Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.16.2023.2.WH

Przysługuje/będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedającego dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy o VAT w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur dotyczących nabyć towarów oraz usług, dokonanych przy użyciu kart paliwowych. Uzupełnili Państwo wniosek - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 27 lutego 2023 r. (wpływ 2 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka A. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą w zakresie kompleksowego zarządzania centrami handlowymi obejmującą między innymi wynajem powierzchni handlowej w centrach (…) oraz zarządzanie mniejszymi Parkami Handlowymi.

W celu prowadzenia działalności Spółka dysponuje samochodami osobowymi do których nabywa między innymi paliwo. Dla uproszczenia rozliczeń na podstawie umowy o wydanie i używanie Kart Flotowych (dalej: „Umowa sprzedaży”, „Umowa”) Spółka nabyła od innej spółki - B. (dalej: „Sprzedający”) będącej zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce, prawo do dokonywania transakcji bezgotówkowych zakupu paliwa przy zastosowaniu kart flotowych (dalej: „Karty flotowe” lub „Karty paliwowe”) na stacjach benzynowych należących do koncernu C. (lub stacjach partnerskich). Przy czym B. jest spółką należącą do koncernu paliwowego C.

Integralną częścią Umowy sprzedaży są Ogólne Warunki dotyczące Kart C. Plus i C. (...) z oznaczeniem R. (dalej: „OWS”). Zgodnie z głównymi postanowieniami Umowy sprzedaży oraz „OWS” Spółka B., jest wystawcą kart flotowych C. Plus pozwalających na dokonywanie transakcji zakupu paliwa oraz opłat drogowych i innych usług w zakresie mobilności. B. i Spółka zawarli umowę o korzystanie z Kart C. Plus lub Kart C. (...) z oznaczeniem R. (dalej „Karta C. Plus”) w celu zakupu paliwa oraz innych towarów i usług na krajowych i zagranicznych stacjach benzynowych akceptujących Karty C. Plus oraz zakupu usług dodatkowych (np. opłat drogowych, przepraw promowych, pomocy drogowej dla pojazdów ciężarowych).

Aby zapewnić możliwość zakupu Towarów i Usług po okazaniu Karty C. Plus, B. zawarła umowy z członkami porozumienia sieci R. oraz innymi kontrahentami spoza tego porozumienia (dalej „Partnerzy”). Porozumienie sieci R. obejmuje współpracę pomiędzy Grupą C. a innymi firmami paliwowymi (D., E., F.). Przy czym zdarzenie przyszłe i stan faktyczny, jak i samo pytanie zaprezentowane we wniosku o interpretację odnosi się do paliwa lub/i innych towarów i usług zakupionych na terenie Polski.

Zgodnie z informacjami otrzymanymi od Sprzedawcy każdorazowo paliwo jest nabywane od właściciela (czyli od B.), a nie bezpośrednio od dostawców, za których B. uważa poszczególne punkty akceptacji kart paliwowych; w momencie zatankowania paliwa przez Spółkę paliwo to jest sprzedawane B., która następnie sprzedaje to paliwo odbiorcy posługującemu się kartą paliwową (sprzedaż towarów - pkt 1.3 Warunków Ogólnych (Warunki Ogólne dotyczące Kart C. Plus i C. (...) z oznaczeniem R. (Warunki Ogólne), wydanie towaru - pkt 2.5 Warunków Ogólnych) Spółka może nabywać towar jedynie w punktach akceptacji kart, które określa B., a zakres możliwych do nabycia towarów i usług jest ograniczony (punkty akceptacji i zakres towarów - pkt 2.1, 2.4 Warunków Ogólnych, limity wartościowe - pkt 10.1 Warunków ogólnych); odbiorca jest ograniczony w prawie decydowania o sposobie wykorzystania towarów (zakaz odsprzedaży paliwa - pkt 1.7 Warunków Ogólnych) B. nabywa zatem towary odsprzedawane następnie Spółce i ponosi całość kosztów związanych z nabyciem przedmiotowych towarów. Przy czym płatność za towar Spółka dokonuje na rzecz wystawcy faktury mianowicie B.

B. podejmuje szereg działań wykraczających poza udostępnienie odbiorcy karty paliwowej, np. rozpatruje reklamacje jakościowe w doniesieniu do sprzedanych towarów (reklamacje i usterki - pkt 15 Warunków Ogólnych), czy też ustala ostateczne ceny sprzedaży towarów poprzez stosowany system rabatów.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem dodatku od towarów i usług.

Emitentem kart paliwowych jest B. (dalej: „Sprzedający lub B.”) będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

Używanie kart paliwowych jest ograniczone limitem zarówno kwotowym jak i ilościowym.

Zasady dokonywania transakcji przy użyciu kart paliwowych określają ogólne warunki dotyczące kart paliwowych, poniżej znajduje się podsumowanie głównych zasad: „Karta C. Plus, może być wydawana w formie fizycznej lub cyfrowej. Sprzedaż paliw, towarów i świadczenie usług, a także usług dodatkowych oraz usług ładowania (dalej „Towary i Usługi”) będzie dokonywana przez B. Posiadacz Karty C. Plus otrzymuje przy kasie jedynie potwierdzenie dostawy.

Klient zobowiązuje się do wykorzystania zakupionego paliwa wyłącznie na potrzeby własne, co oznacza w szczególności, że paliwo nie będzie przedmiotem dalszej sprzedaży hurtowej lub detalicznej.

Po okazaniu Karty C. Plus lub przyłożeniu Karty C. (...) do stacji ładowania lub w przypadku niektórych stacji ładowania, przy użyciu odpowiedniej aplikacji, po zeskanowaniu kodu QR i podaniu numeru stacji ładowania, Klient jest uprawniany do zakupu Towarów i Usług w punktach sprzedających Towar i Usługi (dalej „Punkty Akceptacji”). Zakres Towarów i Usług dostępnych dla Klienta przy użyciu Karty C. Plus są określone w umowie zawartej pomiędzy Klientem a Wystawcą.

Zakres uzgodnionych Towarów i Usług jest także wskazany na Karcie C. Plus. Listę aktualnie dostępnych Towarów i Usług można pobrać z internetowego Portalu Klienta lub zamówić u Wystawcy.

Towary i Usługi będą dostarczane po cenach obowiązujących w danym Punkcie Akceptacji w dniu sprzedaży, chyba że co innego wynika z uzgodnionych pomiędzy Stronami warunków umowy.

Towary i Usługi będą wydawane przez Punkt Akceptacji. Punkt Akceptacji nie jest zobowiązany do akceptowania Karty C. Plus w każdym momencie. Wystawca i Punkty Akceptacji nie mają także obowiązku zapewnienia dostępności Towarów i Usług, w szczególności w przypadku wystąpienia trudności w dostawie Towarów i Usług lub w przypadku zmian w sieci Punktów Akceptacji. W takiej sytuacji odpowiedzialność Wystawcy i Punktów Akceptacji jest wyłączona.

Korzystanie z Kart:

Proces uwierzytelnienia Karty C. Plus odbywa się poprzez wprowadzenie prawidłowego Kodu PIN lub poprzez inną procedurę bezpieczeństwa, o której Klient został poinformowany przez B., np. procedurę cyfrową lub, jeśli nie jest to możliwe, poprzez złożenie podpisu zgodnego z podpisem znajdującym się na odwrocie Karty C. Plus. W przypadku gdy, spełniony został przynajmniej jeden z powyższych warunków, Towary i Usługi, uważa się za zakupione i dostarczone na rzecz Klienta, w imieniu którego działał Posiadacz Karty. Klient zobowiązany jest do zapłaty za nabyte w ten sposób Towary i Usługi. Punkty Akceptacji oraz pracownicy tych punktów nie mają obowiązku weryfikacji czy osoba okazująca Kartę C. Plus jest uprawnionym Posiadaczem Karty ani sprawdzania zgodności numeru wytłoczonego na Karcie C. Plus z numerem rejestracyjnym tankującego pojazdu.

Klient potwierdza, że w związku z korzystaniem z Karty C. Plus przez Posiadacza Karty, Wystawca uprawniony jest do dochodzenia należności od Klienta we własnym imieniu, dochodzenia od Klienta należności Partnera w imieniu Partnera, a także do nabycia wierzytelności i dochodzenia ich we własnym imieniu, a także do dochodzenia od Klienta wszelkich poniesionych z tego tytułu kosztów.

Klient zobowiązany jest do zapłaty za dostarczone Towary i Usługi. Wystawca pobiera od Klienta także ustalone opłaty za świadczone usługi. Aktualny cennik niektórych Usług i opłat można pobrać z Portalu Klienta lub zamówić go u Wystawcy.

Wszelkie należności z tytułu zakupu Towarów i Usług, wynikające z użytkowania Karty C. Plus, będą fakturowane w uzgodnionych pomiędzy Stronami odstępach czasu i są natychmiast wymagalne, chyba że w Umowie Strony uzgodniły inaczej.

Wystawca jest uprawniony do ustalenia limitów, w szczególności dotyczących wartości transakcji (indywidualnie, w połączeniu z innymi transakcjami, zafakturowanymi lub niezafakturowanymi) lub zablokowania możliwości dokonywania transakcji dotyczących określonych grup Towarów. Wystawca poinformuje Klienta w formie dokumentowej o wszelkich zmianach limitów lub zablokowanych grupach Towarów z odpowiednim wyprzedzeniem. Wystawca zastrzega sobie prawo do odrzucenia transakcji dokonywanej z użyciem Karty C. Plus lub zlecenia Jej odrzucenia przez Punkt Akceptacji w dowolnym czasie, jeżeli wartość tej transakcji przekracza limit ustalony przez Wystawcę lub przekracza wysokość zazwyczaj dokonywanych transakcji podczas używania Karty C. Plus zgodnie z przeznaczeniem.”

Przy zamówieniu karty paliwowej określony jest zakres usług i towarów sprowadzający się w przypadku A. Sp. z o.o. do: paliw płynnych, oleje, płyny do spryskiwaczy, myjnia i odkurzanie oraz produkty i usługi związane z użytkowaniem samochodu.

Sprzedający nie pobiera dodatkowych opłat za używanie kart paliwowych.

Limit jaki jest określony pomiędzy Sprzedającym a Spółką sprowadza się do 5 transakcji w ciągu 24 godzin oraz maksymalnie na kwotę 6000 PLN na dobę.

Towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pytanie

Czy Spółka będzie posiadać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazywanego na fakturach, które będą wystawiane na jej rzecz przez Sprzedającego na podstawie Umowy sprzedaży przy wykorzystaniu Kart paliwowych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT wykazywanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez B. na podstawie Umowy sprzedaży przy wykorzystaniu Kart paliwowych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy VAT.

Uzasadnienie:

Zdaniem Spółki, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, wystawionych przez Sprzedającego, związanych z korzystaniem z Kart paliwowych. Przedmiotem bowiem Umowy ze Sprzedającym będzie w rzeczywistości transakcja, której rdzeniem pozostaje dostawa paliwa a tym samym dostawa towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy VAT. Tego typu czynność opodatkowana jest podatkiem VAT, wobec którego Wnioskodawcy będzie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego na zasadach właściwych dla nabycia towarów i usług związanych z działalnością opodatkowaną Spółki.

Jak wskazuje się w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w powyżej wskazanym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi z kolei, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy VAT. Jednocześnie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Spółka w tym miejscu wskazuje, że zgodnie z wcześniej opisanym zdarzeniem przyszłym, nabywane paliwo będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W przypadku transakcji zakupu paliwa za pomocą kart paliwowych znaczenie ma także art. 22 ustawy VAT odnoszący się do opodatkowania transakcji łańcuchowych i regulujący kwestie ustalania miejsca dostawy towarów.

Do 1 stycznia 2021 r. tzw. transakcje łańcuchowe regulowane były przez art. 7 ust. 8 ustawy VAT, który został uchylony Ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2020, poz. 2419). Jak zostało wskazane w uzasadnieniu zmiany ustawy VAT, kwalifikowanie poszczególnych transakcji dokonanych przez podatnika, w tym również w transakcji łańcuchowej, powinno następować na podstawie ogólnych zasad dotyczących kwalifikacji czynności jako dostawy towarów, co potwierdza również orzecznictwo TSUE (np. wyroki w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic lub C-185/01 Auto Lease Holland). Ponadto występowanie w przepisach krajowych regulacji, która nie zawiera wyraźnej podstawy w przepisach prawa unijnego, może w pewnych szczególnych sytuacjach powodować wątpliwości interpretacyjne, w jaki sposób powinny być kwalifikowane poszczególne transakcje. Wobec powyższego za dostatecznie wyczerpujące potrzebę analizy dostawy łańcuchowej wskazał ustawodawca regulacje art. 22 ustawy VAT.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy VAT uważa się że w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki. Po pierwsze odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz po drugie towary czy też usługa, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowej sprawie istotne jest to, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie korzystać z Kart paliwowych, których emitentem i dostawcą będzie Sprzedający. Wnioskodawca będzie nabywać m.in. paliwa na stacji paliw, które należą do sieci autoryzowanych punktów sprzedaży. Zauważyć należy, iż pomiędzy stacją paliw a Spółką przez sam fakt zatankowania paliwa nie dojdzie do zawiązania stosunku prawnego, konieczny jest bowiem udział Sprzedającego w tej transakcji, gdyż stacja paliw bez okazania ważnej Karty Paliwowej nie dokonuje sprzedaży towarów na rzecz Spółki, zatem to Sprzedający - a nie stacja paliw - przekazuje Spółce władztwo nad paliwem.

W opinii Spółki zasadne w analizowanym zdarzeniu przyszłym jest odniesienie się także do wyroku TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowego przypadku. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C- 235/18 Vega International Car Transport and Logistic - Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności analizowanej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel. W tym kontekście kluczową kwestią pozostało, czy podmiot wydający karty paliwowe występuje jako podmiot uprawniony do dysponowania paliwem jak właściciel. W analizowanym Wyroku TSUE uznał, że podmiot udostępniający karty paliwowe nie występował jako właściciel paliwa.

Jednocześnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zauważono, że wyrok TSUE w sprawie C-235/18 nie dotyczy wszystkich transakcji z użyciem kart paliwowych, odnosząc się do zdarzenia przyszłego obejmującego transakcje w modelu trójstronnym (zob. wyrok NSA z 5 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 786/17. Podobnie wyrok NSA z 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 825/16. Analogiczne rozstrzygnięcia zapadły także w wyrokach z 9 września 2020 r. sygn. akt I FSK 163/16 oraz sygn. akt I FSK 164/16). Wobec tego wskazać należy, że z uwagi na mnogość funkcjonujących w obrocie modeli wykorzystania kart paliwowych, każdy stan faktyczny powinien być analizowany osobno, z uwzględnieniem w szczególności charakteru i okoliczności transakcji dokonywanych między podmiotami.

W ramach kwalifikowania transakcji jako dostawy towarów albo świadczenia usług, niezbędne jest ustalenie:

‒na który podmiot dostawca przeniósł uprawnienie do dysponowania towarem jak właściciel;

‒czy podmiot pośredniczący udostępniający karty paliwowe świadczy w ten sposób usługi na rzecz odbiorcy.

Ponadto NSA w wyroku z 18 września 2019 r. sygn. akt I FSK 825/16, odnosząc się do wyroku wskazał, że rozwiewa on wątpliwości w stosunku do trójstronnych transakcji z użyciem kart paliwowych a jak zostało wskazane wcześniej w omawianym przypadku Spółki - możliwe jest również, że w transakcji będą brały udział jedynie dwa podmioty - Spółka jako kupujący i Sprzedający jako emitent karty oraz właściciel stacji paliwowej.

Bazując na ustaleniach przyjętych w ww. wyroku TSUE, dotychczasowym stanowisku Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (przykładowo Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 6 grudnia 2019 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.554.2019.2.PG lub interpretacja indywidualna z 9 czerwca 2020 r. 0112-KDIL3.4012.199.2020.2.MŁ) oraz opracowanym i przekazanym przez Ministerstwo Finansów do konsultacji podatkowych katalogu kryteriów (Zawiadomienie o rozpoczęciu konsultacji podatkowych z 31 lipca 2019 r. sygn. PT9.8101.3.2019), możliwe jest określenie cech od których zależna może być kwalifikacja transakcji między emitentem karty paliwowej, a jej użytkownikiem.

Na podstawie powyższych źródeł można wskazać m.in. następujące przesłanki, które zostały wymienione w powyższych źródłach, a jednocześnie będą spełnione przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie:

‒odpowiedzialność za wady nabywanych produktów,

‒wpływ na kształtowanie ceny towaru nabywanego przez korzystającego,

‒udzielanie rabatów (upustów),

‒ustalanie warunków finansowych i rozliczeń,

‒wpływ na częstotliwość i miejsce korzystania z kart paliwowych,

‒blokowanie karty np. w przypadku pojawiającego się zadłużenia.

Powyższe okoliczności mogą być uznane za pomocne przy ustaleniu, czy w przypadku podmiotu udostępniającego karty paliwowe ma miejsce dostawa towaru lub świadczenie usługi na rzecz użytkownika kart paliwowych.

Dodatkowo wskazać należy na wydaną 15 lutego 2021 roku Interpretację Ogólną Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej nr PT9.8101.3.2020, zgodnie z którą fakt przeniesienia uprawnienia do dysponowania towarem jak właściciel przez dostawcę towaru (prowadzącego stację paliw) bezpośrednio na rzecz odbiorcy w ramach transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych powinien zostać stwierdzony w przypadku kumulatywnego spełnienia poniższych przesłanek:

1.nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;

2.decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;

3.ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;

4.ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

Zgodnie z rozumieniem Spółki powyższych warunków nie dochodzi do ich spełnienia w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego z następujących powodów:

Ad 1) Towar jest nabywany od właściciela tj. od B., a nie bezpośrednio od dostawców, za których należy uznać poszczególne punkty akceptacji kart paliwowych; w momencie zatankowania paliwa przez odbiorcę paliwo to jest sprzedawane B., która następnie sprzedaje to paliwo odbiorcy posługującemu się kartą paliwową (sprzedaż towarów - pkt 1.3 Warunków Ogólnych (Warunki Ogólne dotyczące Kart C. Plus i C. (...) z oznaczeniem R. (Warunki Ogólne), wydanie towaru - pkt 2.5 Warunków Ogólnych).

Ad 2) Odbiorca może nabywać towar jedynie w punktach akceptacji kart, które określa B., a zakres możliwych do nabycia towarów i usług jest ograniczony (punkty akceptacji i zakres towarów - pkt 2.1, 2.4 Warunków Ogólnych, limity wartościowe - pkt 10.1 Warunków ogólnych); odbiorca jest ograniczony w prawie decydowania o sposobie wykorzystania towarów (zakaz odsprzedaży paliwa - pkt 1.7 Warunków Ogólnych).

Ad 3) B. nabywa towary odsprzedawane następnie odbiorcy i ponosi całość kosztów związanych z nabyciem przedmiotowych towarów.

Ad 4) B. podejmuje szereg działań wykraczających poza udostępnienie odbiorcy karty paliwowej, np. rozpatruje reklamacje jakościowe w odniesieniu do sprzedanych towarów (reklamacje i usterki - pkt 15 Warunków Ogólnych) czy też ustala ostateczne ceny sprzedaży towarów poprzez stosowany system rabatów.

Powyższe przykłady braku spełnienia poszczególnych warunków określonych w interpretacji ogólnej Ministra Finansów - zdaniem Spółki - pozwalają na stwierdzenie, iż transakcje realizowane przy użyciu kart paliwowych są transakcjami stanowiącymi sprzedaż towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a nie świadczeniem usług.

Zauważyć przy tym należy, iż powyższy pogląd znajduje oparcie także w stanowiskach organów podatkowych. Tytułem przykładu można przywołać chociażby interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

‒0111-KDIB3-1.4012.442.2021.1.KO z 21 września 2021 r.,

‒0111-KDIB3-1.4012.438.2021.1.KO z 20 września 2021 r.,

‒0114-KDIP4-3.4012.315.2021.2.EK z 13 sierpnia 2021 r.,

‒0114-KDIP4-2.4012.400.2021.1.SKJ z 2 sierpnia 2021 r.,

‒0114-KDIP4-2.4012.265.2021.2.MC z 16 lipca 2021 r.

Podsumowując, na podstawie powyższej argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, że będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedającego, mających za zadanie dokumentowanie nabycia towarów i usług przy wykorzystaniu Kart Paliwowych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupów związanych z eksploatacją samochodów osobowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów:

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że:

w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy:

do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy:

przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy:

pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W świetle ust. 9 powołanego ww. artykułu:

do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a)klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b)z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3)pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a)agregat elektryczny/spawalniczy,

b)do prac wiertniczych,

c)koparka, koparko-spycharka,

d)ładowarka,

e)podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f)żuraw samochodowy

‒ jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu:

spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Państwa wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia kwestii, czy mają/będą mieć Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazywanego na fakturach, które będą wystawiane na Państwa rzecz przez Sprzedającego na podstawie Umowy sprzedaży przy wykorzystaniu Kart paliwowych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy dostawcą kart paliwowych a Państwem, dokonującym zakupów na podstawie kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W powyższym zakresie należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że:

pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe stanowisko zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że:

rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.

Mając na uwadze powołane orzecznictwo Trybunału, w celu określenia statusu podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

W ramach transakcji z udziałem kart paliwowych, w których uczestniczą trzy podmioty, w przypadku gdy towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy, istotnym jest ustalenie komu dostawca paliw przekazał prawo do faktycznego dysponowania towarem jak właściciel, tj. czy prawo to zostało przeniesione przez dostawcę na rzecz podmiotu pośredniczącego, czy bezpośrednio na odbiorcę towaru.

Przez przeniesienie praw do rozporządzania towarem jak właściciel należy rozumieć przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że pośrednik ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że schemat transakcji realizowanych za pośrednictwem Sprzedającego przy wykorzystaniu kart paliwowych odpowiada transakcjom opisanym powyżej. W pierwszej transakcji pomiędzy punktami akceptacji kart paliwowych a Sprzedającym, dochodzi do dostawy towaru i świadczenia usług, a następnie Sprzedający odsprzedaje nabywane towary i usługi na Państwa rzecz. Fizyczne wydanie towarów lub świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy stacjami paliw (punktami akceptacji kart paliwowych) a Państwem. Zatem Sprzedający będzie występować tu jako pośrednik, który będzie uczestniczyć w łańcuchu dostaw, będąc zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów i usług.

Przedstawione w opisie sprawy informacje przemawiają za uznaniem, że Sprzedający posiada prawo dysponowania towarami jak właściciel, jest aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw towarów, w tym paliwa, dokonuje również odsprzedaży usług, które nabywane są przez Państwa z wykorzystaniem kart paliwowych, gdyż:

‒Sprzedający ustala ostateczne ceny sprzedaży towarów poprzez stosowany system rabatów.

‒Sprzedający jest uprawniony do ustalenia limitów, w szczególności dotyczących wartości transakcji (indywidualnie, w połączeniu z innymi transakcjami, zafakturowanymi lub niezafakturowanymi) lub zablokowania możliwości dokonywania transakcji dotyczących określonych grup Towarów. Sprzedający zobowiązany jest poinformować Spółkę w formie dokumentowej o wszelkich zmianach limitów lub zablokowanych grupach Towarów z odpowiednim wyprzedzeniem. Sprzedający ma prawo do odrzucenia transakcji dokonywanej z użyciem Karty C. Plus lub zlecenia jej odrzucenia przez Punkt Akceptacji w dowolnym czasie, jeżeli wartość tej transakcji przekracza limit ustalony przez Sprzedającego lub przekracza wysokość zazwyczaj dokonywanych transakcji podczas używania Karty C. Plus zgodnie z przeznaczeniem.

‒Sprzedający rozpatruje także reklamacje jakościowe w odniesieniu do sprzedanych towarów.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że dostawca kart paliwowych nie ogranicza się wyłącznie do wydania Państwu kart, za pośrednictwem których możliwy jest zakup paliwa i innych towarów i usług, ale pełni rolę aktywnego pośrednika, mającego wpływ na warunki, w jakich dokonywane są transakcje. Tym samym, w opisanym stanie faktycznym Punkty Akceptacji (stacje paliw) dokonują dostawy towarów (w szczególności paliwa) na rzecz Sprzedającego, które są następnie przedmiotem odsprzedaży przez Sprzedającego na Państwa rzecz z wykorzystaniem kart paliwowych.

W konsekwencji należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy dostawcą kart paliwowych (Sprzedającym) a Państwem w zakresie zakupów towarów i usług, dokonywanych przy pomocy kart, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowane będą według właściwych stawek podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki do odliczenia będą spełnione, gdyż są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a nabywane przy wykorzystaniu kart paliwowych towary i usługi wykorzystywane są/będą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że przysługuje/będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedającego dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy o VAT w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupu towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).