że w LA dokonano identyfikacji i wyodrębnienia składników majątkowych przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej w stosownych ewidencjach środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przed Dniem Sprzedaży i na Dzień Sprzedaży, Działalność Dystrybucyjna miała przypisane osobne centra kosztowe, obejmujące między innymi: koszty zatrudnienia, koszty biurowe, dodatkowe wydatki pochodne. Sprzedawca sporządzał także osobne plany budżetowe i projekcje finansowe dla Działalności Dystrybucyjnej.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawców, funkcjonująca w LA Działalność Dystrybucyjna na Dzień Sprzedaży spełniała warunek wyodrębnienia finansowego, o którym mowa w przepisach ustawy o CIT.

Powyższej konkluzji nie zmienia fakt, że LA nie posiadał wyodrębnionego rachunku bankowego przypisanego do Działalności Dystrybucyjnej. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego, przed Dniem Sprzedaży oraz na Dzień Sprzedaży możliwe było dokonanie bezpośredniej alokacji wpływów i wypływów środków związanych z Działalnością Dystrybucyjną.

4. Wyodrębnienie funkcjonalne

W przepisach ustawy o CIT nie zawarto informacji, jak należy rozumieć przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego. W ocenie Wnioskodawców wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie zespołu składników majątkowych (a także zobowiązań), mającego tworzyć ZCP, do realizacji określonych zadań/funkcji gospodarczych.

W ocenie Wnioskodawców, o wyodrębnieniu funkcjonalnym Działalności Dystrybucyjnej w ramach przedsiębiorstwa Sprzedawcy świadczy przede wszystkim szczegółowe zidentyfikowanie i przypisanie do Działalności Dystrybucyjnej odrębnych zadań gospodarczych w ramach przedsiębiorstwa LA, a także przypisanie do Działalności Dystrybucyjnej odpowiednich zasobów (w tym m.in. składników majątku trwałego oraz majątku obrotowego, czy zasobów ludzkich). Należy podkreślić, że w LA przed Dniem Sprzedaży i na Dzień Sprzedaży funkcjonowały także rozwiązania organizacyjne i finansowe (jak opisano powyżej), które umożliwiają wykonanie przypisanych zadań do Działalności Dystrybucyjnej, tj. sprzedaży produktów znajdujących się w portfolio LA.

Warto także zauważyć, że drugi Pion w dotychczasowej działalności LA, wykonywał kompletnie inne zadania związane z działalnością centrum usług wspólnych na rzecz podmiotów z grupy i choćby z tej przyczyny działalności poszczególnych Pionów (tj. usługowego i dystrybucyjnego) pozostawała wyodrębniona w rzeczywistości co do istotnych składników majątkowych i zasobów, zadań i funkcji.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców, funkcjonująca w LA Działalność Dystrybucyjna na Dzień Sprzedaży, spełniała przesłankę wyodrębnienia funkcjonalnego.

5. Zdolność do prowadzenia (kontynuowania) działalności gospodarczej jak niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące przypisane zadania gospodarcze

Wreszcie, aby sprzedana część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, musi posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielny podmiot gospodarczy, realizujący zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. W związku z powyższym, istotne jest, aby ZCP obejmowało elementy niezbędne do dalszego, samodzielnego wykonywania działań gospodarczych, które realizowane są w obecnej strukturze przez przedsiębiorstwo. Stanowisko takie zostało zaprezentowane przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 lutego 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.500.2020.2.NL;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 lutego 2021 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.501.2020.2.ŚS;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.169.2021.4.EJ;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.632.2021.1.AW;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 lipca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.192.2022.3.AW.

W ocenie Wnioskodawców, wszystkie opisane powyżej argumenty dotyczące przypisania do Działalności Dystrybucyjnej składników materialnych i niematerialnych, stopień ich wyodrębnienia i zorganizowania w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedawcy w obszarze organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym, pozwala twierdzić, że Działalność Dystrybucyjna posiadała na Dzień Sprzedaży potencjalną zdolność do działania jak niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące przypisane zadania gospodarcze.

Dodatkowo należy podkreślić, iż zgodnie ze zidentyfikowanymi potrzebami i uwarunkowaniami biznesowymi, po Dniu Sprzedaży, Nabywca rozpoczął działalność w zakresie i w oparciu o zasoby przypisane do nabytej Działalności Dystrybucyjnej.

Po dniu Sprzedaży Działalność Dystrybucyjna jest i będzie kontynuowana w zakresie i w oparciu o zasoby do niego przypisane. W ocenie Wnioskodawców, jest to możliwe bez potrzeby ponoszenia dodatkowych nakładów na wyposażenie lub wprowadzanie istotnych zmian organizacyjnych w celu umożliwienia samodzielnego wykonywania funkcji gospodarczych po przeprowadzeniu Transakcji.

Zatem, przesłankę potencjalnej zdolności do funkcjonowania Działalności Dystrybucyjnej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującej przypisane zadania gospodarcze, należy uznać za spełnioną na Dzień Sprzedaży.

Podsumowując argumenty dotyczące przesłanek 1-5 opisane powyżej, zdaniem Wnioskodawców - będąca przedmiotem Transakcji Działalność Dystrybucyjna, na Dzień Sprzedaży, stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Ponadto zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna.

Jak wynika z art. 16g ust. 2 ustawy o CIT, wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną. Z kolei za cenę nabycia - zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy - uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z przedstawionymi powyżej regulacjami, wartość początkowa firmy podlega amortyzacji wyłącznie wtedy, gdy nabyto ją przez kupno lub wraz z przejęciem do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, lub wniesiono w aporcie na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między:

 1) ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w przypadku kupna, lub nominalną wartością wydanych akcji lub udziałów obejmowanych w zamian za wkład niepieniężny a

 2) wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki.

W ocenie Wnioskodawców podkreślenia wymaga, iż tylko dodatnia wartość firmy podlega amortyzacji i tylko ona ma znaczenie podatkowe. Dodatnia wartość firmy w przypadku nabycia ZCP/przedsiębiorstwa stanowi w istocie nadwyżkę, którą kupujący postanowił zapłacić za markę, klientów, pozycję na rynku i inne czynniki niematerialne, niedające się wprost wycenić. Ujemna wartość firmy jest natomiast kreowana, gdy nabywca nie ocenia pozytywnie przyszłości firmy, ale istotny jest dla niego wyłącznie jej majątek.

Mając zatem na względzie argumentację zaprezentowaną przez Wnioskodawców w treści niniejszego wniosku, potwierdzającą, że Działalność Dystrybucyjna, będąca przedmiotem Transakcji, stanowiła na Dzień Sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, Nabywca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”).

Jak stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego,

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego,

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zgodnie z art. 4a ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”),

W rozumieniu powyższych regulacji prawnych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

- musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

- zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

- składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

- zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zatem nie wystarczy zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zatem, samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym. Ważne jest przypisanie jednostce uprawnień skutkujących samodzielnym prowadzeniem działalności „widocznym z zewnątrz”. Oznacza to, że wyodrębnienie musi wynikać z określonych decyzji statutowych (zarządczych itp.), które formalnie nadają jednostce wewnętrznej uprawnienia uzasadniające jej wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu wspomnianych już art. 55¹ i 55² ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Reasumując, aby zatem określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa (zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT), musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą m.in. ustalenia, czy będąca przedmiotem Transakcji – Działalność Dystrybucyjna, stanowiła na dzień sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Nabywca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 31 grudnia 2021 r. LA i LP podpisały umowę sprzedaży, na podstawie której z dniem 3 stycznia 2022 r. LA przeniósł za wynagrodzeniem na rzecz LP pion Działalności Dystrybucyjnej.

W ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez LA, do 3 stycznia 2022 r. czyli do dnia sprzedaży, można było wyróżnić dwa następujące, główne obszary działalności, tj.:

- działalność polegającą na sprzedaży i dystrybucji artykułów biurowych i artykułów związanych z wyposażeniem i funkcjonowaniem biura w różnych kanałach sprzedaży, w tym przez platformy internetowe - „Działalność Dystrybucyjna”. W ramach swojej Działalności Dystrybucyjnej do Dnia Sprzedaży Sprzedawca był dostawcą produktów, usług i rozwiązań biurowych dla klientów indywidualnych i biznesowych (B2C i B2B) na polskim rynku, a do 2021 r. także na rynki zagraniczne. W tym zakresie LA współpracował z klientami w celu opracowania spersonalizowanych rozwiązań obejmujących m.in.: zindywidualizowane ceny, dedykowane zarządzanie kontami oraz pełną gamę produktów i usług dostarczanych z jednego źródła po najniższych kosztach całkowitych;

- działalność serwisową, skupioną w tzw. Shared Service Center, a obejmującą szeroki zakres usług z zakresu IT, księgowości, łańcucha dostaw, sprzedaży i HR świadczonych na rzecz podmiotów z grupy - tzw. Global Competence Centre - „GCC”.

Powyższe obszary działalności do dnia sprzedaży i na dzień sprzedaży były operacyjnie i faktycznie wyodrębnione w ramach LA. Rozdzielenie to nigdy nie zostało potwierdzone formalnie, np. w drodze uchwały Zarządu lub poprzez zarejestrowanie formalnego oddziału, jednak w ramach wewnętrznej struktury LA dokonał przypisania osobnych zadań i zasobów służących ich realizacji (w tym składników majątkowych i niemajątkowych, pracowników, praw wynikających z zawartych umów, i wynikających z nich zobowiązań i należności) do poszczególnych Pionów (Działalności Dystrybucyjnej i GCC).

Działalność Dystrybucyjna była wykonywana przez przypisanych pracowników, zorganizowanych i wyodrębnionych jako osobne działy w ramach ogólnej struktury organizacyjnej funkcjonującej do dnia sprzedaży w LA. Działaniami w zakresie dystrybucji kierował i nadzorował Prezes Zarządu LA. Do dnia sprzedaży w ramach Działalności Dystrybucyjnej była wyodrębniona niezależna od GCC struktura organizacyjna uwzględniająca zależności służbowe oraz ścieżki rozwoju kariery w strukturach Sprzedawcy, w skład której wchodziły m.in. następujące komórki: B2B, Księgowość, Rozwój Sprzedaży i Obsługa Klienta, Handel i Merchandising, Logistyka i Zaopatrzenie, Sprzedaż, Przyjęcie Towarów, Zespół Kierowców. Działaniami wskazanych działów kierowała wykwalifikowana kadra kierowników, odpowiedzialnych przed Kierownikiem Działalności Dystrybucyjnej.

Działalność Dystrybucyjna obejmuje przede wszystkim obsługę i utrzymanie niedetalicznych kanałów biznesowych, tj. Staples Business Advantage (B2B), a także dodatkowo, w ograniczonym zakresie, także prowadzenie sprzedaży internetowej. Ponadto, do zadań Działalności Dystrybucyjnej należy również sprzedaż detaliczna Online do klientów indywidualnych (B2C), choć skala tej działalności nie była istotna.

W ramach prowadzonej przez Sprzedawcę ewidencji księgowej przed dniem sprzedaży i na dzień sprzedaży możliwe było przypisanie odrębnie do GCC oraz Działalności Dystrybucyjnej przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów. LA posiadał jedno konto bankowe, z którego korzystały oba Piony, jednak możliwe było dokonanie bezpośredniej alokacji wszystkich wpływów i wypływów środków związanych z działalnością konkretnego Pionu, w tym Działalności Dystrybucyjnej. Dla celów wewnętrznych Sprzedawcy, dla każdego z Pionów była możliwość przygotowania okresowo oddzielnego bilansu i rachunku wyników w celu monitorowania jego operacji.

W LA dokonano identyfikacji i wyodrębnienia składników majątkowych przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej w stosownych ewidencjach środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Na dzień sprzedaży, w ramach Transakcji na Nabywcę zostały przeniesione istotne i przenaszalne składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład majątku LA na moment Transakcji, przypisane do Działalności Dystrybucyjnej, tj.:

- środki trwałe związane z Działalnością Dystrybucyjną w postaci m.in. urządzeń, komputerów, mebli biurowych, wyposażenia biurowego, samochodów osobowych i dostawczych, jak również specjalistycznego sprzętu, np. maszyn do cięcia papieru,

- wartości niematerialne i prawne związane z Działalnością Dystrybucyjną, obejmujące m.in. bazy danych, znaki towarowe, prawa do domen internetowych, licencje, itp.,

- prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych przez LA, przypisane do Działalności Dystrybucyjnej realizowanej do Dnia Sprzedaży przez Sprzedawcę,

- zidentyfikowane zobowiązania i należności wynikające z umów i porozumień z dostawcami i odbiorcami, funkcjonalnie związane z Działalnością Dystrybucyjną,

- zapasy materiałów i towarów przeznaczone do sprzedaży lub innego wykorzystania związane z Działalnością Dystrybucyjną.

Intencją stron ww. umowy sprzedaży było przeniesienie na LP wszystkich składników i zasobów przypisanych do Działalności Dystrybucyjnej na dzień sprzedaży. Jednakże, w pojedynczych przypadkach, z uwagi na brak zgody kontrahentów na cesję umów (taka zgodna jest wymagana w przypadku transakcji zbycia części przedsiębiorstwa w celu skutecznego przeniesienia praw i obowiązków wynikających z danej umowy na nowy podmiot), nie udało się przenieść pełni praw i obowiązków na Nabywcę. Strony umowy postanowiły, że w takich sytuacjach wszelkie obciążenia, jakimi będzie obciążany z tego tytułu Sprzedawca, zostaną refakturowane na Nabywcę w związku z faktem, że dotyczą one Działalności Dystrybucyjnej wykonywanej po Dniu Sprzedaży przez Nabywcę.

W związku z Transakcją do LP w trybie art. 23¹ ustawy Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1510) przeszli także pracownicy organizacyjnie i funkcjonalnie związani z Działalnością Dystrybucyjną (tj. przypisani do Działalności Dystrybucyjnej wg stanu aktualnego na dzień sprzedaży).

Na dzień sprzedaży, w LA pozostały wszelkie składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład majątku Sprzedawcy na moment Transakcji, przypisane do GCC i służące wykonywaniu działalności z zakresu usług wspólnych (nieprzypisanej do Działalności Dystrybucyjnej), tj.:

- środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - tj. wszystkie środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne posiadane przez LA z wyjątkiem tych, które są przypisane do Działalności Dystrybucyjnej;

- prawa i obowiązki wynikające z pisemnych umów zawartych przez LA, które są funkcjonalnie związane z działalnością GCC, tj. wszystkie z wyjątkiem tych, które są przypisane do Działalności Dystrybucyjnej;

- prawa i obowiązki wynikające z innych porozumień z dostawcami oraz odbiorcami, które są funkcjonalnie związane z działalnością GCC, tj. wszystkie z wyjątkiem tych, które są przypisane do Działalności Dystrybucyjnej, wraz z wynikającymi z nich należnościami i zobowiązaniami;

- pasywa, obejmujące w szczególności kapitał oraz zobowiązania długoterminowe oraz krótkoterminowe, w każdym przypadku związane z działalności przypisaną do GCC.

W kwestii uznania, że przeniesiony do LP za wynagrodzeniem Dział Dystrybucji stanowił na dzień sprzedaży zorganizowaną część przedsiębiorstwa istotne jest także przedstawienie informacji i okoliczności, które wskazują na zamiar kontynuowania działalności tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez nabywcę – w tym przypadku przez LP.

W niniejszej sprawie, w opisie stanu faktycznego przyszłego, wskazali Państwo, po dniu sprzedaży, LA kontynuuje działalność w zakresie wynikającym z zadań realizowanych przez GCC, natomiast LP kontynuuje prowadzoną przez Sprzedawcę do Dnia Sprzedaży Działalność Dystrybucyjną i w tym celu wykorzystuje ww. składniki majątku wchodzące w skład Działalności Dystrybucyjnej. Po dniu sprzedaży, z związku z przeniesieniem w ramach Transakcji na rzecz LP zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań funkcjonalnie związanych z Działalnością Dystrybucyjną, LA nie kontynuuje działalności gospodarczej w zakresie dystrybucji artykułów biurowych.

Dział Dystrybucji będący przedmiotem Transakcji, stanowił w momencie zbycia zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wynika to z faktu, że przed dniem sprzedaży i na dzień sprzedaży zespół składników materialnych i niematerialnych składający się na dział Dystrybucji był wyodrębniony:

- organizacyjnie - w ramach wewnętrznej struktury LA dokonał przypisania osobnych zadań i zasobów służących ich realizacji - w tym składników majątkowych i niemajątkowych, pracowników, praw wynikających z zawartych umów, i wynikających z nich zobowiązań i należności - do poszczególnych Pionów (Działalności Dystrybucyjnej i GCC),

- finansowo - możliwe było przypisanie odrębnie do GCC oraz Działalności Dystrybucyjnej przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów pomimo rozliczeń dokonywanych na jednym koncie bankowym,

- funkcjonalnie - Dział Dystrybucji na moment sprzedaży był przeznaczony w strukturach Spółki do realizacji określonych działań gospodarczych (działalność polegającą na sprzedaży i dystrybucji artykułów biurowych i artykułów związanych z wyposażeniem i funkcjonowaniem biura w różnych kanałach sprzedaży, w tym przez platformy internetowe), a LP kontynuuje prowadzoną przez Sprzedawcę do Dnia Sprzedaży Działalność Dystrybucyjną i w tym celu wykorzystuje składniki majątku wchodzące w skład Działalności Dystrybucyjnej.

Powyższe wskazuje na to, że Dział Dystrybucji był na tyle zorganizowany, że mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania wykonywane w przedsiębiorstwie Spółki.

Tym samym wspomniane powyżej składniki materialne i niematerialne składające się na Dział Dystrybucji, stanowiły na dzień przeniesienia (sprzedaży) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Natomiast, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT,

W myśl art. 16c ww. ustawy,

Zgodnie z art. 16g ust. 2 ustawy o CIT,

W myśl art. 16g ust. 3 ww. ustawy,

Z treści art. 16b ust. 2 pkt 2 oraz art. 16c pkt 4 ustawy o CIT, wynika zamknięty katalog przypadków, które uprawniają do podatkowej amortyzacji wartości firmy. Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, prawo do amortyzacji wartości firmy przysługuje podatnikowi m.in. wówczas, gdy nabywa on zorganizowaną część przedsiębiorstwa w drodze kupna.

Szczególną kategorią wartości niematerialnych i prawnych jest wartość firmy (tzw. „goodwill”). Wartość firmy stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Tak zwana wartość firmy (goodwill), jest pojęciem, którym określa się część wartości przedsiębiorstwa wynikającą z jego pozycji rynkowej (renomy, klienteli, położenia, zdolności do generowania zysków). Wartość firmy ma charakter ściśle indywidualny, podlegający odrębnej wycenie w odniesieniu do każdego przedsiębiorstwa z osobna. Powstaje ona w toku działalności przedsiębiorstwa i stanowi swego rodzaju odbicie tego, co nie znajduje odzwierciedlenia w jego księgach handlowych. Dlatego nie figuruje w księgach handlowych pierwotnego właściciela przedsiębiorstwa, a podlega ujawnieniu dopiero w księgach jego nabywcy.

Z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego wartość firmy ma znaczenie dwojakie.

Po pierwsze, ustalenie dodatniej wartości firmy decyduje o łącznej wartości początkowej nabytych w ramach przedsiębiorstwa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Po drugie, wartość firmy, jako wartość niematerialna i prawna, podlega amortyzacji podatkowej w przypadku nabycia przedsiębiorstwa m.in. w drodze kupna.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że istotne jest odróżnienie wartości firmy w rozumieniu podatkowym od wartości firmy w rozumieniu ekonomicznym.

Wartość początkowa firmy w znaczeniu podatkowym jest wartością, która wynika z zastosowania algorytmu przewidzianego przepisami prawa podatkowego. Jako taka, jest ona obiektywna i niezależna od stron transakcji, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo. Jeżeli przy nabyciu (zakupie) przedsiębiorstwa powstanie nadwyżka ceny nabycia nad wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład nabywanego przedsiębiorstwa, to wówczas wystąpi dodatnia wartość początkowa firmy, którą nabywca poprzez odpisy amortyzacyjne może rozliczyć jako koszty podatkowe.

Odnosząc się do kwestii związanej z zaliczeniem odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy do kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, że jak wynika z wniosku nabyliście Państwo w drodze kupna zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w postaci Działalności Dystrybucyjnej i w wyniku tego nabycia powstała dodatnia wartość firmy. Zauważyć należy, że dodatnia wartość firmy w przypadku nabycia ZCP/przedsiębiorstwa stanowi w istocie nadwyżkę, którą kupujący postanowił zapłacić za markę, klientów, pozycję na rynku i inne czynniki niematerialne, niedające się wprost wycenić.

Jak już wspomniano powyżej, wartość firmy stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W związku z czym podatnicy mają możliwość dokonania odpisów amortyzacyjnych od powstałej dodatniej wartości firmy.

Zatem, skoro jak wskazano wyżej w wyniku zakupu Działalności Dystrybucyjnej stanowiącej zorganizowaną część przedsiębiorstwa powstała dodatnia wartość firmy, to Nabywca uprawniony jest do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od powstałej w wyniku Transakcji dodatniej wartości firmy na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania ma prawo zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).