Interpretacja indywidualna z dnia 4 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.246.2023.1.AK

Czy Wnioskodawca będzie podlegał polskiemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych (CIT) i będzie zobowiązany do rejestracji podatkowej w Polsce z powodu pracy Pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy Wnioskodawca będzie podlegał polskiemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych (CIT) i będzie zobowiązany do rejestracji podatkowej w Polsce z powodu pracy Pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce,

- jeśli odpowiedź na pytanie I jest twierdząca tj. Wnioskodawca podlega polskiemu CIT i powinien się zarejestrować w Polsce, czy w formularzach rejestracyjnych Wnioskodawca powinien wskazać domy partnerki i rodziców Pracownika jako miejsca, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność w Polsce,

- jeśli według odpowiedzi na pytanie II Wnioskodawca nie powinien wskazywać domów partnera i rodziców Pracownika jako swojego adresu w Polsce, jaki adres Wnioskodawca powinien podać w formularzach rejestracyjnych.

Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

Profil działalności Wnioskodawcy

Wnioskodawca jest spółką będącą rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii, z siedzibą w tym kraju. Wnioskodawca nie posiada biura, oddziału ani przedstawicielstwa w Polsce.

Grupa Wnioskodawcy działa w sektorze usług (…). Wykorzystanie algorytmów pozwala na zarządzanie dużymi ilościami informacji, które należy pozyskać, a dzięki zaawansowanej technologii algorytmy, na podstawie zebranych informacji, mogą dokonywać wielu transakcji z częstotliwością, której nie dałoby się powtórzyć przez ludzi. Choć transakcje są o niskich marżach, duża liczba transakcji pozwala na osiąganie zysku.

Wnioskodawca skupia się na wykorzystywaniu technik badawczych opartych na (...) technologii, aby wykrywać, gdzie mogą być okazje do handlu (…). W praktyce Wnioskodawca prowadzi swoją działalność handlową za pomocą badań, technologii i wiedzy o strukturze rynku, a nie wykorzystując (…).

Prowadząc handel wysokiej częstotliwości (…), Wnioskodawca dostarcza również płynności dla (…). Wnioskodawca świadczy usługi dla klientów instytucjonalnych prowadząc handel wysokiej częstotliwości (…).

Wnioskodawca prowadzi działalność we własnym imieniu i na własny rachunek, wykorzystując jedynie własny kapitał. Wnioskodawca nie udostępnia technologii stronom trzecim (klientom). Jedynymi jego klientami (nie licząc kontrahentów) są duże instytucje finansowe, które płacą Wnioskodawcy za (…).

W związku z powyższym, działalność Wnioskodawcy nie polega na tworzeniu oprogramowania, tj. Wnioskodawca nie rozwija oprogramowania dla swoich klientów i nie oferuje oprogramowania, które byłoby dostępne dla swoich klientów np. na podstawie licencji.

Pracownik - zakres obowiązków i zamiar częściowego świadczenia pracy zdalnej z Polski

W swojej głównej siedzibie w Wielkiej Brytanii, spośród około (…) pracowników, Wnioskodawca zatrudnia Polaka (Pracownik). Pracownik pracuje na stanowisku programisty. Jego zadaniem jest uczestniczenie (jako członek zespołu „…”, patrz niżej) w rozwijaniu oprogramowania, z którego korzysta Wnioskodawca w swojej działalności.

Pracownik nie bierze udziału w handlu prowadzonym przez Wnioskodawcę ani w kontaktach z klientami Wnioskodawcy i jak wskazano powyżej, pracuje dla wewnętrznych celów Wnioskodawcy.

Zespół (…) (którego częścią jest Pracownik) odpowiada za systemy handlowe wykorzystywane do monitorowania aktywności handlowej i rynkowej, dokonywania wszystkich czynności podejmowanych po zakończeniu transakcji (procesy po-transakcyjne) i innych działań niezwiązanych z handlem, np. systemy zarządzania ryzykiem, systemy rejestrowania transakcji po ich przeprowadzeniu i uzgadniania danych, itp., w tym: (…).

Pracownik pracuje dla Wnioskodawcy w biurze w Wielkiej Brytanii od 2015 roku (tj. ponad siedem lat). Ze względu na zmianę sytuacji osobistej, Pracownik chciałby spędzać więcej czasu w Polsce i zapytał Wnioskodawcę, czy mógłby raz w miesiącu pracować zdalnie, z Polski. Pracownik w Polsce zatrzymywałby w Polsce się u swojej partnerki lub rodziców i pracował z ich domów.

Firma chce wyrazić zgodę na prośbę Pracownika.

Poza zatrudnieniem polskiego pracownika, który chce pracować jeden tydzień w miesiącu z domu, który znajduje się w Polsce, Wnioskodawca nie ma żadnych szczególnych związków z Polską, w tym:

- Wnioskodawca nie ma i nie zamierza otworzyć biura w Polsce i nie ma i nie zamierza wynajmować żadnych lokali lub innych pomieszczeń,

- Wnioskodawca nie będzie miał żadnego dostępu ani kontroli nad miejscem, w którym Pracownik będzie używał swojego komputera i pracował (będzie to prywatny dom),

- wykonując swoje obowiązki, Pracownik kontaktuje się tylko z zespołem Wnioskodawcy, więc przebywając w Polsce nie kontaktowałby się z nikim w Polsce w imieniu Wnioskodawcy, praktycznie siedziałby przy swoim komputerze w domu i pracował dla brytyjskiego biura logując się zdalnie,

- Pracownik nie będzie zaangażowany w kontaktowanie się z żadnymi klientami Wnioskodawcy (kontakt z klientami nie jest jego zakresem pracy). Jednocześnie nie będzie uprawniony do zawierania ani negocjowania umów w imieniu Wnioskodawcy.

- Pracownik jest obywatelem polskim, ale jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii (mieszka w Wielkiej Brytanii od kilku lat i odwiedza Polskę tylko tymczasowo).

Pytania

I. Czy Wnioskodawca będzie podlegał polskiemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych (CIT) i będzie zobowiązany do rejestracji podatkowej w Polsce z powodu pracy Pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce?

II. Jeśli odpowiedź na pytanie I jest twierdząca tj. Wnioskodawca podlega polskiemu CIT i powinien się zarejestrować w Polsce, czy w formularzach rejestracyjnych Wnioskodawca powinien wskazać domy partnerki i rodziców Pracownika jako miejsca, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność w Polsce?

III. Jeśli według odpowiedzi na pytanie II Wnioskodawca nie powinien wskazywać domów partnera i rodziców Pracownika jako swojego adresu w Polsce, jaki adres Wnioskodawca powinien podać w formularzach rejestracyjnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie nr I

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie podlegał polskiemu CIT i nie będzie zobowiązany do rejestracji podatkowej w Polsce z powodu pracy Pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt Ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Przez zagraniczny zakład, zgodnie z art. 4a pkt 11 Ustawy o CIT, rozumie się:

(a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

(b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

(c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Polsko-Brytyjskiej UoUPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Według art. 5 ust. 1 Polsko-Brytyjskiej UoUPO zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie z ust. 4 powołanego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

(a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

(b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

(c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

(d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

(e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;

 (f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którychkolwiek rodzajów działalności, o których mowa w punktach od a) do e) niniejszego ustępu, pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 art. 5 Polsko-Brytyjskiej UoUPO, jeżeli osoba – z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu – działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa w Umawiającym się Państwie, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 niniejszego artykułu (art. 5 ust. 5 Polsko-Brytyjskiej UoUPO).

Pojęcia działalności przygotowawczej lub pomocniczej nie zostały zdefiniowane w Polsko- Brytyjskiej UoUPO ani Konwencji Modelowej OECD, toteż celem ich wykładni należy odwołać się do Komentarza do Konwencji Modelowej OECD.

Zgodnie z treścią pkt 23 i 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD uznaje się, iż działalność stałej placówki ma charakter przygotowawczy/pomocniczy, jeżeli działalność ta nie stanowi istotnej i znacznej działalności przedsiębiorstwa, i nie można bezpośrednio alokować do tej działalności zysków przedsiębiorstwa (choć działalność ta może przyczyniać się do poprawny wydajności przedsiębiorstwa) oraz działalność ta jest prowadzona przez stałą placówkę jedynie na rzecz tego przedsiębiorstwa.

Z treści pkt 58 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD wynika, że czynnościami o charakterze pomocniczym lub przygotowawczym są takie czynności, które są tak bardzo „oddalone od zysku”, że nie ma uzasadnienia dla przypisywania zysku do stałego miejsca prowadzenia działalności, które posiada przedsiębiorca w kraju, w którym wyłącznie te czynności są wykonywane.

Co do zasady, zatem działalność o charakterze przygotowawczym to taka, która uzupełnia wykonywanie tego, co stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Zazwyczaj działanie przygotowawcze poprzedza inne działanie i często jest ono prowadzone w stosunkowo krótkim okresie, przy czym długość tego okresu może być uzależniona od charakteru podstawowej działalności przedsiębiorstwa. Nie zawsze jednak tak będzie, ponieważ jest możliwe wykonywanie w jednym miejscu przez znaczny okres czasu określonej działalności, która stanowi działalność przygotowawczą dla podstawowej działalności prowadzonej w innym miejscu.

Działalność, która ma zaś charakter pomocniczy, zasadniczo odpowiada działalności, która jest prowadzona w celu wspierania głównej działalności przedsiębiorstwa jako całości, nie będąc jednak jej częścią.

Przekładając powyższe rozważania na przedmiotowe zdarzenie przyszłe opisane we wniosku, Wnioskodawca podlegałby opodatkowaniu podatkiem od dochodów osób prawnych w Polsce w sytuacji, jeśli prowadziłby na jej terytorium działalność poprzez:

(a) tzw. zakład typu podstawowego tj. w formie stałej placówki, o którym mowa w art. 5 ust. 1 Polsko-Brytyjskiej UoUPO, lub

(b) tzw. zakład typu agencyjnego, o którym mowa w art. 5 ust. 5 Polsko-Brytyjskiej UoUPO,

a jednocześnie, niezależnie od typu zakładu, prowadzona przez niego na terytorium Polski działalność nie miałaby charakteru przygotowawczego bądź pomocniczego.

Prowadzenie działalności z wykorzystaniem zakładu w formie stałej placówki

(a) Brak możliwości dysponowania placówkami przez Wnioskodawcę

Należy zaznaczyć, że w piśmiennictwie oraz Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD zwraca się uwagę na okoliczność, że zwykła obecność przedsiębiorcy w innym państwie nie jest wystarczająca do powstania zakładu. W Komentarzu do Konwencji OECD wskazano, że dla zaistnienia placówki (ang. place of business) konieczne jest władanie, pod jakimkolwiek tytułem lub bez tytułu, miejscem, gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa (por.: pkt 4 i 5 do Komentarza do Konwencji OECD do artykułu 5). Wykonywanie przez zagranicznego przedsiębiorcę działalności nie jest bowiem możliwe bez faktycznego dysponowania w innym państwie rzeczą bądź zorganizowanym zbiorem rzeczy przeznaczonych do realizacji tego celu. Możliwość dysponowania przestrzenią należącą do prywatnej osoby może również wynikać z istnienia stosunku ekonomicznego podporządkowania przestrzeni przedsiębiorcy. Taka sytuacja wystąpiłaby w przypadku finansowania przez przedsiębiorcę całości lub znacznej części kosztów związanych z wykorzystaniem danej przestrzeni przez osobę działającą na jego rzecz.

Biorąc pod uwagę powyższe, zważywszy, że Wnioskodawca jedynie przychyla się do prywatnej prośby Pracownika o umożliwienie mu w ograniczonym zakresie pracy zdalnej, a Pracownik sam decyduje, że chce przebywać w domu rodzinnym lub u partnerki (czego Wnioskodawca finansować nie będzie), w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie pozostawałby dysponentem danego miejsca tj. domu partnerki bądź rodziców Pracownika.

Należy też podkreślić, że nie tylko Wnioskodawca, ale też Pracownik nie będzie dysponować danym miejscem. Pracownik będzie się zatrzymywał u rodziców lub u partnerki, a więc będzie tam jedynie gościem, nie mając żadnego tytułu do dysponowania przestrzenią.

Za argumentem o braku faktycznego dysponowania przez Wnioskodawcę miejscami, w których Pracownik będzie świadczył swoją pracę na jego rzecz przemawia także fakt, że wybór tych miejsc będzie podyktowany chęcią Pracownika do spędzenia czasu z rodziną lub partnerką. W pierwszej kolejności miejsca te należy rozpatrywać jako przestrzenie prywatne, stanowiące miejsce spełniania potrzeb osobistych o charakterze emocjonalnym, zaś wykonywanie z nich pracy będzie jedynie koniecznym, lecz nie kluczowym elementem pobytu wynikającym ze stosunku pracy. Innymi słowy, to nie potrzeba wykonywania pracy w danym miejscu w Polsce przemawiać będzie za jego wyborem.

Co więcej, udostępnienie Pracownikowi wspomnianych przestrzeni odbywałoby się wyłącznie na podstawie indywidualnego porozumienia Pracownika z tymi osobami, które łączą go więzy rodzinne i uczuciowe, abstrahujące od aspektów materialnych. Podstawą ich udostępnienia nie byłyby w szczególności relacje prawne takie jak wynikające z umowy najmu tudzież bezpłatnego używania. Tym samym, nie sposób stwierdzić, że Pracownik bądź jego rodzice lub partnerka oddają wspominane lokale do dyspozycji Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy.

Co za tym idzie, osoby te nie obarczałyby Pracownika kosztami pobytu w ich lokalach w postaci np. ekwiwalentu części czynszu, który następnie byłby przez niego przenoszony na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie również ponosił jakichkolwiek innych kosztów związanych z wyborem tymczasowego miejsca pracy przez Pracownika na terenie Polski, w szczególności nie będzie ponosił kosztów biletów lotniczych do Polski i Wielkiej Brytanii.

Ponadto stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2012 r. (nr IPPB5/423-356/12-2/PS), w której uznano, iż działalność pracownika w Polsce wykonującego pracę przy wykorzystaniu powierzchni własnego mieszkania (ang. home office) nie spowoduje powstania zakładu spółki zagranicznej na terytorium Polski. Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2011 r. (nr IPPB5/423-357/11-5/PS).

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie dysponował placówką na terytorium Polski.

(b) Brak stałości placówki w ujęciu geograficznym i temporalnym

Przy tak zarysowanym opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca stoi równocześnie na stanowisku, że placówki w których Pracownik będzie wykonywał swoją pracę na jego rzecz, nie będą posiadały przymiotu stałości w ujęciu tak geograficznym jak i temporalnym.

W ramach wyjazdów do Polski, Pracownik będzie uprawniony do dowolnego wyboru placówki z której świadczyć będzie swoją pracę, tj. rozkładu czasu pobytu między mieszkanie rodziców i partnerki, a Wnioskodawca nie będzie posiadał możliwości kontroli w tym zakresie czy też nakazania świadczenia pracy z określonego punktu. Zdaniem Wnioskodawcy zatem placówki nie będą posiadały przymiotu stałości w znaczeniu geograficznym.

Co zaś tyczy się aspektu temporalnego, biorąc pod uwagę częstotliwość planowanych wyjazdów (nie częściej niż tydzień w ciągu miesiąca) łączny czas pobytu Pracownika w Polsce w ciągu roku nie powinien przekroczyć 3 miesięcy, co nakazuje przyjąć że świadczenie pracy z terytorium Polski będzie miało charakter sporadyczny.

W komentarzu do art. 5 Konwencji Modelowej OECD podnosi bowiem się, że nawet jeśli część działalności przedsiębiorstwa może być prowadzona w miejscu takim jak home-office danej osoby, to nie powinien ten fakt prowadzić automatycznie do konkluzji, że takie miejsce jest pozostawione do dyspozycji przedsiębiorstwa tylko dlatego, że używane jest sporadycznie przez daną osobę (na przykład pracownika).

Jednocześnie, wyjazdy Pracownika nie będą musiały odbywać się regularnie, tj. np. każdy ostatni tydzień miesiąca Pracownik spędzać będzie w Polsce. Pracownik będzie posiadał w tym zakresie swobodę, która ograniczana będzie z jednej strony zapotrzebowaniem na osobistą obecność w londyńskim biurze Wnioskodawcy zaś z drugiej np. kalendarzem świąt w Polsce. Dobór terminu wyjazdu każdorazowo nie będzie jednak warunkowany szczególnym zapotrzebowaniem Wnioskodawcy na pełnienie przez Pracownika swoich obowiązków w Polsce w konkretnym okresie.

Powyższe uwagi prowadzą do wniosku, że w związku z obecnością Pracownika na terytorium Polski, Wnioskodawca nie będzie posiadał jej terenie zakładu typu podstawowego, tj. pod postacią stałej placówki.

Prowadzenie działalności z wykorzystaniem zakładu agencyjnego

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku wykonywania przez Pracownika swoich obowiązków pracowniczych na terenie Polski, nie będzie on posiadał na jej terytorium zakładu typu agencyjnego.

Wynika to z faktu, że Pracownik nie będzie uprawniony do zawierania ani negocjowania umów w imieniu Wnioskodawcy, co stanowi podstawową przesłankę umożliwiającą uznanie danego podmiotu za agenta, tym samym zdaniem Spółki działalność Pracownika nie może być uznana za działalność zależnego agenta w rozumieniu art. 5 ust. 5 Polsko-Brytyjskiej UoUPO.

Przygotowawczy i pomocniczy charakter działalności wykonywanej przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Pracownika przebywającego w Polsce

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność wykonywana na jego rzecz przez Pracownika przebywającego w Polsce posiada charakter przygotowawczy i pomocniczy.

Należy w tym miejscu ponownie zwrócić uwagę na zakres przedmiotowy działalności Wnioskodawcy przytoczony w opisie zdarzenia przyszłego zgodnie z którym stanowi ją działalność z zakresu obrotu papierami wartościowymi wykonywana z użyciem algorytmów, prowadzona z wykorzystaniem kapitału własnego.

W skład obowiązków Pracownika, które wykonuje w ramach zespołu pracującego w londyńskim biurze Wnioskodawcy, wchodzą natomiast czynności odnoszące się do oprogramowania służącego do badania rynków finansowych i obsłudze po-transakcyjnej. Zakres ten nie ulegnie zmianie w ramach wizyt Pracownika w Polsce.

Tym samym, jako że czynności wykonywane przez Pracownika w Polsce nie będą dotyczyły bezpośrednio obrotu instrumentami finansowymi a jedynie rozwoju oprogramowania wykorzystywanego do obrotu instrumentami finansowymi przez Wnioskodawcę, należy przyjąć, że czynności Pracownika wykonywane w Polsce na rzecz Wnioskodawcy będą miały charakter pomocniczy (tj. służebny względem przedmiotu działalności tj. obrotu instrumentami).

O pomocniczym i przygotowawczym charakterze działalności Pracownika świadczy, zdaniem Wnioskodawcy, nie tylko sam zakres tej działalności, ale również fakt, że działalność Pracownika sama w sobie nie będzie bezpośrednio generować zysku dla Wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez Pracownika mogą jedynie pośrednio wpływać na zwiększenie zysków Wnioskodawcy. Ponadto zyski te będą generowane poprzez działania podejmowane jedynie poza granicami Polski (poprzez obrót i świadczenie usług dokonywane przez Londyńskie biuro Wnioskodawcy).

Jak wskazano powyżej, zgodnie z powszechnie akceptowanym stanowiskiem opartym o Komentarz (pkt 23 i 24 Komentarza do art. 5 Konwencji Modelowej OECD) uznaje się, iż działalność stałej placówki ma charakter przygotowawczy/pomocniczy, jeżeli działalność ta nie stanowi istotnej i znacznej działalności przedsiębiorstwa, i nie można bezpośrednio alokować do tej działalności zysków przedsiębiorstwa (choć działalność ta może przyczyniać się do poprawny wydajności przedsiębiorstwa) oraz działalność ta jest prowadzona przez stałą placówkę jedynie na rzecz tego przedsiębiorstwa.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Gliwicach z 31 stycznia 2022 r. (I SA/G1 1340/21). „Wnioskodawca (skarżący) będący duńskim rezydentem podatkowym na potrzeby wydania interpretacji indywidualnej przedstawił stan faktyczny zgodnie z którym prowadzi on działalność ubezpieczeniową, której wiodącymi segmentami są: zawieranie umów ubezpieczenia inkasowanie z tego tytułu składek, jak również wykonanie tych umów poprzez likwidację szkód.

Wnioskodawca zamierzał zatrudnić pracowników zamieszkałych w Polsce, którzy wykonywaliby część zadań administracyjnych związanych z jego funkcjonowaniem w systemie „home-office”. Tym samym, wskazany przez Wnioskodawcę katalog czynności, które będą powierzone pracownikom w Polsce nie obejmowałby zawierania umów i inkasowania składek. Obejmuje natomiast określone czynności związane z likwidacją szkód klientów zagranicznych, które jednak nie będą dotyczyły procesu decyzyjnego (tj. przyznania bądź odmowy przyznania odszkodowania). Podobnie czynności wykonywane w zakresie wsparcia administracyjnego dla działu księgowości spółki jak i w zakresie analizy danych.

Sąd stwierdził, że zadania powierzone pracownikom w Polsce nie pozwalają na stwierdzenie, że jest to istotna i znacząca część działalności skarżącej spółki jako całości. Cel pracy polskich pracowników, nie jest bowiem identyczny z celem spółki jako całości. W konsekwencji, należało przydać wykonywanym przez nich czynnościom charakter działań pomocniczych/przygotowawczych”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie podlegał polskiemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych i nie będzie zobowiązany do rejestracji podatkowej w Polsce z powodu pracy Pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Jak wynika z ww. ustawy, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza:

 a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

 b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

 c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Siedziba Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Wielkiej Brytanii, dlatego też analiza czy Wnioskodawca posiada zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 250, poz. 1840, dalej: „UPO”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”).

Stosownie do art. 5 ust. 1 i 2 UPO:

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) siedzibę zarządu,

b) filię,

c) biuro,

d) fabrykę,

e) warsztat,

 f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom, albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 UPO:

Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:

 a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

 b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;

 c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

 d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

 e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;

f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którychkolwiek rodzajów działalności, o których mowa w punktach od a) do e) niniejszego ustępu, pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Tak więc art. 5 ust. 4 UPO, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco.

Stosownie do art. 5 ust. 5 UPO:

Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu - działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa w Umawiającym się Państwie, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 niniejszego artykułu, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 UPO:

Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że podejmuje ono w tym Państwie czynności za pośrednictwem maklera, generalnego komisanta albo jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zasada tzw. zależnego przedstawiciela stanowi alternatywę w stosunku do zasad ogólnych wyrażonych w art. 5 ust. 1-4 UPO. Oznacza to, że w pierwszej kolejności należy badać istnienie zakładu w oparciu o zasady ogólne zapisane w art. 5 ust. 1-4 UPO. Jeśli w wyniku zastosowania ust. 1-4 zaistnieją okoliczności powstania lub nie powstania zakładu, to nie ma konieczności badania, czy osoby działające w przedsiębiorstwie są zależne, czy niezależne od reprezentowanego przedsiębiorstwa.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 UPO wynika, że dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

- istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),

- stały charakter takiej placówki,

- wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Podkreślić należy, że „zakład” jest pewnym abstrakcyjnym pojęciem funkcjonującym w międzynarodowym prawie podatkowym. Stwierdzenie, czy Wnioskodawca posiada zakład na terytorium Polski ma bezpośredni wpływ na kwestię powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Dokonując interpretacji postanowień tej umowy należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem. Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego. Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”; musi zatem istnieć więź między placówką, a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki czas.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej (placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń). Placówka może być także usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za pośrednictwem stałej placówki. Określenie „za pośrednictwem” należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu czy przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa.

Zgodnie z Komentarzem, prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem stałej placówki oznacza, że osoby które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona (pkt 2, Komentarz do artykułu 5).

Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne (pkt 10, Komentarz do artykułu 5 - w przedmiotowym przypadku pracownik będący programistą będzie zatrudniony u Wnioskodawcy).

Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Stałość nie oznacza jednakże, że placówka musi funkcjonować długotrwale, choć tak jest zazwyczaj. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres.

W sytuacji, gdy działalność ma charakter powtarzalny, wówczas każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat). Cykliczność przerw, mieszczących się w zwykłym toku działalności nie wyklucza stałości placówki.

W rozpoznawanej sprawie, co prawda Wnioskodawca nie ma i nie zamierza otworzyć biura w Polsce i nie ma i nie zamierza wynajmować żadnych lokali lub innych pomieszczeń, jednak świadczenie pracy zdalnej przez pracownika przez jeden tydzień w miesiącu na terytorium Polski świadczy o istnieniu stałej placówki, którą może być np. mieszkanie Partnerki lub Rodziców. Jak już bowiem wskazano, nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką, lecz wystarczy zwykła jego obecność w konkretnym miejscu. W dobie możliwości świadczenia pracy zdalnie, miejsce w którym pracownik świadczy pracę na rzecz zagranicznego pracodawcy (niezależnie czy w warunkach domowych, czy w innym miejscu) można uznać za odrębną placówkę tego przedsiębiorstwa. Ponadto, charakteryzując pierwszą z przesłanek wskazano już na jej poziom trwałości i powtarzalności.

W rezultacie przy uwzględnieniu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski spełnia, co do zasady, warunki istnienia placówki (stałego miejsca prowadzenia działalności) pod względem dostępności powierzchni oraz jej stałego charakteru.

Trzecią cechą konstytutywną zakładu jest to, iż przez placówkę prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza, z tym że nie może ona mieć charakteru pomocniczego czy przygotowawczego.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

Nadmienić należy, że obok opisanej powyżej zasadniczej formy zakładu, UPO przewiduje także alternatywny sposób ustalania istnienia zakładu, na podstawie którego można uznać, że zagraniczne przedsiębiorstwo posiada zakład, nawet jeśli nie dysponuje stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w drugim państwie. Jak wynika z art. 5 ust. 5 UPO, zakład może powstać także w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela (tj. podmiotu działającego w drugim Państwie w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa).

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że w opisie sprawy Wnioskodawca podał, że Wnioskodawca (…). W praktyce Wnioskodawca prowadzi swoją działalność handlową za pomocą (…). Prowadząc handel wysokiej częstotliwości (…). Wnioskodawca świadczy usługi dla klientów instytucjonalnych prowadząc handel wysokiej częstotliwości (…). Wnioskodawca nie udostępnia technologii stronom trzecim (klientom). Jedynymi jego klientami (nie licząc kontrahentów) są duże instytucje finansowe (…). W związku z powyższym, działalność Wnioskodawcy nie polega na tworzeniu oprogramowania, tj. Wnioskodawca nie rozwija oprogramowania dla swoich klientów i nie oferuje oprogramowania, które byłoby dostępne dla swoich klientów np. na podstawie licencji. Pracownik pracuje na stanowisku programisty. Jego zadaniem jest uczestniczenie (jako członek zespołu „…”) w rozwijaniu oprogramowania, z którego korzysta Wnioskodawca w swojej działalności. Pracownik nie bierze udziału w handlu prowadzonym przez Wnioskodawcę ani w kontaktach z klientami Wnioskodawcy, pracuje dla wewnętrznych celów Wnioskodawcy. Zespół (…) (którego częścią jest Pracownik) odpowiada za systemy handlowe wykorzystywane do monitorowania aktywności handlowej i rynkowej, dokonywania wszystkich czynności podejmowanych po zakończeniu transakcji (procesy po-transakcyjne) i innych działań niezwiązanych z handlem, np. systemy zarządzania ryzykiem, systemy rejestrowania transakcji po ich przeprowadzeniu i uzgadniania danych, itp. Wykonując swoje obowiązki, Pracownik kontaktuje się tylko z zespołem Wnioskodawcy, więc przebywając w Polsce nie kontaktowałby się z nikim w Polsce w imieniu Wnioskodawcy, praktycznie siedziałby przy swoim komputerze w domu i pracował dla brytyjskiego biura logując się zdalnie. Pracownik nie będzie zaangażowany w kontaktowanie się z żadnymi klientami Wnioskodawcy (kontakt z klientami nie jest jego zakresem pracy). Jednocześnie nie będzie uprawniony do zawierania ani negocjowania umów w imieniu Wnioskodawcy. Pracownik jest obywatelem polskim, ale jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii (mieszka w Wielkiej Brytanii od kilku lat i odwiedza Polskę tylko tymczasowo).

Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym (punkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji, zob. również wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1864/10). Zatem, jak już wskazano zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym można mówić o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze działalności Wnioskodawcy na terytorium Polski za pośrednictwem ww. pracownika w odniesieniu do działalności Spółki. Pracownik zatrudniony w Polsce nie będzie bowiem wykonywał zasadniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a jedynie pracuje dla wewnętrznych celów Wnioskodawcy na stanowisku programisty i jest częścią zespołu (…), który odpowiada za systemy handlowe wykorzystywane do monitorowania aktywności handlowej i rynkowej, dokonywania wszystkich czynności podejmowanych po zakończeniu transakcji (procesy po-transakcyjne) i innych działań niezwiązanych z handlem, np. systemy zarządzania ryzykiem, systemy rejestrowania transakcji po ich przeprowadzeniu i uzgadniania danych. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy Pracownik nie bierze udziału w handlu prowadzonym przez Wnioskodawcę ani w kontaktach z klientami Wnioskodawcy

Mając na uwadze powyższe rozważania, stwierdzić należy, że działalność pracownika Wnioskodawcy na terenie Polski nie będzie stanowić „zakładu” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i UPO.

W świetle powyższego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rejestracji podatkowej zakładu w Polsce z powodu pracy Pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr I należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do pytań nr II i III wskazać należy, że są to pytania warunkowe na które odpowiedzi oczekiwali Państwo w zakresie:

- pytania II w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie I,

- pytania III w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie II.

Jak wskazano powyżej w zakresie pytania nr I Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Zatem Organ nie mógł udzielić odpowiedzi na pytania nr II i III.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).