Interpretacja indywidualna z dnia 22 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.580.2022.2.MŻA

Zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy dla świadczonych usług szkoleniowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy dla świadczonych usług szkoleniowych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 lutego 2023 r. (data wpływu 10 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca) zarejestrowana pod numerem NIP: (…) oraz numerem KRS (…), działająca na podstawie ustawy o fundacjach, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Fundacja jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej odpłatnej działalności pożytku publicznego (działając na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie) Wnioskodawca organizuje konferencje naukowe z obszaru optyki, fotoniki, fizyki, inżynierii i nauk pokrewnych, które finansowane są głównie z opłat konferencyjnych. Uczestnikami konferencji, są głównie przedstawiciele jednostek sektora publicznego (uczelni wyższych, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk, instytutów badawczych itd.), których udział w konferencji finansowany jest ze środków publicznych.

Fundacja prowadząc konferencje realizuje je z uwzględnieniem ramowych założeń, tj.: 

‒organizowane konferencje są wysoce specjalistyczne;

‒dotyczą ww. tematów;

‒w ramach konferencji w wyniku prowadzonych dyskusji, rozmów, słuchania prezentacji oraz uczestnictwa w sesjach plakatowych, uczestnicy pozyskują informacje o najnowszych osiągnięciach w projektach naukowo badawczych, które są niezbędnym elementem kształcenia zawodowego poprzez pozyskiwanie aktualnych informacji, wiedzy, kontaktów;

‒w ramach konferencji odbywają się:

a)wykłady plenarne wykładowców zaproszonych przez komitet naukowy;

b)wykłady tematyczne, które wybierane są przez komitet naukowy z przesłanych zgłoszeń;

c)wykłady równoległe, które wybierane są przez komitet naukowy z przesłanych zgłoszeń;

d)sesje plakatowe podczas których uczestnicy prezentują swoje badania w postaci wydarzenia networkingowego mającego na celu stymulacje dyskusji między uczestnikami w celu pobudzenia wymiany informacji, nawiązania kontaktów, dyskusji o problemach badawczych, pracy w grupie itd.;

e)przerwy kawowe/lunchowe podczas których uczestnicy mają możliwość dyskutowania zagadnień omawianych podczas konferencji.

Konferencje te odbywają się w formie stacjonarnej. Fundacja posiada oraz będzie posiadać w zakresie tych konferencji odpowiednie oświadczenia uczestników o publicznym pochodzeniu środków, z których pokrywany jest udział w konferencji. Tego rodzaju oświadczenia zazwyczaj składane są i będą składane przez uczestników konferencji.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Usługi szkoleniowe objęte zakresem wniosku nie są świadczone przez Państwa jako jednostkę objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe.

Nie posiadają Państwo statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk bądź instytutu badawczego i nie świadczą usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym jako taka jednostka.

Usługi świadczone przez Państwa stanowią usługi w zakresie kształcenia, gdyż pozwalają utrwalić, jak i pozyskać nową wiedzę, w odniesieniu do tematów omawianych w trakcie konferencji. Nie są to jednak usługi w zakresie wychowania.

Usługi będące przedmiotem zapytania pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób w nich uczestniczących. Związek ten dotyczy przede wszystkim faktu, że konferencje mają na celu uaktualnienie i poszerzenie wiedzy w celu poznania nowych technik i wyników z branży fizyki, optyki, fotoniki lub zawodu naukowca (fizyka, chemika, mechatronika oraz elektronika), metrologa, nauczyciela fizyki, edukatora, animatora naukowego, popularyzatora nauki, kadry zarządzającej firm z sektora high-tech oraz deep-tech, analityka danych, nanotechnologa, astronoma, geofizyka, technologa, pracownika naukowo-technicznego, pracownika działu RDI (ang. reasearch, development and innovation) w sektorze nowych technologii (ang. high-tech, deep tech), optometrysty i inżyniera.

Ww. usługi mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych osób w nich uczestniczących.

Uczestnicy szkoleń będą wykorzystywali nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu naukowca (fizyka, chemika, mechatronika oraz elektronika), metrologa, nauczyciela fizyki, edukatora, animatora naukowego, popularyzatora nauki, kadry zarządzającej firm z sektora high-tech oraz deep-tech, analityka danych, nanotechnologa, astronoma, geofizyka, technologa, pracownika naukowo-technicznego, pracownika działu RDI (ang. reasearch, development and innovation) w sektorze nowych technologii (ang. high-tech, deep tech), optometrysty i inżyniera.

Usługi szkoleń opisane we wniosku nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Świadczone przez Państwa usługi nie są objęte akredytacją w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe.

Organizacja przerw kawowo/lunchowych jest usługą wspomagającą w stosunku do usługi szkoleniowej - niemniej jednak mającą kluczowe znaczenie w zapewnieniu jak najwyższej jakości merytorycznej organizowanych usług szkoleniowych. W związku z czasem trwania konferencji (długością szkolenia), które trwają nawet kilka dni niezbędne są przerwy pomiędzy poszczególnymi wystąpieniami - kawowe oraz lunchowe. Zapewnienie przez organizatora ww. przerw umożliwia nawiązanie nowych kontaktów, dyskutowanie zagadnień poruszanych na szkoleniach, pracę w grupach, analizowanie krytyczne zagadnień – co prowadzi do zwiększenia, jak i nabywania nowych kompetencji przez uczestników, gdyż wszystko to ma miejsce w przestrzeni, w której znajdują się uczestnicy. Gdyby przerwy nie występowały, uczestnicy musieliby samodzielnie zorganizować sobie inne miejsca, gdzie spożywaliby jedzenie. Zajęłoby to więcej czasu (dłuższe przerwy oraz krótszy czas konferencji/wystąpień) co przełożyłoby się na mniejszą liczbę prelekcji, wykładów, warsztatów prowadzonych w ramach szkolenia (ograniczenia czasowe programu) oraz zmniejszyłoby efektywność pracy w grupach, pogorszyło wymianę informacji oraz ograniczyło kontakt między osobami (mniejszy przepływ informacji). Organizacja przerw kawowo/lunchowych jest elementem niezbędnym do wykonywania usługi organizacji konferencji poprzez zapewnienie jak najwyższej jakości usług szkoleniowych.

Przerwy kawowo/lunchowe służą wykonywaniu świadczenia podstawowego, jakim jest w niniejszej sprawie usługa kształcenia zawodowego. Przede wszystkim stwarzają one naturalną przestrzeń dla uczestników usługi kształcenia zawodowego do dyskutowania z innymi uczestnikami, analizy tematyki poruszanych zagadnień związanych z rozwojem kompetencji i kształceniem zawodowym, wspomagającą również wymianę spostrzeżeń między uczestnikami, a tym samym lepsze zrozumienie tematu i pozyskanie jeszcze wyższych kompetencji w tym zakresie. Dodatkowo zapewnienie przez organizatora, przerw kawowo/lunchowych umożliwia w ramach usługi optymalne wykorzystanie czasu uczestników usługi - zwiększenie liczby prelekcji/wykładów/warsztatów. W przeciwnym wypadku, w skali kilkudniowego wydarzenia, liczba prelekcji/wykładów/warsztatów musiałaby zostać znacząco ograniczona by umożliwić uczestnikom zorganizowanie sobie przerwy we własnym zakresie. Dodatkowo wskazują Państwo, że w przypadku niektórych konferencji zorganizowanie samodzielnie przez uczestników przerw kawowo/lunchowych jest niemożliwe ze względu na lokalizację miejsca szkolenia (np. brak innych lokali w bliskiej odległości).

Pytania

1.Czy wynagrodzenie otrzymywane ze wskazanych wyżej konferencji może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie w całości sfinansowany ze środków publicznych?

2.Czy wynagrodzenie otrzymywane ze wskazanych wyżej konferencji może korzystać ze zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie co najmniej w 70% ale nie w całości sfinansowany ze środków publicznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku ze wspólnym zagadnieniem dotyczącym obu pytań pragną Państwo przedstawić w tym zakresie wspólną argumentację.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26 finansowane w całości ze środków publicznych oraz świadczeń usług i dostawą towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie według § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenia usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Należy wskazać, że różnica w zakresie wykładni obu tych przepisów skupia się na dwóch elementach, tj. inny procentowy stopień sfinansowania oraz w przypadku przepisów wynikających z ustawy usługi inne niż w pkt 26.

Pragną Państwo zacząć swoją analizę od wskazania, że w Państwa przypadku art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT nie będzie mieć zastosowania. Jest to przepis odnoszący się do specyficznych grup podmiotów świadczących takie usługi, którymi Państwo nie są. Tym samym różnica między przepisem a rozporządzeniem w jego przypadku skupia się jedynie na przesłance dotyczącej stopnia sfinansowania.

Artykuł 44 rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia czym są usługi dotyczące Państwa pytań. Zgodnie z nim usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia. W powyższej sprawie jednoznacznie można wskazać, że konferencje te dotyczą nauczania związanego z branżą lub zawodem jak również nauczania mającego na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Spójnik ,,jak” w tym przepisie wskazuje, że wystarczające jest spełnienie tylko jednego z ww. elementów. Konferencje dotyczą obszaru optyki, fotoniki, fizyki, inżynierii i nauk pokrewnych. Jednocześnie są one bezpośrednio wyspecjalizowane w tym zakresie. Aspekt zawodowy jest więc w tym przypadku spełniony.

Odnosząc się natomiast do czynnika związanego z nauką, poznawanie nowej wiedzy lub jej uaktualnienie jest zgodnie z tym przepisem niezbędne do uznania danej działalności za takie usługi. W przedstawionej przez Państwa sytuacji zakres konferencji wyraźnie wskazuje, iż obejmuje pozyskiwanie nowej wiedzy poprzez różne formy wykładów, dyskusji, prezentacji itp. Jednocześnie sam fakt realizacji dyskusji na te tematy nie może wykluczać utrwalania także poznanej już wiedzy zawodowej. Sama więc konferencja odnosi się zarówno do czynnika wiedzy, jak i celów zawodowych.

Pragną Państwo także wskazać, że przepis ten nie odnosi się do sposobu przekazywania wiedzy. Wymaganym czynnikiem jest ww. nauka oraz cel zawodowy. Konferencje jak najbardziej odpowiadają metodyce szkoleń, gdyż umożliwiają prezentację własnych wyników prac, zapoznanie się z innymi pracami i rozwój poprzez uczestnictwo w dyskusjach z uczestnikami. Nie można więc stwierdzić, że ich charakter nie sprzyja przepływowi wiedzy. Wręcz przeciwnie w ten sposób więcej osób może otrzymać nową wiedzę oraz wymienić się ewentualnymi spostrzeżeniami, jak i ją sobie utrwalić. Sam fakt, że nazywają je Państwo konferencjami nie może przesądzać o braku spełnienia przesłanek wynikających z przepisów ustawy, jak i rozporządzenia dotyczącego zwolnień.

W zakresie natomiast finansowania środków publicznych definicja takich środków została wskazana w art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Procent udziału takich środków w całości wynagrodzenia za udział w konferencji będzie determinował możliwość zastosowania zwolnienia. W przypadku, gdy wartość ta będzie wynosić co najmniej 70%, lecz nie 100% możliwe będzie zastosowanie zwolnienia wynikającego z rozporządzenia, zaś jeżeli całość ta będzie pochodzić z tych środków zwolnienie wynikać będzie z ustawy.

Możliwość skorzystania z tego zwolnienia należy badać w relacji między usługodawcą (Wnioskodawcą - osobą otrzymującą środki publiczne) będącym organizatorem konferencji a źródłem finansowania osób kształconych.

Pogląd taki wyrażony został, także w pozytywnej interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS sygn. 0112-KDIL1-1.4012.346.2018.2.PS, gdzie organ podatkowy wskazał, iż „Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca planuje skierować swoją ofertę między innymi do jednostek sektora finansów publicznych, o których mowa w ustawie o finansach publicznych. W związku z powyższym Wnioskodawca szkoliłby wskazane przez te jednostki osoby (głównie pracowników tych jednostek), a jednostki sektora finansów publicznych zlecające takie szkolenie płaciłyby Wnioskodawcy z tego tytułu umówione wynagrodzenie (...). Tym samym Wnioskodawca - w odniesieniu do świadczonych usług szkoleniowych prowadzonych w formie stacjonarnej lub e-learningowej z zakresu ochrony danych osobowych dla osób pełniących funkcję administratora danych osobowych, lub inspektora danych osobowych lub uczestniczących w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych w procesie przetwarzania danych osobowych, wykonywanych na podstawie umów zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą, a jednostką sektora finansów publicznych - może zastosować zwolnienie od podatku, gdyż ww. usługi spełniają warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy”.

Biorąc powyższą interpretację pod uwagę, jeżeli więc koszt udziału osób uczestniczących w szkoleniach zostanie sfinansowany ze środków publicznych i ich wartość w wynagrodzeniu za udział w szkoleniu przekroczy co najmniej 70% przesłanka dotycząca odpowiedniego źródła finansowania zostanie spełniona.

Mając powyższe na uwadze odpowiadając na pierwsze pytanie Państwa zdaniem wynagrodzenie otrzymane za udział w konferencjach będzie mogło korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie w całości sfinansowany ze środków publicznych, natomiast odpowiadając na pytanie drugie Państwa zdaniem wynagrodzenie otrzymane za udział w konferencjach będzie mogło korzystać ze zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień w przypadku gdy udział w konferencji został/zostanie co najmniej w 70% ale nie w całości sfinansowany ze środków publicznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie podatkiem VAT niektórych czynności lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast, jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem, to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy, mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

Natomiast aby świadczone usługi mogły korzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Z kolei, jak wynika z treści art. 43 ust. 17 ustawy:

Na mocy art. 43 ust. 17a ww. ustawy:

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1983 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem:

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej, przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych, lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77 str. 1 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem:

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2009 r. w sprawie C‑461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych  w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

W odniesieniu do przedstawionych wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym (kompleksowym), czy też wykonywane przez Państwa czynności należy traktować jako dwa odrębne świadczenia opodatkowane według zasad właściwych dla każdego z tych świadczeń.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT.

W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz – jednocześnie –usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał, de facto, dwa odrębne świadczenia – dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego).

W wyroku tym TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze – każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednocześnie – po drugie – trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – wg TSUE – przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne – przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, iż: „(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne”.

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku należy przyjąć, że nie będzie mieć charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Warto także zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 (RLRE Tellmer), w którym Trybunał rozstrzygał kwestię związaną z opodatkowaniem usługi wynajmu mieszkań i towarzyszącej jej usłudze sprzątania części wspólnych budynku mieszkalnego. W sprawie spółki Tellmer nie występuje w ocenie TSUE jedno świadczenie złożone. Dla takiej oceny TSUE, kluczowy charakter ma fakt, że „(...) usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem”.

A zatem za szczególnie znaczące TSUE uznał to, że sprzątanie może być świadczone w sposób całkowicie niezależny od usługi najmu, np. przez samodzielny zakup danego świadczenia (sprzątania) przez najemcę. To sprawia, że związek pomiędzy najmem i sprzątaniem jest, w ocenie Trybunału na tyle swobodny, że nie można mówić o istnieniu świadczenia złożonego. A zatem, jeśli usługi mogą być rozdzielone bez uszczerbku dla każdej z nich, a zatem w sposób naturalnie uzasadniony, wówczas nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie kompleksowe w rozumieniu Dyrektywy.

Powyższe poglądy znajdują również potwierdzenie w wyrokach: w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP, w sprawie C-88/09 Graphic Procédé.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla świadczenia podstawowego, głównego.

Ponadto, jeżeli w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Z okoliczności sprawy wynika, że w ramach prowadzonej odpłatnej działalności pożytku publicznego organizują Państwo konferencje naukowe z obszaru optyki, fotoniki, fizyki, inżynierii i nauk pokrewnych, które finansowane są głównie z opłat konferencyjnych. Uczestnikami konferencji, są głównie przedstawiciele jednostek sektora publicznego (uczelni wyższych, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk, instytutów badawczych itd.), których udział w konferencji finansowany jest ze środków publicznych. Usługi świadczone przez Państwa stanowią usługi w zakresie kształcenia, gdyż pozwalają utrwalić, jak i pozyskać nową wiedzę, w odniesieniu do tematów omawianych w trakcie konferencji. Nie są to jednak usługi w zakresie wychowania. Usługi będące przedmiotem zapytania pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób w nich uczestniczących. Organizacja przerw kawowo/lunchowych jest usługą wspomagającą w stosunku do usługi szkoleniowej - niemniej jednak mającą kluczowe znaczenie w zapewnieniu jak najwyższej jakości merytorycznej organizowanych usług szkoleniowych. Przerwy kawowo/lunchowe służą wykonywaniu świadczenia podstawowego, jakim jest w niniejszej sprawie usługa kształcenia zawodowego. W przypadku niektórych konferencji zorganizowanie samodzielnie przez uczestników przerw kawowo/lunchowych jest niemożliwe ze względu na lokalizację miejsca szkolenia.

Jak wynika z opisu organizacja przerw kawowo/lunchowych jest usługą wspomagającą w stosunku do usługi szkoleniowej. Przerwy kawowo/lunchowe służą wykonywaniu świadczenia podstawowego, jakim jest w niniejszej sprawie usługa kształcenia zawodowego.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do podziału opisanego świadczenia na poszczególne czynności, tj. na organizację konferencji naukowych i przerw kawowo/lunchowych. Podział taki byłby sztuczny i nieuzasadniony. W rozpatrywanej sprawie realizowane przez Państwa usługi są ze sobą ściśle powiązane i w aspekcie gospodarczym tworzą jedną całość. Zatem świadczone przez Państwa usługi organizacji konferencji naukowych obejmujących przerwy kawowo/lunchowe należy uznać za świadczenie kompleksowe.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy wynagrodzenie otrzymywane ze wskazanych wyżej konferencji może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie w całości sfinansowany ze środków publicznych oraz czy wynagrodzenie otrzymywane ze wskazanych wyżej konferencji może korzystać ze zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie co najmniej w 70% ale nie w całości sfinansowany ze środków publicznych.

Dokonując oceny, czy świadczone przez Państwa usługi szkoleniowe są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy spełnione są warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy zwalnia od podatku usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26.

Z opisu sprawy wynika, że nie posiadają Państwo statusu uczelni, czy jednostki naukowej PAN, bądź instytutu badawczego. Ponadto nie świadczą Państwo usług jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe.

Zatem w odniesieniu do realizowanych przez Państwa usług nie jest spełniona jedna z dwóch przesłanek do zwolnienia tych usług od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Nie są Państwo bowiem żadnym z podmiotów wymienionych w ww. przepisie. W konsekwencji należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Dla oceny, czy dla świadczonych przez Państwa usług polegających na organizacji konferencji naukowych będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, konieczne jest stwierdzenie czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz czy spełnią jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu, tj. prowadzenie danego kursu w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj kursu lub finansowanie danego  kursu w całości ze środków publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że – przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy – wymóg finansowania usług w określonej wysokości ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Należy wskazać, że środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej mieszczą się w kategorii środków publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych:

W świetle art. 4 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost, co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Odnosząc się do usług świadczonych przez Państwa, należy więc w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy świadczone usługi są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego, co stanowi podstawową przesłankę warunkującą zastosowanie zwolnienia z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. I tak, kierując się wskazówkami wcześniej powołanego rozporządzenia Rady UE, zawierającymi definicję kształcenia zawodowego, należy stwierdzić, że kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia.

Usługi szkoleniowe będą więc stanowiły usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, w myśl powyższych przepisów, gdy w zamierzeniu mają prowadzić do podwyższenia kwalifikacji zawodowych i poziomu wiedzy osób biorących udział w kursach oraz mają na celu ich szeroko pojęty rozwój zawodowy.

W niniejszej sprawie świadczone przez Państwa usługi będące przedmiotem zapytania będą spełniały definicję kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, gdyż jak wynika z wniosku usługi będące przedmiotem zapytania pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem osób w nich uczestniczących i mają na celu uaktualnienie i poszerzenie wiedzy.

Dla oceny czy realizowane przez Państwa usługi są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest jeszcze uznanie, że są to usługi prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W świetle powyższych uregulowań, odrębne przepisy określające formy i zasady to takie ustawy, rozporządzenia lub akty, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki, jakie musi spełnić organizator kształcenia.

Jak wynika z treści uzupełnienia, usługi szkoleniowe opisane we wniosku nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Zatem nie został spełniony drugi warunek uprawniający do zwolnienia świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, tj. opisane usługi nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W związku z tym należy stwierdzić, że usługi realizowane przez Państwa nie korzystają i nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Zatem należy przeanalizować możliwość zastosowania dla świadczonych przez Państwa usług szkoleniowych zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b ustawy.

Aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu, usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego musi być świadczona przez podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

W opisie sprawy podali Państwo informację, że świadczone usługi nie są objęte akredytacją w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo Oświatowe.

Zatem nie został spełniony drugi warunek niezbędny dla zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b ustawy.

W związku z tym należy stwierdzić, że realizowane przez Państwa usługi szkoleniowe nie korzystają i nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b ustawy.

W związku z powyższym należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień

Z opisu sprawy wynika, że świadczone przez Państwa usługi polegające na organizacji konferencji naukowych, są finansowane głównie z opłat konferencyjnych. Uczestnikami konferencji są głównie przedstawiciele jednostek sektora publicznego (uczelni wyższych, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk, instytutów badawczych itd.), których udział w konferencji finansowany jest ze środków publicznych. Zatem, gdy udział w konferencji został/zostanie w całości sfinansowany ze środków publicznych, zostaną spełnione łącznie warunki do zwolnienia świadczonych przez Państwa usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy. Natomiast w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie co najmniej w 70% ale nie w całości sfinansowany ze środków publicznych, to zostaną spełnione łącznie warunki do zwolnienia świadczonych przez Państwa usług na podstawie na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Podsumowując, świadczone przez Państwa usługi polegające na organizacji konferencji naukowych, finansowane w 100% ze środków publicznych, podlegają/będą podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o VAT. Natomiast w przypadku, gdy udział w konferencji został/zostanie co najmniej w 70% ale nie w całości sfinansowany ze środków publicznych, korzystają/ będą korzystały ze zwolnienia na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 256; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).