Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.458.2023.2.EC

Skutki podatkowe umorzenia części kredytu.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia części kredytu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 20 lipca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia 28 marca 2023 r. Wnioskodawczyni zawarła z bankiem (…) ugodę w sprawie kredytu mieszkaniowego w walucie CHF, zaciągniętego na podstawie umowy kredytowej podpisanej dnia 15 stycznia 2008 r. W wyniku ugody bank umorzył część z pozostałego   do spłaty kapitału (przewalutowanie z CHF na PLN po ustalonym na podstawie negocjacji kursie). Kredyt, którego część została umorzona, został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości. Kredyt w 98,5% całkowitej kwoty kredytu, czyli za wyjątkiem kwoty niezbędnej na pokrycie ubezpieczenia, jako panna, Wnioskodawczyni zaciągnęła na nabycie lokalu mieszkalnego, znajdującego się na terytorium RP w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W międzyczasie Wnioskodawczyni założyła rodzinę (wspólność majątkowa z mężem). Z powodu powiększenia rodziny małżonkowie byli zmuszeni przeprowadzić się do większego mieszkania w 2017 r. W związku ze wzrostem kursu CHF podjęli decyzję o wynajmowaniu mieszkania (kawalerki), na które był ów kredyt zaciągnięty. Mieszkanie było wynajmowane do chwili jego sprzedaży w kwietniu 2023 r. Był to jedyny kredyt Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie korzystała do tej pory z zaniechania poboru podatku. Kredyt mieszkaniowy był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podaje, że cel kredytu według umowy: „Cel kredytu: zakup na rynku wtórnym lokalu mieszkalnego nr (…) położonego w ... przy ul. (…); oraz pokrycie składki za ubezpieczenie utraty pracy i poważnego zachorowania”. Kredyt został zaciągnięty w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w części, która odpowiada 98,5% całkowitej kwoty kredytu hipotecznego. Pozostała część 1,5% była przeznaczona na pokrycie składki ubezpieczenia. Kredyt w 2008 r. został zaciągnięty na kwotę (…) PLN. Kredyt został zaciągnięty na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Wnioskodawczyni była jedynym właścicielem nieruchomości. Mieszkanie sprzedała 26 kwietnia 2023 r. (środki zostały przeznaczone w jednej części na spłatę pozostałej po zawarciu ugody kwoty kredytu i w drugiej części, ponownie na cele mieszkaniowe, zakup większego mieszkania wspólnie z mężem w związku z powiększeniem rodziny). Wnioskodawczyni była jedynym kredytobiorcą. Ugoda została zawarta pomiędzy (…), a kredytobiorcą - Wnioskodawczynią. Nastąpiło przeliczenie niespłaconego kapitału kredytu w kwocie 37 751,68 CHF po kursie średnim z dnia 27 marca 2023 r. Po tym przeliczeniu kwota kapitału pozostałego do spłaty wyniosła (…) PLN. Nastąpiło również umorzenie części kapitału do uzgodnionej w drodze negocjacji kwoty 118 000,00 PLN. Oprócz przewalutowania nastąpiło również umorzenie zgodnie z powyższym opisem.

Podstawą do przeprowadzenia przewalutowania i umorzenia części kredytu była ugoda   nr (…) do umowy nr (…) o kredyt hipoteczny dla fizycznych (…) waloryzowany kursem CHF („Ugoda”), zawarta w G. dnia 28 marca 2023 r. między bankiem (…), a Wnioskodawczynią (kredytobiorcą).

Według informacji, które udało się znaleźć Wnioskodawczyni, inne przepisy prawa, które mogą być związane z zawarciem ugody to:

· art. 95 ust. 4 oraz ust. 5 ustawy - Prawo bankowe;

· Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielanym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 592);

· art. 385 § 1 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, dotyczący zasad ustalania kursu waluty, klauzuli ryzyka walutowego oraz przewalutowania;

· art. 410 § 2 Kodeksu Cywilnego - niedozwolone postanowienia umowne;

· art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ugodzie zostały ustalone następujące warunki: została zmieniona waluta zadłużenia, określona w umowie na PLN. Na dzień zawarcia ugody zadłużenie z tytułu niespłaconego kapitału kredytu w kwocie 37 751,68 CHF, po przeliczeniu na PLN po kursie średnim NBP z dnia 27 marca 2023 r. wyniosło (…) PLN. Oprócz zmiany waluty zadłużenia, zostało uzgodnione, że zadłużenie z tytułu niespłaconego kapitału kredytu zostaje pomniejszone do ustalonej przez strony umowy, kwoty kapitału w kwocie 118 000,00 PLN, w związku z czym, bank zwolnił kredytobiorcę z długu (umorzył zadłużenie z tytułu kapitału kredytu) w kwocie 61 320,48 PLN (różnica między kwotą zadłużenia z tytułu kapitału kredytu po przewalutowaniu według kursu z dnia 27 marca 2023 r., czyli (…) PLN i wynegocjowaną kwotą zadłużenia, czyli kapitału pozostałego do spłaty w wysokości 118 000 PLN. Oprocentowanie pozostałej do spłaty kwoty kredytu zostało ustalone jako okresowo stałe w wysokości 4,99%, w skali roku przez 5 lat. Pozostałe postanowienia umowy kredytowej pozostały niezmienione. Kapitał do spłaty na dzień podpisania ugody wynosił 37 751,68 CHF, po przeliczeniu na PLN po kursie średnim NBP z dnia 27 marca 2023 r. (…) PLN. Umorzona została kwota 61 320,48 PLN.

Umorzeniem była objęta kwota kapitału. Zostało zmniejszone zadłużenie z tytułu niespłaconego kapitału kredytu do ustalonej między Wnioskodawczynią i bankiem kwoty   (…) PLN. Wnioskodawczyni była jedynym kredytobiorcą.

Bank umorzył część zadłużenia, umorzenie nie skutkowało całkowitym wygaśnięciem zobowiązania. Bank nie wystawił jeszcze PIT-11, jednak Wnioskodawczyni została poinformowana, że zrobi to do końca roku, zgodnie z oświadczeniem podatkowym stanowiącym załącznik do ugody, w którym Wnioskodawczyni oświadcza, że 98,5% kredytu zostało zaciągnięte na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. 1,5% zaciągniętego kredytu było przeznaczone na pokrycie ubezpieczenia z tytułu ubezpieczenia utraty pracy i poważnego zachorowania i na tę część, jak poinformował Wnioskodawczynię pracownik banku, zostanie przez bank wystawiony PIT-11. Bank nie zwrócił Wnioskodawczyni żadnej kwoty, jedynie umorzył część zadłużenia. Niestety nie przedstawił Wnioskodawczyni informacji o wysokości nadpłaconych przez Nią rat, osobiście takich wyliczeń nie posiada. Kredyt Wnioskodawczyni spłacała zgodnie z harmonogramem płatności rat, z własnych środków pieniężnych. Kwota umorzenia została wyliczona jako różnica między bieżącym (na dzień 28 marca 2023 r.) zadłużeniem w walucie CHF, przeliczonym według kursu z poprzedzającego dnia, a kwotą kapitału pozostałego do spłaty w wysokości (…) PLN, na którą bank przystał w drodze negocjacji.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku od dochodu, od 98,5% umorzonej części kredytu?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, nie jest Ona zobowiązana do zapłaty podatku od 98,5% umorzonej części kredytu, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. poz. 592).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez Bank części wierzytelności od zaciągniętego kredytu hipotecznego wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Zatem, umorzoną kwotę wierzytelności (części) z tytułu kredytu hipotecznego, należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2633/10, w którym Sąd wskazał, że „gdy dochodzi do umorzenia wierzytelności przez kredytodawcę nie jest istotne, czy u podstaw uzyskanego nieodpłatnego świadczenia leży umowa o zwolnienie z długu, czy też decyzja wierzyciela o rezygnacji z dochodzenia należności. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie takich zdarzeń dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia. Po jego stronie powstaje tym samym przychód stanowiący równowartość umorzonej kwoty zobowiązania, którego nie musi już świadczyć na rzecz wierzyciela. Faktyczna rezygnacja wierzyciela z dochodzenia należności prowadzi więc do powstania przychodu, podobnie jak w przypadku zawarcia umowy o zwolnienie z długu, albowiem w każdym z tych przypadków po stronie dłużnika ustaje obowiązek spełnienia świadczenia. Należy bowiem zauważyć, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Natomiast stosownie do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 592; zmienionym Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2022 r. Dz. U. 2022 poz. 2743), wyjaśnić należy, że zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia).Zatem z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że analizowane zaniechanie może mieć zastosowanie w przypadku umorzenia kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że zaniechanie poboru podatku ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2024 r.

Dochody, od których zaniechano poboru podatku nie są wykazywane w zeznaniach rocznych i nie podlegają opodatkowaniu oraz zgłoszeniu do urzędu skarbowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 28 marca 2023 r. Wnioskodawczyni zawarła z bankiem ugodę w sprawie kredytu mieszkaniowego w walucie CHF, zaciągniętego na podstawie umowy kredytowej podpisanej dnia 15 stycznia 2008 r. W wyniku ugody, bank umorzył część z pozostałego do spłaty kapitału (przewalutowanie z CHF na PLN po ustalonym na podstawie negocjacji kursie). Celem zaciągniętego kredytu według zawartej z bankiem umowy, było: „Cel kredytu: zakup na rynku wtórnym lokalu mieszkalnego nr (…) położonego w (...) oraz pokrycie składki za ubezpieczenie utraty pracy i poważnego zachorowania”. Kredyt, którego część została umorzona, został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości. Kredyt w 98,5% całkowitej kwoty kredytu, czyli za wyjątkiem kwoty niezbędnej na pokrycie ubezpieczenia, Wnioskodawczyni (jako panna), zaciągnęła na nabycie lokalu mieszkalnego, znajdującego się na terytorium RP w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Bank umorzył część zadłużenia, umorzenie nie skutkowało całkowitym wygaśnięciem zobowiązania. Umorzeniem była objęta kwota kapitału.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że umorzona w części przez bank kwota zadłużenia z tytułu kredytu na dzień zawarcia ugody z bankiem, stanowi dla Pani przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, że do uzyskanego przez Panią przychodu związanego z ww. umorzeniem kredytu w części, która obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego, zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Natomiast część kwoty umorzenia przypadająca na ww. kredyt, w części którego środki nie zostały przeznaczone na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy (tj. w zakresie, w jakim kredyt został zaciągnięty na pokrycie składki za ubezpieczenie utraty pracy i poważnego zachorowania), nie podlega zaniechaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu Organ nie odnosi się do kwot i nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).