Interpretacja indywidualna z dnia 23 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.198.2023.3.JK

Opodatkowanie świadczeń wypłaconych tytułem sądowej ugody.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 maja 2023 r. (wpływ 18 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca pozwem z dnia 13 grudnia 2021 r. został pozwany przez byłego pracownika w związku z wypadkiem, któremu ten uległ w dniu w dniu xx grudnia 2014 r. Wypadek miał miejsce w zakładzie pracy Wnioskodawcy. W związku ze zdarzeniem powód domagał się w pozwie zasądzenia od wnioskodawcy kwoty 40.000,00 zł (słownie: czterdziestu tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 10.000,00 zł (słownie: dziesięciu tysięcy złotych) tytułem odszkodowania.

Wnioskodawca nie zgadzając się z powodem w odpowiedzi na pozew wnosił o oddalenie powództwa w całości.

W dniu 15 listopada 2022 r. pomiędzy stronami została zawarta ugoda sądowa w wyniku, której postępowanie sądowe zostało umorzone.

Zgodnie z zawartą ugodą sądową:

1.Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty na rzecz powoda kwoty 23.000,00 zł (słownie: dwudziestu trzech tysięcy złotych) brutto tytułem wsparcia kosztów leczenia i rehabilitacji powoda, w terminie 5 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o umorzeniu postępowania na konto bankowe powoda z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia płatności.

2.Zapłata wyżej wymienionej kwoty nie stanowiła uznania przez pozwaną spółkę roszczenia powoda w jakiejkolwiek części.

3.Powód oświadczył, że cofa powództwo w całości ze zrzeczeniem się roszczenia oraz wszelkich ewentualnych dalszych roszczeń wobec Wnioskodawcy, ze wszelkich tytułów, gdzie podstawą i źródłem roszczeń mógłby być wypadek z dnia xx grudnia 2014 r., któremu uległ powód, a wypadek miał miejsce na terenie Wnioskodawcy.

4.Wnioskodawca wyraził zgodę na cofnięcie powództwa przez powoda.

Realizując postanowienia ugody Wnioskodawca zapłacił na rachunek bankowy wskazaną w treści ugody kwotę po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne.

Wysokość zapłaconej przez Wnioskodawcę kwoty wynikała wyłącznie z zawartej ugody sądowej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że:

§wypłacone świadczenie nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia;

§ wypłacone świadczenie nie dotyczyło korzyści które były pracownik mógłby osiągnąć;

§wysokość lub zasady ustalania świadczenia ugodowego nie wynikały wprost z obowiązujących przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów;

§świadczenie wskazane we wniosku nie dotyczyło szkody rzeczywistej.

Pytania

1)Czy kwota wypłacona byłemu pracownikowi przez Wnioskodawcę na podstawie ugody sądowej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1.:

2)Do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować kwotę wypłaconą byłemu pracownikowi przez Wnioskodawcę na podstawie ugody sądowej?

3)Czy dla źródła ustalonego zgodnie z odpowiedzią na pytanie nr 2 Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z treścią zawartej ugody sądowej Wnioskodawca zobowiązany był jako płatnik podatku dochodowego do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty, która została wypłacona byłemu pracownikowi na podstawie zawartej pomiędzy stronami ugody sądowej.

Zapłacona kwota 23.000,00 zł (słownie: dwudziestu trzech tysięcy) brutto określona w ugodzie podlega opodatkowaniu jako przychód i jednocześnie nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej Ustawa PIT).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) Ustawy PIT Wolne od podatku dochodowego są: otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1320) z wyjątkiem: odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Stosownie zaś do pkt 3b ww. art. 21 ust.1 Ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są również inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W opisanym stanie faktycznym oczywiste jest, że Wnioskodawca zawarł ugodę sądową w rozumieniu ww. przepisów podatkowych. Wysokość zapłaconej przez Wnioskodawcę kwoty nie wynikała wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, jak również otrzymana kwota nie została ustalona w oparciu o zasady wynikające wprost z postanowień układów zbiorowych prac lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Z tej też przyczyny art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) Ustawy PIT nie znajdzie zastosowania.

Do rozważenia pozostaje czy zastosowanie w opisanym stanie faktycznym znajdzie art. 21 ust 1 pkt 3b Ustawy PIT.

W ocenie Wnioskodawcy istota problemu sprowadza się do tego, czy zapłacona przez Wnioskodawcę kwota na podstawie ugody sądowej stanowi odszkodowanie lub zadośćuczynienie.

W tym zakresie należy posłużyć się tezami zaczerpniętymi z orzecznictwa, zgodnie z którym: „Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia szkody, odszkodowania czy też zadośćuczynienia. Ustalenie znaczenia tych pojęć wymaga przeprowadzenia interpretacji, z uwzględnieniem znaczenia terminu szkody, w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Przepis art. 300 Kodeksu pracy, w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy, do stosunku pracy nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. Oznacza to, że w tego rodzaju przypadkach, jak sporne świadczenie otrzymane przez skarżącego, należy jednak odnosić się do cywillstycznego rozumienia pojęć odszkodowania i zadośćuczynienia” (tak też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 16 marca 2022 r. I SA/Lu 584/21).

Nawiązując zatem do poglądów wyrażanych w doktrynie prawa cywilnego wskazuje się, że szkoda ta oznacza uszczerbek, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych prawem. Będzie to z reguły uszczerbek powstały niezależnie lub wbrew woli poszkodowanego. Obowiązek naprawienia szkody czy też zadośćuczynienia krzywdzie może wynikać z czynów niedozwolonych, niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, a także, w pewnych wypadkach z umowy (w sytuacji, w której określony podmiot zobowiązuje się do naprawienia szkody wyrządzonej poszkodowanemu, jak ma to miejsce w przypadku umowy ubezpieczenia).

Odszkodowanie jest nierozerwalnie związane z pojęciem szkody. Oznacza wszelkie świadczenia polegające na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, który następuje w majątku poszkodowanego bez jego zgody. Świadczenie takie spełniać ma przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a więc ma na celu przywrócenie w majątku poszkodowanego stanu sprzed naruszenia przez zdarzenie wyrządzające szkodę. Zatem brak szkody uniemożliwia potraktowanie otrzymanego świadczenia jako odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy zapłacona na podstawie ugody kwota nie stanowi odszkodowania ani zadośćuczynienia. Zapłata nastąpiła tytułem „wsparcia kosztów leczenia i rehabilitacji powoda”. Jako tytuł do zapłaty nie wskazano odszkodowania ani zadośćuczynienia. Strony nie badały, czy powód poniósł realny uszczerbek w swoim majątku związany z kosztami leczenia, nie badano również czy powód doznał krzywdy, w ramach której mógłby żądać zadośćuczynienia. Zapłata stanowi swego rodzaju dobrowolną zapomogę na poczet leczenia i rehabilitacji powoda. Wnioskodawca zdecydował się na zawarcie ugody i zapłaty wskazanej kwoty pieniężnej wyłącznie w celu zakończenia sporu i niegenerowania kosztów uczestnictwa w sporze.

Mając powyższe na uwadze wypłacona kwota nie będzie podlegała zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3b Ustawy PIT.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Mając na uwadze, że wypłacona kwota na podstawie ugody jest pośrednio związana ze stosunkiem pracy, ponieważ wypłata dokonana została na rzecz byłego pracownika, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód pracownika z tego tytułu należy zaliczyć do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT.

Ad. 3.

Stosownie do art. 32 ust. 1 Ustawy PIT, Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy. Mając powyższe na uwadze zapłacona przez Wnioskodawcę należność podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zaś Wnioskodawca jako płatnik tego podatku winien go pobrać i zapłacić.

Reasumując

Wnioskodawca uznał, że wypłata kwoty wskazanej w zawartej pomiędzy stronami ugodzie sądowej nie stanowi odszkodowania w rozumieniu art. 21 ust. 1 Ustawy PIT. Zatem w momencie wypłaty świadczenia Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany był do naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Natomiast w świetle art. 12 ust. 1 omawianej ustawy:

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Z lektury wniosku wynika, że zostali Państwo pozwani przez byłego pracownika w związku z wypadkiem, któremu ten uległ w dniu w dniu xx grudnia 2014 r. Wypadek miał miejsce w zakładzie pracy. W związku ze zdarzeniem powód domagał się w pozwie zasądzenia od Państwa kwoty 40.000,00 zł (słownie: czterdziestu tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 10.000,00 zł (słownie: dziesięciu tysięcy złotych) tytułem odszkodowania. W dniu 15 listopada 2022 r. pomiędzy stronami została zawarta ugoda sądowa w wyniku, której postępowanie sądowe zostało umorzone. Zgodnie z zawartą ugodą sądową zobowiązali się Państwo do zapłaty na rzecz powoda kwoty 23.000,00 zł brutto tytułem wsparcia kosztów leczenia i rehabilitacji powoda, w terminie 5 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o umorzeniu postępowania na konto bankowe powoda z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia płatności. Zapłata wyżej wymienionej kwoty nie stanowiła uznania przez Państwo roszczenia powoda w jakiejkolwiek części. Wysokość zapłaconej przez Wnioskodawcę kwoty wynikała wyłącznie z zawartej ugody sądowej. Wypłacone świadczenie nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia; nie dotyczyło szkody rzeczywistej, nie dotyczyło korzyści które były pracownik mógłby osiągnąć; wysokość lub zasady jego ustalania nie wynikały wprost z obowiązujących przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na kanwie przedstawionej sprawy do rozważenia pozostaje czy w opisanym stanie faktycznym wypłacone przez Państwo świadczenie stanowi odszkodowanie bądź zadośćuczynienie.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są odszkodowania lub zadośćuczynienia, w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów; lub też jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

Natomiast zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, obejmuje swym zakresem odszkodowania lub zadośćuczynienia przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z regulacji wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Przy czym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy wyłączone są świadczenia otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz świadczenia dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zakres tego zwolnienia obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania czy zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu. Odwołując się do prawa cywilnego stwierdzić należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), świadczenie odszkodowawcze wynika głównie z tytułu odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i następne) lub odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i następne), a co za tym idzie jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania, bądź nienależytego wykonania zobowiązania.

Powyższe regulacje, mają również zastosowanie do przepisów prawa pracy, choć w ograniczonym zakresie.

Jak stanowi bowiem art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.):

W sprawach nieuregulowanych przepisami prawa pracy, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, że skoro wysokość lub zasady ustalania wypłaconego świadczenia nie wynikały wprost z obowiązujących przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, to w konsekwencji do wypłaconego świadczenia nie może mieć zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do wypłaconego świadczenia nie ma również zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to, co prawda zostało wypłacone na podstawie ugody sądowej, jednak nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia, o którym mowa w tym przepisie, nie dotyczy ono, bowiem szkody rzeczywistej, lecz ma stanowić wsparcie kosztów leczenia i rehabilitacji powoda.

Zatem skoro ww. świadczenie nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to stanowi dla powoda jako byłego pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, przy wypłacie którego winni Państwo pełnić obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do treści art. 31 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

W myśl natomiast art. 32 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2023 r.

Zatem niezależnie czy świadczenie zostało przez Państwo wypłacone w 2022 r. czy 2023 r. będą Państwo pełnić obowiązki płatnika podatku dochodowego na podstawie jednego ze wskazanych powyżej przepisów.

Reasumując: wypłata świadczenia, o którym mowa w opisie stanu faktycznego z uwagi na fakt, że nie podlega zwolnieniom przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przychód ze stosunku pracy, o którego Państwo jako wypłacający winni pełnić obowiązki płatnika polegające na naliczeniu, pobraniu i odprowadzeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. 

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).