Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.615.2023.4.KW

Skutki podatkowe otrzymanej przez Spółkę rekompensaty finansowej z tytułu niewyprodukowania energii elektrycznej w ilości, w jakiej zostałaby ona wyprodukowana w przypadku niewydania polecenia przez A.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 listopada 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący skutków podatkowych otrzymanej przez Spółkę rekompensaty finansowej z tytułu niewyprodukowania energii elektrycznej w ilości, w jakiej zostałaby ona wyprodukowana w przypadku niewydania polecenia przez A.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 stycznia 2024 r. (wpływ 11 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka Akcyjna A. będąca operatorem (...) której (...), może wydawać (...) energii elektrycznej w instalacjach OZE lub wiatrowych przyłączonych do (...) systemu elektroenergetycznego, gdy jest to niezbędne do zapewnienia jego właściwej pracy.

Właściciele takich instalacji, którzy zrealizują polecenia A., mają prawo do rekompensaty finansowej z tytułu (...) energii elektrycznej w ilości, w jakiej zostałaby ona wyprodukowana w przypadku niewydania polecenia przez A. Rekompensata taka jest wypłacana na podstawie art. 13 ust. 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 roku w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej.

Wnioskodawca spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką działającą w sektorze wytwarzania energii elektrycznej (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”, „Wytwórca”). Przedmiotem głównej działalności Spółki, zgodnie z wpisem do KRS jest wytwarzanie energii elektrycznej (PKD 35.11.Z).

Jednostki wytwarzania energii elektrycznej wykorzystujące (...) należące spółki, podlegały redysponowaniu nierynkowemu w wyniku polecenia A. w celu równoważenia dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tę energię i zapewnienia bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej. W związku z tym zdarzeniem Spółka zawarła z A. porozumienie dotyczące rekompensaty finansowej z tytułu redysponowania nierynkowego jednostkami wytwarzania energii elektrycznej (dalej jako: „Porozumienie”).

Celem zawartego Porozumienia jest:

• ustalenie zasad wyznaczania kwoty rekompensaty,

• wyznaczenie kwoty i ustalenie warunków wypłaty rekompensaty finansowej z tytułu redysponowania nierynkowego farmą/ami wiatrową/ymi Wnioskodawcy w wyniku polecenia A. w celu równoważenia dostaw energii elektrycznej z zapotrzebowaniem na tą energię i zapewnienia bezpieczeństwa pracy sieci elektroenergetycznej.

Przedmiotem Porozumienia jest dokonanie rozliczenia z tytułu redysponowania nierynkowego farmą/ami wiatrową/ymi Wnioskodawcy w wyniku polecenia A., poprzez wyznaczenie i wypłatę przez A. na rzecz Wykonawcy rekompensaty finansowej, stosownie do wynikającej z mocy prawa, tj. z art. 13 ust. 7 Rozporządzenia 2019/943, zasady, że zastosowanie redysponowania, które nie opiera się na zasadach rynkowych, podlega rekompensacie finansowej.

A. dokona wypłaty na rzecz Wykonawcy rekompensaty finansowej z tytułu redysponowania po otrzymaniu faktury albo faktury korygującej, przelewem na rachunek Wykonawcy.

W celu wyliczenia rekompensaty finansowej z tytułu redysponowania farmą wiatrową, A. wyznacza:

1.całkowity wolumen energii możliwej do wprowadzenia przez farmę wiatrową, w miejscu jej przyłączenia do sieci A., w przypadku gdyby nie nastąpiło jej redysponowanie,

2.wolumen energii niewprowadzonej przez farmę wiatrową, w miejscu jej przyłączenia do sieci A., w wyniku jej redysponowania,

3.wolumen energii niewyprodukowanej przez farmę wiatrową w wyniku jej redysponowania, która zostałaby rozliczona według pomiarów na zaciskach generatorów turbin farmy wiatrowej w ramach systemu wsparcia zielonych certyfikatów, gdyby nie nastąpiło redysponowanie farmą wiatrową (wielkość wyznaczana wyłącznie dla farmy wiatrowej, która w okresie redysponowania była objęta systemem wsparcia zielonych certyfikatów).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Podmiotem wypłacającym rekompensatę finansową jest Spółka Akcyjna A., której (...)

Decyzję o poddaniu danego wytwórcy energii elektrycznej redysponowaniu podejmuje podmiot Spółka Akcyjna A. w tym celu aby zachować (...)

Rekompensata związana jest z koniecznością ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii przez Wnioskodawcę. Celem tego działania Spółki Akcyjnej A. jest bilansowanie systemu (...)

Spółka jako wytwórca energii elektrycznej musi ograniczyć produkcję energii z (...). W zamian za to otrzyma rekompensatę finansową wypłacaną przez Spółkę Akcyjną A. Spółka nie ma możliwości odmowy wykonania polecenia polegającego na ograniczeniu lub zaprzestania wytwarzania energii elektrycznej. Operator sieci przejmuje kontrolę i ustawia parametry ograniczające produkcję energii. Dzięki temu możliwe jest bilansowanie (...)

Rekompensata ma rekompensować utracone przez Spółkę zyski ze sprzedaży energii elektrycznej. Rekompensatę oblicza się na podstawie szacowanej niewyprodukowanej energii w danym okresie i cen obowiązujących w tym okresie na rynku bilansującym.

Decyzja o redysponowaniu podejmowana przez Spółkę Akcyjną A. wpływa na ograniczenie produkcji energii przez Spółkę. Produkcja energii elektrycznej jest ograniczona i w związku z tym nie jest dostarczana w pełnej ilości do odbiorcy. W konsekwencji Wnioskodawca nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia. Natomiast otrzymuje rekompensatę finansową wypłacaną przez Spółkę Akcyjną A.

Pytania

1.Czy otrzymana przez Spółkę rekompensata finansowa od A. jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT?

2.W przypadku uznania, że rekompensata finansowa nie podlega zwolnieniu na gruncie art. 17 ust.1 pkt 47 ustawy o CIT, a tym samym stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT - w którym momencie Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu otrzymanej rekompensaty na gruncie ustawy o CIT?

3.Czy wypłacona Spółce przez A. rekompensata finansowa powinna podlegać opodatkowaniu na gruncie podatku od towarów i usług?

4.W przypadku uznania, że rekompensata finansowa powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług - w którym momencie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1, 2 dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie pytań nr 3, 4 dotyczących podatku od towarów i usług, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W opinii Wnioskodawcy, rekompensata finansowa otrzymana od A. z tytułu redysponowania nierynkowego jednostkami wytwarzania energii elektrycznej stanowi dotację, a więc tym samym będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Podkreślenia wymaga fakt, że przepisy ustawy o CIT nie definiują wprost pojęcia przychodu, określając jedynie przykładowy katalog wpływów, które stanowią przychód podatkowy.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jest między innymi wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, opisana w niniejszym wniosku rekompensata finansowa, co do zasady, będzie stanowiła przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie jednak z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Pojęcie dotacji nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Ustawodawca nie zawarł w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bądź też w przepisach Ordynacji podatkowej stosownego odesłania do innych gałęzi prawa dla odkodowania znaczenia tego pojęcia.

Ponadto, w procesach interpretacji prawa przyjmuje się domniemanie, że ustawodawca posługuje się językiem powszechnym. Oznacza to, że w procesie interpretacji prawa przyjmować należy takie znaczenie terminów i zwrotów użytych w tekście przepisów prawnych, jakie mają one w danym języku, a jeżeli jakieś pojęcie nie jest zdefiniowane, zasadą powinno być potoczne rozumienie tego terminu.

Skoro zatem w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT ustawodawca nie wskazał na właściwe rozumienie słowa „dotacja” punktem wyjścia w procesie wykładni prawa podatkowego jest ustalenie treści normy prawnej przy użyciu wykładni językowej.

Definiując zatem pojęcie „dotacja” należy posłużyć się językiem potocznym. W myśl Nowego Słownika Języka Polskiego (red. nauk. B. Dunaj), Warszawa 2005, s. 104 pod pojęciem „dotacja” należy zaś rozumieć „bezzwrotną pomoc finansową udzielaną jakiejś instytucji na określony cel”. Słownik Języka Polskiego PWN pod pojęciem „dotacji” rozumie natomiast „bezzwrotną pomoc finansową udzieloną przedsiębiorstwu, instytucji lub organizacji ze środków publicznych” (www. https://sjp.pwn.pl/szukaj/dotacja.html (data dostępu: 10 lipca 2023 r.).

Przykładowo jak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1276/21: „Dekodując normę prawną z treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT należy zatem uznać, że wolne od podatku (dochodowego od osób prawnych) są dotacje rozumiane jako bezzwrotna pomoc finansowa udzielona m.in. przedsiębiorstwu ze środków publicznych - m.in. z budżetu państwa. Tego rodzaju przesłanki spełnia natomiast rekompensata wypłacana przez Prezesa URE z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych spełnia ww. definicję”.

Powyższe potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w (...) w wyroku z dnia 8 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Go 358/22 czy Wojewódzki Sąd Administracyjny we (...) w wyroku z dnia 17 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Wr 102/21.

Ponadto w dniu 31 sierpnia 2023 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wydał rozstrzygnięcie (wyrok o sygnaturze I SA/Go 154/23, orzeczenie nieprawomocne), w którym uznał, że, cyt.:

„Treść przepisu art. 17 ust. 1 pkt 47 u.p.d.o.p., wskazuje, że ustanowione w nim zwolnienie dotyczy wszelkich dotacji udzielanych ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem jednej tylko kategorii, to jest dopłat do oprocentowania kredytów bankowych. Tak więc poza wskazanym expressis verbis wyjątkiem, dla zakresu omawianego zwolnienia nie ma znaczenia ani rodzaj dotacji ani system jej przekazywania czy rozliczania. Nie są więc skuteczne w realiach niniejszej sprawy próby organu czynienia rozróżnienia na tym tle pomiędzy rekompensatą a dotacją. Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest tylko źródło pochodzenia środków pomocy publicznej, którym musi być budżet państwa lub budżet jednostki samorządu terytorialnego. To kryterium sporna rekompensata wypełnia bez reszty. Zgodzić się więc należy ze Skarżącą, że ustawodawca objął zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych wszelkiego rodzaju pomoc publiczną, która odpowiada językowemu znaczeniu pojęciu dotacja, skoro w ustawie podatkowej nie zawarł definicji tego pojęcia ani też jakichkolwiek dodatkowych ograniczeń. (...)

Gdyby racjonalny ustawodawca tworząc zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 47 u.p.d.o.p. chciał na potrzeby jego odczytania skorzystać z definicji z ustawy o finansach publicznych, to dokonałby stosownego odesłania, tak jak to uczynił np. w treści art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., gdzie posługując się wymienionymi tam pojęciem samorządowe zakłady budżetowe wskazał, na ich rozumienie wynikające z ustawy o finansach publicznych. Skoro zatem racjonalny ustawodawca w jednym miejscu ustawy zamieszcza stosowne odwołanie, to braku takiego odniesienia w innym miejscu tego samego aktu prawnego nie można uznać za zabieg niezamierzony.

W świetle powyższego nie ma podstaw aby na potrzeby odkodowania zakresu zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 47 u.p.d.o.p. posługiwać się definicją dotacji z ustawy o finansach publicznych. Tym samym stwierdzić należało, że rekompensata otrzymana przez Spółkę od Prezesa URE z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych spełnia wymogi zwolnienia z omawianego przepisu.

Powyższą wykładnię wspiera też wykładnia celowościowa, wskazująca na charakter i cel przedmiotowej rekompensaty.

Wydając zaskarżoną interpretację organ stwierdził, że otrzymana rekompensata nie stanowi w istocie realizacji żadnego celu publicznego. Nie podzielając tego stanowiska należy odwołać się do rozważań zaprezentowanych przez WSA we Wrocławiu w sprawie I SA/Wr 102/21, które przywołuje także Skarżąca w skardze. Mianowicie Sąd ten stwierdził, że przyznawanie rekompensat pieniężnych przedsiębiorstwom z sektorów i podsektorów przemysłu energochłonnego, dedykowane jest tym, których rentowność oraz konkurencyjność jest istotnie zagrożona w wyniku wzrostu kosztów energii elektrycznej, spowodowanego rosnącymi cenami zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych. Wprowadzone regulacje poprawiają warunki konkurencyjne dla krajowego przemysłu energochłonnego wzorem innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Rekompensaty pozwalają w istotnym stopniu zneutralizować wpływ wyższych cen uprawnień do emisji na koszty energii, co ma także bezpośrednie przełożenie na zachowanie miejsc pracy. ”

Tożsame zagadnienie było już przedmiotem rozstrzygnięć sądów administracyjnych w tym w sprawach przywołanych przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz skardze do tut. Sądu, a więc w wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z 8 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Go 358/22, w wyroku WSA we Wrocławiu z 17 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Wr 102/21 oraz w wyroku NSA z 7 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1276/21, którym utrzymano w mocy ww. wyrok WSA we Wrocławiu. Poglądy zawarte w tych orzeczeniach zostały zaaprobowane w kolejnych analogicznych sprawach, w których zapadały wyroki podzielające stanowisko stron będących beneficjentami omawianej pomocy publicznej (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 19 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Wr 146/22, wyrok WSA w Rzeszowie z 18 lipca 2023 r., sygn. akt I SA/Rz 244/23).

Wnioskodawca ma świadomość, że powyższe rozstrzygnięcia dotyczą wypłaty innych rekompensat finansowych niż opisane we wniosku. Jednocześnie uważa, że można przez analogię zastosować argumentację przywołaną w tych rozstrzygnięciach, tj.:

• art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT posługuje się pojęciem „dotacja”, które to pojęcie nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Niezasadne jest jednocześnie odwoływania się do definicji dotacji, o której mowa w ustawie o finansach publicznych,
• gdyby racjonalny ustawodawca tworząc zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT chciał skorzystać z tej definicji dotacji o której mowa w ustawie o finansach publicznych to dokonałby stosownego odesłania. Skoro racjonalny ustawodawca tego nie uczynił należy uznać, że był to zabieg celowy. Zatem definicja dotacji zawarta w art. 126 ustawy o finansach publicznych została zbudowana na użytek ustawy o finansach publicznych oraz przepisów zawierających stosowne odesłanie do art. 126 i nast. ufp, co wyklucza jej stosowanie ze wszystkimi warunkami przewidzianymi dla tej instytucji na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT,
• rekompensata wypłacona przez A. (którego całościowym udziałowcem jest Skarb Państwo) stanowić będzie bezzwrotną pomoc finansową dla Wnioskodawcy w związku z zastosowaniem się przez niego do polecenia zaniżenia wytwarzania energii elektrycznej w instalacjach OZE lub wiatrowych przyłączonych do krajowego systemu elektroenergetycznego, gdy jest to niezbędne do zapewnienia jego właściwej pracy. Ponadto obowiązek wypłaty rekompensaty wynika bezpośrednio z właściwych regulacji unijnych (tut. 13 ust. 7 Rozporządzenia UE 2019/943),
• celem wypłaty środków przez A. na rzecz Wnioskodawcy jest zrekompensowanie strat, które Wnioskodawca poniósł w związku z zaniżeniem wytwarzania energii elektrycznej w posiadanych instalacjach OZE lub wiatrowych przez czas określony w wydanym przez A. poleceniu.

Ponadto warto zauważyć, że w orzecznictwie NSA wyrażano już poglądy potwierdzające trafność takiego stanowiska, co do traktowania rekompensat otrzymanych przez podatnika jako dotacji w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT (np. wyrok NSA z 28 kwietnia 2017 r., II FSK 862/15) Tak więc, w ocenie Wnioskodawcy, otrzymana przez Spółkę rekompensata finansowa bez wątpienia mieści się w powyższej definicji, tj.:

• otrzymana przez Spółkę pomoc pochodzi z (...) środków wypłacanych przez A.;
• środki otrzymane przez Spółkę są, co do zasady bezzwrotne, a obowiązek ich wypłaty wynika bezpośrednio z właściwych regulacji unijnych.

Jednocześnie wskazujemy na wydaną przez Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej w dniu 30 sierpnia 2022 r. zmienioną interpretację indywidualną nr 0111-KDIB1 -3.4010.490.2020.11.BM, w której uznał za prawidłowe stanowiska spółki, że otrzymaną przez spółkę rekompensatę od Prezesa URE z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych, należy uznać za podlegającą zwolnieniu z opodatkowaniu jako dotację otrzymaną ze Skarbu Państwa, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy CIT. Wydana interpretacja dotyczy wprawdzie rekompensaty otrzymanej od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie regulacji zawartej w art. 10 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1532) z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych.

W ocenie Wnioskodawcy jej charakter jest jednak podobny do rekompensaty finansowej otrzymanej w opisanej interpretacji indywidulanej. W związku z tym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w jego przypadku analogicznie należałoby zastosować do otrzymanych rekompensat finansowych zwolnienie , o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Spółki otrzymana rekompensata finansowa z tytułu redysponowania nierynkowego jednostkami wytwarzania energii elektrycznej otrzymana od A. powinna zostać uznana za dotację. Wobec tego należy uznać, że korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Ad 2

W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1 (tj. uznania, że rekompensata finansowa nie podlega zwolnieniu na mocy art. 17 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rekompensata powinna zostać zaliczona do przychodów w momencie otrzymania płatności przez Wnioskodawcę od A., zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3-3e ustawy o CIT, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

Zasada ogólna określona w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT wskazuje, że za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Tak więc, regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. Zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W myśl art. 12 ust. 3c ustawy o CIT: jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy o CIT zgodnie z którym: w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie z literalną wykładnią powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że w związku z otrzymaniem kwoty od A. nie dochodzi do żadnego świadczenia wzajemnego ze strony Spółki na jego rzecz. Przekazanie tej kwoty przez A. następuje w wykonaniu obowiązków wynikających wprost z przepisów prawa - w tym przypadku będzie to art. 13 ust. 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 roku w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej.

Odmienne rozumienie wyżej wskazanych przepisów, skutkowałoby koniecznością ponoszenia przez Wnioskodawcę ciężaru podatku przed osiągnięciem przychodu, w związku z opóźnieniem w wypłatach rekompensat. Co prawda podobnie jest w przypadku ceny należnej od odbiorcy, jednak w przypadku rozwiązania wynikającego z Rozporządzenia Unijnego zmuszającego do stosowania ograniczenia produkcji energii przez Wnioskodawcę nie powinno znajdować to zastosowania.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy - w przypadku uznania, że otrzymane od A. rekompensaty nie są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT (jako dotacje) - przychód z tytułu otrzymanej rekompensaty finansowej powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, tj. w dniu otrzymania rekompensaty finansowej przez Spółkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można więc stwierdzić, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa. Przy czym, sformułowanie „otrzymane” oznacza, że pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia muszą wpłynąć na rachunek bankowy podatnika, bądź faktycznie podatnik otrzymał je w inny sposób (np. zapłata gotówką, nabycie prawa). Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in.:

• przychodów z działalności gospodarczej (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT);
• przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Nie wszystkie przychody rozpoznawane przez podatnika wpływają na podstawę opodatkowania.

Zgodnie bowiem z przywołanym art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów.

Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

W art. 17 ww. ustawy, wymienione są dochody, które na mocy tego przepisu korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT:

W tym miejscu zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „dotacja”. Brak ustawowej definicji pojęcia „dotacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego.

Mając powyższe na względzie, uprawnionym jest odwołanie się do ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634, dalej: „u.f.p.”) w zakresie rozumienia sformułowania „dotacja” zawartego w przepisach podatkowych.

Stosownie do art. 126 ustawy o finansach publicznych:

Rozwinięcie definicji dotacji jest zawarte w art. 127, 130, 131, 218, 219 i 220 u.f.p.

Zgodnie natomiast z art. 127 ust. 1 pkt 1 u.f.p.:

W myśl art. 127 ust. 2 u.f.p.:

W tym miejscu zaznaczyć jednak należy, że wszelkie ulgi i zwolnienia przewidziane w ustawie podatkowej należy traktować jako wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania, przez co zawsze należy je stosować w sposób ścisły – zgodnie z literą prawa − a nie rozszerzający.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo spółką działającą w sektorze energii elektrycznej. Przedmiotem głównej Państwa działalności, jest wytwarzanie energii elektrycznej.

W opisie sprawy wskazali Państwo również, że A. może wydawać polecenia zaniżenia wytwarzania energii elektrycznej w instalacjach OZE lub wiatrowych przyłączonych do krajowego systemu elektroenergetycznego, gdy jest to niezbędne do zapewnienia jego właściwej pracy. Właściciele takich instalacji, którzy zrealizują polecenia A., mają prawo do rekompensaty finansowej z tytułu niewyprodukowania energii elektrycznej w ilości, w jakiej zostałaby ona wyprodukowana w przypadku niewydania polecenia prze A.. Rekompensata taka jest wypłacana na podstawie art. 13 ust. 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 roku w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej.

Zawarli Państwo Porozumienie z A., jego przedmiotem jest dokonanie rozliczenia z tytułu redysponowania nierynkowego Państwa farmą/ami wiatrową/ymi w wyniku polecenia A., poprzez wyznaczenie i wypłatę przez A. na rzecz Państwa rekompensaty finansowej, stosownie do wynikającej z mocy prawa, tj. z art. 13 ust. 7 Rozporządzenia 2019/943, zasady, że zastosowanie redysponowania, które nie opiera się na zasadach rynkowych, podlega rekompensacie finansowej.

Jako wytwórca energii elektrycznej muszą Państwo ograniczyć produkcję energii z farmy wiatrowej. W zamian za to otrzymają Państwo rekompensatę finansową wypłacaną przez A. Nie mają Państwo możliwości odmowy wykonania polecenia polegającego na ograniczeniu lub zaprzestania wytwarzania energii elektrycznej. Operator sieci przejmuje kontrolę i ustawia parametry ograniczające produkcję energii. Dzięki temu możliwe jest bilansowanie systemu energetycznego oraz zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego w kraju.

Rekompensata ma rekompensować utracone przez Państwa zyski ze sprzedaży energii elektrycznej. Rekompensatę oblicza się na podstawie szacowanej niewyprodukowanej energii w danym okresie i cen obowiązujących w tym okresie na rynku bilansującym.

Decyzja o redysponowaniu podejmowana przez A. wpływa na ograniczenie produkcji energii przez Państwa. Produkcja energii elektrycznej jest ograniczona i w związku z tym nie jest dostarczana w pełnej ilości do odbiorcy. W konsekwencji nie otrzymują Państwo z tego tytułu wynagrodzenia. Natomiast otrzymują Państwo rekompensatę finansową wypłacaną przez A..

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy rekompensata finansowa, którą Spółka otrzyma będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na postawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że wolne od podatku są jak już przedstawiono powyżej dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT).

Z literalnego brzmienia tych przepisów wynika wprost, jakie środki mogą podlegać zwolnieniu z opodatkowania.

Dla zastosowania zwolnienia określonego w powołanym art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT wymagane jest, aby środki finansowe były otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W opisie sprawy jednoznacznie wskazali Państwo, że rekompensata finansowa wypłacana jest przez Spółkę Akcyjną A. na podstawie art. 13 ust. 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 roku w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej. A. dokona wypłaty na Państwa rzecz rekompensaty finansowej z tytułu redysponowania po otrzymaniu faktury albo faktury korygującej, przelewem na rachunek Spółki.

Jak Państwo wskazali w opisie sprawy, rekompensata ma rekompensować utracone przez Państwa zyski ze sprzedaży energii elektrycznej. Decyzja o redysponowaniu podejmowana przez A. wpływa na ograniczenie produkcji energii przez Państwa. Produkcja energii elektrycznej jest ograniczona i w związku z tym nie jest dostarczana w pełnej ilości do odbiorcy. W konsekwencji nie otrzymują Państwo z tego tytułu wynagrodzenia. Natomiast otrzymują Państwo rekompensatę finansową wypłacaną przez A.. Rekompensata związana jest z koniecznością ograniczenia lub zatrzymania produkcji energii przez Państwa. Celem tego działania A. jest bilansowanie systemu energetycznego oraz zapewnienie bezpieczeństwa energetyczne w kraju.

Rozważając charakter otrzymanych przez Spółkę środków powołać należy rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej z dnia 5 czerwca 2019 r. (DZ. URZ. UE. L nr 158):

Z kolei w myśl art. 9c ust. 7a – 7c, 7j ustawy Prawo energetyczne (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1385 ze zm.):

W miejscu tym, wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera pojęcia „rekompensata”, zatem zasadne jest posłużenie się wykładnią językową tego pojęcia.

Jak wskazuje Słownik Języka Polskiego (PWN) „rekompensata”, to m.in. „zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś”, „zlikwidowanie poniesionych przez kogoś strat lub doznanych krzywd”. Aby określone środki stanowiły „rekompensatę” musi zaistnieć zatem przyczyna (źródło) generująca stratę/niedobór/krzywdę. Niedostatki te następnie są „rekompensowane”.

Otrzymana pomoc/ rekompensata nie stanowi w istocie realizacji żadnego celu publicznego. Stanowi ona wyłącznie rekompensatę dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Ponadto, sam ustawodawca posługując się pojęciem „rekompensaty” jednoznacznie wskazuje, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „rekompensaty”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny. Brak określenia omawianej rekompensaty pojęciem „dotacja” stanowi dodatkowy argument przemawiający za wykluczeniem stosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, w opisanym przypadku.

Zauważyć przy tym należy, iż gdyby wolą ustawodawcy było uznanie, że środki określone w art. 13 ust. 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 roku w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej, stanowią dotację, to stosowałby właśnie takie pojęcie w cyt. rozporządzeniu. Ustawodawca posługując się pojęciem „rekompensata” jednoznacznie przesądził, że otrzymana przez podatnika na jego wniosek kwota stanowi zrównoważenie lub wyrównanie braku, niedoboru lub ujemnego charakteru czegoś, co samo w sobie wyklucza objęcie jej definicją dotacji. Jeśli bowiem ustawodawca posługuje się pojęciem „rekompensata”, a nie pojęciem „dotacja” należy przyjąć, że czyni to w sposób racjonalny.

Wskazanych powyżej pojęć nie można stosować zamiennie, albowiem warunki, w jakich dochodzi do ich przyznania, rodzą odmienne skutki na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt II GSK 159/13 środki przyznane w ramach dotacji mają „znaczony” charakter i podmiot je otrzymujący nie ma swobody w ich wykorzystaniu, chyba że pozwalają mu na to przepisy szczególne. W uzasadnieniu wyroku NSA podkreślił:

W przypadku wskazanej we wniosku rekompensaty, bez znaczenia natomiast pozostaje na co przeznaczone zostaną otrzymane środki. Podmiot otrzymujący rekompensatę, odmiennie niż w przypadku otrzymanej dotacji, może zatem przeznaczyć otrzymane środki na dowolny cel. Otrzymane środki stają się bowiem środkami prywatnymi tego podmiotu.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że rekompensata przyznana Spółce na podstawie art. 13 ust. 7 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 roku w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej, nie będzie miała charakteru dotacji, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.

Z uwagi na konieczność traktowania wszelkich ulg i zwolnień w prawie podatkowym w sposób ścisły, nie można z treści ww. przepisu wywodzić więcej, niż określił sam ustawodawca. W rozpatrywanej sprawie nie można zastosować tym samym wykładni rozszerzającej, by zgodzić się z Państwa stanowiskiem.

Podsumowując, wykładnia literalna (językowa) jak i wykładnia systemowa prowadzą do jednoznacznego wniosku, że otrzymana rekompensata, którą Państwo uzyskają, nie będzie stanowiła dotacji, a co za tym idzie nie została objęta dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, zatem w konsekwencji nie może być traktowane jako dochód wolny od podatku.

Oznacza to tym samym, że rekompensata finansowa którą Państwo otrzymają będzie stanowiła przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, który nie będzie podlegał zwolnieniu na mocy art. 17 ust. 1 pkt 47 tej ustawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie poddali Państwo w wątpliwość, w którym momencie Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu otrzymanej rekompensaty na gruncie ustawy o CIT.

Jak już powyżej wskazano ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu, a jedynie wskazuje w art. 12 ust. 1 i 3, co w szczególności jest przychodem, wymieniając rodzaje przychodu.

Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT wskazuje, że co do zasady przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód podatkowy w dacie jego faktycznego uzyskania, a więc na zasadzie kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ustawy CIT, który stanowi, że:

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy CIT, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo -skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą o ile nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3-3e ustawy o CIT, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Na mocy tego przepisu:

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Tak więc, regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. Zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy CIT:

Przepis art. 12 ust. 3d ustawy CIT wskazuje natomiast, że:

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy o CIT zgodnie z którym:

Stosownie do treści art. 12 ust. 3f ustawy CIT:

W przedstawionych we wniosku okolicznościach do przychodów z rekompensaty zastosowania nie będzie miał powołany przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 3e ustawy CIT.

Powyższy przepis odnosi się do momentu powstania przychodów, o których mowa w ust. 3, tj. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej, a także z pewnymi wyjątkami do przychodów z zysków kapitałowych. Zgodnie z jego brzmieniem za datę powstania przychodu uważa się zasadniczo dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: (…). Nie ulega wątpliwości, że otrzymanie rekompensaty nie stanowi żadnego z tych zdarzeń.

Podsumowując, w analizowanej sprawie w odniesieniu do przychodów z tytułu rekompensaty zastosowanie będzie miał art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zatem przychód powstanie w momencie otrzymania środków pieniężnych przez Spółkę.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe, ponieważ nie można zgodzić się z Państwem co do podstawy prawnej powołanej w stanowisku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych i wyroków sądów należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje i wyroki sądów nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tutejszy organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).