Interpretacja indywidualna z dnia 29 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.280.2023.5.WK

Uznanie świadczonych na rzecz spółki usług za podlegające opodatkowaniu, możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 oraz sposobu dokumentowania wykonywanych czynności.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w części, dotyczącej uznania wykonywanych przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) i możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe, natomiast w zakresie sposobu dokumentowania wykonywanych przez Wnioskodawczynię powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 16 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy:

·uznania wykonywanych przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

·możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

·sposobu dokumentowania wykonywanych przez Wnioskodawczynię powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 sierpnia 2023 r. (wpływ 14 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Informacje ogólne.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki z siedzibą w Polsce prowadzonej pod adresem (...), zarejestrowaną w Krajowej Informacji Skarbowej pod numerami NIP: (...) oraz REGON: (...).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności związanej z oprogramowaniem (PKD: 62.01.Z), pozostałej działalności usługowej w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (PKD: 62.09.Z), przetwarzania danych; zarządzania stronami internetowymi (hosting) i podobnej działalności (PKD: 63.11.Z), pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD: 70.22.Z), działalności agencji reklamowych (PKD: 73.11.Z), pozostałej działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, gdzie indziej niesklasyfikowanej, pozostałej działalności związanej z udostępnianiem pracowników (PKD: 74.90.Z), pozostałej działalności związanej z udostępnianiem pracowników (PKD: 78.30.Z), działalności związanej z organizacja targów, wystaw i kongresów (PKD: 82.30.Z), pozostałej działalności wspomagającej prowadzenie działalności gospodarczej gdzie indziej niesklasyfikowanej (PKD: 82.99.Z), pozostałej działalności usługowej gdzie indziej niesklasyfikowanej (PKD: 96.09.Z). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Wspólnikami Spółki są trzy osoby fizyczne (w tym Wnioskodawczyni), posiadające wiedzę i doświadczenie w zakresie działalności związanej z oprogramowaniem i w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, poniżej przedstawiony zostanie wyczerpujący opis stanu faktycznego oraz pytanie interpretacyjne wraz ze stanowiskiem Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawno-podatkowej.

Opis stanu faktycznego.

Zgodnie z wprowadzoną przez wspólników Spółki modyfikacją umowy Spółki dwóch z trzech wspólników Spółki (w tym Wnioskodawczyni) zobowiązanych jest do wykonywania następujących powtarzających się świadczeń niepieniężnych: w zakresie własnych udziałów każdy ze zobowiązanych wspólników zobowiązany jest do świadczenia na rzecz Spółki i klientów Spółki w wymiarze do 60 godzin miesięcznie usług programistycznych i do administracji infrastrukturą IT, w tym w szczególności poprzez: aktywny udział w spotkaniach projektowych związanych z rozwojem i zmianami systemów komputerowych, systemów oprogramowania i urządzeń technicznych dla klientów Spółki; projektowanie standardów dla architektury, komponentów i konfiguracji systemów komputerowych, oprogramowania i urządzeń technicznych dla klientów Spółki; prezentowanie zaprojektowanych rozwiązań technologii informatycznych klientom Spółki; budowanie procesów integrujących dane pomiędzy systemami informatycznymi klientów Spółki; sporządzanie na potrzeby klientów Spółki dokumentacji technicznej dla systemów komputerowych, urządzeń technicznych, procesów automatyzacji ich wdrażania, integracji, konfiguracji; aktywny udział w zadaniach związanych z rozwojem i wprowadzaniem innowacji technicznych i organizacyjnych dla klientów Spółki; udzielanie pomocy klientom Spółki w użytkowaniu i usuwaniu usterek związanych z dostarczonym przez Spółkę sprzętem komputerowym, oprogramowaniem i urządzeniami technicznymi; rozwiązywanie problemów klientów Spółki w zakresie bieżącej obsługi technologii informatycznych, sprzętu komputerowego i urządzeń technicznych dostarczonych przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością; kontrolę wydajności i bezpieczeństwa systemów informatycznych; dokonywanie okresowej weryfikacji, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu, stanu zabezpieczenia informatycznego Spółki przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa IT oraz sporządzania raportu z takiej weryfikacji.

Ustalony w umowie Spółki obowiązek powtarzających się świadczeń niepieniężnych obciąża udział dwóch wspólników (w tym udziały należące do Wnioskodawczyni). Świadczenia są odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka dokonuje wypłat wynagrodzenia na rzecz wspólników (w tym na rzecz Wnioskodawczyni) na podstawie wystawionych przez nich rachunków/faktur VAT, według stawek przyjętych w obrocie (rynkowych), których wysokość ustalana jest na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki, przy czym w umowie Spółki jest określona jedynie minimalna wysokość wynagrodzenia za 1 godzinę świadczenia niepieniężnego wspólnika w wysokości 150,00 (słownie: sto pięćdziesiąt) złotych brutto.

Świadczenia wspólników (w tym Wnioskodawczyni) na rzecz Spółki, polegające na wykonywaniu usług związanych z tworzeniem oprogramowania i działalnością w zakresie technologii informatycznych i komputerowych są wykorzystywane poprzez realizację usług na rzecz Spółki oraz są wykorzystywane przez spółkę poprzez realizację usług na rzecz klientów Spółki. Z tytułu świadczonych usług związanych z tworzeniem oprogramowania i działalnością w zakresie technologii informatycznych i komputerowych Spółki wystawia na rzecz swoich klientów faktury, osiągając przychody.

Zgodnie z art. 176 § 2 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.), wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane niezależnie od tego, czy spółka wykazuje zysk.

Jednocześnie wspólnicy (w tym Wnioskodawczyni) zasiadają w zarządzie Spółki na podstawie powołania, przy czym z tego tytułu nie otrzymują wynagrodzenia. Wspólnicy, w tym Wnioskodawczyni, są jednocześnie członkami organu stanowiącego Spółki, tj. Zgromadzenia Wspólników (jak wszyscy wspólnicy spółek kapitałowych). Wspólnicy nie są członkami rady nadzorczej Spółki, ani nie są zatrudnieni w Spółce w żadnym charakterze. Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą. Czynności, które w umowie Spółki są wskazane jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne nie są wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczych. Wnioskodawczyni nie jest (na dzień złożenia rozpatrywanego wniosku) zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Czynności, które w umowie Spółki są wskazane jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne świadczone są przez zobowiązanych do tego wspólników, w tym przez Wnioskodawczynię, osobiście, a czynności te nie są wykonywane pod niczyim kierownictwem. Zgodnie z umową Spółki organami Spółki są Zarząd i Zgromadzenie Wspólników. Zgromadzenie Wspólników m.in. powołuje i odwołuje członków Zarządu. Członkowie Zarządu są decydentami i osobami zarządzającymi Spółką. Reprezentują ponadto Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na zewnątrz. Zgromadzenie Wspólników decyduje ponadto m.in. o aktualnych stawkach wynagradzania wspólników za omawiane świadczenia biorąc pod uwagę aktualne stawki rynkowe lub ceny za tożsame lub podobne świadczenia przyjęte w obrocie. Zarząd może również w porozumieniu i za zgodą danego wspólnika oraz uwzględniając aktualne zapotrzebowanie na jego świadczenia i możliwości wspólnika – ustalić wyższy wymiar czasu miesięcznych godzin świadczeń. W tym zakresie i tylko w tym Wnioskodawczyni zobowiązana do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki jest podporządkowana osobie lub osobom pełniącym funkcje członków Zarządu Spółki. Podmiotem ponoszącym ryzyko gospodarcze za wykonanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki jest Spółki. Podmiotem ponoszącym odpowiedzialność za wykonanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, ale wobec osób trzecich i za rezultat tych czynności jest Spółka, a nie wspólnicy, w tym Wnioskodawczyni, wykonujący świadczenia niepieniężne. Wspólnicy, w tym Wnioskodawczyni, zobowiązani do wykonywania świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki uprawnieni są do samodzielnego decydowania o miejscu, czasie i sposobie wykonania czynności, które określone są w umowie Spółki jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne. Ani Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ani żaden inny podmiot nie ma prawa do nakładania kar dyscyplinarnych związanych z wykonywaniem omawianych świadczeń na wspólnika (...). Umowa Spółki nie przewiduje urlopu lub podobnego rozwiązania.

Wedle przewidywań Wnioskodawczyni wynagrodzenie Wnioskodawczyni zobowiązanego do powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie przekroczy 200.000,00 złotych rocznie.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W ocenie Wnioskodawczyni, wynagrodzenie, które otrzyma wspólnik od Spółki z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki nie będzie stanowić:

1)przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki będą stanowiły odpłatne świadczenie usług przez podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

2.Czy Wnioskodawczyni wykonująca powtarzające się świadczenia niepieniężne określone w opisie stanu faktycznego na rzecz Spółki, która nie jest i nie była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny uprawniony jest do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?

3.Jakim dokumentem, na potrzeby podatku od towarów i usług, Wnioskodawczyni powinna dokumentować wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)?

Pani stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W ocenie Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki stanowią odpłatne świadczenie usług przez podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, za wykonaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)(uchylony);

3)z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonania tych czynności wobec osób trzecich.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, ze podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności osobiście) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni, wynagrodzenie, które otrzyma Wnioskodawczyni od Spółki za wykonywane czynności na rzecz Spółki nie stanowią:

1)przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni, wynagrodzenie to powinno zostać zakwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku świadczenia przez Wnioskodawczynię, na podstawie umowy Spółki, odpłatnie usług na rzecz Spółki występuje bowiem świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca odnoszący z niego korzyść, tj. Spółka. Wnioskodawczyni natomiast w zamian za wykonane świadczenie otrzymuje od Spółki wynagrodzenie.

Z powołanych przepisów wynika, że możliwość stosowania przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym, możliwość wyłączenia z grona podatników osoby fizycznej będącej wspólnikiem Spółki, wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż czynności wykonywane odpłatnie przez wspólnika Spółki w wykonaniu zawartego w umowie Spółki na podstawie art. 176 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych zobowiązania uznać należy za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, wykonując opisane w stanie faktycznym powtarzające się świadczenia niepieniężne Wnioskodawczyni działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, wykonywane świadczenia na rzecz Spółki, należy uznać za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3.

W ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do Wnioskodawczyni jako wspólniczki Spółki zobowiązanej do powtarzających się świadczeń niepieniężnych określonych w opisie stanu faktycznego uprawniona jest ona do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię zobowiązaną do powtarzających się świadczeń niepieniężnych określonych w opisie stanu faktycznego ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazano, że:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a)sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2)odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a)transakcji związanych z nieruchomościami,

b)usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c)usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3)odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na mocy art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

-energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

-wyrobów tytoniowych,

-samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

-preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

-komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

-urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

-maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

-pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

-motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu;

3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do Wnioskodawczyni, która nie jest i nie była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i u której jednocześnie wartość sprzedaży z tytułu wykonywanych czynności stanowiących świadczenie niepieniężne nie przekroczy kwoty 200.000,00 zł w danym roku podatkowym, a wykonywane na rzecz Spółki czynności nie będą czynnościami wymienionymi w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4.

W ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku niekorzystania przez nią, jako przez wspólniczkę Spółki zobowiązaną do powtarzających się świadczeń niepieniężnych ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług wspólniczka jest zobowiązana dokumentować wykonywanie czynności poprzez wystawienie faktury VAT, czyli dokumentu określonego w Dziale XI Rozdziale 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w przypadku korzystania przez wspólniczkę ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług wspólnik jest uprawniony do dokumentowania wykonywania czynności poprzez wystawienie rachunku lub faktury bez VAT.

Zgodnie z art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są zobowiązani wystawić rachunek za dokonaną sprzedaż lub wykonanie usługi.

Zgodnie zaś z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik, który nie korzysta m.in. ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż na rzecz innego podatnika podatku VAT.

Zatem w przypadku, gdy Wnioskodawczyni zobowiązana do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, a w przedstawionym stanie faktycznym dojdzie do odpłatnego świadczenia usług (wykonywania czynności), czyli do sprzedaży, na rzecz Spółki, która posiada status podatnika VAT czynnego obowiązkowe jest udokumentowanie przez Wnioskodawczynię wykonania świadczeń niepieniężnych poprzez wystawienie faktury VAT.

Zgodnie natomiast z art. 106b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art.113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Mając na uwadze powyższe w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni zobowiązana do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, a w przedstawionym stanie faktycznym dojdzie do odpłatnego świadczenia usług (wykonywania czynności), czyli do sprzedaży, na rzecz Spółki, która posiada status podatnika VAT czynnego udokumentowanie przez Wnioskodawczynię wykonanie świadczeń niepieniężnych możliwe jest przez wystawienie rachunku lub faktury bezVAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w części, dotyczącej uznania wykonywanych przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) i możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe, natomiast w zakresie sposobu dokumentowania wykonywanych przez Wnioskodawczynię powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Przywołany przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy jest wynikiem dostosowania prawodawstwa krajowego do prawodawstwa wspólnotowego – art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 1 Dyrektywy:

Natomiast art. 10 Dyrektywy stanowi, że:

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczna nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, poza spełnieniem warunku zaliczenia przychodu do art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest również łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

A zatem, wyłączone z opodatkowania są czynności, których prawodawca, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy, pod warunkiem, że uzyskiwane przychody są przychodami, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny, prowadzącej działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności związanej z oprogramowaniem, pozostałej działalności usługowej w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, zarządzania stronami internetowymi (hosting) i podobnej działalności, pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, działalności agencji reklamowych. Wspólnikami Spółki są trzy osoby fizyczne (w tym Wnioskodawczyni), posiadające wiedzę i doświadczenie w zakresie działalności związanej z oprogramowaniem i w zakresie technologii informatycznych i komputerowych. Zgodnie z wprowadzoną przez wspólników Spółki modyfikacją umowy Spółki wspólnicy (w tym Wnioskodawczyni) zobowiązani są do wykonywania następujących powtarzających się świadczeń niepieniężnych: w zakresie własnych udziałów każdy ze wspólników zobowiązany jest do świadczenia na rzecz Spółki i klientów Spółki w wymiarze do 60 godzin miesięcznie usług programistycznych i do administracji infrastrukturą IT, w tym w szczególności poprzez: aktywny udział w spotkaniach projektowych związanych z rozwojem i zmianami systemów komputerowych, systemów oprogramowania i urządzeń technicznych dla klientów Spółki; projektowanie standardów dla architektury, komponentów i konfiguracji systemów komputerowych, oprogramowania i urządzeń technicznych dla klientów Spółki; prezentowanie zaprojektowanych rozwiązań technologii informatycznych klientom Spółki; budowanie procesów integrujących dane pomiędzy systemami informatycznymi klientów Spółki; sporządzanie na potrzeby klientów Spółki dokumentacji technicznej dla systemów komputerowych, urządzeń technicznych, procesów automatyzacji ich wdrażania, integracji, konfiguracji; aktywny udział w zadaniach związanych z rozwojem i wprowadzaniem innowacji technicznych i organizacyjnych dla klientów Spółki; udzielanie pomocy klientom Spółki w użytkowaniu i usuwaniu usterek związanych z dostarczonym przez Spółkę sprzętem komputerowym, oprogramowaniem i urządzeniami technicznymi; rozwiązywanie problemów klientów Spółki w zakresie bieżącej obsługi technologii informatycznych, sprzętu komputerowego i urządzeń technicznych dostarczonych przez Spółkę; kontrolę wydajności i bezpieczeństwa systemów informatycznych; dokonywanie okresowej weryfikacji, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu, stanu zabezpieczenia informatycznego Spółki przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa IT oraz sporządzania raportu z takiej weryfikacji. Świadczenia są odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka dokonuje wypłat wynagrodzenia na rzecz wspólników (w tym na rzecz Wnioskodawczyni) na podstawie wystawionych przez nich rachunków/faktur VAT. Jednocześnie wspólnicy (w tym Wnioskodawczyni) zasiadają w zarządzie Spółki na podstawie powołania, przy czym z tego tytułu nie otrzymują wynagrodzenia. Wspólnicy, w tym Wnioskodawczyni są jednocześnie członkami organu stanowiącego Spółki, tj. Zgromadzenia Wspólników (jak wszyscy wspólnicy spółek kapitałowych). Wspólnicy nie są członkami rady nadzorczej Spółki, ani nie są zatrudnieni w Spółce w żadnym charakterze. Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą. Czynności, które w umowie Spółki są wskazane jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne nie są wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczych. Wnioskodawczyni nie jest (na dzień złożenia wniosku) zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Czynności, które w umowie Spółki są wskazane jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne świadczone są przez zobowiązanych do tego wspólników, w tym przez Wnioskodawczynię osobiście, a czynności te nie są wykonywane pod niczyim kierownictwem. Zgromadzenie Wspólników decyduje m.in. o aktualnych stawkach wynagradzania wspólników za omawiane świadczenia biorąc pod uwagę aktualne stawki rynkowe lub ceny za tożsame lub podobne świadczenia przyjęte w obrocie. Zarząd może również w porozumieniu i za zgodą danego wspólnika oraz uwzględniając aktualne zapotrzebowanie na jego świadczenia i możliwości wspólnika – ustalić wyższy wymiar czasu miesięcznych godzin świadczeń. Podmiotem ponoszącym ryzyko gospodarcze za wykonanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki jest Spółka. Podmiotem ponoszącym odpowiedzialność za wykonanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, ale wobec osób trzecich i za rezultat tych czynności jest Spółka, a nie wspólnicy, w tym Wnioskodawczyni, wykonująca świadczenia niepieniężne. Wspólnicy, w tym Wnioskodawczyni, zobowiązani do wykonywania świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki uprawnieni są do samodzielnego decydowania o miejscu, czasie i sposobie wykonania czynności, które określone są w umowie Spółki jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne. Ani Spółka, ani żaden inny podmiot nie ma prawa do nakładania kar dyscyplinarnych związanych z wykonywaniem omawianych świadczeń na wspólnika (Wnioskodawczynię). Umowa Spółki nie przewiduje urlopu lub podobnego rozwiązania.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy czynności wykonywane przez Nią na rzecz Spółki stanowią odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Należy w tym miejscu wskazać, że na podstawie art. 176 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.):

Przepis art. 176 § 1 Kodeksu spółek handlowych umożliwia tworzenie swoistych relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwalają im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki oznacza to pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, zaś dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia.

Ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

·stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;

·świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny ‒ tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie świadczenia niepieniężne Wnioskodawczyni wykonywane zgodnie z umową Spółki na podstawie art. 176 Kodeksu spółek handlowych, mają charakter odpłatny. W przypadku świadczenia przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy Spółki odpłatnie usług na rzecz Spółki mamy do czynienia ze świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść, tj. Spółka. Wnioskodawczyni natomiast w zamian za wykonane świadczenie niepieniężne otrzymuje od Spółki określone wynagrodzenie.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że możliwość stosowania ww. art. 15 ust. 3 ustawy i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6 tejże ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wynagrodzenie, które otrzyma od Spółki z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nie będzie stanowić przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychodów wymienionych w art. 13 ust. 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych przez Wnioskodawczynię czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż w okolicznościach niniejszej sprawy czynności wykonywane odpłatnie przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki uznać należy za czynności wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w ramach jego działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Skoro nie jest spełniony podstawowy warunek zawarty w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy pozwalający wyłączyć Wnioskodawczynię z grona podatników podatku VAT, to analiza pozostałych warunków z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy jest bezprzedmiotowa.

Zatem w związku z wykonywaniem na rzecz Spółki opisanych we wniosku powtarzających się świadczeń niepieniężnych, Wnioskodawczyni działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wykonywane świadczenia na rzecz Spółki należy uznać za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 jest więc prawidłowe.

Kolejna wątpliwość zawarta we wniosku dotyczy tego, czy Wnioskodawczyni wykonująca powtarzające się świadczenia niepieniężne określone w opisie stanu faktycznego na rzecz Spółki, która nie jest i nie była zarejestrowana jako podatnik VAT czynny uprawniona jest do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Z kolei na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że czynności, które w umowie Spółki są wskazane jako czynności stanowiące świadczenia niepieniężne nie są wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczych. Wedle przewidywań wynagrodzenie Wnioskodawczyni zobowiązanej do powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie przekroczy 200.000,00 złotych rocznie. Jednocześnie z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie jest i nie była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a świadczenia wykonywane przez Zainteresowaną na rzecz Spółki nie będą czynnościami wymienionymi w art. 113 ust. 13 ustawy.

Odnosząc się zatem do możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy należy wskazać, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni rozpocznie wykonywanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności opisanych we wniosku i nie będą to – jak wskazała Wnioskodawczyni we wniosku – czynności wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, to Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy w związku z art. 113 ust. 9 ustawy, dopóki wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Zaznaczyć należy, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego, w którym Wnioskodawczyni rozpocznie wykonywanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności w zakresie opisanym we wniosku, wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym przekroczy kwotę 200.000 zł – stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy – zwolnienie straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona. Prawo do omawianego zwolnienia Wnioskodawczyni straci również, gdy zacznie wykonywać którąkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawczyni wykonująca powtarzające się świadczenia niepieniężne określone w opisie stanu faktycznego na rzecz Spółki, która – jak wynika z wniosku – nie jest i nie była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i u której jednocześnie – zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawczyni – wartość sprzedaży z tytułu wykonywanych czynności stanowiących świadczenie niepieniężne nie przekroczy kwoty 200.000,00 złotych rocznie, a wykonywane na rzecz Spółki czynności nie będą czynnościami wymienionymi w art. 113 ust. 13 ustawy, uprawniona jest do korzystania ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą również tego, jakim dokumentem, powinna dokumentować wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Wnioskodawczyni twierdzi, że w przypadku niekorzystania przez Nią ze zwolnienia podmiotowego uregulowanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, jest zobowiązana dokumentować wykonywanie czynności poprzez wystawienie faktury, a w przypadku gdy Wnioskodawczyni będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w ww. artykule, to Wnioskodawczyni jest uprawniona do dokumentowania wykonywania czynności przez wystawienie rachunku, o którym mowa w przepisach Ordynacji podatkowej lub faktury bez VAT.

Przechodząc do kwestii dokumentowania świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki wskazać na wstępie należy, że przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie przewidują sytuacji dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT dokumentem innym niż faktura.

W obecnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy zwolnieni z podatku VAT muszą wystawiać faktury tylko na żądanie nabywcy towaru lub usługi, a podatnik dokumentujący czynności zwolnione podlega pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (dotyczące faktur), a nie pod przepisy Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:

Z kolei art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) stanowi, że:

Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorcy zwolnieni od VAT (przedmiotowo lub podmiotowo) nie muszą potwierdzać każdej sprzedaży na rzecz innego przedsiębiorcy lub osoby prywatnej dokumentem sprzedaży. Obowiązani są oni wystawić dokument tylko wtedy, gdy klient sobie tego wyraźnie zażyczy. Jednakże w takiej sytuacji dokumentem tym powinna być faktura, a nie rachunek.

Przepis art. 106e ust. 1 ustawy zawiera katalog obligatoryjnych danych, które powinna zawierać faktura.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy:

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy:

Należy tu wskazać, że § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 2021 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2021 poz. 1979) określa przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług oraz zakres tych danych.

Stosownie do § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika, natomiast faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku Wnioskodawczyni powtarzające się świadczenia niepieniężne, wykonywane na rzecz Spółki, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Z tytułu wykonywanych odpłatnie na rzecz Spółki świadczeń niepieniężnych Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT. Tak więc skoro Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT i dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, to jest zobowiązana do udokumentowania świadczonej usługi poprzez wystawienie na rzecz Spółki faktury, w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, jak wykazano powyżej, wykonując na rzecz Spółki powtarzające się świadczenia niepieniężne Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z art. 113 ust. 9 ustawy.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podatnik w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy ma obowiązek wystawienia – na żądanie nabywcy – faktury na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, zawierającej dane zgodne § 3 pkt 1-3 ww. cytowanego rozporządzenia.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązują również wtedy, gdy podatnik dobrowolnie (bez żądania nabywcy) zdecyduje się wystawić taką fakturę. Przepisy nie nakładają obowiązku oznaczania wystawianego dokumentu nazwą faktura, dokument ten musi jednak zawierać dane wymagane (tutaj rozporządzeniem) dla faktury, wtedy też będzie uznawany za fakturę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i to niezależnie od tego, czy zostanie nazwany „rachunkiem”, czy fakturą. Tytuł zamieszczony na dokumencie nie jest obowiązkowym elementem faktury, dlatego faktura będzie prawidłowa, jeśli w jej tytule znajdzie się nazwa „faktura”, „rachunek” czy też dowolny inny tytuł, bądź nie będzie go w ogóle, jednakże wyłącznie wtedy, gdy zawiera wszystkie elementy wymagane dla faktury.

W myśl obecnie obowiązujących przepisów wskazanym jednak byłoby nazywanie wystawianych dokumentów fakturami.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni skorzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, to wyłącznie na żądanie Spółki będzie miała obowiązek wystawienia faktury dokumentującej wykonywane przez siebie czynności z podaniem przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego stosuje zwolnienie od podatku.

Reasumując, w przypadku nieskorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, Zainteresowana jest zobowiązana do udokumentowania świadczonej usługi poprzez wystawienie na rzecz Spółki faktury, w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy. Z kolei, gdy Wnioskodawczyni skorzysta z ww. zwolnienia podmiotowego, to wyłącznie na żądanie Spółki będzie miała obowiązek wystawienia faktury dokumentującej wykonywane przez siebie czynności z podaniem przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego stosuje zwolnienie od podatku.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 4 należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tym samym przyjąłem, jako element opisu stanu faktycznego, Pani jednoznaczne wskazanie, że otrzymywane od Spółki wynagrodzenie nie będzie stanowić przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1-6 ustawy i w art. 13 ust. 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2-4, dotyczących podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania oznaczonego we wniosku nr 1), zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).