Opinia rzecznik generalnej T. Ćapety przedstawiona w dniu 20 kwietnia 2023 r. Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec., sygn. C-116/22

1.

„Lata 2020–2030 będą decydujące dla naszej przyszłości na Ziemi. Przyszłość jest w naszych rękach” (2).

2.

Unia Europejska uczestniczy w kształtowaniu przyszłości częściowo poprzez dyrektywę siedliskową (3).

3.

Niniejsza sprawa stanowi jedną z szeregu spraw, w ramach których Komisja Europejska egzekwuje ten akt prawny. Komisja wszczęła postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Republice Federalnej Niemiec na podstawie art. 258 TFUE w związku z niedopełnieniem przez to państwo członkowskie obowiązków ciążących na nim na mocy art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 1 dyrektywy siedliskowej.

4.

Jest to bowiem czwarta skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wniesiona do Trybunału po wyrokach: z dnia 5 września 2019 r., Komisja/Portugalia (Wyznaczenie i ochrona specjalnych obszarów ochrony) (4), i z dnia 17 grudnia 2020 r., Komisja/Grecja (5), a także po sprawie C‑444/21, Komisja/Irlandia (Ochrona specjalnych obszarów ochrony), w toku, w której przedstawiłam w ostatnim czasie swoją opinię (6). Ponadto przed Trybunałem rozpoznawana jest podobna skarga (7), a kilka innych postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego jest w toku (8).

5.

W pierwszej kolejności, po zwięzłym opisaniu przebiegu tych postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego prowadzonym przeciwko Niemcom (II), omówię pokrótce dyrektywę siedliskową, a także jej art. 4 ust. 4 oraz art. 6 ust. 1 (III). Następnie przeanalizuję – zgodnie z wnioskiem Trybunału – zarzut drugi skargi Komisji wniesionej w niniejszej sprawie, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 4 dyrektywy siedliskowej w odniesieniu do wymogów w zakresie celów ochrony [założeń ochrony] (IV).