Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 3 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.1062.2022.2.DA

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2022 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 16 lutego 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Polski.

Od 1 stycznia 2019 r. do 31 marca 2022 r. pozostawał Pan w stosunku pracy (umowa o pracę) z holenderskim przedsiębiorcą - łącznie 3 lata i 3 miesiące.

Od 7 stycznia 2019 r. do 1 lutego 2022 r. był Pan zameldowany w Holandii. W tym czasie był Pan wyłącznie holenderskim rezydentem podatkowym, na potwierdzenie czego posiada certyfikat rezydencji - meldunek dokumentujący miejsce i okres zamieszkania.

1 lutego 2022 r., tuż przed zakończeniem umowy o pracę, wyjechał Pan z Holandii i zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W Polsce wykorzystał Pan zaległy holenderski urlop wypoczynkowy i urlop ojcowski.

31 marca 2022 r. umowa z holenderskim przedsiębiorcą wygasła.

4 kwietnia 2022 r. podjął Pan pracę na podstawie umowy o pracę w polskiej firmie, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym, przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miał Pan miejsce zamieszkania w Holandii. Zmiana miejsca zamieszkania nastąpiła po 31 grudnia 2021 r.

Od początku 2022 r. do dnia zmiany miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (2 lutego 2022 r.) przebywał Pan wyłącznie w Holandii - łącznie 3 lata i 1 miesiąc.

Występuje Pan z wnioskiem o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej „ulgi na powrót” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie korzystał Pan uprzednio w całości lub w części z tego zwolnienia.

W uzupełnieniu wniosku wskazuje Pan, że 29 grudnia 2018 r. opuścił Pan terytorium Polski i przeniósł się do Holandii.

Od dnia przeniesienia się do Holandii do dnia powrotu do Polski, to Holandia traktowała Pana jak rezydenta podatkowego, tj. podlegał Pan tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu doprecyzowania daty wyjazdu Pana z Holandii do Polski wyjaśnia Pan, że z Holandii wyjechał Pan 1 lutego 2022 r., natomiast granicę z Polską przekroczył 2 lutego 2022 r., ponieważ ma Pan dwójkę małych dzieci i po drodze zatrzymał się na noc w Niemczech. Od 2 lutego 2022 r. centrum interesów osobistych ma Pan w Polsce.

Od dnia przeniesienia się do Holandii (tj. 29 grudnia 2018 r.) do dnia powrotu do Polski (tj. 1 lutego 2022 r.) nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przed wyjazdem do Holandii nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych. Nie ma to jednak znaczenia dla osób posiadających polskie obywatelstwo, taki warunek musi być jedynie spełniony dla obcokrajowców zgodnie z treścią art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy z o podatku dochodowym od osób fizycznych:

(…)

podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2,

(…)

Wskazany we wniosku certyfikat rezydencji to meldunek dokumentujący Pana miejsce zamieszkania w Holandii. Data meldunku w Holandii to 8 stycznia 2019 r., data wymeldowania to 1 lutego 2022 r. - w tym czasie był Pan nieprzerwanie zameldowany w Holandii, jak również był Pan rezydentem podatkowym Holandii.

W latach 2019-2021 nie przebywał Pan na terytorium Polski więcej niż 183 dni, w każdym z wyżej wymienionych lat.

Od dnia przeniesienia się do Holandii do dnia powrotu do Polski Pana centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Holandii. Do Holandii wraz z Panem (tego samego dnia, tj. 29 grudnia 2018 r.) wyjechała cała Pana najbliższa rodzina, tj. Pana żona z dzieckiem. Przez cały ten czas pracował Pan zawodowo w Holandii. Do Polski wrócił Pan razem z żoną i dziećmi (drugie dziecko urodziło się w 2021 r. w Holandii).

W okresie od dnia przeniesienia się do Holandii do dnia powrotu do Polski nie miał Pan żadnych powiązań majątkowych z Polską - wszelkie przychody uzyskiwał Pan z pracy zarobkowej w Holandii (umowa o pracę od 1 stycznia 2019 r. do 31 marca 2022 r.). Jeśli zaś chodzi o powiązania osobiste, to w Polsce przez ten czas mieszkali Pana rodzice, siostra, babcia.

W dniu, w którym wrócił Pan do Polski, przeniósł Pan swoje centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) do Polski. Pana umowa o pracę z holenderskim pracodawcą zakończyła się 31 marca 2022 r. Od dnia 2 lutego 2022 r. posiada Pan i nadal będzie posiadał stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

Od dnia powrotu do Polski Pana powiązania osobiste z Polską to Pana najbliższa rodzina (żona, dzieci), dalsza rodzina i znajomi, natomiast powiązania majątkowe to praca na umowę o pracę z polskim pracodawcą.

Od dnia powrotu do Polski Pana jedyne powiązania osobiste i majątkowe z Holandią to do dnia 31 marca 2022 umowa o pracę z holenderskim pracodawcą.

Zamierza Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2022-2025.

Pytanie

Czy w myśl art. 21 ust. 1 pkt 152a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2022-2025?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, może Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2022-2025, ponieważ zgodnie z ustawą oraz w myśl udzielonych w uzupełnieniu wniosku odpowiedzi, zostały spełnione następujące warunki:

-przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miał Pan miejsce zamieszkania w Holandii;

-zmiana miejsca zamieszkania nastąpiła po 31 grudnia 2021 r. Od początku roku 2022 do dnia zmiany miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przebywał Pan wyłącznie w Holandii - łącznie 3 lata i 1 miesiąc;

-jest Pan obywatelem Polski;

-nie korzystał Pan uprzednio w całości lub w części z tego zwolnienia;

-uzyskuje Pan przychody z tytułu umowy o pracę, jest Pan polskim rezydentem podatkowym;

-nie jest wymagane od Pana posiadanie miejsca zamieszkania na terytorium Polski nieprzerwanie przez okres 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres zamieszkania poza terytorium Polski (według art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ponieważ posiada Pan obywatelstwo polskie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 powołanej ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Art. 4a ww. ustawy określa, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem, aby podatnik mógł skorzystać z preferencji podatkowej, nazwanej umownie „ulgą na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku wynika, że wrócił Pan na stałe do Polski 2 lutego 2022 r. i od tego dnia jest Pan polskim rezydentem podatkowym. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następne warunki określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym wrócił Pan na stałe do Polski, miał Pan na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy, bowiem od 29 grudnia 2018 r. do powrotu do Polski w lutym 2022 r. mieszkał i pracował Pan w Holandii. Zatem, spełnił Pan wymagania wskazane w ww. przepisie.

Spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ponieważ posiada Pan polskie obywatelstwo.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest – stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że udokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na potwierdzenie miejsca zamieszkania w Holandii posiada Pan m.in. umowę o pracę zawartą z holenderskim przedsiębiorcą obejmującą okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 marca 2022 r. Innym dowodem wskazującym na miejsce zamieszkania Pana w Holandii jest certyfikat rezydencji dokumentujący Pana miejsce zamieszkania w Holandii. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że w latach 2022-2025 będzie przysługiwać Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte w latach 2022-2025 z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) powołanej ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Pana, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla innych osób (np. Pana żony).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00