Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 marca 2022 r., sygn. II SA/Rz 301/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Paweł Zaborniak Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 23 marca 2022 r. sprawy ze skarg P. L. i M. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego - skargi oddala -

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej: "Kolegium", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") z dnia 2 października 2020 r. nr SKO.415/209/2020, utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy [...] (dalej: "Wójt" lub "organ I instancji") z dnia 21 maja 2020 r. nr GP.6733.5.2017, wydaną w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wydanie decyzji poprzedzało postępowanie administracyjne o następującym przebiegu:

Wnioskiem z dnia 22 maja 2017 r. P z o.o. z/s w [...] (dalej: "Spółka") zwróciła się do Wójta Gminy [...] o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr [...] w miejscowości [...].

Decyzjami z dnia 8 sierpnia 2017 r., 15 stycznia 2018 r. i 6 grudnia 2018 r. Wójt Gminy [...] ustalał lokalizację wnioskowanej inwestycji celu publicznego jednakże rozstrzygnięcia te zostały uchylone wydanymi w postępowaniu odwoławczym decyzjami Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie odpowiednio z dnia 12 października 2017 r., 6 lipca 2018 r. i 20 marca 2019 r., a sprawę przekazywano do pewnego rozpatrzenia organowi I instancji.

W sprawie orzekał również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, który prawomocnym wyrokiem z dnia 18 czerwca 2019 r. II SA/Rz 481/19 oddalił sprzeciw wniesiony na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 20 marca 2019 r.

Zdaniem Sądu, Kolegium prawidłowo stwierdziło, że organ I instancji dokonał jedynie uzgodnienia nowego projektu swej decyzji i w konsekwencji zakwestionowało dokonanie prawidłowej kwalifikacji inwestycji w kontekście jej lokalnego lub ponadlokalnego znaczenia (za niewystarczające uznał pismo inwestora z 30 lipca 2018 r. wskazujące lokalny charakter przedsięwzięcia, podpisane przez JK, którego umocowanie do działania w imieniu Spółki wygasło z dniem 31 grudnia 2017 r.), a także brak powołania biegłego działającego na zlecenie organu celem ustalenia potrzeby przeprowadzenia postępowania w zakresie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Sąd zaznaczył przy tym, że w pełni podziela utrwalony w orzecznictwie sądowym pogląd, że dla prawidłowej oceny czy dana inwestycja może potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (pod tym względem należy oceniać zamierzenie, którego dotyczy rozpoznawana sprawa) niezbędne jest dokładne określenie parametrów zarówno poszczególnych urządzeń, jak i całego przedsięwzięcia. W takiej sytuacji dla oceny oddziaływania inwestycji na środowisko istotne znaczenie może mieć wyjaśnienie kwestii, czy moc anten planowanych do zainstalowania w ramach zamierzonego przedsięwzięcia nie kumuluje się wzajemnie lub z innymi urządzeniami wytwarzającymi pole elektromagnetyczne. Dla poczynienia prawidłowych i wiarygodnych ustaleń niezbędne jest zatem nie tylko określenie równoważnej mocy promieniowanej izotropowo dla poszczególnych anten, ale i rozważenie ewentualnego nakładania się wiązek promieniowania elektromagnetycznego emitowanych przez poszczególne anteny, co w okolicznościach sprawy ma szczególne znaczenie ze względu na już istniejący w niewielkiej odległości od planowanego nadajnik innego podmiotu. Nie można bowiem wykluczyć, że ewentualne nakładanie się tych wiązek spowoduje, iż moc promieniowania przekroczy dopuszczalne wielkości, co wymaga szczegółowej i fachowej analizy a także weryfikacji wobec już podnoszonych w toku postępowania niekorzystnych oddziaływań (zakłóceń) powodowanych przez istniejący nadajnik.