Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Ol 128/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska Protokolant referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi S. F. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako Dyrektor, organ odwoławczy) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej jako Naczelnik, organ I instancji) z [...], którą określono S. F. (dalej jako strona, skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. w wysokości 147.688 zł.

Organ I instancji wydał ww. decyzję po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że strona 30.01.2015 r. złożyła korektę deklaracji VAT-7 za grudzień 2014 r. Organ I instancji porównując dane wykazane w korekcie deklaracji VAT-7 z danymi zawartymi w ewidencji zakupu i sprzedaży VAT stwierdził między innymi rozbieżności w zakresie wartości sprzedaży i podatku należnego, jak również w wartości zakupu i podatku naliczonego. Organ z uwagi na bierną postawę strony i nieprzedłożenie w toku prowadzonego postępowania podatkowego ksiąg podatkowych, ani dokumentów źródłowych będących podstawą zapisów, sporządził protokół badania ksiąg podatkowych oparty na ewidencjach (zakupu i sprzedaży), okazanych w toku czynności sprawdzających. W protokole z badania ksiąg stwierdzono, że zapisy dokonane w tych ewidencjach nie są zgodne ze złożoną korektą deklaracji VAT-7 za grudzień 2014 r. Naczelnik wobec braku możliwości zweryfikowania (strona nie przedstawiła dokumentów) zapisów z dokumentami źródłowymi będącymi podstawą tych zapisów, uznał że ewidencje te nie spełniają wymogów określonych w art. 193 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t Dz. U. z 2020r., poz. 1325 ze zm., dalej jako O.p.), tj. są nierzetelne i w oparciu o art. 193 § 4 O.p. nie uznał okazanych, przez stronę w dniu 30.07.2020 r. ewidencji za dowód tego co wynika z zawartych w nich zapisów.