Interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.675.2023.2.ASK

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności w całości lub w części na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego  zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności w całości lub w części na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku vat i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność, która polega na obróbce metali przy użyciu (...) oraz handlu maszynami i urządzeniami. W dniu 15 czerwca 2021 roku spółka zawarła umowę współpracy (dalej jako: „Umowa”) z kontrahentem B., którego siedziba znajduje się na terytorium Rosji (dalej jako: „Kontrahent”). Przedmiotem umowy była sprzedaż i dostawa urządzeń do oczyszczania ścieków przez wnioskodawcę na rzecz rosyjskiego Kontrahenta. Dostawy realizowane były partami w terminach zakreślonych w specyfikacjach. Wartość dostaw ustalana była w walucie euro.

Przed zrealizowaniem każdej dostawy kontrahent obowiązany był do zapłaty zaliczki. Na pozostałą część należności, każdorazowo dla danej dostawy, Wnioskodawca wystawiał faktury z odroczonym terminem płatności (w granicach od 1 do 240 dni). W wyniku wykonywania umowy i realizacji poszczególnych transakcji, spółka rozpoznawała przychód należny w podatku dochodowym zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 poz. 2587 t. j., dalej także jako: „Ustawa o CIT”). Przychód był rozpoznawany w momencie wystawienia danej faktury.

Już od samego początku współpracy rozpoczętej na podstawie zawartej umowy, kontrahent nie wywiązywał się z płatności w wyznaczonych terminach. Na dzień sporządzania niniejszego wniosku, większość należności wynikająca ze zrealizowanych transakcji nie została przez niego uregulowana (dalej także jako: „Wierzytelność”). Aktualnie wierzytelność spółki wobec kontrahenta wynika z (…) faktur, które łącznie opiewają na kwotę (…) euro. Warto nadmienić, iż wierzytelność ta nie jest przedawniona.

Kontrahent nie kwestionuje wierzytelności, jednak obecnie nie ma możliwości uregulowania ciążących na nim zobowiązań. Brak zdolności spłaty zobowiązań jest związana z problemami technicznymi w dokonaniu przelewów środków, które wynikają bezpośrednio z aktualnej sytuacji geopolitycznej tj. inwazji Rosji na Ukrainę. W wyniku tejże inwazji doszło do nałożenia na kraj kontrahenta licznych sankcji oraz poważnych obostrzeń gospodarczych. Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy, brak zdolności uregulowania należności przez kontrahenta ma charakter trwały. W tym miejscu warto zaznaczyć również, że spółka nie dysponuje jakimikolwiek dokumentami potwierdzającymi nieściągalność wierzytelności oraz nie zaszły przesłanki świadczące o uprawdopodobnieniu nieściągalności w rozumieniu art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT.

Zdaniem spółki, podjęcie działań mających na celu odzyskanie należności od kontrahenta, w szczególności skierowanie sprawy na drogę sądową, nie doprowadzi do ich wyegzekwowania i przyczyni się jedynie do poniesienia przez Wnioskodawcę dodatkowych kosztów, jak np. koszty windykacji itp. dochodzenie wierzytelności co byłoby procesem niezwykle kosztownym, długotrwałym, poza tym mogłoby nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Wobec zaistnienia ogromnych trudności w odzyskaniu wierzytelności, spółka rozważa umorzenie zobowiązań zagranicznego kontrahenta. Umorzenie zostanie dokonane na podstawie umowy zwolnienia z długu uregulowanej w art. 508 ustawy Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 poz. 1610 t. j., dalej jako: „KC”), którą Wnioskodawca oraz kontrahent zawrą w formie pisemnej (dalej jako: „umowa zwolnienia”). W treści rzeczonej umowy strony określą termin umorzenia zobowiązań ciążących na kontrahencie.

Przechodząc do podsumowania przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż:

• umorzenie wierzytelności nastąpi przed upływem terminu ich przedawnienia;
• zarówno spółka, jak i kontrahent wyrażą pisemną zgodę na zwolnienie z długu;
• umorzenie będzie dotyczyło jedynie wierzytelności uprzednio zaliczonych do przychodów spółki;
• umarzane wierzytelności nie zostały nigdy wcześniej odpisane jako nieściągalne i nie zaliczono ich do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Pytania

1.Czy w przypadku zaistnienia zdarzenia przyszłego i dokonania umorzenia opisanych wierzytelności, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT?

2.Czy w przypadku dokonania umorzenia części wierzytelności (nie zaś całości) wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie umorzoną część?

Państwa stanowisko w sprawie

AD 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku umorzenia opisanej wierzytelności tj. nieprzedawnionych, uprzednio zaliczonych do przychodów spółki oraz nieodpisanych jako nieściągalne – będzie mógł zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie wierzytelności będzie wypełniało przesłankę z rzeczonego przepisu, ponieważ zostanie ono dokonane w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów. Umorzenie umożliwi spółce zaniechanie podejmowania czynności zmierzających do wyegzekwowania należności, co byłoby niezasadne wobec aktualnej, trudnej sytuacji geopolitycznej oraz zapaści gospodarczej występującej w kraju siedziby kontrahenta. W rezultacie, spółka uchroni się od ponoszenia dodatkowych kosztów związanych ze ściągnięciem wierzytelności, które z ogromnym prawdopodobieństwem i tak nie przyniosłoby oczekiwanych rezultatów.

Z kolei z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne. Co prawda, pojęcie „umorzone wierzytelności” nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę, jednakże zgodnie z dorobkiem doktryny posiada ono szerokie znaczenie. Umorzenie następuje bowiem na skutek wielu czynności prawnych, w których wyniku dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania. Może być to np. zwolnienie z długu, potrącenie itp. w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, spółka zawrze z kontrahentem umowę zwolnienia z długu unormowaną w art. 508 KC. W umowie zawartej w formie pisemnej zostanie określony m.in. moment umorzenia zobowiązania. Na skutek zawarcia umowy zwolnienia z długu dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania. Spółka natomiast poniesie stratę w majątku w postaci nieodzyskanej wierzytelności.

Biorąc pod uwagę powyższe, wnioskodawca będzie mógł zaliczyć umorzone wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu w oparciu o art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT. Do kosztów uzyskania przychodów spółka może zaliczyć jedynie wartość netto wierzytelności, jednakże na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, nie będzie uprawniona do zaliczenia wartości umorzonych odsetek naliczonych kontrahentowi od nieterminowych płatności.

AD 2

Odnosząc się do pytania nr 2, w opinii Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność w wysokości umorzonej, pod warunkiem, że umorzona część wierzytelności zostanie uprzednio zarachowana jako przychód należny.

Należy podkreślić, iż spółka będzie mogła samodzielnie określić, czy w oparciu o zawarte porozumienie, zwolni kontrahenta z całości, czy też jedynie z części zobowiązania. Stanowisko to znajduje oparcie w wypracowanej doktrynie, zgodnie z którą tak jak strony mogą postanowić o chwili zwolnienia, tak też to one decydują o tym, czy zwolnienie dotyczy całego, czy tylko części zobowiązania, zarówno istniejącego, jak i długu przyszłego (por. G. Sikorski [w:] Kodeks cywilny., komentarz aktualizowany, red. J. Ciszewski, P. Nazaruk, lex/el. 2023, art. 508).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, dalej „ustawa o CIT”):

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wobec tego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ww. ustawy nakazuje zatem ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Zatem przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich nie uzyskano.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT :

Przez analogię, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w tym przepisie).

Jak z powyższego wynika, do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten, jak już wyżej wskazano, nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o CIT, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Okoliczność ta wynika zresztą wprost z brzmienia cytowanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, który dopuszcza możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu „do wysokości zarachowanej jako przychód należny”, a więc do wartości netto.

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT:

Wobec tego umorzone odsetki od zobowiązań nie stanowią dla wierzyciela kosztu uzyskania przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów u wierzyciela zalicza się jedynie kwotę umorzonej należności głównej.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W świetle powyższego, w celu zaliczenia danej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,
• wierzytelność nie może ulec przedawnieniu do dnia umorzenia,
• wierzytelność musi zostać umorzona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia umorzenia wierzytelności, dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej oraz prawa cywilnego. I tak, „umorzyć” to „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”, „zrezygnować z dalszego postępowania sądowego w określonej sprawie”, (https://sjp.pwn.pl).

Wskazać przy tym należy, że wierzytelność stanowi uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika. Jest ona zbywalnym prawem majątkowym. Wierzyciel może również podjąć decyzję o zwolnieniu dłużnika z długu.

Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.):

Konsekwencją zwolnienia z długu jest umorzenie zobowiązania, które nie powoduje powstania nowego. Ważną rzeczą jest fakt, że zwolnienie z długu wymaga zgody dłużnika, zatem nie będzie skuteczne zwolnienie z długu za pomocą jednostronnej czynności prawnej wierzyciela pozostawionej bez reakcji dłużnika. Dla zwolnienia potrzebna jest akceptacja dłużnika, co musi się znaleźć również w treści umowy.

Ponadto strony mają swobodę w decydowaniu o tym, czy zwolnienie z długu ma objąć całe zobowiązanie czy tylko jego część. Nie ma przeszkód aby zwolnienie z długu objęło tylko część zobowiązania. Nie ma również przeszkód aby zwolnienie z długu zostało dokonane z zastrzeżeniem warunku lub terminu (K. Zagrobelny, Komentarz do KC red. E. Gniewek, Warszawa 2006, s. 872). Zwłaszcza zwolnienie z długu przy zastrzeżeniu warunku jest dość popularne w stosunkach między przedsiębiorcami. Jeśli chodzi o określenie warunku strony mają znaczną swobodę. Może nim być zawarcie innej umowy.

Zwolnienie z długu jest zatem (obok spełnienia świadczenia, datio in solutum, potrącenia, odnowienia) jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania. Tak więc aby uznać, że doszło do umorzenia zobowiązania w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela musi wygasnąć, co oznacza, że nie będzie ono dalej istniało. Skoro tak, nie będzie również możliwości dalszego dochodzenia wierzytelności, jak również cesji wierzytelności na innego wierzyciela. Następstwem umorzenia wierzytelności jest określona strata w majątku wierzyciela w wysokości nigdy nieodzyskanej wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że 15 czerwca 2021 r. zawarli Państwo umowę współpracy z kontrahentem B., którego siedziba znajduje się na terytorium Rosji. Przedmiotem umowy była sprzedaż i dostawa urządzeń do oczyszczania ścieków przez Państwa na rzecz rosyjskiego Kontrahenta. Dostawy realizowane były partami w terminach zakreślonych w specyfikacjach. Wartość dostaw ustalana była w walucie euro. Przed zrealizowaniem każdej dostawy kontrahent obowiązany był do zapłaty zaliczki. Na pozostałą część należności, każdorazowo dla danej dostawy, wystawiali Państwo faktury z odroczonym terminem płatności (w granicach od 1 do 240 dni). W wyniku wykonywania umowy i realizacji poszczególnych transakcji, spółka rozpoznawała przychód należny w podatku dochodowym zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód był rozpoznawany w momencie wystawienia danej faktury. Już od samego początku współpracy rozpoczętej na podstawie zawartej umowy, kontrahent nie wywiązywał się z płatności w wyznaczonych terminach. Większość należności wynikająca ze zrealizowanych transakcji nie została przez niego uregulowana. Aktualnie wierzytelność spółki wobec kontrahenta wynika z (…) faktur, które łącznie opiewają na kwotę (…) euro. Wierzytelność ta nie jest przedawniona. Kontrahent nie kwestionuje wierzytelności, jednak obecnie nie ma możliwości uregulowania ciążących na nim zobowiązań. Brak zdolności spłaty zobowiązań jest związany z problemami technicznymi w dokonaniu przelewów środków, które wynikają bezpośrednio z aktualnej sytuacji geopolitycznej tj. inwazji Rosji na Ukrainę. Brak zdolności uregulowania należności przez kontrahenta ma charakter trwały. Spółka nie dysponuje jakimikolwiek dokumentami potwierdzającymi nieściągalność wierzytelności oraz nie zaszły przesłanki świadczące o uprawdopodobnieniu nieściągalności w rozumieniu art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT. Podjęcie działań mających na celu odzyskanie należności od kontrahenta, w szczególności skierowanie sprawy na drogę sądową, nie doprowadzi do ich wyegzekwowania i przyczyni się jedynie do poniesienia przez Spółkę dodatkowych kosztów, jak np. koszty windykacji. Dochodzenie wierzytelności co byłoby procesem niezwykle kosztownym, długotrwałym, poza tym mogłoby nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Spółka rozważa umorzenie zobowiązań zagranicznego kontrahenta. Umorzenie zostanie dokonane na podstawie umowy zwolnienia z długu uregulowanej w art. 508 ustawy Kodeks cywilny, którą Spółka oraz kontrahent zawrą w formie pisemnej. W treści rzeczonej umowy strony określą termin umorzenia zobowiązań ciążących na kontrahencie. Umorzenie wierzytelności nastąpi przed upływem terminu ich przedawnienia. Zarówno Spółka, jak i kontrahent wyrażą pisemną zgodę na zwolnienie z długu. Umorzenie będzie dotyczyło jedynie wierzytelności uprzednio zaliczonych do przychodów spółki. Umarzane wierzytelności nie zostały nigdy wcześniej odpisane jako nieściągalne i nie zaliczono ich do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności w całości lub w części, które zostały przez Spółkę uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie dla Państwa koszt uzyskania przychodów.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, że:

• wierzytelności zostaną wcześniej zarachowane jako przychód należny,
• wierzytelności nie będą przedawnione na moment wejścia w życie umowy o zwolnieniu z długu,
• wierzytelności zostaną umorzone, ponieważ Spółka podpisze ze swoim Kontrahentem umowę o zwolnieniu z długu, a Kontrahent to zwolnienie przyjmie,

to w momencie wejścia w życie umowy dotyczącej zwolnienia z długu, będą Państwo uprawnieni w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT i w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT rozpoznać kwoty umorzenia w całości lub w części jako koszty uzyskania przychodów (w wartości nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności, które uprzednio zostały ujęte jako przychody należne).

Zatem wartość nieprzedawnionych, umorzonych zobowiązań w kwocie netto, które zostały uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia w całości lub w części, tj. podpisania umowy o zwolnieniu klienta z długu lub innym terminie wskazanym w umowie.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).