Interpretacja indywidualna z dnia 12 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4011.66.2021.11.DD

Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

 1) ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 27 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1669/21 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 listopada 2022 r. sygn. akt II FSK 760/22;

 2) stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 27 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 6 sierpnia 2021 r. (data wpływu tego samego dnia) oraz pismem z 10 sierpnia 2023 r. (data wpływu tego samego dnia) przesłanym za pośrednictwem platformy ePUAP..

Treść wniosku jest następująca:

 Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi dotyczące wytwarzania oprogramowania komputerowego.

Wnioskodawca od listopada 2019 r. do lipca 2020 r. świadczył usługi związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania na rzecz (…) (dalej: Zleceniodawca).

Zleceniodawca jest podmiotem zajmującym się m.in. opracowywaniem od podstaw rozwiązań programistycznych dla instytucji finansowych, między innymi do raportowania, wykonywania zleceń, operacji itp. Zleceniodawca oferuje swoim kontrahentom usługi polegające na tworzeniu od podstaw rozwiązań dedykowanych indywidualnym potrzebom klientów, które następnie w toku prac programistycznych podlegają pełnemu dostosowaniu do oczekiwań klienta.

Usługi Wnioskodawcy świadczone na rzecz Zleceniodawcy wykonywane były w Polsce. Wnioskodawca w ramach współpracy ze Zleceniodawcą zajmował się opracowywaniem rozwiązań programistycznych na rzecz jednego z klientów końcowych Zleceniodawcy (…) grupy finansowo-bankowej (…) (dalej: Klient).

Wnioskodawca świadczył usługi programistyczne w ramach projektu, którego celem było stworzenie od podstaw portalu, z którego będą korzystać inwestorzy oraz menadżerowie funduszy inwestycyjnych. Wnioskodawca swoje usługi świadczył jako niezależny wykonawca będąc jednak członkiem zespołu pracującego nad całym rozwiązaniem w postaci portalu.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca był odpowiedzialny za tworzenie oprogramowania, którego celem było rozwijanie platformy o określone funkcjonalności oraz właściwości. Celem usług świadczonych przez Wnioskodawcę było stworzenie części back-end rozwiązania o nazwie „(…)” (narzędzie do zarządzania dokumentami, dalej: Narzędzie), czyli podstrony portalu odpowiedzialnej za przechowywanie, wyświetlanie, aktualizowanie, pobieranie dokumentów. W ramach swoich usług Wnioskodawca sporadycznie świadczył także usługi polegające na opracowaniu części front-end rozwiązania, przy czym prace w tym zakresie miały charakter incydentalny.

Celem Narzędzia jest umożliwienie użytkownikom portalu (usługobiorcom Klienta) wymienianie między sobą dokumentacji. W założeniu rozwiązanie ma pozwalać na dodawanie nowych dokumentów przy jednoczesnym zdefiniowaniu uprawnień dostępowych i edycyjnych. Dodany dokument w zależności od zdefiniowanych uprawnień może następnie być udostępniany inwestorom lub innym usługobiorcom Klienta.

Narzędzie stanowi rozwiązanie nowatorskie, nad którym prace prowadzone są od podstaw ze względu na konieczność dostosowania w pełni do wymagań Klienta. Jednocześnie Narzędzie łączy różne funkcjonalności (zarządzanie dokumentami, generowanie raportów, filtrowanie danych z raportów), a dane pochodzą z różnych systemów należących do usługobiorców Klienta. Ze względu na konieczność opracowania indywidualnego rozwiązania, wszystkie prace prowadzone były od podstaw celem opracowania docelowego rozwiązania programistycznego o określonym charakterze.

Wnioskodawca nie był odpowiedzialny za opracowanie całości Narzędzia, natomiast tworzył on oprogramowanie stanowiące działające fragmenty (funkcjonalności, moduły), które po integracji z pracą innych programistów i całym Narzędziem jako samoistnym rozwiązaniem programistycznym stanowią w pełni funkcjonalny produkt.

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej było rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwijał i ulepszał oprogramowanie, w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstawało nowe rozwiązanie, stanowiące osobne oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór (funkcjonalność/moduł stanowiący nowy kod źródłowy programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach świadczonych usług programistycznych Wnioskodawca opracował rozwiązania programistyczne wprowadzające nowe funkcjonalności do Narzędzia, takie jak:

- dodawanie i usuwanie dokumentów;

- integracja z innym modułem portalu służącym do autoryzacji użytkowników;

- integracja z portalem Amazon S3 na którym są przechowywane pliki;

- możliwość dodawania dokumentu do „ulubionych”; oznaczania go jako „przeczytany/nieprzeczytany”; pobrania dokumentu na komputer; zaznaczenie i pobranie kilku dokumentów w pliku ZIP; filtrowanie dokumentów po tytule, nazwie użytkownika który go stworzył, statusie (przeczytany/nieprzeczytany/ulubiony), dacie utworzenia lub modyfikacji, sortowanie malejąco/rosnąco po nazwie, użytkowniku, dacie utworzenie/modyfikacji;

- dodanie folderu kosz oraz funkcjonalności do dodawania i usuwania plików z kosza;

- dodawanie znaku wodnego z adresem IP, nazwą użytkownika oraz dodatkowymi informacjami do każdego pobranego dokumentu;

- ograniczenie możliwości wgrania dokumentu do określonego typu oraz wielkości pliku.

Wnioskodawca w ramach realizowanych prac programistycznych prowadził także prace zmierzające do opracowania zupełnie nowych koncepcji narzędzi programistycznych dedykowanych określonym celom. Prace z tego zakresu wymagają prowadzenia usystematyzowanego zbioru prac, na które składają się m.in.:

1) spotkania z zespołem programistycznym w celu ustalenia wszystkich szczegółów zlecenia;

2) tworzenie kodu źródłowego w języku programistycznym aby zaimplementować funkcje w narzędziu do zarządzania dokumentami;

3) opracowywanie testów automatycznych oraz korekta kodu źródłowego;

4) opis oraz dokumentacja powstałych funkcji i modułów.

Wnioskodawca odpowiadał przy tym za samodzielne przygotowanie konkretnego rozwiązania programistycznego lub jego części, które stanowi kod źródłowy programu komputerowego. Ponadto był odpowiedzialny za dokumentowanie funkcji, zmiennych, modułów w kodzie oraz dodawanie listy nowych stworzonych funkcjonalności.

Wnioskodawcy w toku świadczonych przez siebie usług programistycznych można przypisać autorstwo wytworzonych kodów źródłowych – Wnioskodawca nie korzystał z kodu źródłowego innych osób lub podmiotów. Wnioskodawca przygotowuje swój kod na bazie własnych obserwacji, badań i testów i wieloletniego doświadczenia.

W efekcie uznać można, że praca Wnioskodawcy polega na każdorazowym stworzeniu zupełnie nowego i niepowtarzalnego rozwiązania programistycznego dostosowanego do zdefiniowanych i założonych celów i funkcjonalności. Z uwagi na unikatowy charakter i innowacyjność Narzędzia, oprogramowanie autorstwa Wnioskodawcy było tworzone kreatywnie pod każdy unikatowy i specyficzny element Narzędzia. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej było więc rezultatem jego własnej, indywidualnej działalności intelektualnej.

Wytworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania cechuje brak odtwórczości i schematyczności w ramach swoich usług Wnioskodawca stawał przed wyzwaniem stworzenia nowego rozwiązania, którego trudność stworzenia wynika z faktu innowacyjności Narzędzia i jego elementów. Każda z funkcjonalności opracowanych przez Wnioskodawcę ma swoje unikalne właściwości i przeznaczenie. Wnioskodawca nie ma możliwości wykorzystania jednego standardowego rozwiązania i podejścia pozwalającego na stworzenie docelowego rozwiązania programistycznego w każdym z obszarów Narzędzia. Każde zadanie Wnioskodawcy wymaga więc unikalnego podejścia aby wytworzyć rozwiązanie pozwalające na osiągnięcie założonych właściwości. 

Tworzenie przez Wnioskodawcę programów komputerowych wiąże się z prowadzeniem prac koncepcyjnych z uwagi na konieczność indywidualnego podejścia do każdego projektu, szerokiej analizy konkretnego rozwiązania pod kątem jego możliwych niedoskonałości i podatności na nadużycia, oraz niestandardowego myślenia. Praca Wnioskodawcy nad programami komputerowymi nie ma przy tym charakteru działań rutynowych, ani okresowych zmian, lecz stanowi zorganizowany proces mający na celu opracowanie zupełnie nowego rozwiązania programistycznego o indywidualnych funkcjonalnościach, dedykowanego konkretnemu celowi. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego rozwiązania programistycznego. W ramach omawianej działalności Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania, a przede wszystkim wykorzystuje dotychczasowe efekty swojej działalności w celu opracowywania, nowych, znacznie lepszych rozwiązań. Efekty działalności Wnioskodawcy są przy tym rozwiązaniami nie występującymi w analogicznym kształcie w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już przez Wnioskodawcę opracowanych.

W oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do opracowanych programów komputerowych na nabywcę, a z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci prawa do wytworzonych utworów zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca dostaje stanowi zatem w istocie zapłatę za przeniesienie praw autorskich do napisanych przez niego utworów. Sprzedaż tych praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca nie podlega kierownictwu ze strony kontrahenta, lub jakiejkolwiek wyznaczonej przez nich osób. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę mają charakter usług świadczonych przez profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Wnioskodawca świadczy swoje usługi w oparciu o jego własną wiedzę oraz doświadczenie i żaden inny podmiot nie ingeruje w to w jaki sposób Wnioskodawca organizuje pracę, która jest wykonywana w pełni samodzielnie.

Wnioskodawca wskazuje także, że prowadzi ewidencję zawierającą wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 u p.d.o.f., zapewniającą w szczególności wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do wytwarzanych programów komputerowych poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań, a jego wersja elektroniczna jest archiwizowana.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb u.p.d.o.f., które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f).

W piśmie z 6 sierpnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że:

- Zdaniem Wnioskodawcy działalność prowadzona przez niego miała charakter twórczy, gdyż wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej oprogramowanie było rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. Odnośnie kwalifikacji prac Wnioskodawcy jako prac rozwojowych lub badań naukowych Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że celem złożenia wniosku było m.in. otrzymanie odpowiedzi ze strony organu na pytanie, czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadził działalność badawczo-rozwojową. W złożonym wniosku sformułowane zostało pytanie: „Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową oraz spełnia przesłanki uprawniające go do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?”.

W przypadku zapytania przez Wnioskodawcę o subsumpcje stanu faktycznego do definicji podatkowej, która to odsyła do kolejnej definicji wynikającej z ustawy pozapodatkowej organ wydający interpretację przepisów podatkowych zobligowany jest do interpretacji definicji, do których rzeczona ustawa odsyła, ze względu na fakt, że staje się ona na skutek odesłania elementem ustawy podatkowej. Wynika to z faktu, iż odesłanie ma skutek taki jak przepisanie danego przepisu do ustawy podatkowej, a celem ustawodawcy definitywnie nie jest wyłączenie przepisu, do którego prowadzi odesłanie z zakresu ustawy podatkowej, a ograniczenie fizycznej obszerności danej ustawy i uniknięcie zbędnego powielania przepisów stanowiących system prawny. Powyższe obliguje organ do zajęcia stanowiska w zakresie tego, czy działalność Wnioskodawcy stanowi prace rozwojowe lub badania naukowe.

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 11 marca 2021 r. o sygn. akt I SA/Kr 179/21 w sprawie dot. IP BOX: Przypomnieć należy, że wydanie interpretacji indywidualnej często wymaga nie tylko wykładni wyłącznie prawa podatkowego sensu stricto, zdefiniowanego w art. 3 pkt 2 o.p. Skutki podatkowe niejednokrotnie wynikają z różnych zdarzeń prawnych, zwykle z zakresu prawa cywilnego (prawa zobowiązań, prawa spadkowego, prawa rzeczowego), ale też z zakresu prawa administracyjnego. Wnioskodawca jest uprawniony o wystąpienie o interpretację w związku z każdym takim zdarzeniem. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę opowiada się za szerokim rozumieniem pojęcia "przepisy prawa podatkowego", o którym mowa w art. 14b § 1 o.p., z tym zastrzeżeniem, że przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej mogą być tylko takie przepisy, które współkształtują daną instytucję podatkowego prawa materialnego (tak wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2020 r. sygn. akt: II FSK 346/18-CBOSA). Organ powinien dokonać wykładni przepisów użytych przez ustawodawcę jako "budulec" dla definicji zawartych w art. 5a pkt 38, 39 i 40 u.p.d.o.f. Jest to konieczne, skoro ustawodawca podatkowy skonstruował definicje wykorzystując pojęcia z innych ustaw i wyraźnie do tych ustaw odesłał. Prawo podatkowe wykazuje oczywiste, a w tym wypadku normatywne związki z innymi dziedzinami obowiązującego prawa. Aby odkodować normę prawa podatkowego należy w tym wypadku sięgnąć do Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Skoro podatnik musiałby to zrobić, gdyby chciał na własne ryzyko – bez wystąpienia o interpretację-rozwiać swoje wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji podatkowoprawnej swojej aktywności, to taka sama konieczność ciąży na organie interpretacyjnym, przed którym stanęło zadanie wątpliwości podatnika.

Istotne z punktu widzenia sprawy i działań organu jest to, w jaki sposób został zredagowany przepis art. 14b § 3 o.p. tj. „Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego”.

Zastosowane w przytoczonym przepisie określenie „wyczerpujący” było już przedmiotem rozważań orzecznictwa sądów administracyjnych, jako przykład można wskazać treść wyroku WSA w Poznaniu z 23 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Po 1124/09) Użyte w art. 14b § 3 ustawowe określenie "wyczerpująco" należy rozumieć, jako przedstawienie danego zagadnienia wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo, gruntownie i dokładnie, a zatem w taki sposób, by wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy na tej podstawie udzielić jednoznacznej odpowiedzi, co do konkretnego zdarzenia przyszłego lub obecnego.

Organ został zapytany czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową oraz czy spełnia przesłanki do zastosowania wobec niego stawki podatku dochodowego w wysokości 5% w związku z czym stan faktyczny przez niego opisany powinien być wystarczający dla stwierdzenia przez organ czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza stanowi prace rozwojowe lub badania naukowe a tym samym działalnością badawczo- rozwojową.

Aby przesłanka ta została spełniona konieczne było na tyle precyzyjne opisanie stanu faktycznego, aby możliwe było odniesienie go do przesłanek z art. 5a pkt 39 i 40 u.p.d.o.f. w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, jak i art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Wnioskodawca w pełni sprostał temu wymaganiu.

Określenie charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności pod kątem prowadzenia prac naukowych lub rozwojowych stanowi przesłankę prawną możliwości skorzystania przez niego z ulgi badawczo-rozwojowej oraz zastosowania stawki opodatkowania w wysokości 5% z uwagi na fakt, że określenie czy dana działalność ma charakter naukowy lub rozwojowy stanowi w istocie element definicyjny działalności badawczo-rozwojowej co wynika wprost z siatki pojęciowej ustawy. Mając to na względzie, organ na podstawie art. 14b § 1 w zw. z art. 14b § 3 zobowiązany jest do dokonania interpretacji przepisów u.p.d.o.f. w kontekście oceny charakteru działalności Wnioskodawcy pod kątem definicji prac rozwojowych lub prac naukowych, nie mając w tym zakresie podstaw prawnych do przerzucenia ciężaru dokonania kwalifikacji prawnej pod kątem prawnopodatkowym na Wnioskodawcę.

Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 12 marca 2021 sygn. akt I SA/Bk 73/21 w sprawie IP BOX, gdzie sąd stwierdził ,iż: W ocenie Sądu, to organ powinien ocenić, czy działalność Wnioskodawcy obejmuje badania naukowe i/lub badania rozwojowe, właśnie dlatego, że jest to klucz do stwierdzenia, czy podatnik prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Organ może od podatnika wymagać opisu faktów - lecz nie ocen. Skoro Wnioskodawca nie potrafi zakwalifikować prowadzonej działalności jako polegającej na badaniach naukowych bądź na pracach rozwojowych, ponieważ jest to równoznaczne z zakwalifikowaniem jej jako działalność badawczo-rozwojowa, to zwraca się z tym pytaniem do organu interpretacyjnego. Wnioskodawca ma prawo oczekiwać wyjaśnienia przez właściwy organ nasuwających się wątpliwości, które dotyczą regulacji ukształtowanej przepisami prawa podatkowego także wówczas, gdy zazębia się ona z innymi unormowaniami prawnymi.

Podobnie w zakresie możliwości żądania przez organ wydania przez Wnioskodawcę opinii co do stanu faktycznego odniósł się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 11 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 179/21, w którym to stwierdził, iż: Prawo organu do wezwania o uzupełnienie stanu faktycznego nie oznacza możliwości wymagania od podatnika ubiegającego się o interpretację, aby to on sam rozstrzygnął w takiej formie wątpliwości interpretacyjne związane z pojęciem zawartym w przepisach prawa podatkowego (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 sierpnia 2016 r., sygn. akt: III SA/Wa 2047/15-CBOSA), a więc sformułowanie pytania w wezwaniu w sposób wyżej przytoczony stanowi naruszenie przepisów dotyczących wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy- albowiem nieudzielenie przez skarżącego odpowiedzi w sposób oczekiwany przez organ, doprowadziło do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca wskazuje, iż prowadzenie prac rozwojowych lub ewentualnie badań naukowych nie stanowi więc elementu stanu faktycznego, lecz jest przedmiotem wątpliwości podatnika. Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę na przykładowe sygnatury wydanych wcześniej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pozytywnych interpretacji podatkowych, w których przedmiotem oceny organu było prowadzenie przez podatnika prac rozwojowych lub badań naukowych. Jednocześnie w razie wystąpienia odmiennej interpretacji tych samych przepisów, Wnioskodawca prosi, o odniesienie się do przytoczonych interpretacji, wskazanie znaczących różnic w stanie faktycznym lub prawnym oraz uzasadnienie odmiennego traktowania jego przypadku, od utrwalonej już linii interpretacyjnej przywołanych przepisów.

Nr 0114-KDIP3-1.4011.303.2020.2.MZ, Nr 0114-KDIP2-1.4011.38.2020.3.KS, Nr 0114-KDIP3-2.4011.679.2019.3.JK2, Nr 0114-KDIP3-1.4011.380.2020.2.MZ, Nr 0114-KDIP3-1.4011.571.2019.2.MK1, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.329.2020.2.AC, Nr 0113-KDIPT2-2. 4011.381.2020.3.MK, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.472.2020.2.GG, Nr 0113-KDIPT2-3.4011. 430.2020.2.SJ, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.464.2020.2.MM, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.31. 2020.2.AP, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.34.2020.2.MAP,Nr 0113-KDIPT2-1.4011.42.2020. 2.KO, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.50.2020.2.MM, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.55.2020.2.DJD, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.57.2020.2.MAP, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.66.2020.2.MA, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.74.2020.2.MM, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.633.2019.3.MAP, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.711.2019.2.MM, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.738.2019.2.MD, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.748.2019.2.MAP, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.24.2020.2.AC, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.26.2020.3.JŚ, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.54.2020.2.PR, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.69.2020.2.ST, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.73.2020.2.MS, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.94.2020.2.AC, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.238.2020.2.GG, Nr 0113-KDIPT2-3.4011. 656.2019.2.PR, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.702.2019.2.PR, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.736. 2019.2.SJ, Nr 0113-KDIPT2-3.4011.759.2019.2.JŚ, Nr 0111-KDIB1-1.4011.33.2020.2.NL, Nr 0111-KDIB1-1.4011.87.2020.2.DK, Nr 0111-KDIB1-2.4011. 55.2020.2.DP, Nr 0111-KDIB1-3.4011.7.2020.2.JKT, Nr 0111-KDIB1-3.4011.10. 2020.2.APO, Nr 0111-KDIB1-33. 4011.52.2020.2.PC, Nr 0111-KDIB2-1.4011.18.2020.2.MK, Nr 0112-KDIL2-1.4011.2.2020. 3.MKA, Nr 0112-KDIL2-1.4011.379.2020.2.KF, Nr 0112-KDIL2-2.4011.20.2020.2.IM, Nr 0112-KDIL2-2.4011.27.2020.2.MC, Nr 0112-KDIL2-2.4011.44.2020.2.AA, Nr 0112-KDIL2-2.4011.52.2019.2.MW, Nr 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM,Nr 0112-KDIL2-2. 4011.53.2019.3.WS, Nr 0112-KDIL2-2.4011.56.2019.2.AA, Nr 0112-KDIL2-2.4011.60. 2020.2.MC, Nr 0112-KDIL2-2.4011.65.2019.2.MW, Nr 0112-KDIL2-2.4011.69.2020. 2.MM, Nr 0112-KDTL2-2.4011.70.2019.2.AA, Nr 0112-KDIL2-2.4011.73.2020.2.MM, Nr 0112-KDIL2-2.4011.79.2020.2.IM, Nr 0112-KDIL2-2.4011.98.2019.2.MC, Nr 0112-KDIL2-2.4011.107.2019.2.IM, Nr 0112-KDIL2-2.4011.115.2020.2.MW, Nr 0112- KDIL2-2.4011.119.2019.2.AA, Nr 0112-KDIL2-2.4011.126.2019.2.MC, Nr 0112- KDIL2-2.4011. 139.2019.2.MM, Nr 0112-KDIL2-2.4011.143.2019.2.MM, Nr 0112-KDIL2-2.4011.144. 2019.2.WS, Nr 0112-KDIL2-2.4011.161.2019.2.MC, Nr 0112- KDIL2-2.4011.194.2020. 2.MW, Nr 0112-KDIL2-2.4011.269.2020.2.KP, Nr 0112- KDIL2-2.4011.337.2020.2.KP, Nr 0112-KD1L3-3.4011.412.2019.2.MM, Nr 0112-KDIL2-1.4011.407.2020.3.TR, Nr 0112-KDIL2-2.4011.520.2020.2.WS, Nr 0112-KDIL2-2.4011.416.2020.2.MC, Nr 0112-KDIL2-2. 4011.469.2020.2.MM, Nr 0112-KDIL2-1.4011.518.2020.2.JK, Nr 0115-KDIT1.4011.375. 2020.2.MN, Nr 0115-KDIT1.4011.374.2020.2.MN, Nr 0115-KDIT1.4011.489.2020.2.MR, Nr 0115-KDIT1.4011.471.2020.2.MN, Nr 0115-KDWT.4011.14.2020.2.JŁ, Nr 0115-KDWT. 4011.66.2020.2.MŚ, Nr 0115-KDIT1.4011.123.2020.2.JG, Nr 0115-KDIT1.4011.17.2020. 2.MK, Nr 0115-KDIT1.4011.2.2020.2.KK, Nr 0115-KDIT1.4011.14.2020.2.MST, Nr 0115-KDIT1.4011.46.2020.2.MST, Nr 0115-KDIT1.4011.61.2020.2.MST, Nr 0115-KDIT1.4011. 66.2019.2.KK, Nr 0115-KDIT1.4011.100.2019.2.MR, Nr 0115-KDIT1.4011.124.2019.2.MN, Nr 0115-KDIT1.4011.126.2019.2.MK, Nr 0115-KDIT1.4011.128.2019.2.MN.

NSA w swym wyroku z 18 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1392/16 stwierdził, że Pojęcie "przepisów prawa podatkowego", o którym mowa w art. 14b § 1 o.p., nie można ograniczać się wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie. Przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie - wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika ze stanowiska NSA pojęcie „przepisów podatkowych” należy rozumieć szeroko. Warto również podkreślić, iż w najnowszych interpretacjach indywidualnych (ich numery poniżej) organy podatkowe dokonują wykładni pojęć: „prace rozwojowe”, „działalność badawczo-rozwojowa”. Dotychczasowe stanowisko organów podatkowych i wyrok NSA zdają się potwierdzać, że organ podatkowy władny jest odpowiedzieć na pytanie podatnika, które dotyczy zakwalifikowania jego działalności jako prac rozwojowych a tym samym jako działalności badawczo-rozwojowej.

0111-KDIB1-2.4011.1.2021.3.AK, 0111-KDIB1-2.4011.20.2021.2.ANK, 0114-KDIP2-1. 4011.39.2021.2.KW, 0114-KDIP2-1.4011.13.2021.2.PD, 0111-KDIB1-2.4011.25.2021. 2.SK, 0111-KDIB1-1.4011.31.2021.2.MF, 0111-KDIB1-2.4011.8.2021.2.BD, 0114-KDIP2-1.4011.5.2021.2.JF, 0113-KDIPT2-3.4011.1043.2020.2.SJ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 12 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 372/21 określił jak należy interpretować przepisy art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.: Sąd zauważa, że Skarżący we wniosku i jego uzupełnieniu przedstawił opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) umożliwiający organowi odniesienie się do wymienionych tam okoliczności w zakresie wypełniania, w ich ramach, znamion działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a ust. 38-40 u.p.d.o.f. Rzeczą organu było odniesienie się do tych okoliczności i stwierdzenie, czy odpowiadają one definicjom przedstawionym w powołanym przepisie. Skoro normy te odsyłają do innej ustawy celem wyjaśnienia znaczenia użytych w ustawie podatkowej pojęć, to tym samym w istocie stanowią one przepisy, które należy uwzględnić przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. To, czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie. Organ nie może przerzucać ciężaru dokonania prawidłowej wykładni tego pojęcia na Wnioskodawcę. Organ nie może domagać się od Wnioskodawcy podania jako stanu faktycznego, czy zdarzenia przyszłego czegoś co w istocie należy do sfery prawnej, a więc takiej, która tyczy obowiązków organu wydającego indywidualne interpretacje. Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej to oczywistym jest, że dokonując jego interpretacji konieczne było, z uwagi na definicje z art. 5a pkt 38- 40 tej ustawy, odniesienie się do przepisów tam wskazanej ustawy. Żądanie od Skarżącego uzupełnienia wniosku o stwierdzenie, jako elementu stanu faktycznego, czy tworzone programy komputerowe (oprogramowania, części oprogramowania) powstają w ramach działalności badawczo- rozwojowej, wykraczało poza ramy zakreślone w art. 14b § 3 o.p., a tym samym naruszało w tym zakresie przepis art. 169 § 1 w związku z art. 14h o.p. Oznacza to, że wezwanie do sprecyzowania wniosku nie mogło prowadzić do żądania, aby to sam Wnioskodawca przesądził rzeczoną kwestię, o którą wszak wprost zapytał, lecz jedynie do sprecyzowania danych faktycznych dotyczących prowadzonej działalności niezbędnych do ich oceny w kontekście definicji owej działalności.

W związku z powyższym Wnioskodawca wskazuje, iż oczekuje zajęcia przez organ stanowiska, czy prowadzi prace rozwojowe. Jednocześnie Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione w uzasadnieniu, gdzie wskazał, że jego zdaniem prowadzi prace rozwojowe. Wnioskodawca zastrzega przy tym, że jest to jego stanowisko, nie stanowiące elementu opisu stanu faktycznego.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w zakresie stanu faktycznego odniósł się do niezbędnych elementów kluczowych dla ustalenia przez organ, czy prowadzona przez niego działalność stanowiła badania naukowe lub prace rozwojowe. Wnioskodawca wskazał, że cyt.: w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego rozwiązania programistycznego. W ramach omawianej działalności, Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania, a przede wszystkim wykorzystuje dotychczasowe efekty swojej działalności w celu opracowywania, nowych, znacznie lepszych rozwiązań. Efekty działalności Wnioskodawcy są przy tym rozwiązaniami nie występującymi w analogicznym kształcie w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już przez Wnioskodawcę opracowanych.

- Działalność Wnioskodawcy prowadzona była w sposób stały, regularny, uporządkowany, zaplanowany. W ramach realizowanych prac programistycznych Wnioskodawca prowadził prace zmierzające do opracowania zupełnie nowych koncepcji narzędzi programistycznych dedykowanych określonym celom. Prace z tego zakresu wymagały prowadzenia usystematyzowanego zbioru prac, na które składały się m.in.:

1) spotkania z zespołem programistycznym w celu ustalenia wszystkich szczegółów zlecenia;

2) tworzenie kodu źródłowego w języku programistycznym aby zaimplementować funkcje w narzędziu do zarządzania dokumentami;

3) opracowywanie testów automatycznych oraz korekta kodu źródłowego;

4) opis oraz dokumentacja powstałych funkcji i modułów.

Wnioskodawca odpowiadał przy tym za samodzielne przygotowanie konkretnego rozwiązania programistycznego lub jego części, które stanowiło kod źródłowy programu komputerowego. Ponadto był odpowiedzialny za dokumentowanie funkcji, zmiennych, modułów w kodzie oraz dodawanie listy nowych stworzonych funkcjonalności. W ocenie Wnioskodawcy powyższe determinuje to, że opisywana działalność miała charakter systematyczny.

- Wnioskodawca opisaną we wniosku działalność prowadzi od listopada 2019 r. uzyskując z tego tytułu dochody od dnia jej rozpoczęcia do dnia jej zakończenia.

Wnioskodawca ponownie podkreśla, że celem złożenia wniosku było m.in. otrzymanie odpowiedzi ze strony organu na pytanie, czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. W złożonym wniosku sformułowane zostało pytanie: Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową oraz spełnia przesłanki uprawniające go do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Wnioskodawca w odpowiedzi na sformułowane pytanie odpowiada, iż nie wie, od kiedy prowadzi działalność badawczo-rozwojową, gdyż nie wie czy prowadzi działalność badawczo-rozwojową z uwagi na fakt, że jest to przedmiotem jego pytania. Działalność opisana we wniosku prowadzona jest natomiast od listopada 2019 r.

- Wnioskodawca udzielił twierdzącej odpowiedzi na pytanie Organu, czy w wyniku tworzenia/rozwinięcia oprogramowania, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

- Wnioskodawca potwierdził, że w związku z zaznaczeniem w opisie sprawy, że nie był On odpowiedzialny za opracowanie całości Narzędzia, natomiast tworzył oprogramowanie stanowiące działające fragmenty, każde wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie (fragment oprogramowania) stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

- Wnioskodawca potwierdził, że będą Mu przysługiwały prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

- W oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług Wnioskodawca przenosił całość praw autorskich do opracowanych programów komputerowych na nabywcę, a z chwilą zapłaty wynagrodzenia tracił prawa do wytworzonych utworów zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca dostawał stanowiło zatem w istocie zapłatę za przeniesienie praw autorskich do napisanych przez niego utworów. Sprzedaż tych praw następowała w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym Wnioskodawca osiągał w opisywanym okresie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

- Wnioskodawca potwierdził, że ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

- Umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze Zleceniodawcą w ramach działalności gospodarczej miała charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług był niezależnym wykonawcą oraz ponosił wobec drugiej strony (Zleceniodawcy) odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

- Wnioskodawcy nie przysługiwały prawa (na podstawie umowy licencji ani też oprogramowanie ulepszane nie było własnością/współwłasnością Wnioskodawcy) do oprogramowania, które Wnioskodawca ulepszał (rozwijał). Wnioskodawcy przysługiwały w takim przypadku prawa majątkowe (prawo własności) do składowych (części oprogramowania), które modyfikowały bądź ulepszały oprogramowanie, ale tylko do momentu przeniesienia ich na rzecz nabywcy.

W przypadku gdy Wnioskodawca rozwijał oprogramowanie odbywało się to poprzez tworzenie przez niego nowych modułów i funkcjonalności tego oprogramowania. Tworzone moduły były odrębnymi utworami wykonanymi samodzielnie przez Wnioskodawcę, który był ich autorem i właścicielem. Następnie tak utworzone moduły były dodawane do oprogramowania już istniejącego będącego własnością innego podmiotu. Wnioskodawca przenosił prawa autorskie na nabywcę do tak utworzonych modułów.

- Wnioskodawca nie był użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej.

- W przypadku gdy Wnioskodawca rozwijał oprogramowanie odbywało się to poprzez tworzenie przez niego nowych modułów i funkcjonalności tego oprogramowania. Tworzone moduły były odrębnymi utworami wykonanymi samodzielnie przez Wnioskodawcę, który był ich autorem i właścicielem.

Następnie tak utworzone moduły były dodawane do oprogramowania już istniejącego będącego własnością innego podmiotu. Wnioskodawca przenosił prawa autorskie na nabywcę do tak utworzonych modułów.

Ulepszenie/rozwinięcie programu następowało w efekcie stworzenia przez Wnioskodawcę odrębnego programu komputerowego ulepszającego/rozwijającego dotychczasowe oprogramowanie. Odbywało się to na podstawie udzielonego zlecenia stworzenia określonego rozwiązania.

- Wnioskodawca pragnie zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania względem dochodów osiągniętych od listopada 2020 roku do lipca 2021 roku, tj. za okres opisany we wniosku, w którym pracował on na rzecz Zleceniodawcy.

- Wnioskodawca wskazuje, iż odrębna ewidencja prowadzona była i w dalszym ciągu jest na bieżąco od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do programów komputerowych, z których dochód z tytułu sprzedaży Wnioskodawca zamierza rozliczyć przy wykorzystaniu preferencyjnej stawki.

Wnioskodawca wskazuje, że rozpoczął prowadzenie ewidencji z dniem 1 listopada 2020 r., będącej także dniem rozpoczęcia prac nad programami komputerowymi tworzonymi na rzecz Zleceniodawcy, z których dochód Wnioskodawca zamierza rozliczyć w ramach preferencyjnej stawki.

W piśmie z 10 sierpnia 2023 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał Pan, że:

- Pod pojęciem „Oprogramowanie” należy rozumieć tworzone i rozwijane kody źródłowe programów komputerowych, które stanowią utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i są prawem własności intelektualnej. Pod pojęciem Oprogramowania należy wobec tego rozumieć programy komputerowe w jakiejkolwiek formie, w tym aplikacje, systemy, moduły, funkcjonalności oraz programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym.

- Wnioskodawca wytworzył poniższe oprogramowanie – numeracja zgodna z numeracją wynikającą z prowadzonej ewidencji IP BOX: (…)

- Wnioskodawca ulepszał i rozwijał istniejące oprogramowanie komputerowe, poprzez dodanie do nich nowych modułów lub funkcjonalności, stanowiących odrębny program komputerowy, opisanych poniżej. Numeracja oprogramowania zgodna z numeracją wynikającą z ewidencji IP BOX: (…)

- Wnioskodawca w ramach swojej działalności tworzył oprogramowanie stanowiące działające fragmenty (funkcjonalności, moduły). Prace w tym zakresie polegały na wytworzeniu przez Wnioskodawcę samodzielnie od podstaw oprogramowania odpowiadającego zapotrzebowaniu klienta.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwijał oprogramowanie, w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstawało nowe oprogramowanie, stanowiące osobny program komputerowy, który powodował ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór (nowy kod źródłowy programu komputerowego).

Każdy proces polegający na wytworzeniu/rozwoju oprogramowania obejmowało odrębny proces polegający na wytworzeniu nowego, stanowiącego osobny program komputerowy, kodu źródłowego. Wnioskodawca nie uczestniczył w tym zakresie we własnych lub cudzych pracach.

- Wnioskodawca wskazuje, że jego działalność w zakresie wytwarzania miała i ma charakter twórczy. Przejawia się on w konieczności opracowania nieoczywistych koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, które nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenia czy opracowanie rozwiązania jest możliwe przy użyciu zakładanych metod informatycznych oraz przeprowadzenia szeregu testów celem weryfikacji prawidłowości stworzonego oprogramowania.

W przypadku rozwijania oprogramowania Wnioskodawca nie rozwija oprogramowania wytworzonego przez niego wcześniej, lecz tworzy nowe oprogramowanie, stanowiące osobny program komputerowy, który powoduje ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór (nowy kod źródłowy programu komputerowego).

W celu stworzenia zakładanego oprogramowania Wnioskodawca realizuje zorganizowany ciąg prac obejmujących:

i. analizę wymagań biznesowych,

ii. analizę możliwości wytworzenia danego rozwiązania,

 iii. wybór i zaproponowanie użycia konkretnych technologii w zależności od stawianego problemu,

 iv. zaprojektowanie tworzonego rozwiązania,

v. przygotowanie prototypu aplikacji,

 vi. wytwarzanie kodu źródłowego programu komputerowego w zakresie zleconym Wnioskodawcy,

 vii. testowanie rozwiązań pod kątem spełnienia założonych wymogów,

viii. w razie potrzeb wprowadzenie zmian.

Ze względu na tworzenie indywidualnych rozwiązań o niepowtarzalnym charakterze, każdy proces wymaga analizy możliwości wytworzenia danego rozwiązania. Następnie ma miejsce wybór odpowiedniej technologii w zależności od stawianego problemu – każdy program wymaga indywidualnego podejścia do jego wytworzenia i brak jest możliwości zastosowania powtarzalnych i odtwórczych metod i wyboru jednej uniwersalnej metody jego wytworzenia.

W toku prac nad programami Wnioskodawca korzysta z następujących technologii i języków programowania: Python, JavaScript, HTML, CSS, Django, Flask, Vuejs wraz z bibliotekami open source do każdej z tych technologii i języków programowania.

Każdy wytworzony przez Wnioskodawcę program cechuje się indywidualnością i innowacyjnością ze względu na jego charakterystykę – tworzony jest od podstaw na potrzeby osiągnięcia zakładanych przez zleceniodawcę celów. Wymaga to stworzenia rozwiązania, które wcześniej nie było wytworzone przez Wnioskodawcę w analogicznym lub zbliżonym kształcie. W tym celu Wnioskodawca wykorzystuje odpowiednie technologie i języki programowania w celu osiągnięcia zakładanego przez niego celu. Jednocześnie ze względu na fakt funkcjonowania wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania w ramach całego systemu połączonych ze sobą modułów i funkcjonalności (wytworzonych przez innych programistów), koniecznym jest wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania w taki sposób, aby funkcjonowało ono harmonijnie i optymalnie po jego zintegrowaniu z pozostałymi elementami systemu, co wymusza każdorazowe odpowiednie dostosowanie technologii i języków programowania w ramach każdego projektu.

Ze względu na złożoność zagadnienia dotyczącego wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać jakich technologii wykorzystanie powoduje, że rozwiązania wytworzone różnią się od rozwiązań funkcjonujących od Wnioskodawcy. Złożoność kodu źródłowego powoduje, że każdy jego fragment powinien być opracowany z uwzględnieniem szeregu czynników (m. in. założenia biznesowe, podlegające integracji inne rozwiązania, zakładane funkcje informatyczne), wobec czego każdy jest zupełnie nowym rozwiązaniem, którego wytworzenie wymaga szeregu prac koncepcyjnych i twórczych i w efekcie różni się od rozwiązań wcześniej wytworzonych.

- Działalność Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym tworzenia jest nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań w ramach prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej.

- Źródłem finansowania są środki własne Wnioskodawcę wypracowane w ramach prowadzonej działalności. Celem każdego projektu mającego na celu wytworzenie oprogramowania jest stworzenie rozwiązania programistycznego (oprogramowania) o zakładanych funkcjach i właściwościach. Ze względu na twórczy, koncepcyjny i nieoczywisty charakter prac, celem jaki towarzyszy pracom jest także konieczność opracowania koncepcji danego rozwiązania, analiza możliwości jego wypracowania w oparciu o dostępne technologie i wybór właściwej technologii spośród technologii znanych Wnioskodawcy lub technologii nieznanych Wnioskodawcy, które na potrzeby realizacji projektu musi przyswoić.

- Wnioskodawca ze względu na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej i brak zatrudnienia, ponosi jedynie koszty własnej pracy (zakup środków trwałych, szkoleń, materiałów edukacyjnych). Każdy realizowany projekt podlega ewidencji w ramach dokumentacji wewnętrznej Wnioskodawcy, która wskazuje na przedmiot projektu oraz czas jego trwania. Celem każdego projektu jest stworzenie oprogramowania o zakładanej funkcjonalności - czas realizacji celu uzależniony jest od projektu – część wymaga kilkukrotnych testów, część podlega pozytywnemu zakończeniu po przeprowadzeniu jednej serii testów.

- Wnioskodawca zakłada harmonogram realizacji prac, który jednak uzależniony jest od postępów prac – w niektórych przypadkach harmonogram ulega wydłużeniu ze względu na konieczność analizy możliwości wytworzenia danego rodzaju oprogramowania, w niektórych przypadkach ulega wydłużeniu ze względu na konieczność przeprowadzenia ponownych testów po implementacji poprawek. Prace nad każdym z projektów realizowane były w oparciu o harmonogram, którego czas trwania wynika ze specyfiki danego rozwiązania. Każdy projekt realizowany przez Wnioskodawcę kończy się powodzeniem, przy czym w niektórych przypadkach wymaga to częściowej lub całkowitej zmiany założeń projektowych ze względu na brak możliwości osiągnięcia zakładanego pierwotnie rezultatu.

- Wnioskodawca dysponował zasobami wiedzy wypracowanymi dotychczas w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z zakresu działalności programistycznej.

- Wnioskodawca w ramach działalności wykorzystuje i rozwija wiedzę programistyczną. Innowacyjnymi technologiami wykorzystywanymi przez Wnioskodawcę są technologie i języki programowania w jakich pracuje, tj. Python, JavaScript, HTML, CSS. Jednocześnie, ze względu na postęp technologii, metody pracy Wnioskodawcy nieustannie podlegają modyfikacji i w razie możliwości i konieczności korzysta on z nowych rozwiązań, które są dostępne i adekwatne do wykorzystania w ramach danego projektu.

- Wnioskodawca samodzielnie decyduje o sposobie realizowania świadczenia oraz używanych przy tym rozwiązaniach, językach czy narzędziach programowania oraz miejscu w jakim te procesy się odbywają, przy czym następuje głównie pod adresem miejsca działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca wykorzystuje do danego procesu mającego na celu wytworzenie oprogramowania technologie, których przydatność w danych okolicznościach została przez Wnioskodawcę przeanalizowana. Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę, którą na moment realizacji procesu dysponuje, a którą odpowiednio kształtuje i łączy w celu stworzenia nowego rozwiązania, lub wykorzystuje wiedzę, którą specjalnie na potrzeby realizacji danego projektu pozyskuje.

- Wnioskodawca oferował usługi polegające na wytwarzaniu programów komputerowych.

- Na rozwiązaniach znanych Wnioskodawcy na moment realizacji danych projektów, które były odpowiednio wykorzystywane i łączone w celu stworzenia nowego rozwiązania oraz na rozwiązaniach, które były dostępne lecz nieznane Wnioskodawcy, a które przyswajał dla celów realizacji projektu. 

- Wnioskodawca zaplanował osiągnięcie zakładanego w ramach projektu rezultatu, którego efekt nie był oczywisty.

- Celami jakie były do osiągnięcia było stworzenie oprogramowania zgodnego z zapotrzebowaniem zleceniodawcy, a w szczególności ocena możliwości wytworzenia danego oprogramowania oraz wybór właściwej technologii i jej odpowiednie wykorzystanie dla celów stworzenia danego oprogramowania. W razie braku możliwości wykorzystania dostępnych Wnioskodawcy technologii, dodatkowym celem było przyswojenie nowej technologii i jej odpowiednie wykorzystanie w połączeniu z dotychczasowymi zasobami wiedzy.

-Wnioskodawca realizował zakładane przedsięwzięcie zgodnie z zakładanym harmonogramem, który obejmował:

i. analizę wymagań biznesowych,

ii. analizę możliwości wytworzenia danego rozwiązania,

iii. wybór i zaproponowanie użycia konkretnych technologii w zależności od stawianego problemu,

iv. zaprojektowanie tworzonego rozwiązania,

v. przygotowanie prototypu aplikacji,

vi. wytwarzanie kodu źródłowego programu komputerowego w zakresie zleconym Wnioskodawcy,

 vii. testowanie rozwiązań pod kątem spełnienia założonych wymogów,

viii. w razie potrzeb wprowadzenie zmian.

ix.

-Efektem działań jest stworzenie oprogramowania innowacyjnego w ten sposób, że odróżnia się przynajmniej w sposób znaczący od oprogramowania wcześniej wytworzonego przez Wnioskodawcę. Najczęściej oprogramowanie ze względu na swoją specyfikę jest całkowicie niepowtarzalne, tj. nie występuje w analogicznym kształcie na rynku i brak jest możliwości wykorzystania w jego miejsce gotowego rozwiązania dostępnego na rynku.

- Na pytanie: Czy efekty Pana pracy (dotyczy zarówno tworzenia, jak i rozwijania/ ulepszania), które nazywa Pan „Oprogramowaniem” zawsze były utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

 a) zawsze odznaczały się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze były kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

 b) nie były efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

 c) nie były jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta,

– Wnioskodawca udzielił odpowiedzi twierdzącej.

- Na pytanie: Czy zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania programów komputerowych, efekty Pana pracy, zawsze były odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – Wnioskodawca udzielił odpowiedzi twierdzącej.

- Na pytanie: Czy ponosił Pan odpowiedzialność za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich (innych niż Zleceniodawca) – Wnioskodawca udzielił odpowiedzi twierdzącej.

- Umowa wskazuje, że usługi nią objęte stanowią usługi konsultingowe oraz transferu własności intelektualnej. Umowa uprawnia Wnioskodawcę do wynagrodzenia godzinowego. Wnioskodawca otrzymuje wobec tego wynagrodzenie godzinowe za usługi konsultingowe oraz usługi transferu własności intelektualnej (usługi wytworzenia oprogramowania i przeniesienia do niego praw). Ewidencja czasu pracy pozwala na ustalenie wysokości wynagrodzenia za usługi konsultingowe (np. przegląd kodu innych programistów) oraz wynagrodzenia za usługi wytwarzania oprogramowania i przenoszenia do niego praw.

- Na pytanie: Czy faktury, które Pan wystawił na rzecz Zleceniodawcy, wyodrębniają wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów Pana prac na Zleceniodawcę? Jeśli nie, proszę wskazać dlaczego – Wnioskodawca udzielił odpowiedzi przeczącej i wskazał, że Wnioskodawca wystawiał fakturę z jednym wierszem, której wysokość uzależniona pozostaje od liczby godzin poświęconych na usługi. Brak wyodrębnienia pozycji na fakturze wynika z faktu stosowania jednej stawki godzinowej do usług konsultingowych i usług wytwarzania oprogramowania i przenoszenia do niego praw majątkowych. Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji godzinowej realizowanych prac, która podlega udostępnieniu kontrahentowi, wobec czego zarówno Wnioskodawca, jak i kontrahent świadomi są wysokości wynagrodzenia za usługi konsultingowe i usługi polegające na wytwarzaniu programów komputerowych, wobec czego brak jest podstaw wystawiania faktur z odrębnymi wierszami, ze względu na fakt, że czynności wynikają z jednej umowy.

- Umowa określała, że wszelkie wytworzone w ramach kontraktu prawa własności intelektualnej przysługują zleceniodawcy. Wnioskodawca tworzył dany program komputerowy a następnie przenosił go fizycznie na klienta umieszczając w repozytorium na serwerze klienta. Przeniesienie praw potwierdza umowa i umieszczenie go na serwerze. Wnioskodawca odpowiednio przenosił kod na repozytorium, a kontrahent go przyjmował i rozliczał się z Wnioskodawcą w oparciu o wystawioną fakturę.

- Umowa zgodnie z klauzulą prawa właściwego podlega prawu cypryjskiemu, natomiast zasady przeniesienia majątkowych praw autorskich odbywają się w zgodzie z prawem właściwym.

- Wnioskodawca oblicza wskaźnik Nexus dla każdego programu komputerowego. Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca ustala dochód z każdego programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego (miesiąc) w prowadzonej ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT i uwzględnia je we wzorze, w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką. Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę pozwala także na monitorowanie i śledzenie efektów prac realizowanych w ramach tworzenia oprogramowania przez comiesięczne wskazanie informacji na temat wykonanych prac w danym okresie rozliczeniowym.

Pytanie

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo- rozwojową oraz spełnia przesłanki uprawniające go do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową oraz spełnia wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, a co za tym idzie uprawniony Pan jest do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Uzasadniając własne stanowisko wskazał Pan, że zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie zgodnie z art. 5a pkt 38 u p.d.o.f., ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz 1668 z poźn. zm),

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz U. z 2018 r poz. 1668, z późn zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

 1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

 2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, ze taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f.) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art 5a pkt 40 u.p.d.o.f).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego wskazać należy, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca świadczy specjalistyczne usługi programistyczne, w ramach których zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem nowych programów komputerowych o określonej specyfikacji i funkcjonalności. Do zadań Wnioskodawcy należy tworzenie od podstaw określonych rozwiązań programistycznych (tworzenie programów komputerowych od zera). Wnioskodawca zajmuje się także rozszerzaniem opracowanych rozwiązań, a także ulepsza działające rozwiązania programistyczne, oraz prowadzi prace koncepcyjne polegające na projektowaniu nowych rozwiązań programistycznych.

Efekty działalności Wnioskodawcy w każdym przypadku mają charakter twórczy – w toku prac nad nowymi rozwiązaniami programistycznymi nie występuje element typowej standaryzacji. Cele jakie są zakładane przez Wnioskodawcę do osiągnięcia wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac programistycznych Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest wyłącznym rezultatem jego własnej indywidualnej działalności intelektualnej, ze względu na fakt, że jest ono wytwarzane przez niego samodzielnie od podstaw z wykorzystaniem swoich autorskich rozwiązań, które wypracował w toku prowadzonej działalności.

Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi więc przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (jest to wyraz jego własnej twórczości intelektualnej). W toku prac Wnioskodawca podejmuje działania polegające na analizie konkretnego projektu, do którego następnie opracowuje szczegółowy model działania i tworzy konkretne rozwiązania Zastosowane rozwiązania oraz kod źródłowy są wynikami jego twórczej pracy i odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem działań jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 z późn. zm ), podlega ochronie, jak utwory literackie.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę obejmuje przy tym wykorzystanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania innowacyjnych rozwiązań programistycznych Wnioskodawca świadczy specjalistyczne usługi programistyczne, które zmierzają do opracowania rozwiązań, pozwalających na korzystanie ze złożonych i specjalistycznych i automatycznych funkcjonalności.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają głównie charakter prac rozwojowych. Prace Wnioskodawcy nie są związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w oprogramowaniu, zaś tworzone rozwiązania charakteryzują się wysokim poziomem innowacyjności, który wynika z faktu, iż każde z rozwiązań jest indywidualne oraz posiada niepowtarzalne funkcjonalności W konsekwencji, opracowane przez Wnioskodawcę rozwiązania są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę są w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) i są każdorazowo poprzedzone fazą eksploracyjną, mającą na celu wynalezienie najbardziej optymalnego sposobu osiągnięcie planowanego rezultatu i stworzenie określonego rozwiązania o danej specyfikacji. Działalność związana z tworzeniem oprogramowania stanowi przy tym główny przedmiot działalności Wnioskodawcy, który kontynuowany będzie także w przyszłości.

W świetle powyższego uznać należy, że działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 40 u.p.d.o.f

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d o f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo- rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f). Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca u.p.d.o.f: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego w tymże przepisie.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 u.p.d.o.f. dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f. dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

 1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

 2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

 4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art 30cb ust. 1 u.p.d.o.f : podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca u.p.d.o.f. są obowiązani:

 1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

 2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

 3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

 4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

 5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4

Na podstawie art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Stosownie do art. 30cb ust. 3 u.p.d.o.f.: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c u.p.d.o.f.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatku od dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca wytwarza, rozwija i ulepsza opisane w stanic faktycznym prawa własności intelektualnej w postaci chronionych prawem autorskim programów komputerowych, które stanowią przejaw prowadzonej przez niego, w ramach jego działalności gospodarczej, działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 40 u.p.d.o.f.

Jednocześnie Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f. ewidencję, pozwalającą w szczególności na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W świetle powyższego wywodu należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z osiągany z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, z których każdy stanowi utwór prawnie chroniony, wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f.

To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez siebie oprogramowania.

Postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 16 sierpnia 2021 r. wydałem postanowienie Znak: 0111-KDIB2-1.4011.66.2021.2.BKD o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Postanowienie doręczono Panu 20 sierpnia 2021 r.

Pismem z 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu tego samego dnia) wniósł Pan zażalenie na powyższe postanowienie.

Postanowieniem z 22 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4011.66.2021.3.AP utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Panu 26 października 2021 r.

Skarga na postanowienie

Pismem z 10 listopada 2021 r. wniósł Pan skargę na ww. postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skarga wpłynęła do mnie 19 listopada 2021 r.

Wniósł Pan m.in. o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżone postanowienie z 22 października 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4011.66.2021.3.AP oraz poprzedzające je postanowienie z 16 sierpnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4011.66.2021.2.BKD – wyrokiem z 17 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1669/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 10 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 760/22, oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił ww. postanowienia, stał się prawomocny od 10 listopada 2022 r. 18 kwietnia 2023 r. wpłynął do Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach sygn. akt I SA/Gl 1669/21.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

 1) uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

 2) ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej jako: „ustawa o PIT”):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT wskazano, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Odnosząc się do powyższego wskazuję, że z treści Pana wniosku wynika m.in., iż:

- od listopada 2019 r. do lipca 2020 r. świadczył Pan usługi związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania na rzecz (…) (dalej: Zleceniodawca);

- W ramach współpracy ze Zleceniodawcą zajmował się Pan opracowywaniem rozwiązań programistycznych na rzecz jednego z klientów końcowych Zleceniodawcy (…) grupy finansowo-bankowej (…) (dalej: Klient);

- Świadczył Pan usługi programistyczne w ramach projektu, którego celem było stworzenie od podstaw portalu, z którego będą korzystać inwestorzy oraz menadżerowie funduszy inwestycyjnych;

- Swoje usługi świadczył Pan jako niezależny wykonawca będąc jednak członkiem zespołu pracującego nad całym rozwiązaniem w postaci portalu;

- W ramach świadczonych usług był Pan odpowiedzialny za tworzenie oprogramowania, którego celem było rozwijanie platformy o określone funkcjonalności oraz właściwości. Celem usług świadczonych przez Pana było stworzenie części back-end rozwiązania o nazwie „(…)” (narzędzie do zarządzania dokumentami, dalej: Narzędzie), czyli podstrony portalu odpowiedzialnej za przechowywanie, wyświetlanie, aktualizowanie, pobieranie dokumentów. W ramach swoich usług sporadycznie świadczył Pan także usługi polegające na opracowaniu części front-end rozwiązania, przy czym prace w tym zakresie miały charakter incydentalny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wytworzył Pan następujące oprogramowanie: (…)

Z wniosku wynika również, że ulepszał i rozwijał Pan istniejące oprogramowanie komputerowe, poprzez dodanie do nich nowych modułów lub funkcjonalności, stanowiących odrębny program komputerowy, tj.: (…)

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac. 

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że:

- Pana działalność w zakresie wytwarzania miała i ma charakter twórczy. Przejawia się on w konieczności opracowania nieoczywistych koncepcji danego rozwiązania lub funkcjonalności, które nie posiada jeszcze modelowego sposobu postępowania, w tym rozważenia czy opracowanie rozwiązania jest możliwe przy użyciu zakładanych metod informatycznych oraz przeprowadzenia szeregu testów celem weryfikacji prawidłowości stworzonego oprogramowania.

- W przypadku rozwijania oprogramowania nie rozwija Pan oprogramowania wytworzonego przez siebie wcześniej, lecz tworzy nowe oprogramowanie, stanowiące osobny program komputerowy, który powoduje ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór (nowy kod źródłowy programu komputerowego).

-W celu stworzenia zakładanego oprogramowania realizuje Pan zorganizowany ciąg prac obejmujących:

i. analizę wymagań biznesowych,

ii. analizę możliwości wytworzenia danego rozwiązania,

 iii. wybór i zaproponowanie użycia konkretnych technologii w zależności od stawianego problemu,

 iv. zaprojektowanie tworzonego rozwiązania,

v. przygotowanie prototypu aplikacji,

 vi. wytwarzanie kodu źródłowego programu komputerowego w zakresie zleconym Wnioskodawcy,

 vii. testowanie rozwiązań pod kątem spełnienia założonych wymogów,

viii. w razie potrzeb wprowadzenie zmian.

- Ze względu na tworzenie indywidualnych rozwiązań o niepowtarzalnym charakterze, każdy proces wymaga analizy możliwości wytworzenia danego rozwiązania. Następnie ma miejsce wybór odpowiedniej technologii w zależności od stawianego problemu – każdy program wymaga indywidualnego podejścia do jego wytworzenia i brak jest możliwości zastosowania powtarzalnych i odtwórczych metod i wyboru jednej uniwersalnej metody jego wytworzenia.

- Ze względu na złożoność zagadnienia dotyczącego wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać jakich technologii wykorzystanie powoduje, że rozwiązania wytworzone różnią się od rozwiązań funkcjonujących od Wnioskodawcy. Złożoność kodu źródłowego powoduje, że każdy jego fragment powinien być opracowany z uwzględnieniem szeregu czynników (m. in. założenia biznesowe, podlegające integracji inne rozwiązania, zakładane funkcje informatyczne), wobec czego każdy jest zupełnie nowym rozwiązaniem, którego wytworzenie wymaga szeregu prac koncepcyjnych i twórczych i w efekcie różni się od rozwiązań wcześniej wytworzonych.

Zatem, prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowym ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W opisie sprawy wskazał Pan, że:

- Pana działalność prowadzona była w sposób stały, regularny, uporządkowany, zaplanowany. W ramach realizowanych prac programistycznych prowadził Pan prace zmierzające do opracowania zupełnie nowych koncepcji narzędzi programistycznych dedykowanych określonym celom. Prace z tego zakresu wymagały prowadzenia usystematyzowanego zbioru prac, na które składały się m.in.:

1) spotkania z zespołem programistycznym w celu ustalenia wszystkich szczegółów zlecenia;

2) tworzenie kodu źródłowego w języku programistycznym aby zaimplementować funkcje w narzędziu do zarządzania dokumentami;

3) opracowywanie testów automatycznych oraz korekta kodu źródłowego;

4) opis oraz dokumentacja powstałych funkcji i modułów.

- Realizował Pan zakładane przedsięwzięcie zgodnie z zakładanym harmonogramem, który obejmował:

i. analizę wymagań biznesowych,

ii. analizę możliwości wytworzenia danego rozwiązania,

iii. wybór i zaproponowanie użycia konkretnych technologii w zależności od stawianego problemu,

iv. zaprojektowanie tworzonego rozwiązania,

v. przygotowanie prototypu aplikacji,

vi. wytwarzanie kodu źródłowego programu komputerowego w zakresie zleconym Wnioskodawcy,

 vii. testowanie rozwiązań pod kątem spełnienia założonych wymogów,

viii. w razie potrzeb wprowadzenie zmian.

- Zakłada Pan harmonogram realizacji prac, który jednak uzależniony jest od postępów prac – w niektórych przypadkach harmonogram ulega wydłużeniu ze względu na konieczność analizy możliwości wytworzenia danego rodzaju oprogramowania, w niektórych przypadkach ulega wydłużeniu ze względu na konieczność przeprowadzenia ponownych testów po implementacji poprawek. Prace nad każdym z projektów realizowane były w oparciu o harmonogram, którego czas trwania wynika ze specyfiki danego rozwiązania. Każdy projekt realizowany przez Pana kończy się powodzeniem, przy czym w niektórych przypadkach wymaga to częściowej lub całkowitej zmiany założeń projektowych ze względu na brak możliwości osiągnięcia zakładanego pierwotnie rezultatu.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że:

- W ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego rozwiązania programistycznego. W ramach omawianej działalności zdobywa, poszerza i łączy Pan interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania, a przede wszystkim wykorzystuje dotychczasowe efekty swojej działalności w celu opracowywania, nowych, znacznie lepszych rozwiązań.

- W toku prac nad programami korzysta Pan z następujących technologii i języków programowania: Python, JavaScript, HTML, CSS, Django, Flask, Vuejs wraz z bibliotekami open source do każdej z tych technologii i języków programowania.

Każdy wytworzony przez Wnioskodawcę program cechuje się indywidualnością i innowacyjnością ze względu na jego charakterystykę – tworzony jest od podstaw na potrzeby osiągnięcia zakładanych przez zleceniodawcę celów. Wymaga to stworzenia rozwiązania, które wcześniej nie było wytworzone przez Wnioskodawcę w analogicznym lub zbliżonym kształcie. W tym celu Wnioskodawca wykorzystuje odpowiednie technologie i języki programowania w celu osiągnięcia zakładanego przez niego celu. Jednocześnie ze względu na fakt funkcjonowania wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania w ramach całego systemu połączonych ze sobą modułów i funkcjonalności (wytworzonych przez innych programistów), koniecznym jest wytwarzanie przez Wnioskodawcę oprogramowania w taki sposób, aby funkcjonowało ono harmonijnie i optymalnie po jego zintegrowaniu z pozostałymi elementami systemu, co wymusza każdorazowe odpowiednie dostosowanie technologii i języków programowania w ramach każdego projektu.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

- badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

- prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

- nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

- łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

- kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

- wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

- nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

- łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

- kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

- wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

- planowaniu produkcji oraz

- projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak sam Pan wskazał we wniosku:

- Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej było rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowiło utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku, gdy rozwijał i ulepszał Pan oprogramowanie, w wyniku podjętych przez Pana czynności powstawało nowe rozwiązanie, stanowiące osobne oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór (funkcjonalność/moduł stanowiący nowy kod źródłowy programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

- W toku świadczonych przez siebie usług programistycznych można Panu przypisać autorstwo wytworzonych kodów źródłowych – nie korzystał Pan z kodu źródłowego innych osób lub podmiotów. Przygotowuje Pan swój kod na bazie własnych obserwacji, badań i testów i wieloletniego doświadczenia.

- Uznać można, że Pana praca polega na każdorazowym stworzeniu zupełnie nowego i niepowtarzalnego rozwiązania programistycznego dostosowanego do zdefiniowanych i założonych celów i funkcjonalności. Z uwagi na unikatowy charakter i innowacyjność Narzędzia, oprogramowanie Pana autorstwa było tworzone kreatywnie pod każdy unikatowy i specyficzny element Narzędzia. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej było więc rezultatem Pana własnej, indywidualnej działalności intelektualnej.

- Każda z funkcjonalności opracowanych przez Pana ma swoje unikalne właściwości i przeznaczenie. Nie ma Pan możliwości wykorzystania jednego standardowego rozwiązania i podejścia pozwalającego na stworzenie docelowego rozwiązania programistycznego w każdym z obszarów Narzędzia. Każde Pana zadanie wymaga więc unikalnego podejścia aby wytworzyć rozwiązanie pozwalające na osiągnięcie założonych właściwości.

- Praca Wnioskodawcy nad programami komputerowymi nie ma charakteru działań rutynowych, ani okresowych zmian, lecz stanowi zorganizowany proces mający na celu opracowanie zupełnie nowego rozwiązania programistycznego o indywidualnych funkcjonalnościach, dedykowanych konkretnemu celowi.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość świadczonych przez Pana usług ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione w opisie sprawy i w warunkach działalności wynikających z opisu.

Mając więc na względzie wszystkie przytoczone wyżej okoliczności, uznaję, że podejmowana bezpośrednio przez Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 5a pkt 38 tej ustawy realizowaną w ramach prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1) patent,

2) prawo ochronne na wzór użytkowy,

3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8) autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 ww. ustawy:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) × 1,3/ a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 ww. ustawy:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ww. ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto, należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Jak stanowi art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

- tworzy Pan wymienione w opisie oprogramowania (programy komputerowe) w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Pana w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej jest rezultatem Pana własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

- w oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług przenosi Pan całość praw autorskich do opracowanych programów komputerowych na nabywcę, a z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci Pan prawa do wytworzonych utworów zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Pan dostaje stanowi zatem w istocie zapłatę za przeniesienie praw autorskich do napisanych przez Pana utworów. Sprzedaż tych praw następuje w ramach prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej;

- prowadzi Pan ewidencję zawierającą wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, zapewniającą w szczególności wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do wytwarzanych programów komputerowych. Odrębna ewidencja prowadzona była na bieżąco od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, w odniesieniu do programów komputerowych, z których dochód z tytułu sprzedaży Wnioskodawca zamierza rozliczyć przy wykorzystaniu preferencyjnej stawki. Wnioskodawca wskazuje, że rozpoczął prowadzenie ewidencji z dniem 1 listopada 2020 r., będącej także dniem rozpoczęcia prac nad programami komputerowymi tworzonymi na rzecz Zleceniodawcy, z których dochód Wnioskodawca zamierza rozliczyć w ramach preferencyjnej stawki.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając na uwadze powyższe, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do dochodu ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, względem dochodów osiągniętych od listopada 2020 r. do lipca 2021 r., tj. za okres opisany we wniosku, w którym pracował Pan na rzecz Zleceniodawcy, na podstawie przepisów art. 30ca ust. 7 pkt 2 w związku z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).