Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2022 r., sygn. VII SA/Wa 1801/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, Sędziowie sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), sędzia WSA Andrzej Siwek, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M.P. i J.P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r., Nr [...], Wojewoda [...] (dalej: "organ II instancji") na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej: "k.p.a.") oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołań M. L., [...] oraz [...] od decyzji Prezydenta [...](dalej: "organ I instancji") z dnia [...] kwietnia 2018 r., Nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę - uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji i umorzył przedmiotowe postępowanie.

Z akt postępowania administracyjnego wynika, że w dniu 4 września 2017 r. M. P. i J. P. (dalej: "inwestorzy") złożyli wniosek o wydanie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem podziemnym wraz z zagospodarowaniem terenu i ogrodzeniem na terenie działki nr ew. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w [...]. Po jego rozpatrzeniu Prezydent [...] decyzją z [...] kwietnia 2018 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorom pozwolenia na wnioskowaną budowę. Odwołania od powyższego rozstrzygnięcia złożyli M. L., [...] oraz [...]. Następnie Wojewoda [...] decyzją Nr [...] z dnia [...] września 2018 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Decyzja ta stała się następnie przedmiotem skargi M. L.j do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z 17 lipca 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 2553/18, uchylił rozstrzygnięcie Wojewody [...] z [...] września 2018 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że organ odwoławczy nie odniósł się do argumentów M. L. w zakresie naruszeń dotyczących nakazu zachowania istniejącej roślinności, stąd istnieje konieczność wypowiedzenia się przez organ co do naruszeń miejscowego planu zagospodarowania terenu, gdyż z projektu zagospodarowania terenu nie wynika okoliczność wprowadzenia nowej roślinności ograniczającej erozję stoku oraz do prognoz zmian w środowisku i wpływ na stateczność skarpy. Dodatkowo Sąd wyjaśnił, że Wojewoda [...] musi wyeliminować błędy zapisów co do kondygnacji przedmiotowego budynku, ponieważ w projekcie budowlanym znajdują się rozbieżności w ilości kondygnacji naziemnych.